صدور حکم دیه برای خانم دکتر خطاکاری که چشمان امیرعلی را گرفت
رأی دهید
به گزارش رکنا، پسربچه‌ای که یک‌سال‌ونیم قبل زیر دست دندانپزشک اراکی نفس‌هایش به شماره افتاد و درنهایت به زندگی نباتی محکوم شد. او برای ترمیم دندان‌هایش به این مطب رفت و دیگر هرگز نتوانست بخندد و زندگی کند، حالا گوشه خانه افتاده و از آن زمستان سرد سال ٩٧ تا به امروز به پدر و مادرش لبخند نزده است؛ به زندگی هم همین‌طور. امیرعلی درست پنج ماه بعد از روناک رضایی دچار این حادثه شد. روناک هم مثل امیرعلی قربانی شد. دختربچه‌ای که در آستانه تولد سه سالگی‌اش روی تخت دندانپزشکی همین پزشک جان باخت. او نیز زیر دست همین دکتر ترسید و قلبش تاب نیاورد و جان خود را از دست داد. روناک مُرد و پنج ماه بعد امیرعلی قربانی شد. امیرعلی اما زنده‌ماند و جانش را از دست نداد، ولی حالا یک‌سال‌ونیم است که فقط نفس‌هایش می‌رود و می‌آید. خانواده ترابی از آن ظهر بهمن ماه سال ٩٧ تا الان یک روز خوش هم نداشته‌اند.
امیرعلی بینایی خود را هم از دست داد
این پزشک دو کودک را قربانی کرد و حالا نیز درحالی حکم پرونده امیرعلی صادر شده که او چشم‌هایش را از دست داده است و روزبه‌روز وخامت حالش بیشتر می‌شود. چند ماه قبل بود که دادگاه تجدیدنظر نظام پزشکی، خانم دکتر خطاکار را به محرومیت مادام‌العمر از طبابت برای کودکان زیر ١٤سال محکوم کرد. این دندانپزشک اراکی همچنین به مدت یک‌سال از طبابت برای بزرگسالان محروم شد. براساس آنچه دادگاه انتظامی نظام پزشکی اراک اعلام کرد، خانم دکتر در باره به کما رفتن امیرعلی ترابی مقصر شناخته شد و براساس حکم نهایی این دادگاه برای همیشه حق طبابت کودکان و اطفال کمتر از ١٤سال را ندارد. همچنین برای افراد بیشتر از ١٤ سال هم به مدت یک‌سال از اشتغال به حرفه پزشکی محروم شد.
امیرعلی دیگر زیبایی های دنیا را نمی بیند / بلایی که دکتر اراکی سر این پسر 5 ساله آورد
پدر امیرعلی که روزهای سختی را می‌گذراند و هر لحظه پرپر شدن کودکش را با چشم خود می‌بیند، درباره حکم صادرشده می‌گوید: «حکم پرونده هفته گذشته صادر شده و دادگاه برای امیرعلی دیه در نظر گرفته است. درحالی‌که پسرم دچار نابینایی، معلولیت تکلمی، معلولیت حرکتی دست و پا، معلولیت بی‌اختیاری ادرار و مدفوع و آسیب مغزی است و از آنجا که به علت کرونا نمی‌توانیم دوره‌های درمان حرکتی او را به‌طور کامل ادامه دهیم، پسرم روزبه‌روز حالش بدتر هم می‌شود. در این میان تنها چیزی که می‌تواند ما را کمی آرام کند، زندان‌رفتن این پزشک است. یک‌سال و هشت ماه از وقوع این اتفاق تلخ می‌گذرد، اما همچنان پرونده‌ها در راهروهای نظام پزشکی و دادسرا بی‌نتیجه مانده است. تنها مرهم برای ما دیدن مجازات این دکتر است. دو خانواده کودک نازنین‌شان را از دست داده اند و الان یک‌سال و هشت ماه است که داریم عذاب می‌کشیم. باید کسی باشد که مقصر این همه اتفاق تلخ را مجازات کند تا شاید مرهمی باشد بر دل ویران‌شده ما.»
