تصویر ابی روی پوستر یک نمایشگاه در تهران

[::scandal - برلین، آلمان::]. دوست عزیز چون شما عشق نوشتن هستید و محتوای خبرو مطلب براتون مهم نیست همین داستان براتون زیاد پیش میاد.بودن تصویر آبی روی پوستر نمایشگاه چه جذابیتی میتونه داشته باشه که خبر در موردش بنویسن؟بعد هم شما گزارش رو خوندین و به عکس نگاه نکردین حتا اگه با ابی یا ابراهیم حامدی که اسم اصلیش باشه حال نمیکردی عکسش رو که میشناختی که. به جان همان خدا که این آلبرکاموی وطنی از بلژیک باورش ندارد هشتاد درصد خبرها احتیاجی به کامنت ندارد اما با عشق و عادت به کامنت فله ای نوشتن کاری نمیشه کرد.

جناب سروان - مونرآل، کانادا: جناب سروان، باور بفرمایید ایندفعه تند نخواندم ولی چون آن نقاشی هم از دماغ به پایین همانند کمونیست ۳ آتشه گلسرخی بود، دیگر بیشتر دچار پرسش از این گزارش شدم! بهرحال با سپاس از گوشزد مودبانه شما و اینرا "سرمشق" زندگی "شخصی" تان قرار دهید که شما در خارج از محیط ارتش که بر حسب سلسله مراتب (Hierarchy) بنیاد شده، به ارزشهای افراد یک جامعه احترام بگذارید، پس شما هر وقت به این سایت آمدید، لازم نیست وقت گرانبهایت را تلف خواندن کامنتم کنید و اینرا یقین بدان که با یک گل بهار نمیشود و این خود نیز میتواند یکی از "تمرین" های ما در دنیای مجازی باشد که چگونه با "ارزش" های دیگران برخورد میکنیم، بدرود!

pirzan e irani - استکهلم، سوئد: وقتی کامنت شما را در مورد "چکمه" خواندم، در ضمیر ناخودآگاهم یک احساس چندش آور از نام کاربریشان شدم و این دالی بر آنست که چقدر افکار و ضمیر رنجوده مان از سیستم کثیف فرهنگ ایرانی که هر یک دیکتاتور کوچولو هستند با وجودیکه خود این اشخاص زیر "چکمه" های کثیف و خونین آلود دیکتاتورهای بزرگ قرار گرفتند زجر کشیده با توجه به اینکه ماها در فرنگ زندگی مییکنیم! راستی جهت آگاهی، یادش بخیر که ارتشی ها دردوران سربازی مثل همین جناب سروانها و سرتیپ ها با من کاری نداشتند و یکنوع خوشمزگی میدانستند که "سرباز" آنها هستم، بدرود!

[::scandal - برلین، آلمان: دوست عزیز. بجان مادر هشتاد ساله ام من اصلا موزیک و ترانه گوش نمیدهم! تلویزیون هم بندرت نگاه میکنم. در هر جایی که زندگی کرده ام، همسایه های من میگویند، ما اصلا نمیدانیم کی خانه هستی و کی خانه نیستی. القصه: بنده از ترانه یا صدای آقای هیراد هیچ حرفی نزدم چون نه ایشان را میشناسم و نه چیزی از ایشان گوش داده ام. انچه عرض کردم تکنیکی بود که در مصاحبه به مهران مدیری زد و آدرس یوتوب را هم دادم که علاقه مندان به مطلب آنرا ببینند. وگرنه بنده غلط کنم در مورد هوبی یا سلیقه های بدون آزار دیگران حرف یا نظری داشته باشم. خصوصا که چند تا آژان زن ذلیل و مچگیر هم در این سایت داریم که مرتب به کامنتهای بنده زیر چشمی نگاه میکنند تا مثلا بیایند و افشاگری کنند و باصطلاح دامن ما را بالا بزنند! رفتار اهل شریعت است. چه باید کرد؟

تو خوبی بابا - ویاندن، بلژیک: دوست گرامی‌، خدا سایه مادر مهربانتان را از سر شما کم نکند و لازم نیست که به نام ایشان قسم بخورید و اینرا یقین بدان، اگر به حرف کسی‌ در این سایت معتقد باشم، شما در ردیف بالا قرار دارید. ولی‌ پند مرا گوش کن و تا دیر نشده خودت را با موزیک شاد و دلنشین مشغول کن که برای من حکم دوپینگ را ندارد ولی‌ امان از دست آهنگ‌های غمگین ‌ایرانی چون شجریان ها، داریوش‌ها و ابی‌ها که نه تنها به من انرژی نمی بخشند بلکه باعث گرفتن آن شده و مرا شاید به غم و مواد اعتیاد سوق بدهند. گرامی‌ عزیز، دمکراسی مجازی "باید" اینقدر قوی باشد که از پس انتقاد‌های چکمه یی ولو از هر نوع دیگر بر آید، بدرود گرامی‌!

تو خوبی بابا - ویاندن، بلژیک: دوست گرامی‌، خدا سایه مادر مهربانتان را از سر شما کم نکند و لازم نیست که به نام ایشان قسم بخورید و اینرا یقین بدان، اگر به حرف کسی‌ در این سایت معتقد باشم، شما در ردیف بالا قرار دارید. ولی‌ پند مرا گوش کن و تا دیر نشده خودت را با موزیک شاد و دلنشین مشغول کن که برای من حکم دوپینگ را ندارد ولی‌ امان از دست آهنگ‌های غمگین ‌ایرانی چون شجریان ها، داریوش‌ها و ابی‌ها که نه تنها به من انرژی نمی بخشند بلکه باعث گرفتن آن شده و مرا شاید به غم و مواد اعتیاد سوق بدهند. گرامی‌ عزیز، دمکراسی مجازی "باید" اینقدر قوی باشد که از پس انتقاد‌های چکمه یی ولو از هر نوع دیگر بر آید، بدرود گرامی‌!

[::scandal - برلین، آلمان: دوست عزیز. بجان مادر هشتاد ساله ام من اصلا موزیک و ترانه گوش نمیدهم! تلویزیون هم بندرت نگاه میکنم. در هر جایی که زندگی کرده ام، همسایه های من میگویند، ما اصلا نمیدانیم کی خانه هستی و کی خانه نیستی. القصه: بنده از ترانه یا صدای آقای هیراد هیچ حرفی نزدم چون نه ایشان را میشناسم و نه چیزی از ایشان گوش داده ام. انچه عرض کردم تکنیکی بود که در مصاحبه به مهران مدیری زد و آدرس یوتوب را هم دادم که علاقه مندان به مطلب آنرا ببینند. وگرنه بنده غلط کنم در مورد هوبی یا سلیقه های بدون آزار دیگران حرف یا نظری داشته باشم. خصوصا که چند تا آژان زن ذلیل و مچگیر هم در این سایت داریم که مرتب به کامنتهای بنده زیر چشمی نگاه میکنند تا مثلا بیایند و افشاگری کنند و باصطلاح دامن ما را بالا بزنند! رفتار اهل شریعت است. چه باید کرد؟

pirzan e irani - استکهلم، سوئد: وقتی کامنت شما را در مورد "چکمه" خواندم، در ضمیر ناخودآگاهم یک احساس چندش آور از نام کاربریشان شدم و این دالی بر آنست که چقدر افکار و ضمیر رنجوده مان از سیستم کثیف فرهنگ ایرانی که هر یک دیکتاتور کوچولو هستند با وجودیکه خود این اشخاص زیر "چکمه" های کثیف و خونین آلود دیکتاتورهای بزرگ قرار گرفتند زجر کشیده با توجه به اینکه ماها در فرنگ زندگی مییکنیم! راستی جهت آگاهی، یادش بخیر که ارتشی ها دردوران سربازی مثل همین جناب سروانها و سرتیپ ها با من کاری نداشتند و یکنوع خوشمزگی میدانستند که "سرباز" آنها هستم، بدرود!

جناب سروان - مونرآل، کانادا: جناب سروان، باور بفرمایید ایندفعه تند نخواندم ولی چون آن نقاشی هم از دماغ به پایین همانند کمونیست ۳ آتشه گلسرخی بود، دیگر بیشتر دچار پرسش از این گزارش شدم! بهرحال با سپاس از گوشزد مودبانه شما و اینرا "سرمشق" زندگی "شخصی" تان قرار دهید که شما در خارج از محیط ارتش که بر حسب سلسله مراتب (Hierarchy) بنیاد شده، به ارزشهای افراد یک جامعه احترام بگذارید، پس شما هر وقت به این سایت آمدید، لازم نیست وقت گرانبهایت را تلف خواندن کامنتم کنید و اینرا یقین بدان که با یک گل بهار نمیشود و این خود نیز میتواند یکی از "تمرین" های ما در دنیای مجازی باشد که چگونه با "ارزش" های دیگران برخورد میکنیم، بدرود!

[::scandal - برلین، آلمان::]. دوست عزیز چون شما عشق نوشتن هستید و محتوای خبرو مطلب براتون مهم نیست همین داستان براتون زیاد پیش میاد.بودن تصویر آبی روی پوستر نمایشگاه چه جذابیتی میتونه داشته باشه که خبر در موردش بنویسن؟بعد هم شما گزارش رو خوندین و به عکس نگاه نکردین حتا اگه با ابی یا ابراهیم حامدی که اسم اصلیش باشه حال نمیکردی عکسش رو که میشناختی که. به جان همان خدا که این آلبرکاموی وطنی از بلژیک باورش ندارد هشتاد درصد خبرها احتیاجی به کامنت ندارد اما با عشق و عادت به کامنت فله ای نوشتن کاری نمیشه کرد.

[::scandal - برلین، آلمان::]. دوست عزیز چون شما عشق نوشتن هستید و محتوای خبرو مطلب براتون مهم نیست همین داستان براتون زیاد پیش میاد.بودن تصویر آبی روی پوستر نمایشگاه چه جذابیتی میتونه داشته باشه که خبر در موردش بنویسن؟بعد هم شما گزارش رو خوندین و به عکس نگاه نکردین حتا اگه با ابی یا ابراهیم حامدی که اسم اصلیش باشه حال نمیکردی عکسش رو که میشناختی که. به جان همان خدا که این آلبرکاموی وطنی از بلژیک باورش ندارد هشتاد درصد خبرها احتیاجی به کامنت ندارد اما با عشق و عادت به کامنت فله ای نوشتن کاری نمیشه کرد.

جناب سروان - مونرآل، کانادا: جناب سروان، باور بفرمایید ایندفعه تند نخواندم ولی چون آن نقاشی هم از دماغ به پایین همانند کمونیست ۳ آتشه گلسرخی بود، دیگر بیشتر دچار پرسش از این گزارش شدم! بهرحال با سپاس از گوشزد مودبانه شما و اینرا "سرمشق" زندگی "شخصی" تان قرار دهید که شما در خارج از محیط ارتش که بر حسب سلسله مراتب (Hierarchy) بنیاد شده، به ارزشهای افراد یک جامعه احترام بگذارید، پس شما هر وقت به این سایت آمدید، لازم نیست وقت گرانبهایت را تلف خواندن کامنتم کنید و اینرا یقین بدان که با یک گل بهار نمیشود و این خود نیز میتواند یکی از "تمرین" های ما در دنیای مجازی باشد که چگونه با "ارزش" های دیگران برخورد میکنیم، بدرود!

pirzan e irani - استکهلم، سوئد: وقتی کامنت شما را در مورد "چکمه" خواندم، در ضمیر ناخودآگاهم یک احساس چندش آور از نام کاربریشان شدم و این دالی بر آنست که چقدر افکار و ضمیر رنجوده مان از سیستم کثیف فرهنگ ایرانی که هر یک دیکتاتور کوچولو هستند با وجودیکه خود این اشخاص زیر "چکمه" های کثیف و خونین آلود دیکتاتورهای بزرگ قرار گرفتند زجر کشیده با توجه به اینکه ماها در فرنگ زندگی مییکنیم! راستی جهت آگاهی، یادش بخیر که ارتشی ها دردوران سربازی مثل همین جناب سروانها و سرتیپ ها با من کاری نداشتند و یکنوع خوشمزگی میدانستند که "سرباز" آنها هستم، بدرود!

[::scandal - برلین، آلمان: دوست عزیز. بجان مادر هشتاد ساله ام من اصلا موزیک و ترانه گوش نمیدهم! تلویزیون هم بندرت نگاه میکنم. در هر جایی که زندگی کرده ام، همسایه های من میگویند، ما اصلا نمیدانیم کی خانه هستی و کی خانه نیستی. القصه: بنده از ترانه یا صدای آقای هیراد هیچ حرفی نزدم چون نه ایشان را میشناسم و نه چیزی از ایشان گوش داده ام. انچه عرض کردم تکنیکی بود که در مصاحبه به مهران مدیری زد و آدرس یوتوب را هم دادم که علاقه مندان به مطلب آنرا ببینند. وگرنه بنده غلط کنم در مورد هوبی یا سلیقه های بدون آزار دیگران حرف یا نظری داشته باشم. خصوصا که چند تا آژان زن ذلیل و مچگیر هم در این سایت داریم که مرتب به کامنتهای بنده زیر چشمی نگاه میکنند تا مثلا بیایند و افشاگری کنند و باصطلاح دامن ما را بالا بزنند! رفتار اهل شریعت است. چه باید کرد؟

تو خوبی بابا - ویاندن، بلژیک: دوست گرامی‌، خدا سایه مادر مهربانتان را از سر شما کم نکند و لازم نیست که به نام ایشان قسم بخورید و اینرا یقین بدان، اگر به حرف کسی‌ در این سایت معتقد باشم، شما در ردیف بالا قرار دارید. ولی‌ پند مرا گوش کن و تا دیر نشده خودت را با موزیک شاد و دلنشین مشغول کن که برای من حکم دوپینگ را ندارد ولی‌ امان از دست آهنگ‌های غمگین ‌ایرانی چون شجریان ها، داریوش‌ها و ابی‌ها که نه تنها به من انرژی نمی بخشند بلکه باعث گرفتن آن شده و مرا شاید به غم و مواد اعتیاد سوق بدهند. گرامی‌ عزیز، دمکراسی مجازی "باید" اینقدر قوی باشد که از پس انتقاد‌های چکمه یی ولو از هر نوع دیگر بر آید، بدرود گرامی‌!

تو خوبی بابا - ویاندن، بلژیک: دوست گرامی‌، خدا سایه مادر مهربانتان را از سر شما کم نکند و لازم نیست که به نام ایشان قسم بخورید و اینرا یقین بدان، اگر به حرف کسی‌ در این سایت معتقد باشم، شما در ردیف بالا قرار دارید. ولی‌ پند مرا گوش کن و تا دیر نشده خودت را با موزیک شاد و دلنشین مشغول کن که برای من حکم دوپینگ را ندارد ولی‌ امان از دست آهنگ‌های غمگین ‌ایرانی چون شجریان ها، داریوش‌ها و ابی‌ها که نه تنها به من انرژی نمی بخشند بلکه باعث گرفتن آن شده و مرا شاید به غم و مواد اعتیاد سوق بدهند. گرامی‌ عزیز، دمکراسی مجازی "باید" اینقدر قوی باشد که از پس انتقاد‌های چکمه یی ولو از هر نوع دیگر بر آید، بدرود گرامی‌!

pirzan e irani - استکهلم، سوئد: وقتی کامنت شما را در مورد "چکمه" خواندم، در ضمیر ناخودآگاهم یک احساس چندش آور از نام کاربریشان شدم و این دالی بر آنست که چقدر افکار و ضمیر رنجوده مان از سیستم کثیف فرهنگ ایرانی که هر یک دیکتاتور کوچولو هستند با وجودیکه خود این اشخاص زیر "چکمه" های کثیف و خونین آلود دیکتاتورهای بزرگ قرار گرفتند زجر کشیده با توجه به اینکه ماها در فرنگ زندگی مییکنیم! راستی جهت آگاهی، یادش بخیر که ارتشی ها دردوران سربازی مثل همین جناب سروانها و سرتیپ ها با من کاری نداشتند و یکنوع خوشمزگی میدانستند که "سرباز" آنها هستم، بدرود!

[::scandal - برلین، آلمان::]. دوست عزیز چون شما عشق نوشتن هستید و محتوای خبرو مطلب براتون مهم نیست همین داستان براتون زیاد پیش میاد.بودن تصویر آبی روی پوستر نمایشگاه چه جذابیتی میتونه داشته باشه که خبر در موردش بنویسن؟بعد هم شما گزارش رو خوندین و به عکس نگاه نکردین حتا اگه با ابی یا ابراهیم حامدی که اسم اصلیش باشه حال نمیکردی عکسش رو که میشناختی که. به جان همان خدا که این آلبرکاموی وطنی از بلژیک باورش ندارد هشتاد درصد خبرها احتیاجی به کامنت ندارد اما با عشق و عادت به کامنت فله ای نوشتن کاری نمیشه کرد.

جناب سروان - مونرآل، کانادا: جناب سروان، باور بفرمایید ایندفعه تند نخواندم ولی چون آن نقاشی هم از دماغ به پایین همانند کمونیست ۳ آتشه گلسرخی بود، دیگر بیشتر دچار پرسش از این گزارش شدم! بهرحال با سپاس از گوشزد مودبانه شما و اینرا "سرمشق" زندگی "شخصی" تان قرار دهید که شما در خارج از محیط ارتش که بر حسب سلسله مراتب (Hierarchy) بنیاد شده، به ارزشهای افراد یک جامعه احترام بگذارید، پس شما هر وقت به این سایت آمدید، لازم نیست وقت گرانبهایت را تلف خواندن کامنتم کنید و اینرا یقین بدان که با یک گل بهار نمیشود و این خود نیز میتواند یکی از "تمرین" های ما در دنیای مجازی باشد که چگونه با "ارزش" های دیگران برخورد میکنیم، بدرود!

[::scandal - برلین، آلمان: دوست عزیز. بجان مادر هشتاد ساله ام من اصلا موزیک و ترانه گوش نمیدهم! تلویزیون هم بندرت نگاه میکنم. در هر جایی که زندگی کرده ام، همسایه های من میگویند، ما اصلا نمیدانیم کی خانه هستی و کی خانه نیستی. القصه: بنده از ترانه یا صدای آقای هیراد هیچ حرفی نزدم چون نه ایشان را میشناسم و نه چیزی از ایشان گوش داده ام. انچه عرض کردم تکنیکی بود که در مصاحبه به مهران مدیری زد و آدرس یوتوب را هم دادم که علاقه مندان به مطلب آنرا ببینند. وگرنه بنده غلط کنم در مورد هوبی یا سلیقه های بدون آزار دیگران حرف یا نظری داشته باشم. خصوصا که چند تا آژان زن ذلیل و مچگیر هم در این سایت داریم که مرتب به کامنتهای بنده زیر چشمی نگاه میکنند تا مثلا بیایند و افشاگری کنند و باصطلاح دامن ما را بالا بزنند! رفتار اهل شریعت است. چه باید کرد؟

[::scandal - برلین، آلمان: دوست عزیز. بجان مادر هشتاد ساله ام من اصلا موزیک و ترانه گوش نمیدهم! تلویزیون هم بندرت نگاه میکنم. در هر جایی که زندگی کرده ام، همسایه های من میگویند، ما اصلا نمیدانیم کی خانه هستی و کی خانه نیستی. القصه: بنده از ترانه یا صدای آقای هیراد هیچ حرفی نزدم چون نه ایشان را میشناسم و نه چیزی از ایشان گوش داده ام. انچه عرض کردم تکنیکی بود که در مصاحبه به مهران مدیری زد و آدرس یوتوب را هم دادم که علاقه مندان به مطلب آنرا ببینند. وگرنه بنده غلط کنم در مورد هوبی یا سلیقه های بدون آزار دیگران حرف یا نظری داشته باشم. خصوصا که چند تا آژان زن ذلیل و مچگیر هم در این سایت داریم که مرتب به کامنتهای بنده زیر چشمی نگاه میکنند تا مثلا بیایند و افشاگری کنند و باصطلاح دامن ما را بالا بزنند! رفتار اهل شریعت است. چه باید کرد؟

جناب سروان - مونرآل، کانادا: جناب سروان، باور بفرمایید ایندفعه تند نخواندم ولی چون آن نقاشی هم از دماغ به پایین همانند کمونیست ۳ آتشه گلسرخی بود، دیگر بیشتر دچار پرسش از این گزارش شدم! بهرحال با سپاس از گوشزد مودبانه شما و اینرا "سرمشق" زندگی "شخصی" تان قرار دهید که شما در خارج از محیط ارتش که بر حسب سلسله مراتب (Hierarchy) بنیاد شده، به ارزشهای افراد یک جامعه احترام بگذارید، پس شما هر وقت به این سایت آمدید، لازم نیست وقت گرانبهایت را تلف خواندن کامنتم کنید و اینرا یقین بدان که با یک گل بهار نمیشود و این خود نیز میتواند یکی از "تمرین" های ما در دنیای مجازی باشد که چگونه با "ارزش" های دیگران برخورد میکنیم، بدرود!

[::scandal - برلین، آلمان::]. دوست عزیز چون شما عشق نوشتن هستید و محتوای خبرو مطلب براتون مهم نیست همین داستان براتون زیاد پیش میاد.بودن تصویر آبی روی پوستر نمایشگاه چه جذابیتی میتونه داشته باشه که خبر در موردش بنویسن؟بعد هم شما گزارش رو خوندین و به عکس نگاه نکردین حتا اگه با ابی یا ابراهیم حامدی که اسم اصلیش باشه حال نمیکردی عکسش رو که میشناختی که. به جان همان خدا که این آلبرکاموی وطنی از بلژیک باورش ندارد هشتاد درصد خبرها احتیاجی به کامنت ندارد اما با عشق و عادت به کامنت فله ای نوشتن کاری نمیشه کرد.

pirzan e irani - استکهلم، سوئد: وقتی کامنت شما را در مورد "چکمه" خواندم، در ضمیر ناخودآگاهم یک احساس چندش آور از نام کاربریشان شدم و این دالی بر آنست که چقدر افکار و ضمیر رنجوده مان از سیستم کثیف فرهنگ ایرانی که هر یک دیکتاتور کوچولو هستند با وجودیکه خود این اشخاص زیر "چکمه" های کثیف و خونین آلود دیکتاتورهای بزرگ قرار گرفتند زجر کشیده با توجه به اینکه ماها در فرنگ زندگی مییکنیم! راستی جهت آگاهی، یادش بخیر که ارتشی ها دردوران سربازی مثل همین جناب سروانها و سرتیپ ها با من کاری نداشتند و یکنوع خوشمزگی میدانستند که "سرباز" آنها هستم، بدرود!

تو خوبی بابا - ویاندن، بلژیک: دوست گرامی‌، خدا سایه مادر مهربانتان را از سر شما کم نکند و لازم نیست که به نام ایشان قسم بخورید و اینرا یقین بدان، اگر به حرف کسی‌ در این سایت معتقد باشم، شما در ردیف بالا قرار دارید. ولی‌ پند مرا گوش کن و تا دیر نشده خودت را با موزیک شاد و دلنشین مشغول کن که برای من حکم دوپینگ را ندارد ولی‌ امان از دست آهنگ‌های غمگین ‌ایرانی چون شجریان ها، داریوش‌ها و ابی‌ها که نه تنها به من انرژی نمی بخشند بلکه باعث گرفتن آن شده و مرا شاید به غم و مواد اعتیاد سوق بدهند. گرامی‌ عزیز، دمکراسی مجازی "باید" اینقدر قوی باشد که از پس انتقاد‌های چکمه یی ولو از هر نوع دیگر بر آید، بدرود گرامی‌!