کارزار «من و سانسورچی»؛ منع نمایش «حجم گوش» و غبغب زنان در تلویزیون ایران

گروهی از هنرمندان ایران به کارزاری به نام «من و سانسورچی» پیوسته اند که هدف آن روایت تجربه های آنها در مواجهه با پدیده سانسور است.
 
این کارزار از سوی امیر مهدی ژوله، فیلمنامه نویس به راه افتاده است. او چند روز پیش در صفحه اینستاگرام خود از همکارانش در عرصه تهیه سریال های تلویزیونی خواست تجربه های خود را از سانسور روایت کنند.
 

 

. من از سال هشتاد و سه (کمربندها را ببندیم)تا سال نود و چهار(درحاشیه٢) در حال سریال نویسی برای تلویزیون (کمربندها،برره،باغ مظفر،مردهزار چهره،مرد دوهزارچهره،درحاشیه یک،در حاشیه دو)و نمایش خانگی(گنج مظفر،قهوه تلخ،شوخی کردم و عطسه )بودم. انقدر خاطرات بامزه و تلخ از مواجهه با سانسور و ممیزی تو این سالها دارم که دیدم حیفه برای شما تعریف نکنم. (توضیح اینکه هر قسمت سریال برای پخش به تلویزیون فرستاده میشه،بعد از بازبینی برگه ای به عنوان موارد اشکال پخش به گروه برگردونده میشه تا اصلاحات مورد نظر صورت بگیره) قسمت اول :حجم خانمها یکی از معضلات نمایش خانمها در تلویزیون علاوه بر حجاب که عموما رعایت میشه و ارایش که حتی گاهی با تغییر رنگ تصویر هنگام نمایش اصلاح میشه ،تصور یا توهم مشخص بودن حجم بخشی از اندام اونها از زیر لباسه. مثلا این یک اصل پذیرفته شدست که خانمهای بازیگر باید حتما زیر پیراهنشون شلوار ضخیم بپوشن(توی سرما و گرما ) که حجم پاشون معلوم نباشه.لباسهای گشاد و ضخیم هم که یه رواله. اما بامزه بود که سر سریال برره یکی از اشکال پخشهایی که برای ما اومد این بود که چرا حجم گوش شقایق دهقان از زیر روسری معلومه!!(توجه کنید گوش نه،حجم گوش) و ما هیچ وقت نفهمیده بودیم دوستان چه عنصر تحریک کننده ای توی حجم گوش یک بازیگر از زیر روسری کشف کرده بودن یا وقتی به گوش فکر میکردن دقیقا به چی فکر میکردن. @mehrab_ghasemkhani یا مثلا قیافه مات و مبهوت سحر جعفری جوزانی یادم نمیره وقتی توی سریال باغ مظفر بهش گفتن اشکال اومده که چرا غبغب خانوم جوزانی معلومه. جدا از اینکه اساسا چی غبغب تحریک کننده ست،سحر جوزانی داشت دق میکرد که من با چهل کیلو وزن غبغبم کجا بود.. @saharjafarijozani پی نوشت:جدا از اینکه خانمها نمیتونن توی سریالها سوت بزنن و جیغ بکشن و بلند بخندن و خیلی از شوخی ها رو بکنن،توی یکی از سریالهای اخیر اشکال پخش اومد که خانمها خیار نخورن توی صحنه! پی نوشت:ادامه دارد. همه دوستان و همکارانم توی همه این سالها رو هم دعوت به این ذکر مصیبت ها میکنم.همچنین فهالین عرصه ادبیات ،تاتر،موسیقی،رادیو،تلویزیون،سینما،مطبوعات و .. #من_و_سانسورچی

A post shared by امیر مهدی ژوله (@amir_mahdi_jule) on Aug 26, 2018 at 12:32am PDT

او در بخشی از متنی که در اینستاگرام منتشر کرده است یکی از معضلات نمایش زنان در تلویزیون ایران را علاوه بر «رعایت حجاب» و «عدم آرایش»، مشخص نبودن «حجم» اندام بدن آنها عنوان کرده است. وی چند مثال نیز از موارد مواجهه خود و همکارانش با ممیزی ذکر کرده است. به گفته او یکی از ایرادهایی که به سریال «برره» گرفته شده بود مشخص بودن حجم گوش شقایق دهقان، بازیگر این سریال در یکی از صحنه ها بود.
 
امیر مهدی ژوله همچنین به اشکالی اشاره کرده است که به یکی از صحنه های سریال «باغ مظفر» به دلیل مشخص بودن غبغب سحر جعفری، هنرپیشه این سریال گرفته شده بود. به گفته وی به صحنه ای از یکی سریالهای اخیر تلویزیون ایران به دلیل «خیار خوردن» زنان ایراد گرفته شده بود.
 
بسیاری از هنرمندان در واکنش به مطلبی که امیر مهدی ژوله منتشر کرده است با استفاده از هشتگ «من و سانسورچی» به روایت تجربیات خود از رویارویی با ممیزی پرداخته اند. میترا حجار، بازیگر تلویزیون و سینما در ویدئویی که در شبکه های اجتماعی پخش شده است نشان می دهد که به گوش های بازیگران زن هنگام فیلمبرداری چسب زده می شود تا گوش های آنها دیده نشود.

میترا حجار در اعتراض به رسانه ملی: گوش هایمان را چسب می زنند تا‌ دیده نشوند! میترا حجار نیز به چالش #من_و_سانسورچی امیرمهدی ژوله پیوست.
حجار توی این ویدئو نشون میده که تلویزیون گوش های زنان را چطور چسب می زند، که دیده نشود! pic.twitter.com/bzC7KBTD6N

— زهرا کشوری (@zahrakeshvari) 30 August 2018