فرضیه ریمان؛ آیا معمای ۱۶۰ ساله ریاضی حل شد؟
رأی دهید
وی روز دوشنبه ۲ مهر (۲۴ سپتامبر) در جریان یک سخنرانی در «تالار گفتگو هایدلبرگ» با ارائه یک طرح مدعی شد که یک «اثبات ساده» برای حل این فرضیه یافته است. «تالار گفتگو هیدلبرگ» از یک سو مکانی برای تجمع و گفتگو دانشمندان جوان در حوزه ریاضی و علوم کامپیوتر و از سوی دیگر محل نشست دانشمندان برجسته در این رشته‌هاست.
حل این فرضیه دستاورد بزرگی در علم ریاضیات خواهد بود. آقای عطیه در اینباره به خبرنگاران گفت که ریاضیدانان بسیاری در تلاش برای حل این فرضیه بودند اما سرانجام یک مرد ۹۰ ساله پاسخ آن را یافت. وی در ادامه افزود: «مردم بر این باورند که ریاضیدانان بهترین کارهای خود را پیش از ۴۰ سالگی ارائه می‌کنند اما اجازه دهید با ارائه اثبات فرضیه ریمان به آنان نشان دهم که در اشتباه هستند.»
با این حال هنوز طرح وی از سوی دیگر ریاضیدانان برجسته تایید یا رد نشده است و گفتگوها در مورد صحت این ادعا ادامه دارد.
مایل عطیه ۹۰ ساله که تخصص او هندسه است در سال‌های جوانی در سودان و مصر به تحصیل ریاضی پرداخت و پس از مهاجرت به بریتانیا تحصیلات خود را در دانشگاه آکسفورد و کمبریج و سپس موسسه مطالعات پیشرفته در پرینستون آمریکا تکمیل کرد.
وی در سال ۱۹۶۶ «نشان فیلدز» را که تلویحا نوبل ریاضیات خوانده می‌شود، دریافت کرد. آقای عطیه همچنین موفق شد در سال ۲۰۰۴ «جایزه بین‌المللی آبل» را که هر ساله از سوی شاه نروژ به ریاضیدانان برجسته اهدا می‌شود، از آن خود کند.
برنهارت ریمان (۱۷ سپتامبر ۱۸۲۶–۲۰ ژوئیه ۱۸۶۶) یک ریاضیدان آلمانی بود که در زمینه آنالیز، تئوری اعداد و هندسه دیفرانسیل فعالیت می‌کرد. وی یکی از مهمترین ریاضیدانان تاریخ بود و گرچه به دلیل بیماری سل در ۳۹ سالگی درگذشت، اما اثری شگرف بر ریاضیات قرن بیستم گذاشت. یکی از آثار مهم ریمان مقاله او در مورد نظریه اعداد است. او در این مقاله که به به تابع زتای ریمان معروف است به بررسی خواص اعداد اول و ویژگی‌های تابعی پرداخت.
