مداح مشهور از زندگی خودش می گوید

مداح مشهور! !!! اخه این ...کیه که مشهور هم بشه! مردتیکه زالو.

از مولوی....چون محمد یافت آن ملک و نعیم. قرص مه را کرد او در دم دو نیم. چون ابوبکر آیت توفیق شد. با چنان شه صاحب و صدیق شد. چون عمر شیدای آن معشوق شد. حق و باطل را چو دل فاروق شد. چونک عثمان آن عیان را عین گشت. نور فایض بود و ذی النورین گشت. چون ز رویش مرتضی شد درفشان. گشت او شیر خدا در مرج جان

از فردوسی بزرگوار.......چه گفت آن خداوند تنزیل و وحی خداوند امر و خداوند نهی. که خورشید بعد از رسولان مه نتابید بر کس ز بوبکر به. عمر کرد اسلام را آشکار بیاراست گیتی چو باغ بهار. پس از هر دو آن بود عثمان گزین خداوند شرم و خداوند دین. چهارم علی بود و جفت بتول که او را به خوبی ستاید رسول. صحابان او جمله اخیر بودنند همه هر یکی همچو اختر بودنند. ولیکن ازیشان چهار آمدند که در دین حق پایدار آمدند. ابوبکر صدیق شیخ عتیق که بد روز و شب مصطفی را رفیق. پس از وی عمر بد که قیصر به روم ز سهمش نیاراست خفتن به بوم. سیم، میر عثمان دین دار بود که شرم و حیا زو پدیدار بود. چهارم علی ابن عم رسول سر شیرمردان و جفت بتول. از آزار این چار، دل را بتاب که آزارشان دوزغ آرد به تاب

. خوش وقت آن که عاشق صدیق اکبرست در راه دین موافق صدیق اکبرست. چون آفتاب روشن و چون صبح صادق است هر کو محب صادق صدیق اکبرست. در معرضی که دم ز صفا و وفا زنند آن کیست کو مطابق صدیق اکبرست. بگذار جمله در ره صدق و قبول دین بنما کسی که سابق صدیق اکبرست. انصاف آن که خاطر شوریده قاصر است از مدحتی که لایق صدیق اکبرست. آن کس که بود تقوی و تجرید کار او هم مونس پیمبر و هم یار غار او. چون بست بهر دین محمد میان عمر در هم شکست گردن گردن کشان عمر. برباد رفت خرمن کفار خاکسار چون برکشید خنجر آتش فشان عمر. خورشید دین به اوج کمال آن زمان رسید کانداخت سایه بر سر اسلامیان عمر. دستش به مکه گردن قیصر بزد به روم چون گشت برممالک دین قهرمان عمر. هم آسمان دانش و هم آفتاب عدل هم خوابه ی محمد آخر زمان عمر. آن کو به تیغ شرع نبی آشکار کرد بنیاد دین به بازوی خود استوار کرد. خلد برین نشیمن عثمان با حیاست جنات عدن مسکن عثمان با حیاست.

چقدر جالبه دعوای سنی و شیعه . می‌خوام بدونم عمر و عثمان و علی‌ و محمد و بقیه علمای اسلام چه خدمتی به بشریت کردن جز جنگ و غارت و خونریزی که شماها افتادین به جون هم دارین سنگشون رو به سینه میزنید. بلند شید جم کنید این بساط رو

چقدر جالبه دعوای سنی و شیعه . می‌خوام بدونم عمر و عثمان و علی‌ و محمد و بقیه علمای اسلام چه خدمتی به بشریت کردن جز جنگ و غارت و خونریزی که شماها افتادین به جون هم دارین سنگشون رو به سینه میزنید. بلند شید جم کنید این بساط رو

. خوش وقت آن که عاشق صدیق اکبرست در راه دین موافق صدیق اکبرست. چون آفتاب روشن و چون صبح صادق است هر کو محب صادق صدیق اکبرست. در معرضی که دم ز صفا و وفا زنند آن کیست کو مطابق صدیق اکبرست. بگذار جمله در ره صدق و قبول دین بنما کسی که سابق صدیق اکبرست. انصاف آن که خاطر شوریده قاصر است از مدحتی که لایق صدیق اکبرست. آن کس که بود تقوی و تجرید کار او هم مونس پیمبر و هم یار غار او. چون بست بهر دین محمد میان عمر در هم شکست گردن گردن کشان عمر. برباد رفت خرمن کفار خاکسار چون برکشید خنجر آتش فشان عمر. خورشید دین به اوج کمال آن زمان رسید کانداخت سایه بر سر اسلامیان عمر. دستش به مکه گردن قیصر بزد به روم چون گشت برممالک دین قهرمان عمر. هم آسمان دانش و هم آفتاب عدل هم خوابه ی محمد آخر زمان عمر. آن کو به تیغ شرع نبی آشکار کرد بنیاد دین به بازوی خود استوار کرد. خلد برین نشیمن عثمان با حیاست جنات عدن مسکن عثمان با حیاست.

از فردوسی بزرگوار.......چه گفت آن خداوند تنزیل و وحی خداوند امر و خداوند نهی. که خورشید بعد از رسولان مه نتابید بر کس ز بوبکر به. عمر کرد اسلام را آشکار بیاراست گیتی چو باغ بهار. پس از هر دو آن بود عثمان گزین خداوند شرم و خداوند دین. چهارم علی بود و جفت بتول که او را به خوبی ستاید رسول. صحابان او جمله اخیر بودنند همه هر یکی همچو اختر بودنند. ولیکن ازیشان چهار آمدند که در دین حق پایدار آمدند. ابوبکر صدیق شیخ عتیق که بد روز و شب مصطفی را رفیق. پس از وی عمر بد که قیصر به روم ز سهمش نیاراست خفتن به بوم. سیم، میر عثمان دین دار بود که شرم و حیا زو پدیدار بود. چهارم علی ابن عم رسول سر شیرمردان و جفت بتول. از آزار این چار، دل را بتاب که آزارشان دوزغ آرد به تاب

از مولوی....چون محمد یافت آن ملک و نعیم. قرص مه را کرد او در دم دو نیم. چون ابوبکر آیت توفیق شد. با چنان شه صاحب و صدیق شد. چون عمر شیدای آن معشوق شد. حق و باطل را چو دل فاروق شد. چونک عثمان آن عیان را عین گشت. نور فایض بود و ذی النورین گشت. چون ز رویش مرتضی شد درفشان. گشت او شیر خدا در مرج جان

مداح مشهور! !!! اخه این ...کیه که مشهور هم بشه! مردتیکه زالو.

مداح مشهور! !!! اخه این ...کیه که مشهور هم بشه! مردتیکه زالو.

از مولوی....چون محمد یافت آن ملک و نعیم. قرص مه را کرد او در دم دو نیم. چون ابوبکر آیت توفیق شد. با چنان شه صاحب و صدیق شد. چون عمر شیدای آن معشوق شد. حق و باطل را چو دل فاروق شد. چونک عثمان آن عیان را عین گشت. نور فایض بود و ذی النورین گشت. چون ز رویش مرتضی شد درفشان. گشت او شیر خدا در مرج جان

از فردوسی بزرگوار.......چه گفت آن خداوند تنزیل و وحی خداوند امر و خداوند نهی. که خورشید بعد از رسولان مه نتابید بر کس ز بوبکر به. عمر کرد اسلام را آشکار بیاراست گیتی چو باغ بهار. پس از هر دو آن بود عثمان گزین خداوند شرم و خداوند دین. چهارم علی بود و جفت بتول که او را به خوبی ستاید رسول. صحابان او جمله اخیر بودنند همه هر یکی همچو اختر بودنند. ولیکن ازیشان چهار آمدند که در دین حق پایدار آمدند. ابوبکر صدیق شیخ عتیق که بد روز و شب مصطفی را رفیق. پس از وی عمر بد که قیصر به روم ز سهمش نیاراست خفتن به بوم. سیم، میر عثمان دین دار بود که شرم و حیا زو پدیدار بود. چهارم علی ابن عم رسول سر شیرمردان و جفت بتول. از آزار این چار، دل را بتاب که آزارشان دوزغ آرد به تاب

. خوش وقت آن که عاشق صدیق اکبرست در راه دین موافق صدیق اکبرست. چون آفتاب روشن و چون صبح صادق است هر کو محب صادق صدیق اکبرست. در معرضی که دم ز صفا و وفا زنند آن کیست کو مطابق صدیق اکبرست. بگذار جمله در ره صدق و قبول دین بنما کسی که سابق صدیق اکبرست. انصاف آن که خاطر شوریده قاصر است از مدحتی که لایق صدیق اکبرست. آن کس که بود تقوی و تجرید کار او هم مونس پیمبر و هم یار غار او. چون بست بهر دین محمد میان عمر در هم شکست گردن گردن کشان عمر. برباد رفت خرمن کفار خاکسار چون برکشید خنجر آتش فشان عمر. خورشید دین به اوج کمال آن زمان رسید کانداخت سایه بر سر اسلامیان عمر. دستش به مکه گردن قیصر بزد به روم چون گشت برممالک دین قهرمان عمر. هم آسمان دانش و هم آفتاب عدل هم خوابه ی محمد آخر زمان عمر. آن کو به تیغ شرع نبی آشکار کرد بنیاد دین به بازوی خود استوار کرد. خلد برین نشیمن عثمان با حیاست جنات عدن مسکن عثمان با حیاست.

چقدر جالبه دعوای سنی و شیعه . می‌خوام بدونم عمر و عثمان و علی‌ و محمد و بقیه علمای اسلام چه خدمتی به بشریت کردن جز جنگ و غارت و خونریزی که شماها افتادین به جون هم دارین سنگشون رو به سینه میزنید. بلند شید جم کنید این بساط رو

از فردوسی بزرگوار.......چه گفت آن خداوند تنزیل و وحی خداوند امر و خداوند نهی. که خورشید بعد از رسولان مه نتابید بر کس ز بوبکر به. عمر کرد اسلام را آشکار بیاراست گیتی چو باغ بهار. پس از هر دو آن بود عثمان گزین خداوند شرم و خداوند دین. چهارم علی بود و جفت بتول که او را به خوبی ستاید رسول. صحابان او جمله اخیر بودنند همه هر یکی همچو اختر بودنند. ولیکن ازیشان چهار آمدند که در دین حق پایدار آمدند. ابوبکر صدیق شیخ عتیق که بد روز و شب مصطفی را رفیق. پس از وی عمر بد که قیصر به روم ز سهمش نیاراست خفتن به بوم. سیم، میر عثمان دین دار بود که شرم و حیا زو پدیدار بود. چهارم علی ابن عم رسول سر شیرمردان و جفت بتول. از آزار این چار، دل را بتاب که آزارشان دوزغ آرد به تاب

. خوش وقت آن که عاشق صدیق اکبرست در راه دین موافق صدیق اکبرست. چون آفتاب روشن و چون صبح صادق است هر کو محب صادق صدیق اکبرست. در معرضی که دم ز صفا و وفا زنند آن کیست کو مطابق صدیق اکبرست. بگذار جمله در ره صدق و قبول دین بنما کسی که سابق صدیق اکبرست. انصاف آن که خاطر شوریده قاصر است از مدحتی که لایق صدیق اکبرست. آن کس که بود تقوی و تجرید کار او هم مونس پیمبر و هم یار غار او. چون بست بهر دین محمد میان عمر در هم شکست گردن گردن کشان عمر. برباد رفت خرمن کفار خاکسار چون برکشید خنجر آتش فشان عمر. خورشید دین به اوج کمال آن زمان رسید کانداخت سایه بر سر اسلامیان عمر. دستش به مکه گردن قیصر بزد به روم چون گشت برممالک دین قهرمان عمر. هم آسمان دانش و هم آفتاب عدل هم خوابه ی محمد آخر زمان عمر. آن کو به تیغ شرع نبی آشکار کرد بنیاد دین به بازوی خود استوار کرد. خلد برین نشیمن عثمان با حیاست جنات عدن مسکن عثمان با حیاست.

مداح مشهور! !!! اخه این ...کیه که مشهور هم بشه! مردتیکه زالو.

از مولوی....چون محمد یافت آن ملک و نعیم. قرص مه را کرد او در دم دو نیم. چون ابوبکر آیت توفیق شد. با چنان شه صاحب و صدیق شد. چون عمر شیدای آن معشوق شد. حق و باطل را چو دل فاروق شد. چونک عثمان آن عیان را عین گشت. نور فایض بود و ذی النورین گشت. چون ز رویش مرتضی شد درفشان. گشت او شیر خدا در مرج جان

چقدر جالبه دعوای سنی و شیعه . می‌خوام بدونم عمر و عثمان و علی‌ و محمد و بقیه علمای اسلام چه خدمتی به بشریت کردن جز جنگ و غارت و خونریزی که شماها افتادین به جون هم دارین سنگشون رو به سینه میزنید. بلند شید جم کنید این بساط رو

چقدر جالبه دعوای سنی و شیعه . می‌خوام بدونم عمر و عثمان و علی‌ و محمد و بقیه علمای اسلام چه خدمتی به بشریت کردن جز جنگ و غارت و خونریزی که شماها افتادین به جون هم دارین سنگشون رو به سینه میزنید. بلند شید جم کنید این بساط رو

از مولوی....چون محمد یافت آن ملک و نعیم. قرص مه را کرد او در دم دو نیم. چون ابوبکر آیت توفیق شد. با چنان شه صاحب و صدیق شد. چون عمر شیدای آن معشوق شد. حق و باطل را چو دل فاروق شد. چونک عثمان آن عیان را عین گشت. نور فایض بود و ذی النورین گشت. چون ز رویش مرتضی شد درفشان. گشت او شیر خدا در مرج جان

مداح مشهور! !!! اخه این ...کیه که مشهور هم بشه! مردتیکه زالو.

. خوش وقت آن که عاشق صدیق اکبرست در راه دین موافق صدیق اکبرست. چون آفتاب روشن و چون صبح صادق است هر کو محب صادق صدیق اکبرست. در معرضی که دم ز صفا و وفا زنند آن کیست کو مطابق صدیق اکبرست. بگذار جمله در ره صدق و قبول دین بنما کسی که سابق صدیق اکبرست. انصاف آن که خاطر شوریده قاصر است از مدحتی که لایق صدیق اکبرست. آن کس که بود تقوی و تجرید کار او هم مونس پیمبر و هم یار غار او. چون بست بهر دین محمد میان عمر در هم شکست گردن گردن کشان عمر. برباد رفت خرمن کفار خاکسار چون برکشید خنجر آتش فشان عمر. خورشید دین به اوج کمال آن زمان رسید کانداخت سایه بر سر اسلامیان عمر. دستش به مکه گردن قیصر بزد به روم چون گشت برممالک دین قهرمان عمر. هم آسمان دانش و هم آفتاب عدل هم خوابه ی محمد آخر زمان عمر. آن کو به تیغ شرع نبی آشکار کرد بنیاد دین به بازوی خود استوار کرد. خلد برین نشیمن عثمان با حیاست جنات عدن مسکن عثمان با حیاست.

از فردوسی بزرگوار.......چه گفت آن خداوند تنزیل و وحی خداوند امر و خداوند نهی. که خورشید بعد از رسولان مه نتابید بر کس ز بوبکر به. عمر کرد اسلام را آشکار بیاراست گیتی چو باغ بهار. پس از هر دو آن بود عثمان گزین خداوند شرم و خداوند دین. چهارم علی بود و جفت بتول که او را به خوبی ستاید رسول. صحابان او جمله اخیر بودنند همه هر یکی همچو اختر بودنند. ولیکن ازیشان چهار آمدند که در دین حق پایدار آمدند. ابوبکر صدیق شیخ عتیق که بد روز و شب مصطفی را رفیق. پس از وی عمر بد که قیصر به روم ز سهمش نیاراست خفتن به بوم. سیم، میر عثمان دین دار بود که شرم و حیا زو پدیدار بود. چهارم علی ابن عم رسول سر شیرمردان و جفت بتول. از آزار این چار، دل را بتاب که آزارشان دوزغ آرد به تاب