کودکان پورن‌هاب؛ روایت نیویورک تایمز از زندگی‌هایی که یک وب‌سایت ویران کرد
رأی دهید
ایران وایر :روزنامه «نیویورک تایمز» در مقاله‌ای مفصل به قلم «نیکلاس کریستف»، به مرور برخی از زندگی‌هایی پرداخته که «پورن‌هاب»، وب‌سایت منتشرکننده ویدیوهای جنسی، ویران کرده است. تصاویر کودکانی که کسی از آن‌ها فیلم گرفت سر از پورن‌هاب درآوردند، این سایت حاضر نشد جلوی این روند را بگیرد و جان‌ها و زندگی‌هایی تباه شدند. نویسنده نیویورک‌تایمز برای نوشتن این مقاله با شمار زیادی از قربانیان پورن‌هاب و همچنین برخی کارمندان سابق این سایت گفت‌وگو کرده است.
***
هشدار: این مقاله حاوی شرح صحنه‌هایی از تعرض جنسی است.
پورن‌هاب با افتخار خود را شرکتی سرخوش می‌داند که به شیطنت‌ها چشمک می‌زند، در میدان «تایمز» نیویورک بیلبورد می‌خرد، برای شهر بوستون خودروی برف‌روب تامین می‌کند، به سازمان‌هایی که با تبعیض نژادی مبارزه می‌کنند، کمک می‌کند و محصولاتش هم چیزهایی هستند که به درد مردم در دوران سخت تعطیلی و خانه‌نشینی کرونا می‌خورد.
این وب‌سایت ظاهرا «سالم» ماهانه ۳/۵ میلیارد بازدید دارد و در رده‌ای بالاتر از «نتفلیکس»، «یاهو» و «آمازون» ایستاده است. پورن‌هاب روزانه سه میلیارد آگهی و تبلیغ پخش می‌کند که بابت آن‌ها کلی پول به دست می‌آورد. یک رده‌بندی هم می‌گوید پورن‌هاب دهمین وب‌سایت پربازدید در جهان است.
اما این‌ها فقط یک روی این شرکت است. روی دیگر آن است که در وب‌سایت پورن‌هاب انبوهی از ویدیوهایی هست که حاوی تجاوز، تعرض به کودکان، انتشار به انگیزه انتقام‌جویی، دوربین مخفی از حمام کردن زنان، نژادپرستی، زن‌ستیزی و حتی صحنه‌های زنان در حال خفگی زیر پلاستیکی بر سرشان است؛ و پورن‌هاب از همه این‌ها پول درمی‌آورد.
نویسنده نیویورک تایمز توضیح می‌دهد اگر عباراتی مثل «دختران زیر ۱۸» یا «۱۴ ساله» را در این سایت سرچ کنید، بیش از یک‌صدهزار ردیف ویدیو پیشنهاد می‌شوند. بعضی از این ویدیوها واقعا تجاوز به کودکان هستند.
چند ماه پیش دختری ۱۵ ساله در فلوریدا گم شد. مادر این دختر زمانی توانست رد او را بیابد که دریافت فیلم‌های سکس دخترش در پورن‌هاب منتشر شده‌اند؛ آن هم ۵۸ ویدیو.
فیلم‌های یک دختر ۱۴ ساله در کالیفرنیا هم سر از پورن‌هاب درآوردند. این تجاوز به کودک ۱۴ ساله به پلیس گزارش شد. اما نه از طرف پورن‌هاب، بلکه از سوی یکی از هم‌کلاسی‌های آن دختر که ویدیوها را دیده بود.
در هر دو پرونده بالا عوامل فیلمبرداری بازداشت شدند، اما شرکت پورن‌هاب از مسئولیت شانه خالی کرد و مجازاتی هم نشد؛ در حالی که فیلم‌ها را این وب‌سایت انتشار داده بود و سودش نیز به جیب آن رفته بود.
پورن‌هاب سایتی شبیه به «یوتیوب» است که به اعضایش اجازه آپلود ویدیو می‌دهد. سالانه ۶/۸ میلیون ویدیوی جدید در پورن‌هاب آپلود می‌شوند که در بین آن‌ها ویدیوهای حاوی تجاوز به کودکان و خشونت‌های بدون رضایت کم نیستند. اصلا غیرممکن است بتوان مطمئن شد این چهره جوان در این ویدیو ۱۴ ساله است یا ۱۸ سال دارد. نه پورن‌هاب و نه هیچ کس دیگری دقیقا نمی‌داند چه میزان محتوای غیرقانونی در این وب‌سایت هست.
بر خلاف یوتیوب، در پورن‌هاب می‌توان ویدیوها را مستقیم دانلود کرد. بنابراین حتی اگر حکمی صادر شود و یک ویدیوی تجاوز را هم از سایت حذف کنند، باز احتمالش هست که بارها و بارها آپلود شود.
قاچاق‌چیان سکس در دنیا کم نیستند، اما زنی به نام «گالی» به نویسنده نیویورک تایمز می‌گوید: «قاچاق‌چی من پورن‌هاب بود.» او شرح می‌دهد که از چین به فرزندخواندگی در آمریکا پذیرفته شد، اما خانواده‌ای که در ظاهر سرپرستی او را برعهده گرفته بود، در واقع قاچاق سکس می‌کرد. او از ۹ سالگی وادار شد در ویدیوهای پورنوگرافیک ظاهر شود. این ویدیوها سر از پورن‌هاب درمی‌آوردند و با وجود غیرقانونی بودن و حذف گاه به گاه آن‌ها، باز هر چند وقت یک بار دوباره آپلود می‌شوند.
گالی می‌گوید: «پنج سال است از آن زندگی بیرونم، اما هنوز دارند من را می‌فروشند.» او حالا ۲۳ سال دارد، دانشجو است و امیدوار است حقوق‌دان شود. هر چند آن ویدیوها همچنان وبال گردن او هستند.
می‌گوید: «شاید هیچ وقت نتوانم از دست این ویدیوها خلاص شوم. شاید روزی زنی چهل ساله با هشت فرزند باشم، اما هنوز جماعتی با تصاویر من خودارضایی می‌کنند. اگر تایپ کنید: "آسیایی جوان" احتمالا پیدایم می‌کنید.»
ولی این طور نیست. یعنی پس از درج این دو کلمه در بخش جست‌وجوی پورن‌هاب ۲۶ هزار ویدیوی پیشنهادی ظاهر می‌شود و البته انبوهی از عبارات مشابه و موضوعات مرتبط که هر کدام کلماتی از قبیل نوجوان و زیر ۱۸ و از این قبیل در عنوان‌شان به کار رفته است.
نویسنده نیویورک تایمز تصریح می‌کند: «این دیگر پورنوگرافی نیست؛ تجاوز است. ترویج تجاوز به کودکان یا ترویج سکس با بزرگسال بدون رضایت او عملی خلاف وجدان است. مشکل "بیل کازبی" یا "هاروی واینستین" یا "جفری اپستین" سکس نبود، بلکه رضایت نداشتن طرف مقابل بود. همین موضوع درباره پورن‌هاب هم صادق است.»
ویدیوهایی در پورن‌هاب هستند که تعرض به زنی بیهوش را تصویر می‌کنند. در بعضی از آن‌ها فرد متجاوز حتی پلک قربانی را باز می‌کند و چشم او را لمس می‌کند تا نشان دهد او واقعا بیهوش است.
پاییز امسال ویدیوهایی در پورن‌هاب منتشر شدند که زنی برهنه در چین را در حالی که چندین مرد او را شکنجه می‌کردند، تصویر می‌کرد. پول درآوردن این وب‌سایت فقط به چنین ویدیویی منحصر نیست؛ ویدیوهایی هم هستند که مثلا چنین عناوینی دارند: «نوجوانی که از درد فریاد می‌زند»، «تحقیر نوجوان»، «گلو فشردن تا مرز خفگی.»
نویسنده مقاله نیویورک تایمز می‌گوید از شرکت پورن‌هاب خواست یکی از مسئولانش را برای مصاحبه با او معرفی کند، اما آن‌ها فقط بیانیه‌ای ارائه کردند از این قرار که «پورن‌هاب بی چون و چرا به مبارزه با محصولات کودک‌آزاری جنسی متعهد است و سیاست امنیت و اعتماد را بنا نهاده است که فراگیر و پیشرو در این صنعت است، با این هدف که موارد غیرقانونی شناسایی و از جامعه ما ریشه‌کن شوند.»
فلیتس؛ نوجوانی که بی‌خانمان شد و همه چیز را از دست داد
«سِرنا فلیتس» دانش‌آموزی ۱۴ ساله در یکی از شهرهای ایالت کالیفرنیا بود. او به پسری که یک سال از خودش بزرگ‌تر بود، علاقه پیدا کرد و به درخواست او ویدیویی از بدن برهنه‌اش برایش فرستاد. به همین منوال چند ویدیوی کوتاه دیگر هم به اصرار پسر فرستاده شدند.
ازهم‌گسیختگی دنیای فلیتس از همین جا آغاز شد. چهارده سالگی حتی بدون چنین مشکلی هم دوره آسانی نیست؛ چه رسد به این که هم‌کلاسی‌ها با تماشای ویدیوی برهنه او سرگرم شوند و با تکرار کلمه «فاحشه» او را آزار دهند.
می‌گوید: «پیامک می‌فرستادند که اگر برایشان ویدیوی لختی نفرستم همان قبلی‌ها را به مادرم نشان خواهند داد.»
آن پسر به طور موقت از رفتن به مدرسه منع شد، ولی بهای بزرگ‌تر را فلیتس پرداخت که به خاطر شرمساری مرتب غیبت می‌کرد و به مدرسه نمی‌رفت. مادرش توانست پورن‌هاب را به حذف ویدیوها راضی کند. فلیتس چندین مدرسه عوض کرد، اما زمزمه‌ها به مدرسه جدید هم می‌رسید و فیلم‌ها هم دوباره در پورن‌هاب و سایر وب‌سایت‌ها آپلود می‌شدند.
دعوای فلیتس و مادرش تمامی نداشت و به تدریج او را به سوی خودزنی کشاند. یک روز رفت سراغ کابینت داروها و همه قرص‌های ضدافسردگی را یک‌جا بلعید. سه روز بعد که در بیمارستان به هوش آمد، سرخورده بود از این که نمرده است.
دفعه بعد خود را در دستشویی حلق‌آویز کرد. خواهر کوچکش او را نیمه‌جان پیدا کرد و پزشکان او را احیا کردند.
نویسنده نیویورک تایمز شرح می‌دهد که در همین مارپیچ بود که دوستی او را به دام مواد روان‌گردان کشانید و او معتاد به متامفتامین و همچنین افیون‌های طبیعی شد. مدرسه را رها کرد و آواره خیابان‌ها شد.
در شانزده سالگی برای به دست آوردن اندکی پول عکس و فیلم برهنه از خود می‌گرفت و آن‌ها را می‌فروخت؛ شاید راهی بود برای مجازات خودش. فکرش این بود: «همه بدن مرا دیده‌اند و دیگر هیچ ارزشی ندارم.»
ویدیوهای جدید او نیز از پورن‌هاب سر درآوردند. فلتیس می‌گوید اگر درخواست حذف آن‌ها را از پورن‌هاب می‌کرد، احتمالا قبول می‌کردند، اما ویدیوها باز آپلود می‌شدند. می‌گوید آمار بازدید یکی از ویدیوهای برهنه‌اش در چهارده سالگی ۴۰۰ هزار بار است. می‌گوید حتی نمی‌توانست در غذاخوری‌های فست‌فودی کاری پیدا کند، از ترس این که کسی او را بشناسد و سرشکسته جمع شود.
به نوشته نیویورک تایمز، این دختر امروز ۱۹ ساله است. یک سال است که مواد مخدر را ترک کرده، اما بیکار و آسیب‌دیده روحی است. در یک خودرو زندگی می‌کند. سه سگش هم که نشان داده‌اند وفادارتر از هر آدمیزادی هستند با او زندگی می‌کنند. آرزویش این است شغلی مرتبط با دامپزشکی پیدا کند، اما نمی‌داند چگونه چنین چیزی ممکن است: «وقتی در ماشین زندگی می‌کنی و سگ‌هایت هم همان‌جا پیش تو زندگی می‌کنند، مدرسه رفتن سخت است.»
صداهای اعتراض بلندتر و بلندتر می‌شود
نویسنده نیویورک تایمز می‌گوید این معضل بسیار فراتر از یک شرکت است. یکی دو وب‌سایت رقیب پورن‌هاب معذوریت‌هایی که برای خود تعریف کرده‌اند کمتر است و طبیعتا بازدیدکننده بیشتری هم جلب می‌کنند.
افزون بر این، تصاویر تعرض به کودکان در سایت‌های جریان اصلی، مثل «توییتر»، «ردیت» و «فیس‌بوک» هم هستند. «گوگل» هم حمایت خود را از مشاغلی که در آن‌ها آزار کودکان رواج دارد، قطع نمی‌کند.
به نوشته نیویورک تایمز، اگر در گوگل عبارت «پورن جوان» را سرچ کنید ۹۲۰ میلیون ویدیو پیشنهاد می‌کند که در چند مورد اول آن‌ها، عناوینی مثل «نوجوان خردسال» و حتی ویدیویی «که عنوانش را نمی‌توان این‌جا ذکر کرد» دیده می‌شود.
«مرکز ملی کودکان گم‌شده یا مورد بهره‌کشی» به درخواست نویسنده نیویورک تایمز آمار داده است که در سال ۲۰۱۵ حدود ۶/۵ میلیون تصویر حاوی بیگاری جنسی کودکان به این مرکز گزارش شدند، این تعداد در سال ۲۰۱۷ به ۲۰/۶ میلیون مورد رسید و در سال ۲۰۱۹ بیش از ۶۹ میلیون گزارش درباره چنین محتواهایی به این مرکز واصل شدند.
فیس‌بوک نیز امسال در یک بازه سه ماهه ۱۲/۴ میلیون تصویر مرتبط با بهره‌کشی از کودکان را حذف کرد.
توییتر هم سال گذشته ۲۶۴ هزار حساب کاربری را به دلایلی مرتبط با بهره‌کشی جنسی از کودکان بست.
با همه این‌ها پورن‌هاب می‌گوید گزارش‌های مربوط به این وب‌سایت اندک هستند و یک نهاد بریتانیایی که با آزار جنسی کودکان مبارزه می‌کند، تنها ۱۱۸ مورد تعرض به کودکان را در این سایت گزارش کرده است.
در همان بیانیه مکتوب پورن‌هاب آمده است: «حذف محتوای غیرقانونی برای هر شبکه مجازی یک نبرد جاری است و ما متعهدیم که در خط مقدم این جبهه باشیم.»
«بنیاد دیدبان اینترنت»، همان نهاد بریتانیایی که پورن‌هاب به گزارش‌های آن استناد می‌کند، توضیحی درباره چرایی کم بودن تعداد گزارش‌های نقض نداده است. اما نویسنده نیویورک تایمز حدس می‌زند علت آن است که تماشاگران پورن‌هاب به دیدن چنان تصاویری معتاد شده‌اند و بعید است که چنان محتوایی را گزارش کنند. اما یافتن چنین فیلم‌هایی در پورن‌هاب سخت نیست و حتی در پلی‌لیست‌هایی که خود پورن‌هاب اخیرا تنظیم کرده است، عنوان‌هایی همچون «زیر ۱۸» دیده می‌شود.
به نوشته نیویورک تایمز، در سالهای گذشته نه کنگره و نه روسای جمهوری آمریکا برای حل این معضل تقریبا هیچ کاری نکرده‌اند. دنیای تکنولوژی هم که اصلا مسئول اصلی فراهم کردن چنین عرصه‌ای است منفعلانه در لاک دفاعی فرو رفته است.
با این حال گزارش سال گذشته نشریه «تایمز» باعث به راه افتادن بحث‌هایی در کنگره درباره راهبردهای رقابت شد.
نگرانی‌ها درباره پورن‌هاب هر روز بیشتر و بیشتر می‌شوند. یک تومار که خواستار تعطیل شدن پورن‌هاب بود بیش از دو میلیون امضا جمع کرد. سناتور جمهوری‌خواه «بن سَس» نیز خواستار تحقیق وزارت دادگستری از پورن‌هاب شد. شرکت «پی‌پل» ارائه خدمات به پورن‌هاب را قطع کرد و از سایر عرضه‌کنندگان کارت اعتباری هم خواست دست به اقدامی مشابه بزنند. یک سازمان با نام «قاچاق‌هاب» راه‌اندازی شد و موارد تعرض جنسی در پورن‌هاب را ثبت کرد. بیست نماینده پارلمان کانادا هم خواستار برخورد دولت این کشور با پورن‌هاب شدند. دفتر پورن‌هاب در مونترال کاناداست.
«تیلور»، دختری ۱۸ ساله، به نویسنده نیویورک تایمز می‌گوید: «از درد کشیدن من پول درآوردند.» هنگامی که او ۱۴ ساله بود دوست‌پسرش مخفیانه از او فیلم جنسی گرفت و این ویدیو سر از پورن‌هاب درآورد: «فردایش وارد مدرسه که شدم، همه یک چشم به موبایل‌هایشان داشتند و یک چشم به من و می‌خندیدند.»
نویسنده نیویورک تایمز با اشاره به این که تیلور دو بار دست به خودکشی زد، می‌گوید تیلور و سایر کسانی که در این گزارش از آن‌ها یاد شد، همگی به این دلیل ماجراهایشان را تعریف کردند به این امید که شاید به دختران دیگر کمک کند در دام این درد و رنج نیفتند.
مالک پورن‌هاب «مایندگیک» است؛ مجموعه‌ای خصوصی با بیش از یک‌صد سایت و شرکت پورنوگرافیک. این مجموعه عظیم اگر در صنعتی دیگر فعالیت داشت، احتمالا وزارت دادگستری با استناد به قانون ضد انحصار مانع از ادامه کارش می‌شد.
اما یک دلیل دیگر هم در کار است که فعالیت پورن‌هاب و مایندگیک با مانعی جدی روبه‌رو نشده است: میزان تاثیر آن‌ها.
چندی پیش نتایج تحقیق یک شرکت بازاریابی دیجیتال نشان داد که بعد از فیس‌بوک و گوگل، پورن‌هاب سومین شرکتی است که در قرن ۲۱ بیشترین تاثیر را بر جامعه دارد؛ یعنی حتی بیشتر از «مایکروسافت»، «اپل» و آمازون.
شرکت مایندگیک، به دلایل مالیاتی، ظاهرا و روی کاغذ در کشور لوکزامبورگ است، اما در عمل از مونترال کانادا مدیریت می‌شود. روشن نیست مالک این مجموعه کیست، اما مدیریت آن در حال حاضر با دو نفر به نام‌های «فراس آنتون» و «دیوید تسیلو» است. این دو شهروند کانادایی حاضر نشدند به پرسش‌های نیویورک تایمز پاسخ دهند.
نویسنده نیویورک تایمز با اشاره به این که «جاستین ترودو»، نخست‌وزیر کانادا، به فمینیست بودن شهره است، پرسیده است: «پس چرا او اجازه می‌دهد کانادا میزبان شرکتی باشد که با ویدیوهای تجاوزش دنیا را آلوده کند؟»
در مایندگیک بازبین‌هایی هستند که کارشان مرور ویدیوها و جلوگیری از انتشار احتمالی فیلم‌های مربوط به کودکان است. اما اصولا تجارت این شرکت مبتنی بر سود بردن از سکس کم‌سال‌هاست.
یک کارمند سابق مایندگیک به نویسنده نیویورک تایمز می‌گوید توصیه این است که تا جایی که می‌شود ویدیو را منتشر کنید.
پورن‌هاب به سوال نیویورک تایمز درباره تعداد ادمین‌هایی که ویدیوها را قبل از انتشار بازبینی می‌کنند، پاسخ نداد. با این حال یکی از این کارشناسان این شرکت به نویسنده نیویورک تایمز می‌گوید مجموعا حدود ۸۰ نفر در کشورهای مختلف دنیا بر روی سایت‌های مختلف مایندگیک کار می‌کنند (برای مقایسه، فیس‌بوک می‌گوید ۱۵ هزار نفر را برای مدیریت محتوا در استخدام دارد.) سالانه حدود یک‌میلیون‌وچهارصدهزار ساعت ویدیوی جدید به پورن‌هاب اضافه می‌شوند. معنای این عدد آن است که هر یک از این ۸۰ بازبین باید هر هفته صدها ساعت ویدیو را بازبینی کند.
این بازبین‌ها ویدیوها را با دور تند می‌بینند. در اغلب موارد هم واقعا نمی‌شود به آسانی گفت این فرد ۱۴ سال دارد یا ۱۸ سال، یا این یکی واقعا در حال شکنجه شدن است یا دارد ادایش را درمی‌آورد. به گفته بازبینی که با نویسنده نیویورک تایمز مصاحبه کرده است، حتی ویدیوهایی به دست‌شان می‌رسد که دوربین مخفی از کودکان هشت و ده ساله در دستشویی است. او می‌گوید: «خود این شغل نابودکننده روح و وجدان است.»
به نظر می‌رسد دادگاه‌های مدنی و کیفری درباره پورن‌هاب گوش به زنگ شده‌اند. وکلای متعدد اقدامات این شرکت را رصد می‌کنند و همین سال گذشته ۹ زن که از آن‌ها به طور مخفیانه در رختکن دانشگاهی در کارولینای جنوبی فیلمبرداری و در پورن‌هاب منتشر شده بود، از این سایت شکایت کردند.
مدیران پورن‌هاب تا این‌جا در پناه ماده ۲۳۰ قانون نجابت بوده‌اند و مشمول مصونیت هستند.
ماده ۲۳۰ که در چند سال اخیر بر سر زبان‌ها افتاده است، می‌گوید در پلت‌فرم‌هایی که محتوایش را کاربران تولید می‌کنند، مسئولیت محتوا بر دوش شرکت نیست.
اما این ماده در سال ۲۰۱۸ در کنگره اندکی محدودتر شد. حالا این امکان هست که ماده ۲۳۰ دیگر مثل سابق سپر بلای پورن‌هاب نشود.
نویسنده نیویورک تایمز می‌گوید بازبینی که با او مصاحبه کرده، به او گفته است پورن‌هاب در چند سال اخیر تعداد بازبین‌هایش را دو برابر کرده و حتی امسال، به طور داوطلبانه برخی موارد را به «مرکز ملی کودکان گم‌شده یا مورد بهره‌کشی» گزارش داده است.
حتی به نوشته نیویورک تایمز، پورن‌هاب که همواره نسبت به انتقادها و گزارش‌های تخلف بی‌اعتنا بود، اکنون به گزارش‌ها درباره تعرض به کودکان و افراد بیهوش سریع‌تر واکنش نشان می‌دهد.
با این حال نویسنده نیویورک تایمز می‌گوید پورن‌هاب فقط در برابر مخاطبان آمریکایی محتاط‌‌تر شده است و سریع‌تر واکنش نشان می‌دهد؛ وگرنه ویدیوهایی حاوی تعرض به کودکان مثلا در اندونزی یا چین هنوز در این سایت آپلود می‌شوند.
از درد و رنج ما پول درمی‌آورند
نویسنده نیویورک تایمز می‌گوید تمام قربانیان پورن‌هاب یک مضمون تکراری را به او می‌گفته‌اند: «هر تجاوزی یک نقطه پایان دارد، اما پورن‌هاب عذاب را تمام‌ناشدنی می‌کند.»
این حرف را «نیکول»، دختر ۱۹ ساله انگلیسی، هم می‌زند. ویدیوهای ۱۵ سالگی نیکول سر از پورن‌هاب درآورد و او دو سال گذشته را بر سر این گذاشت که این شرکت را به حذف آن فیلم‌ها قانع کند.
او با اشاره به این که ویدیوهای حذف‌شده دوباره آپلود می‌شوند، گفت نگرانی بزرگش که باعث می‌شود به بچه آوردن فکر نکند همین است که روزی فرزندش این ویدیوها را ببیند.
نیکول به نیویورک تایمز می‌گوید: «چرا باید ویدیویی از من زمانی که ۱۵ سال داشته‌ام و قربانی باج‌گیری بودم و حالا هم این ویدیو حکم پورن کودک دارد، مرتبا در پورن‌هاب آپلود شود؟ سال گذشته برای پورن‌هاب نوشتم که چندین بار تا حالا سعی کرده‌ام خودم را بکشم.»
او می‌گوید: «هرگز تمام نخواهد شد. آن‌ها با ترومای ما پول زیادی درمی‌آورند.»
چه باید کرد؟
قربانیان پورن‌هاب در پاسخ به پرسش «راه حل چیست»، جواب‌های مختلفی داده‌اند. همان‌طور که می‌توان حدس زد، برخی از آن‌ها خواستار آن شده‌اند که این سایت بلافاصله تعطیل شود و مدیرانش هم روانه زندان شوند.
اما تعدادی دیگر از قربانیان نیز جواب‌های متفاوتی به نویسنده نیویورک تایمز داده‌اند. مثلا «لیدیا» که اکنون ۲۰ سال دارد، وقتی کودک بود اسیر قاچاق‌چیان سکس شد و ویدیوهای زیادی از تجاوز به او در پورن‌هاب انتشار یافت.
با این حال او می‌گوید حرفش این نیست که پورن و پورنوگرافی به طور کلی تعطیل شوند، بلکه فقط می‌گوید «آسیب زدن به کودکان را بس کنید.»
«سوزان پادرون»، مدل لباس سرشناس، که ویدیویی از ۱۵ سالگی او در پورن‌هاب منتشر شد، می‌گوید از آن وقت همواره در چالش بوده است، اما فکر می‌کند فقط باید به ویدیوهایی اجازه آپلود داده شود که سن و رضایت افرادش تایید شده باشد.
«جسیکا شاموی» که گرفتار قاچاق‌چیان سکس شد و یکی از مشتری‌هایش فیلمی از او را در پورن‌هاب آپلود کرد، می‌گوید: «بالاخره باید راهی پیدا کنند که کدام یک از افراد داخل فیلم زیر سن قانونی است و آیا همه با رضایت آن‌جا هستند یا خیر.»
«لئو»، پسر ۱۸ سالهای که ویدیوهایی از ۱۴ سالگی او در پورن‌هاب منتشر شدند، می‌گوید راه حلش این است که پورنوگرافی به شرکت‌های تولیدکننده حرفه‌ای منحصر شود؛ چون آن‌ها مدرکی برای سن و رضایت می‌خواهند.»
اما «استویا»، بازیگر و نویسنده فیلم‌های پورن، می‌گوید شرکت‌های تولیدکننده پورن دیگر قادر به رقابت با سایت‌های رایگانی مثل پورن‌هاب نیستند: «پورن‌هاب الگوی قبلی یعنی پول دادن برای تماشای پورن را نابود کرد.» او می‌گوید به نظرش همه پلت‌فرم‌ها، از یوتیوب گرفته تا پورن‌هاب، باید برای آپلود کردن ویدیو مدرکی دال بر رضایت ارائه کنند.
نویسنده نیویورک تایمز به یکی دو راه حل که به ذهن خودش می‌رسد هم اشاره می‌کند، اما در پایان می‌نویسد: «دنیا اغلب در موضوع آزار جنسی کودکان چشم بر هم گذاشته است؛ از کلیسای کاتولیک تا پیشاهنگی پسران آمریکا. دیر شده است. ما فقط افرادی همچون جفری اپستین یا "آر. کلی" را محاکمه کردیم. اما باید در برابر شرکت‌هایی که سامان‌مند به بهره‌کشی کودکان می‌پردازند نیز بایستیم. پورن‌هاب در واقع یعنی جفری اپستین ضرب در هزار.»
***
هشدار: این مقاله حاوی شرح صحنه‌هایی از تعرض جنسی است.
پورن‌هاب با افتخار خود را شرکتی سرخوش می‌داند که به شیطنت‌ها چشمک می‌زند، در میدان «تایمز» نیویورک بیلبورد می‌خرد، برای شهر بوستون خودروی برف‌روب تامین می‌کند، به سازمان‌هایی که با تبعیض نژادی مبارزه می‌کنند، کمک می‌کند و محصولاتش هم چیزهایی هستند که به درد مردم در دوران سخت تعطیلی و خانه‌نشینی کرونا می‌خورد.
این وب‌سایت ظاهرا «سالم» ماهانه ۳/۵ میلیارد بازدید دارد و در رده‌ای بالاتر از «نتفلیکس»، «یاهو» و «آمازون» ایستاده است. پورن‌هاب روزانه سه میلیارد آگهی و تبلیغ پخش می‌کند که بابت آن‌ها کلی پول به دست می‌آورد. یک رده‌بندی هم می‌گوید پورن‌هاب دهمین وب‌سایت پربازدید در جهان است.
اما این‌ها فقط یک روی این شرکت است. روی دیگر آن است که در وب‌سایت پورن‌هاب انبوهی از ویدیوهایی هست که حاوی تجاوز، تعرض به کودکان، انتشار به انگیزه انتقام‌جویی، دوربین مخفی از حمام کردن زنان، نژادپرستی، زن‌ستیزی و حتی صحنه‌های زنان در حال خفگی زیر پلاستیکی بر سرشان است؛ و پورن‌هاب از همه این‌ها پول درمی‌آورد.
نویسنده نیویورک تایمز توضیح می‌دهد اگر عباراتی مثل «دختران زیر ۱۸» یا «۱۴ ساله» را در این سایت سرچ کنید، بیش از یک‌صدهزار ردیف ویدیو پیشنهاد می‌شوند. بعضی از این ویدیوها واقعا تجاوز به کودکان هستند.
چند ماه پیش دختری ۱۵ ساله در فلوریدا گم شد. مادر این دختر زمانی توانست رد او را بیابد که دریافت فیلم‌های سکس دخترش در پورن‌هاب منتشر شده‌اند؛ آن هم ۵۸ ویدیو.
فیلم‌های یک دختر ۱۴ ساله در کالیفرنیا هم سر از پورن‌هاب درآوردند. این تجاوز به کودک ۱۴ ساله به پلیس گزارش شد. اما نه از طرف پورن‌هاب، بلکه از سوی یکی از هم‌کلاسی‌های آن دختر که ویدیوها را دیده بود.
در هر دو پرونده بالا عوامل فیلمبرداری بازداشت شدند، اما شرکت پورن‌هاب از مسئولیت شانه خالی کرد و مجازاتی هم نشد؛ در حالی که فیلم‌ها را این وب‌سایت انتشار داده بود و سودش نیز به جیب آن رفته بود.
پورن‌هاب سایتی شبیه به «یوتیوب» است که به اعضایش اجازه آپلود ویدیو می‌دهد. سالانه ۶/۸ میلیون ویدیوی جدید در پورن‌هاب آپلود می‌شوند که در بین آن‌ها ویدیوهای حاوی تجاوز به کودکان و خشونت‌های بدون رضایت کم نیستند. اصلا غیرممکن است بتوان مطمئن شد این چهره جوان در این ویدیو ۱۴ ساله است یا ۱۸ سال دارد. نه پورن‌هاب و نه هیچ کس دیگری دقیقا نمی‌داند چه میزان محتوای غیرقانونی در این وب‌سایت هست.
بر خلاف یوتیوب، در پورن‌هاب می‌توان ویدیوها را مستقیم دانلود کرد. بنابراین حتی اگر حکمی صادر شود و یک ویدیوی تجاوز را هم از سایت حذف کنند، باز احتمالش هست که بارها و بارها آپلود شود.
قاچاق‌چیان سکس در دنیا کم نیستند، اما زنی به نام «گالی» به نویسنده نیویورک تایمز می‌گوید: «قاچاق‌چی من پورن‌هاب بود.» او شرح می‌دهد که از چین به فرزندخواندگی در آمریکا پذیرفته شد، اما خانواده‌ای که در ظاهر سرپرستی او را برعهده گرفته بود، در واقع قاچاق سکس می‌کرد. او از ۹ سالگی وادار شد در ویدیوهای پورنوگرافیک ظاهر شود. این ویدیوها سر از پورن‌هاب درمی‌آوردند و با وجود غیرقانونی بودن و حذف گاه به گاه آن‌ها، باز هر چند وقت یک بار دوباره آپلود می‌شوند.
گالی می‌گوید: «پنج سال است از آن زندگی بیرونم، اما هنوز دارند من را می‌فروشند.» او حالا ۲۳ سال دارد، دانشجو است و امیدوار است حقوق‌دان شود. هر چند آن ویدیوها همچنان وبال گردن او هستند.
می‌گوید: «شاید هیچ وقت نتوانم از دست این ویدیوها خلاص شوم. شاید روزی زنی چهل ساله با هشت فرزند باشم، اما هنوز جماعتی با تصاویر من خودارضایی می‌کنند. اگر تایپ کنید: "آسیایی جوان" احتمالا پیدایم می‌کنید.»
ولی این طور نیست. یعنی پس از درج این دو کلمه در بخش جست‌وجوی پورن‌هاب ۲۶ هزار ویدیوی پیشنهادی ظاهر می‌شود و البته انبوهی از عبارات مشابه و موضوعات مرتبط که هر کدام کلماتی از قبیل نوجوان و زیر ۱۸ و از این قبیل در عنوان‌شان به کار رفته است.
نویسنده نیویورک تایمز تصریح می‌کند: «این دیگر پورنوگرافی نیست؛ تجاوز است. ترویج تجاوز به کودکان یا ترویج سکس با بزرگسال بدون رضایت او عملی خلاف وجدان است. مشکل "بیل کازبی" یا "هاروی واینستین" یا "جفری اپستین" سکس نبود، بلکه رضایت نداشتن طرف مقابل بود. همین موضوع درباره پورن‌هاب هم صادق است.»
ویدیوهایی در پورن‌هاب هستند که تعرض به زنی بیهوش را تصویر می‌کنند. در بعضی از آن‌ها فرد متجاوز حتی پلک قربانی را باز می‌کند و چشم او را لمس می‌کند تا نشان دهد او واقعا بیهوش است.
پاییز امسال ویدیوهایی در پورن‌هاب منتشر شدند که زنی برهنه در چین را در حالی که چندین مرد او را شکنجه می‌کردند، تصویر می‌کرد. پول درآوردن این وب‌سایت فقط به چنین ویدیویی منحصر نیست؛ ویدیوهایی هم هستند که مثلا چنین عناوینی دارند: «نوجوانی که از درد فریاد می‌زند»، «تحقیر نوجوان»، «گلو فشردن تا مرز خفگی.»
نویسنده مقاله نیویورک تایمز می‌گوید از شرکت پورن‌هاب خواست یکی از مسئولانش را برای مصاحبه با او معرفی کند، اما آن‌ها فقط بیانیه‌ای ارائه کردند از این قرار که «پورن‌هاب بی چون و چرا به مبارزه با محصولات کودک‌آزاری جنسی متعهد است و سیاست امنیت و اعتماد را بنا نهاده است که فراگیر و پیشرو در این صنعت است، با این هدف که موارد غیرقانونی شناسایی و از جامعه ما ریشه‌کن شوند.»
فلیتس؛ نوجوانی که بی‌خانمان شد و همه چیز را از دست داد
«سِرنا فلیتس» دانش‌آموزی ۱۴ ساله در یکی از شهرهای ایالت کالیفرنیا بود. او به پسری که یک سال از خودش بزرگ‌تر بود، علاقه پیدا کرد و به درخواست او ویدیویی از بدن برهنه‌اش برایش فرستاد. به همین منوال چند ویدیوی کوتاه دیگر هم به اصرار پسر فرستاده شدند.
ازهم‌گسیختگی دنیای فلیتس از همین جا آغاز شد. چهارده سالگی حتی بدون چنین مشکلی هم دوره آسانی نیست؛ چه رسد به این که هم‌کلاسی‌ها با تماشای ویدیوی برهنه او سرگرم شوند و با تکرار کلمه «فاحشه» او را آزار دهند.
می‌گوید: «پیامک می‌فرستادند که اگر برایشان ویدیوی لختی نفرستم همان قبلی‌ها را به مادرم نشان خواهند داد.»
آن پسر به طور موقت از رفتن به مدرسه منع شد، ولی بهای بزرگ‌تر را فلیتس پرداخت که به خاطر شرمساری مرتب غیبت می‌کرد و به مدرسه نمی‌رفت. مادرش توانست پورن‌هاب را به حذف ویدیوها راضی کند. فلیتس چندین مدرسه عوض کرد، اما زمزمه‌ها به مدرسه جدید هم می‌رسید و فیلم‌ها هم دوباره در پورن‌هاب و سایر وب‌سایت‌ها آپلود می‌شدند.
دعوای فلیتس و مادرش تمامی نداشت و به تدریج او را به سوی خودزنی کشاند. یک روز رفت سراغ کابینت داروها و همه قرص‌های ضدافسردگی را یک‌جا بلعید. سه روز بعد که در بیمارستان به هوش آمد، سرخورده بود از این که نمرده است.
دفعه بعد خود را در دستشویی حلق‌آویز کرد. خواهر کوچکش او را نیمه‌جان پیدا کرد و پزشکان او را احیا کردند.
نویسنده نیویورک تایمز شرح می‌دهد که در همین مارپیچ بود که دوستی او را به دام مواد روان‌گردان کشانید و او معتاد به متامفتامین و همچنین افیون‌های طبیعی شد. مدرسه را رها کرد و آواره خیابان‌ها شد.
در شانزده سالگی برای به دست آوردن اندکی پول عکس و فیلم برهنه از خود می‌گرفت و آن‌ها را می‌فروخت؛ شاید راهی بود برای مجازات خودش. فکرش این بود: «همه بدن مرا دیده‌اند و دیگر هیچ ارزشی ندارم.»
ویدیوهای جدید او نیز از پورن‌هاب سر درآوردند. فلتیس می‌گوید اگر درخواست حذف آن‌ها را از پورن‌هاب می‌کرد، احتمالا قبول می‌کردند، اما ویدیوها باز آپلود می‌شدند. می‌گوید آمار بازدید یکی از ویدیوهای برهنه‌اش در چهارده سالگی ۴۰۰ هزار بار است. می‌گوید حتی نمی‌توانست در غذاخوری‌های فست‌فودی کاری پیدا کند، از ترس این که کسی او را بشناسد و سرشکسته جمع شود.
به نوشته نیویورک تایمز، این دختر امروز ۱۹ ساله است. یک سال است که مواد مخدر را ترک کرده، اما بیکار و آسیب‌دیده روحی است. در یک خودرو زندگی می‌کند. سه سگش هم که نشان داده‌اند وفادارتر از هر آدمیزادی هستند با او زندگی می‌کنند. آرزویش این است شغلی مرتبط با دامپزشکی پیدا کند، اما نمی‌داند چگونه چنین چیزی ممکن است: «وقتی در ماشین زندگی می‌کنی و سگ‌هایت هم همان‌جا پیش تو زندگی می‌کنند، مدرسه رفتن سخت است.»
صداهای اعتراض بلندتر و بلندتر می‌شود
نویسنده نیویورک تایمز می‌گوید این معضل بسیار فراتر از یک شرکت است. یکی دو وب‌سایت رقیب پورن‌هاب معذوریت‌هایی که برای خود تعریف کرده‌اند کمتر است و طبیعتا بازدیدکننده بیشتری هم جلب می‌کنند.
افزون بر این، تصاویر تعرض به کودکان در سایت‌های جریان اصلی، مثل «توییتر»، «ردیت» و «فیس‌بوک» هم هستند. «گوگل» هم حمایت خود را از مشاغلی که در آن‌ها آزار کودکان رواج دارد، قطع نمی‌کند.
به نوشته نیویورک تایمز، اگر در گوگل عبارت «پورن جوان» را سرچ کنید ۹۲۰ میلیون ویدیو پیشنهاد می‌کند که در چند مورد اول آن‌ها، عناوینی مثل «نوجوان خردسال» و حتی ویدیویی «که عنوانش را نمی‌توان این‌جا ذکر کرد» دیده می‌شود.
«مرکز ملی کودکان گم‌شده یا مورد بهره‌کشی» به درخواست نویسنده نیویورک تایمز آمار داده است که در سال ۲۰۱۵ حدود ۶/۵ میلیون تصویر حاوی بیگاری جنسی کودکان به این مرکز گزارش شدند، این تعداد در سال ۲۰۱۷ به ۲۰/۶ میلیون مورد رسید و در سال ۲۰۱۹ بیش از ۶۹ میلیون گزارش درباره چنین محتواهایی به این مرکز واصل شدند.
فیس‌بوک نیز امسال در یک بازه سه ماهه ۱۲/۴ میلیون تصویر مرتبط با بهره‌کشی از کودکان را حذف کرد.
توییتر هم سال گذشته ۲۶۴ هزار حساب کاربری را به دلایلی مرتبط با بهره‌کشی جنسی از کودکان بست.
با همه این‌ها پورن‌هاب می‌گوید گزارش‌های مربوط به این وب‌سایت اندک هستند و یک نهاد بریتانیایی که با آزار جنسی کودکان مبارزه می‌کند، تنها ۱۱۸ مورد تعرض به کودکان را در این سایت گزارش کرده است.
در همان بیانیه مکتوب پورن‌هاب آمده است: «حذف محتوای غیرقانونی برای هر شبکه مجازی یک نبرد جاری است و ما متعهدیم که در خط مقدم این جبهه باشیم.»
«بنیاد دیدبان اینترنت»، همان نهاد بریتانیایی که پورن‌هاب به گزارش‌های آن استناد می‌کند، توضیحی درباره چرایی کم بودن تعداد گزارش‌های نقض نداده است. اما نویسنده نیویورک تایمز حدس می‌زند علت آن است که تماشاگران پورن‌هاب به دیدن چنان تصاویری معتاد شده‌اند و بعید است که چنان محتوایی را گزارش کنند. اما یافتن چنین فیلم‌هایی در پورن‌هاب سخت نیست و حتی در پلی‌لیست‌هایی که خود پورن‌هاب اخیرا تنظیم کرده است، عنوان‌هایی همچون «زیر ۱۸» دیده می‌شود.
به نوشته نیویورک تایمز، در سالهای گذشته نه کنگره و نه روسای جمهوری آمریکا برای حل این معضل تقریبا هیچ کاری نکرده‌اند. دنیای تکنولوژی هم که اصلا مسئول اصلی فراهم کردن چنین عرصه‌ای است منفعلانه در لاک دفاعی فرو رفته است.
با این حال گزارش سال گذشته نشریه «تایمز» باعث به راه افتادن بحث‌هایی در کنگره درباره راهبردهای رقابت شد.
نگرانی‌ها درباره پورن‌هاب هر روز بیشتر و بیشتر می‌شوند. یک تومار که خواستار تعطیل شدن پورن‌هاب بود بیش از دو میلیون امضا جمع کرد. سناتور جمهوری‌خواه «بن سَس» نیز خواستار تحقیق وزارت دادگستری از پورن‌هاب شد. شرکت «پی‌پل» ارائه خدمات به پورن‌هاب را قطع کرد و از سایر عرضه‌کنندگان کارت اعتباری هم خواست دست به اقدامی مشابه بزنند. یک سازمان با نام «قاچاق‌هاب» راه‌اندازی شد و موارد تعرض جنسی در پورن‌هاب را ثبت کرد. بیست نماینده پارلمان کانادا هم خواستار برخورد دولت این کشور با پورن‌هاب شدند. دفتر پورن‌هاب در مونترال کاناداست.
«تیلور»، دختری ۱۸ ساله، به نویسنده نیویورک تایمز می‌گوید: «از درد کشیدن من پول درآوردند.» هنگامی که او ۱۴ ساله بود دوست‌پسرش مخفیانه از او فیلم جنسی گرفت و این ویدیو سر از پورن‌هاب درآورد: «فردایش وارد مدرسه که شدم، همه یک چشم به موبایل‌هایشان داشتند و یک چشم به من و می‌خندیدند.»
نویسنده نیویورک تایمز با اشاره به این که تیلور دو بار دست به خودکشی زد، می‌گوید تیلور و سایر کسانی که در این گزارش از آن‌ها یاد شد، همگی به این دلیل ماجراهایشان را تعریف کردند به این امید که شاید به دختران دیگر کمک کند در دام این درد و رنج نیفتند.
مالک پورن‌هاب «مایندگیک» است؛ مجموعه‌ای خصوصی با بیش از یک‌صد سایت و شرکت پورنوگرافیک. این مجموعه عظیم اگر در صنعتی دیگر فعالیت داشت، احتمالا وزارت دادگستری با استناد به قانون ضد انحصار مانع از ادامه کارش می‌شد.
اما یک دلیل دیگر هم در کار است که فعالیت پورن‌هاب و مایندگیک با مانعی جدی روبه‌رو نشده است: میزان تاثیر آن‌ها.
چندی پیش نتایج تحقیق یک شرکت بازاریابی دیجیتال نشان داد که بعد از فیس‌بوک و گوگل، پورن‌هاب سومین شرکتی است که در قرن ۲۱ بیشترین تاثیر را بر جامعه دارد؛ یعنی حتی بیشتر از «مایکروسافت»، «اپل» و آمازون.
شرکت مایندگیک، به دلایل مالیاتی، ظاهرا و روی کاغذ در کشور لوکزامبورگ است، اما در عمل از مونترال کانادا مدیریت می‌شود. روشن نیست مالک این مجموعه کیست، اما مدیریت آن در حال حاضر با دو نفر به نام‌های «فراس آنتون» و «دیوید تسیلو» است. این دو شهروند کانادایی حاضر نشدند به پرسش‌های نیویورک تایمز پاسخ دهند.
نویسنده نیویورک تایمز با اشاره به این که «جاستین ترودو»، نخست‌وزیر کانادا، به فمینیست بودن شهره است، پرسیده است: «پس چرا او اجازه می‌دهد کانادا میزبان شرکتی باشد که با ویدیوهای تجاوزش دنیا را آلوده کند؟»
در مایندگیک بازبین‌هایی هستند که کارشان مرور ویدیوها و جلوگیری از انتشار احتمالی فیلم‌های مربوط به کودکان است. اما اصولا تجارت این شرکت مبتنی بر سود بردن از سکس کم‌سال‌هاست.
یک کارمند سابق مایندگیک به نویسنده نیویورک تایمز می‌گوید توصیه این است که تا جایی که می‌شود ویدیو را منتشر کنید.
پورن‌هاب به سوال نیویورک تایمز درباره تعداد ادمین‌هایی که ویدیوها را قبل از انتشار بازبینی می‌کنند، پاسخ نداد. با این حال یکی از این کارشناسان این شرکت به نویسنده نیویورک تایمز می‌گوید مجموعا حدود ۸۰ نفر در کشورهای مختلف دنیا بر روی سایت‌های مختلف مایندگیک کار می‌کنند (برای مقایسه، فیس‌بوک می‌گوید ۱۵ هزار نفر را برای مدیریت محتوا در استخدام دارد.) سالانه حدود یک‌میلیون‌وچهارصدهزار ساعت ویدیوی جدید به پورن‌هاب اضافه می‌شوند. معنای این عدد آن است که هر یک از این ۸۰ بازبین باید هر هفته صدها ساعت ویدیو را بازبینی کند.
این بازبین‌ها ویدیوها را با دور تند می‌بینند. در اغلب موارد هم واقعا نمی‌شود به آسانی گفت این فرد ۱۴ سال دارد یا ۱۸ سال، یا این یکی واقعا در حال شکنجه شدن است یا دارد ادایش را درمی‌آورد. به گفته بازبینی که با نویسنده نیویورک تایمز مصاحبه کرده است، حتی ویدیوهایی به دست‌شان می‌رسد که دوربین مخفی از کودکان هشت و ده ساله در دستشویی است. او می‌گوید: «خود این شغل نابودکننده روح و وجدان است.»
به نظر می‌رسد دادگاه‌های مدنی و کیفری درباره پورن‌هاب گوش به زنگ شده‌اند. وکلای متعدد اقدامات این شرکت را رصد می‌کنند و همین سال گذشته ۹ زن که از آن‌ها به طور مخفیانه در رختکن دانشگاهی در کارولینای جنوبی فیلمبرداری و در پورن‌هاب منتشر شده بود، از این سایت شکایت کردند.
مدیران پورن‌هاب تا این‌جا در پناه ماده ۲۳۰ قانون نجابت بوده‌اند و مشمول مصونیت هستند.
ماده ۲۳۰ که در چند سال اخیر بر سر زبان‌ها افتاده است، می‌گوید در پلت‌فرم‌هایی که محتوایش را کاربران تولید می‌کنند، مسئولیت محتوا بر دوش شرکت نیست.
اما این ماده در سال ۲۰۱۸ در کنگره اندکی محدودتر شد. حالا این امکان هست که ماده ۲۳۰ دیگر مثل سابق سپر بلای پورن‌هاب نشود.
نویسنده نیویورک تایمز می‌گوید بازبینی که با او مصاحبه کرده، به او گفته است پورن‌هاب در چند سال اخیر تعداد بازبین‌هایش را دو برابر کرده و حتی امسال، به طور داوطلبانه برخی موارد را به «مرکز ملی کودکان گم‌شده یا مورد بهره‌کشی» گزارش داده است.
حتی به نوشته نیویورک تایمز، پورن‌هاب که همواره نسبت به انتقادها و گزارش‌های تخلف بی‌اعتنا بود، اکنون به گزارش‌ها درباره تعرض به کودکان و افراد بیهوش سریع‌تر واکنش نشان می‌دهد.
با این حال نویسنده نیویورک تایمز می‌گوید پورن‌هاب فقط در برابر مخاطبان آمریکایی محتاط‌‌تر شده است و سریع‌تر واکنش نشان می‌دهد؛ وگرنه ویدیوهایی حاوی تعرض به کودکان مثلا در اندونزی یا چین هنوز در این سایت آپلود می‌شوند.
از درد و رنج ما پول درمی‌آورند
نویسنده نیویورک تایمز می‌گوید تمام قربانیان پورن‌هاب یک مضمون تکراری را به او می‌گفته‌اند: «هر تجاوزی یک نقطه پایان دارد، اما پورن‌هاب عذاب را تمام‌ناشدنی می‌کند.»
این حرف را «نیکول»، دختر ۱۹ ساله انگلیسی، هم می‌زند. ویدیوهای ۱۵ سالگی نیکول سر از پورن‌هاب درآورد و او دو سال گذشته را بر سر این گذاشت که این شرکت را به حذف آن فیلم‌ها قانع کند.
او با اشاره به این که ویدیوهای حذف‌شده دوباره آپلود می‌شوند، گفت نگرانی بزرگش که باعث می‌شود به بچه آوردن فکر نکند همین است که روزی فرزندش این ویدیوها را ببیند.
نیکول به نیویورک تایمز می‌گوید: «چرا باید ویدیویی از من زمانی که ۱۵ سال داشته‌ام و قربانی باج‌گیری بودم و حالا هم این ویدیو حکم پورن کودک دارد، مرتبا در پورن‌هاب آپلود شود؟ سال گذشته برای پورن‌هاب نوشتم که چندین بار تا حالا سعی کرده‌ام خودم را بکشم.»
او می‌گوید: «هرگز تمام نخواهد شد. آن‌ها با ترومای ما پول زیادی درمی‌آورند.»
چه باید کرد؟
قربانیان پورن‌هاب در پاسخ به پرسش «راه حل چیست»، جواب‌های مختلفی داده‌اند. همان‌طور که می‌توان حدس زد، برخی از آن‌ها خواستار آن شده‌اند که این سایت بلافاصله تعطیل شود و مدیرانش هم روانه زندان شوند.
اما تعدادی دیگر از قربانیان نیز جواب‌های متفاوتی به نویسنده نیویورک تایمز داده‌اند. مثلا «لیدیا» که اکنون ۲۰ سال دارد، وقتی کودک بود اسیر قاچاق‌چیان سکس شد و ویدیوهای زیادی از تجاوز به او در پورن‌هاب انتشار یافت.
با این حال او می‌گوید حرفش این نیست که پورن و پورنوگرافی به طور کلی تعطیل شوند، بلکه فقط می‌گوید «آسیب زدن به کودکان را بس کنید.»
«سوزان پادرون»، مدل لباس سرشناس، که ویدیویی از ۱۵ سالگی او در پورن‌هاب منتشر شد، می‌گوید از آن وقت همواره در چالش بوده است، اما فکر می‌کند فقط باید به ویدیوهایی اجازه آپلود داده شود که سن و رضایت افرادش تایید شده باشد.
«جسیکا شاموی» که گرفتار قاچاق‌چیان سکس شد و یکی از مشتری‌هایش فیلمی از او را در پورن‌هاب آپلود کرد، می‌گوید: «بالاخره باید راهی پیدا کنند که کدام یک از افراد داخل فیلم زیر سن قانونی است و آیا همه با رضایت آن‌جا هستند یا خیر.»
«لئو»، پسر ۱۸ سالهای که ویدیوهایی از ۱۴ سالگی او در پورن‌هاب منتشر شدند، می‌گوید راه حلش این است که پورنوگرافی به شرکت‌های تولیدکننده حرفه‌ای منحصر شود؛ چون آن‌ها مدرکی برای سن و رضایت می‌خواهند.»
اما «استویا»، بازیگر و نویسنده فیلم‌های پورن، می‌گوید شرکت‌های تولیدکننده پورن دیگر قادر به رقابت با سایت‌های رایگانی مثل پورن‌هاب نیستند: «پورن‌هاب الگوی قبلی یعنی پول دادن برای تماشای پورن را نابود کرد.» او می‌گوید به نظرش همه پلت‌فرم‌ها، از یوتیوب گرفته تا پورن‌هاب، باید برای آپلود کردن ویدیو مدرکی دال بر رضایت ارائه کنند.
نویسنده نیویورک تایمز به یکی دو راه حل که به ذهن خودش می‌رسد هم اشاره می‌کند، اما در پایان می‌نویسد: «دنیا اغلب در موضوع آزار جنسی کودکان چشم بر هم گذاشته است؛ از کلیسای کاتولیک تا پیشاهنگی پسران آمریکا. دیر شده است. ما فقط افرادی همچون جفری اپستین یا "آر. کلی" را محاکمه کردیم. اما باید در برابر شرکت‌هایی که سامان‌مند به بهره‌کشی کودکان می‌پردازند نیز بایستیم. پورن‌هاب در واقع یعنی جفری اپستین ضرب در هزار.»
