'به خاطر چاقی در چهل سالگی سکته مغزی کردم'

سازمان بهداشت جهانی می‌گوید بیش از ۳۲ درصد از زنان و ۱۹ درصد از مردان ایرانی دچار چاقی مفرط هستند. سازمان بهداشت جهانی چاقی مفرط را نوعی بیماری تعریف کرده است.
 
مسائل مختلفی از جمله تغذیه، کم تحرکی ونداشتن فعالیت فیزیکی، وضعیت اقتصادی، سلامت و بهداشت روان در بیماری چاقی مفرط نقش دارند. اما در بسیاری از کشورها و فرهنگ‌ها نگاه جامعه به افرادی که این بیماری را دارند مثل بیمارهای دیگر نیست. هنوز بسیاری از افراد بر این باورند که چاقی تنها ناشی از طمع برای خوردن است و کمتر به آن مثل یک بیماری نگاه می‌کنند. من با زنانی که با چاقی مفرط در زندگی خود دست و پنجه نرم کرده‌اند صحبت کردم و از آنها خواستم از زندگی و چالش‌های خود برایم بگویند تا شاید بتوانم بر نقطه‌ای از زندگی این افراد نور بتابانم که کمتر به آن پرداخته شده.
 
پروانه ۴۸ ساله است و دو فرزند دارد. او می‌گوید بعد از زایمان اولش در بیست و چهارسالگی روند اضافه وزنش شروع شد.
 
"بعد از زایمان اولم با همسرم به شهر کوچکی نقل مکان کردیم. تک فرزند بودم وبه مادرم بسیار وابسته. در شهر جدید دوستی نداشتم و همسرم هم صبح میرفت سر کار و شب به منزل می‌آمد. تنهایی باعث شد که به صورت غیر ارادی غذا بخورم و غذا برایم یک جور تسکین بود."
 
پروانه هم مثل بسیاری دیگر از افراد که دچار چاقی مفرط هستند وارد چرخه باطلی شد. تنهایی باعث شده بود که او بیشتر بخورد، وزنش بالا میرفت و این او را آرزده می‌کرد و همین آزردگی باعث می‌شد که باز هم بیشتر بخورد. چرخه‌ای که بسیاری که در آن قرار می‌گیرند فکر می‌کنند خروج از آن غیر ممکن است.
 
"بیشتر از همه همسر و مادرم از روند اضافه وزنم نگران بودند و می‌گفتند سعی کن کمتر بخوری یا پیاده روی کنی."
 
در طول سال‌ها وزن پروانه هر روز بالاتر می‌رفت او در طول بیست و سه سال ۶۰ کیلو اضافه وزن پیدا کرد.
 
پروانه در چهل سالگی به دلیلی اضافه وزن شدید زانوهایش آسیب دیدند اما این تنها عارضه فیزیکی نبود که پروانه با آن روبرو شد. پروانه درچهل سالگی سکته مغزی می‌کند همین باعث می‌شود که پروانه به صورت جدی به کاهش وزن فکر کند.
 
"بعد از اینکه سکته مغزی کردم پیش دکتر تغذیه برای کاهش وزن رفتم اما پزشک به من گفت بعید می‌داند که من بتوانم وزن کم کنم، به من گفت برو خانه وبه خوردن ادامه بده، تو دیگر لاغر نمی‌شوی. این خیلی من را ناراحت کرد."
برای بسیاری از افراد که چاقی مفرط دارند اطرافیان و نزدیکان می‌توانند نقش بسیار موثری در روند کاهش وزن آنها داشته باشند اما پروانه تصمیمش را گرفته بود. او می‌دانست که چاقی زندگی او را به خطر انداخته بود و باید وزنش را کم می‌کرد. چند سالی طول می‌کشد تا پروانه روند کاهش وزنش را به طور مداوم آغاز کند.
 
"خرداد ۹۶ شروع به رژیم گرفتن کردم و در همان زمان بود که در اینستاگرم با خانمی آشنا شدم که ۵۵ کیلو وزن کم کرده بود. این خانم برای من الهام‌بخش شد و خیلی در این روند به من کمک کرد."
 
برای بسیاری از افراد که چاقی مفرط دارند اطرافیان و نزدیکان می‌توانند نقش بسیار موثری در روند کاهش وزن آنها داشته باشند. وقتی پروانه دیگر به نقطه‌ای می‌رسد که از سنگینی وزن خود خسته و درمانده می‌شود و تصمیم می‌گیرد که برای کاهش وزن تلاش کند حمایت نزدیکانش برای او بی‌نهایت ارزشمند بود.
 
"از وقتی که وارد روند کاهش وزن شدم مادر و همسرم خیلی حمایتم می‌کردند و حالا هم دختر و پسرم خیلی تشویقم می‌کنند، اصلا ذوق می‌کنند و خیلی هم رعایت می‌کنند، یعنی اگر قبلا مثلا کیک و شیرینی برای منزل می‌خریدند الان این کار را نمی‌کنند."
 
در این مدت پروانه توانسته بیش از ۲۳ کیلو از وزن خود کم کند.
 
"با کمک همان خانم که در اینستاگرام آشنا شدیم با تعدادی دیگر از خانم‌ها یک گروه تلگرام درست کردیم که در این گروه با هم در ارتباطیم و برای کاهش وزن انگیزه و انرژی به یکدیگر می‌دهیم."
 
پروانه می‌گوید عجله‌ای برای کاهش وزن ندارد و نمی‌خواهد از روش‌هایی که سریع وزن را پایین می‌آورند استفاده کند چون می‌داند که این روش‌ها می‌توانند برای بدن ضرر داشته باشند.
 
"یکی از بدترین خاطرات زمانی بود که با پسرم یک بار سوار آسانسور شدیم؛ قبل از اینکه دکمه آسانسور را بزنم که پایین برویم، پسرم گفت مامان لازم نیست دکمه را بزنی اینقدر سنگینی که آسانسور خود به خود پایین می‌رود. خندیدم اما این حرف خیلی ناراحتم کرد."
 
پروانه می‌گوید که هنوز اول راه است ولی به یاد آوردن روزهای سخت گذشته باعث می‌شود نخواهد که از تلاش دست بردارد. او باید حدود چهل کیلوگرم دیگر از وزن خود بکاهد و در این راه حمایت دوستانش در فضای مجازی و تحسین، تشویق و عشق و همراهی خانواده و نزدیکانش موتور او برای جلو رفتن خواهد بود.