متیو میچام؛ اولین ورزشکار دگرباش که طلای المپیک گرفت

متیو میچام، اولین مرد همجنس‌گرای آشکار که موفق به کسب طلای المپیک شدبی بی سی :متیو میچام می‌گوید: "کسب طلای المپیک بلندترین قله طبیعی است که می‌توانید تجربه کنید" سپس با کمی مکث و لبخند می‌افزاید: "به همین دلیل به مواد مخدر معتاد شدم."

به نظر می‌رسد این واکنش آرام از سوی میچام با جدیت چنین موضوع مهمی در تضاد باشد.اما این شیرجه‌رو سابق استرالیایی، اکنون و در ۳۲ سالگی، خوشبخت و متأهل است که با وجود گذشته آشفته‌اش، به آرامش رسیده.

ژانویه امسال، او پنجمین سال دوری از اعتیاد به مواد مخدر و الکل را جشن گرفت. اعتیادی که می‌گوید باعث شد چندین بار به فکر خودکشی بیفتد.

افسردگی ناشی از فراموشی قهرمانان پس از المپیک، عامل مهمی در بروز مشکلات او بوده، ولی میچام به خوبی می‌داند که ماجرا از مدت‌ها قبل آغاز شده بود.

تأمل و نگاه به مسیر سختی که او در رسیدن به دستاورد تاریخی‌اش پیمود، یعنی کسب اولین مدال طلای انفرادی به‌عنوان یک همجنس‌گرا، بسیار به روند بهبودی‌اش کمک کرد.

میچام کودکی پرچالشی داشت. او در بریزبین استرالیا با مادرش که از مشکلات روانی رنج می‌برد، زندگی می‌کرد و همیشه قصد داشت از بی‌توجهی که در زندگی به او می‌شد، فرار کند.

او همچنین از دوران نوجوانی دریافت که به پسران علاقه‌مند است، اما فشار جامعه، ترس از تمسخر همکلاسی‌ها و مدرسه کاتولیکی که می‌رفت، باعث شدند نسبت به تمایلات جنسی خود احساس خجالت کند.

او به بخش ورزش بی‌بی‌سی گفت: "من از این مسأله وحشت داشتم، بنابراین مچ بندی می‌بستم و هر بار که افکار همجنسگرایانه داشتم آنرا محکم می‌گرفتم. سعی می‌کردم درد و رنجم را تحمل کنم و تلاش کنم تا همجنسگرا نباشم."

ورزش شیرجه در ابتدا برای او راه فرار بود. اما اینکه مجبور بود سال‌ها خود را فردی دگر جنس‌گرا به هم تیمی‌هایش نشان دهد، رفته رفته موجب شد تا از این ورزش متنفر شود.

او می‌گوید: "احساس می‌کردم در وضعیتی گیر افتاده‌ام که نمی‌توانم خود واقعی‌ام باشم. فریب دادن مردم و دروغ به آنها، باعث احساس بیگانگی بیشتر در من شده بود."

"شیرجه تبدیل به نقطه تاریکی در زندگی من شد که بقیه زندگی‌ام را تحت تأثیر قرار داد. واقعاً از آن متنفر بودم، اما می‌دانستم که این تنها شانس من برای خاص بودن است، بنابراین بطور خودکار ادامه دادم."


و اینگونه بود که میچام دچار افسردگی شد. به‌عنوان یک نوجوان مرتباً به خود آسیب می‌رساند، مواد مخدر مصرف می‌کرد و به‌رغم تنفر از طعم الکل، بیش از حد شراب می‌نوشید.

او به یاد می‌آورد: "بینی‌ام‌ را می‌گرفتم و می‌نوشیدم، می‌نوشیدم، می‌نوشیدم. زیرا هدفم مستی نبود و هر بار فقط میخواستم سریع‌تر از هفته قبل بیهوش شوم و از حال بروم."

"این راهی برای تسکین، فرار و خاموش کردن ذهنم برای چند ساعت بود، اما متأسفانه مشکل روز به روز اوج می‌گرفت."
میچام که مدال برنز المپیک را رویایی بلندپروازانه می‌دانست، در پکن مدال طلا گرفتدر ۱۸ سالگی، میچام شیرجه را ترک کرد و یک سال را صرف زندگی بسیار ناسالم کرد، اما بعد از اینکه توسط انجمن دگرباشان بریزبین پذیرفته شد، اعتماد به نفس بیشتری نسبت به هویت خود پیدا کرد.

به گفته میچام، شش ماه طول کشید تا نفرتش از شیرجه را کنار بگذارد. میچام در اواخر سال ۲۰۰۶ پیشنهادی برای بازگشت به شیرجه دریافت و این بار به سیدنی نقل مکان کرد. به این ترتیب، او پانزده ماه پیش از بازی های المپیک پکن، رسماً به این رشته ورزشی بازگشت.

او می‌گوید: "من همه چیزهای ناسالم، از مواد مخدر و الکل تا غذاهای ناسالم و نوشابه را کنار گذاشتم، زیرا نمی‌خواستم فرصت رسیدن به اولین المپیک خود را به خطر بیندازم. اما مشکلم این بود که همچنان هر روز به مواد مخدر فکر می‌کردم."

میچام قصد نداشت در محافل عمومی ظاهر شود، اما ناخواسته در جریان مصاحبه‌ای پیش از مسابقات، فاش کرد که با دوست پسر خود زندگی می‌کند. البته او پس از مشورت با دوستانش، اجازه انتشار آن را داد.

او می‌گوید: "من از پاسخ دادن می‌ترسیدم، اما نمی‌خواستم در نظر مردم استرالیا به‌عنوان فردی دگر جنس‌گرا در المپیک شرکت کنم و پس از آن مشخص شود که به آن‌ها دروغ گفته‌ام."

"می‌ترسیدم این مسأله باعث شود هیچ حمایت کننده‌ای نداشته باشم، اما بالعکس واکنش‌ها فوق‌العاده‌ بود. صادقانه بگویم، این بهترین تصمیمی بود که تا آن زمان گرفته‌ بودم."

روز بزرگ او در مسابقات، ۲۳ اوت ۲۰۰۸، یک روز پیش از پایان المپیک بود.

از چین به‌عنوان میزبان بازی‌ها انتظار می‌رفت که با کسب هشتمین مدال طلای خود در مسابقات شیرجه و در بخش سکو ۱۰ متر مردان، به راحتی کلیه مدال‌های شیرجه را از آن خود کند.

اما میچام اینگونه فکر نمی‌کرد. او در پرش نهایی خود، رکورد المپیک را شکست و تماشاگران میزبان را حیرت زده کرد.

او می‌گوید: "از آن زمان تاکنون مدال آوران دیگری در این رشته بوده‌اند و یک روز رکورد من شکسته خواهد شد، اما آنچه برای همیشه به نام من خواهد ماند، این حقیقت است که من اولین مرد همجنس‌گرای آشکار بودم که قهرمان المپیک شده است."

"این شگفت‌انگیزترین احساس و افتخارآمیزترین موفقیت من بود."
متیو میچام در المپیک ۲۰۰۸ پکن، اولین همجنس‌گرای آشکاری بود که قهرمان انفرادی المپیک شده استمیچام به شوخی می‌گوید که کسب طلای المپیک "به طرز جادویی" تصویر او را دگرگون کرد، اما در واقعیت باعث خوشحالی او نشد.

در ۲۰ سالگی، چند روزی از موفقیت خود خوشحال بود تا اینکه متوجه شد هنوز هم پشت سر رقیب چینی‌اش ژو لوکسین، دارنده مدال نقره المپیک، در رتبه دوم رده‌بندی جهانی قرار دارد. زیرا لوکسین در مسابقات جهانی به موفقیت‌های بیشتری رسیده بود.

میچام می‌گوید: "نباید اینگونه می‌شد، اما این مسأله دوباره من را گرفتار شک و تردیدی فلج کننده نسبت به خودم کرد. زیرا وسواس داشتم که در جهان بهترین باشم."

"قهرمان المپیک بودن حالم را بدتر می‌کرد، زیرا به‌عنوان یک قهرمان حق نداشتم چنین احساسی داشته باشم."

میچام دوباره به عادت‌های قدیمی بازگشت و این بار به متانفتامین اعتیاد پیدا کرد. اما اعتیادش را از اطرافیان پنهان کرد.

او به یاد می‌آورد: "می‌دانستم در هر رقابتی آزمایش دارویی انجام می‌شود، بنابراین هفته‌ها قبل از شروع مسابقات، سم زدایی می‌کردم و آن دوره‌های وحشتناک ترک اعتیاد را پشت سر می‌گذاشتم."

"آن لحظات بقدری بد بودند که هر بار با تک تک سلول‌های بدنم به خود قول می‌دادم که دیگر از مواد استفاده نکنم، اما هرگز نتوانستم به قولم وفا کنم."

"زندگی‌ام بقدری تاریک و عزت نفسم از دست رفته بود که گاهی خودکشی را ساده‌ترین راه نجات می‌دیدم. اما سرانجام توانستم خود را مجبور به ترک اعتیاد کنم."
متیو میچام و لوک رادرفورد در اوایل سال ۲۰۲۰ ازدواج کردندمیچام، به طرزی باورنکردنی، در سال ۲۰۱۰ به رتبه اول رده‌بندی جهانی که آرزویش را داشت، دست یافت. اما آسیب‌دیدگی‌اش باعث حذف او در نیمه نهایی المپیک ۲۰۱۲ لندن شد. اگرچه در سال ۲۰۱۴ عنوان قهرمانی کشورهای مشترک‌المنافع را به مجموعه افتخارات خود اضافه کرد، اما او در اوایل سال ۲۰۱۶ بازنشسته شد.

این شیرجه‌رو استرالیایی که اکنون اعتیاد خود را ترک کرده است، در فوریه سال گذشته با شریک زندگی انگلیسی‌اش، لوک رادرفورد، ازدواج کرد.

میچام با خوشحالی می‌گوید: "من واقعاً از زندگی‌ام راضی هستم، چون پارسال ازدواج کرده‌ام و یک همسر بسیار زیبا دارم."

"در طول زندگی سختی‌های بسیاری کشیده‌ام، اما اکنون که به گذشته نگاه می‌کنم، نه تنها به آنچه برنده شدم افتخار می‌کنم، بلکه به آنچه به عنوان یک همجنس‌گرا قادر به انجام آن بوده‌ام نیز مفتخرم، زیرا هنوز هم در بسیاری از کشورهای جهان نسبت به همجنس‌گراها بدرفتاری می‌شود."

در المپیک پکن، یازده ورزشکار دگرباش که گرایش جنسی خود را آشکارا اعلام کرده بودند، حضور داشتند. پس از آن این تعداد در المپیک ۲۰۱۲ لندن به بیست نفر و در المپیک ۲۰۱۶ ریو به چهل نفر افزایش یافت، بنابراین می‌توان گفت که در هر دوره این تعداد دو برابر شده است.

میچام می‌گوید: "بسیار خوشحالم که نقش کوچکی در این امر داشته‌ام."