عشقی که در برخی کشورها به حلقه دار می‌انجامد

دویچه وله :به مناسبت روز جهانی مقابله با همجنس‌گراستیزی به کانونی می‌پردازیم که به پناهجویان همجنسگرا کمک می‌کند. طبق معمول مجازات همجنسگرایان از سوی حکومت اسلامی ایران هم از قلم نیفتاده است.
 
هفدهم ماه مه روز جهانی مقابله با همجنس‌گراستیزی، دوجنسگراستیزی و ترنس‌‌ستیزی است. به این مناسبت وبسایت شبکه یک رادیو و تلویزیون آلمان مقاله‌ای در باره فعالیت یک کانون حمایت از پناهجویان همجنسگرا منتشر کرده است.
 
کانون «خودت باش» (Be Yourself) در شهر زولینگن آلمان نه تنها به این پناهجویان مشورت می‌دهد و آنها را در زمینه‌های حقوقی و اجتماعی آگاه می‌سازد، بلکه به مکانی تبدیل شده که در آن همجنسگرایان می‌‌آموزند، خود را آن گونه که هستند بپذیرند.
 
در بسیاری از کشورها نفرت از دگرباشان جنسی به اشکال گوناگون بیان می‌شود و این بخش از جامعه را وادار می‌کند، هویت جنسی خود را مخفی نگه دارند.
 
بر اساس یک پژوهش مشترک موسسه تحقیقات اقتصادی آلمان (DIW) و دانشگاه شهر بیله‌فلد که سال گذشته میلادی صورت گرفت، حتی در آلمان هم ۳۰ درصد همجنسگرایان و ۴۰ درصد ترنس‌ها در محل کار خود مورد تبعیض قرار می‌گیرند.
مجازات اعدام برای عشق به همجنس
«خودت باش» در سال ۲۰۱۸ توسط کای شوماخر بنیان نهاده شد. این کانون اکنون شمار زیادی از پناهجویان همجنسگرا را تحت پوشش خود دارد یا به آنها مشاوره می‌دهد.
 
شوماخر در نخستین تماس، از مراجعه‌کنندگان با این جمله استقبال می‌کند: «سلام ، من کای هستم، همجنسگرا».
 
به گفته او، تقریبا تمامی پناهجویان مراجعه‌کننده از تعجب دهانشان باز می‌ماند، زیرا این که کسی بگوید من همجسنگرا هستم، برایشان تازگی دارد.
 
شوماخر تاکید می‌کند که به بسیاری از این افراد در زادگاهشان آموخته‌اند، بیمار هستند یا تمایلات جنسی آنها "طبیعی" نیست.
 
بیشتر آنها در کشور خود با ترس زندگی کرده‌اند. او در این راستا به کشورهایی اشاره می‌کند که برای همجنسگرایی مجازات‌های سنگین تا اعدام درنظر گرفته شده است، از جمله ایران، بنگلادش، عربستان سعودی و نیجریه، که در این رابطه شهرت جهانی یافته‌اند.

اجازه اقامت در آلمان
به گفته کای شوماخر، یکی از مهم‌ترین اهداف کانون «خودت باش» تلاش برای گرفتن اجازه اقامت برای افرادی است که در کشور خود به دلیل گرایش جنسی‌شان با آزار و اذیت مواجه شده‌اند و به آلمان گریخته‌اند.
 
دامیان مکپروگوو، یکی از ۳۰ پناهجوی همجنسگراست که از کمک‌های کانون «خودت باش» برخوردار بوده و اکنون به عنوان همکار آن به دیگر پناهجویان همجنسگرا کمک می‌کند.
 
او ضمن بیان این که در آغاز حتی وحشت داشته است، در حضور مترجم مسئولان امور پناهندگی به همجنسگرابودن خود اعتراف کند، می‌گوید: «به ما آموخته‌اند، ارزش زیستن نداریم. بعضی‌ها به دلیل روابط همجنسگرایی کشته می‌شوند، از جمله شریک زندگی خودم. در آلمان هم به ما تهمت می‌زنند که دروغ می‌گوییم.»
 
به گفته مکپروگوو، این گونه برخوردها باعث می‌شوند که فرد از نظر روحی و روانی تحت فشار قرار بگیرد و حتی بیمار شود.
استدلال‌های یکسان 
باربارا گینزبرگ، وکیل دادگستری که داوطلبانه و بدون دریافت دستمزد در این کانون کار می‌کند نیز اظهارات پناهجوی نیجریه‌ای را تایید می‌کند و می‌گوید، تقاضای پناهندگی بسیاری از همجنسگرایان رد می‌شود و آنها حتی اجازه اقامت هم دریافت نمی‌کنند.
 
به گفته او، استدلال‌هایی که در پرونده‌های این افراد مطرح می‌شود همیشه یکسان است: مسئولان باور نمی‌کنند که پناهجو اذیت و آزار دیده است.
 
به اعتقاد آنها، این افراد می‌توانند به کشورشان بازگردند و با پنهان‌کردن گرایش جنسی خود، بدون مشکل زندگی کنند!
 
گینزبرگ تاکنون توانسته است، در پنج مورد برای پناهجویان همجنسگرا حق اقامت بگیرد.
 
در حال حاضر همجنسگرایی در ۶۹ کشور جرم شناخته می‌شود.