آیا ژنتیک می تواند عاملی برای بی میلی به سبزیجات باشد؟
رأی دهید
به گفته آنها، داشتن دو نوع ژن باعث حس مزه تلخ برای سبزیجاتی مانند کلم بروکلی و جوانهها میشود.
این میتواند دلیل این باشد که چرا بعضی افراد نمیتوانند به اندازه کافی در رژیم غذایی خود از سبزیجات استفاده کنند.
داشتن این ژن ممکن است حتی طعم آبجو، قهوه و شکلات تلخ را نیز ناخوشایند کند.
حساس بودن به طعم تلخ ممکن است به نفع ما تمام شود و ما را از خوردن چیزهایی که میتوانند سمی باشند، محافظت کند.
دکتر جنیفر اسمیت و همکارانش از دانشکده پزشکی دانشگاه کنتاکی میگویند که این حساسیت میتواند به معنای این باشد که بعضی از افراد برای خوردن مقدار لازم روزانه میوه و سبزیجات با مشکل مواجه شوند.
این ژنها باعث می شوند گیرندههای روی زبان به پروتئینی که تلخی راشناسایی می کند، حساس شوند.
افرادی که دو نوع متفاوت ژن TAS2R38 به نام AVI را به ارث می برند، نسبت به مزه تلخ برخی مواد شیمیایی حساس نیستند.
کسانی که دو ژن طعم AVI و PAV را دارند، تلخی این مواد شیمیایی را حس میکنند، اما نه به شدت افرادی که هر دو ژنشان از نوع PAV است، این گروه غالباً به عنوان "سوپر تیستر" (کسانی که حس چشایی بسیار قوی دارند) شناخته میشوند.
دانشمندان ۱۷۵ نفر را مورد مطالعه قرار دادند و دریافتند که کسانی که هر دو ژن چشایی شان از نوع PAV است به دلیل حساسیت زیادی که به تلخی دارند، تنها میتوانند تعداد اندکی از انواع سبزیجات برگ دار را که برای قلب مفید هستند بخورند.
دکتر اسمیت در جلسه انجمن قلب آمریکا به پزشکان گفت: "اگر بخواهید بیمارتان از دستورالعملهای تغذیه پیروی کند، باید در نظر بگیرید که غذاها برای او چه مزهای دارند."
محققان امیدوارند که با کمک ادویهها و ترشیجات طعم تلخ این سبزیها را بگیرند تا افرادی که به تلخی حساسند نیز بتوانند به راحتی این گونه سبزیجات را مصرف کنند.
