تنظیم قند خون از راه دور؛ میدان الکترومغناطیسی دیابت در مدل حیوانی را درمان کرد
رأی دهید
طبق یافته‌های جدید منتشر شده در تاریخ شش اکتبر ۲۰۲۰ در مجله سل متابولیسم Cell Metabolism قرار گرفتن موش‌های دیابتی در معرض ترکیبی از میدان‌های الکتریکی و مغناطیسی ایستا برای چند ساعت در روز، دو مشخصه اصلی دیابت نوع دو را عادی می‌کند.
دیابت نوع دو یکی از شایع‌ترین بیماری‌های غدد در بزرگسالان است. در بیماری دیابت نوع دو، لوزالمعده، انسولین را به اندازه کافی و مورد نیاز بدن ترشح می‌کند اما توانایی لازم را برای هدایت قند به درون سلول‌ها ندارد. طبق گفته انستیتوی ملی دیابت و بیماری‌های گوارشی و کلیوی آمریکا، رویکرد اصلی در درمان دیابت نوع دو شامل رژیم غذایی سالم‌تر و تحرک بدنی بیشتر است. همچنین داروهای زیادی وجود دارد که می‌توانند به فرد کمک کنند تا علائم دیابت را کنترل کند.
با این حال پایبندی به درمان دیابت نوع دو نسبتا کم است. تحقیقات نشان داده است که دست‌کم ۴۵ درصد افراد مبتلا به این نوع دیابت قادر به کنترل موثر سطح قند خون خود نیستند.
حال محققان دانشگاه آیووا معتقدند که ممکن است به کشف مهمی برای کنترل سطح قند خون رسیده باشند که تاکنون روی موش‌ها موفقیت آمیز بوده است.
کالوین کارتر، محقق دوره فوق دکترا در دانشگاه آیووا، یکی از نویسندگان اصلی این مطالعه است که درباره نتایج تحقیق می‌گوید: «ما یک کنترل از راه دور برای مدیریت دیابت ساخته‌ایم.»
وی افزود: «قرار گرفتن در معرض میدان‌های الکترومغناطیسی برای دوره‌های نسبتا کوتاه، قند خود را کاهش می‌دهد و پاسخ بدن به انسولین را عادی می‌کند. اثرات آن طولانی مدت است و امکان یک درمان الکترومغناطیسی را فراهم می‌کند که می‌تواند در هنگام خواب استفاده شود تا دیابت را در تمام طول روز مدیریت کند.»
این کشف ممکن است نتایج ویژه‌ای در مراقبت از دیابت داشته باشد به‌ویژه برای بیمارانی که رژیم‌های درمانی فعلی را دشوار می‌دانند.
مطالعه جدید نشان می‌دهد که میدان‌های الکترومغناطیسی تعادل اکسیدان‌ها و آنتی‌اکسیدان‌ها را در کبد تغییر می‌دهد و پاسخ بدن به انسولین را بهبود می‌بخشد. این اثر از سوی مولکول‌های واکنشی کوچک ایجاد می‌شود که به نظر می‌رسد به‌عنوان «آنتن‌های مغناطیسی» عمل می‌کنند.
ماجرای کشفی که به‌طور اتفاقی رخ داد
این کشف به‌طور اتفاقی رخ داد. سانی هوانگ، نویسنده همکار کارتر که دانشجوی مقطع دکترا است نیاز به تمرین گرفتن خون از موش‌ها و اندازه‌گیری سطح قند خون آنها داشت. کارتر به او اجازه داد که موش‌هایی که او برای بررسی تاثیر میدان‌های الکترومغناطیسی بر مغز و رفتار حیوانات استفاده می‌کرد، قرض کند.
هوانگ می‌گوید: «واقعا عجیب بود چراکه به‌طور معمول این حیوانات دارای قند خون بالا و دیابت نوع دو هستند اما همه حیواناتی که در معرض میدان‌های الکترومغناطیسی قرار داشتند سطح قند خون طبیعی را نشان دادند. من به کالوین [کارتر] گفتم که اینجا اتفاق عجیبی در حال رخ دادن است.»
یافته‌هایی که نشان می‌داد این نوع موش‌ها پس از مواجهه با میدان‌های الکترومغناطیسی دارای سطح قند خون طبیعی می‌شدند، خیلی بیشتر عجیب بود چرا که این موش‌ها دارای یک تغییر ژنتیکی بودند که آنها را دیابتی می‌کرد.
کارتر تایید می‌کند: «این همان چیزی بود که جرقه این پروژه را زد. همان اول ما متوجه شدیم اگر یافته‌ها درست باشند می‌توانند تاثیر زیادی در مراقبت از دیابت داشته باشند.»
کارتر و هوانگ در همکاری با دکتر دیل آبل رئیس گروه پزشکی داخلی دانشگاه آیووا و متخصص دیابت دریافتند که استفاده ترکیبی از میدان‌های مغناطیسی و الکتریکی ساکن، قند خون را در سه نوع مختلف موش مبتلا به دیابت نوع دوم تعدیل می‌کند. این گروه همچنین نشان داد که قرار گرفتن در معرض این میدان‌ها در هنگام خواب مقاومت به انسولین را در مدت سه روز پس از درمان معکوس می‌کند.
میدان‌های الکترومغناطیسی همه جا هستند: ارتباطات از راه دور، ناوبری و دستگاه‌های تلفن همراه، همه از آن برای انجام کارکردهای خود استفاده می‌کنند. میدان‌های الکترومغناطیسی همچنین در پزشکی مانند ام‌آرآی و نوار مغزی به کار می‌آید.
کارتر و هوانگ در جست‌وجو سرنخ برای درک ساز و کارهای اصلی اثرات بیولوژیکی میدان‌های الکترومغناطیسی بر قند خون و حساسیت به انسولین متون دهه ۱۹۷۰ را بررسی کردند که تحقیقاتی روی مهاجرت پرندگان داشت. آنها دریافتند که بسیاری از حیوانات میدان الکترومغناطیسی زمین را حس و از آن برای جهت‌یابی استفاده می‌کنند.
کارتر می‌گوید: این متون به یک پدیده بیولوژیکی کوانتومی اشاره دارند که طبق آن میدان‌های الکترومغناطیسی ممکن است با مولکول‌های خاص برهم کنش داشته باشند. مولکول‌هایی در بدن ما وجود دارند که تصور می‌شود مانند آنتن مغناطیسی ریز عمل می‌کنند و پاسخ بیولوژیکی به میدان‌های الکترومغناطیسی می‌دهند.
وی اضافه می‌کند: «برخی از مولکول‌ها اکسیدان‌ها هستند که در زیست شناسی ردوکس [اکسایش و کاهش اکسیداسیون و احیاء] مورد مطالعه قرار می‌گیرند.»
این گروه با داگلاس اسپیتز، گری بوتنر اساتید دانشگاه آیووا و جیسون هانسن استاد دانشگاه بریگهام یانگ که همه متخصصان شناخته شده بین‌المللی در زمینه بیولوژی ردوکس هستند همکاری کردند تا عملکرد یک مولکول اکسیدان به نام سوپراکسید که در دیابت نوع دو نقش دارد بررسی کنند.
آزمایش‌های آنها نشان می‌دهد که میدان‌های الکترومغناطیسی باعث تغییر علامت‌دهی [سیگنالینگ] مولکول‌های سوپراکسید به ویژه در کبد می‌شود که به فعال شدن طولانی مدت پاسخ آنتی‌اکسیدانی ختم می‌شود تا تعادل نقطه تنظیم اکسیداسیون بدن و پاسخ به انسولین را متعادل کند.
کارتر در اینباره می‌گوید: «وقتی مولکول‌های سوپراکسید را از کبد حذف می‌کنیم در واقع اثر میدان‌های الکترومغناطیسی را بر روی قند خون و پاسخ انسولین کاملا مسدود کرده‌ایم.»
مطالعات انسانی
علاوه بر مطالعه روی موش‌ها، محققان همچنین سلول‌های کبدی انسان را به مدت شش ساعت تحت درمان میدان‌های الکترومغناطیسی قرار و نشان دادند که یک نشان‌گر جایگزین حساس به انسولین به طور قابل‌توجهی بهبود یافته است که نشان می‌دهد که میدان‌های الکترومغناطیسی ممکن است همان اثر ضد دیابت را در انسان ایجاد کنند.
کارتر و هوانگ از اینکه امکان تطابق داده‌ها بر روی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو ایجاد شود، انرژی می‌گیرند. از نظر ایمنی سازمان جهانی بهداشت میدان‌های الکترومغناطیسی کم انرژی [با فرکانس پایین] را برای سلامت انسان بی‌خطر تشخیص داده است. مطالعه دانشگاه آیووا نیز هیچ مدرکی درباره عوارض جانبی در موش‌ها پیدا نکرد.
این گروه تحقیقاتی در حال کار بر روی یک مدل بزرگتر از حیوانات هستند تا ببینند آیا میدان‌های الکترومغناطیسی اثرات مشابهی در حیواناتی که از نظر اندازه و فیزیولوژی شبیه انسان هستند، ایجاد می‌کنند. آنها همچنین قصد دارند مطالعاتی را برای درک سازوکار اکسیداسیون‌هایی که روی میدان‌های الکترومغناطیسی تاثیر می‌گذارند انجام دهند. هدف نهایی آنها حرکت به سمت انجام آزمایش‌های بالینی روی بیماران دیابتی است تا به سمت روش درمان جدیدی حرکت شود.
با این هدف کارتر، هوانگ و والتر برادر دوقلوی کارتر با کمک بخش تحقیقات دانشگاه آیووا یک شرکت استارت‌آپی با نام Geminii Health ایجاد کردند.
کارتر می‌گوید: «رویای ما ایجاد یک طبقه جدید از داروهای غیر تهاجمی است که از راه دور سلول‌های را برای مقابله با بیماری کنترل می‌کند.»
مقاله «قرار گرفتن در معرض میدان‌های مغناطیسی و الکتریکی ساکن، دیابت نوع دو را درمان می‌کند» در مجله سل متابولیسم Cell Metabolism در تاریخ شش اکتبر منتشر شده است.
