راه تازه دسترسی به مسکنهای قوی در اوکرائین
رأی دهید
صدها هزار از بیماران مبتلا به سرطان و سایر بیماریهای توام با درد در اوکرائین و سایر کشورهای شوروی سابق میگویند که به خاطر فقدان داروهای مسکن موثر و ارزانقیمت و ناآشنایی پزشکان به روشهای موثر کنترل درد مجبورند مدتهای طولانی دردهای بسیار شدید را تحمل کنند.
اوکرائین امسال اولین کشور در این مجموعه است که دسترسی و تجویز داروهای مسکن قویتر برای بیماران مبتلا به بیماریهایی نظیر ایدز، سرطان و نمونههای غیر قابل معالجه دیگر را قانونی اعلام کرد.
یکی از پژوهشگران ارشد در «سازمان دیدبان حقوق بشر» که در زمینه بهداشت عمومی در این کشورها تحقیق کرده است میگوید که تصویب این قانون جدید در اوکرائین برای بیماران مبتلا به دردهای مزمن یک گام مهم به پیش است.
این پژوهشگر میافزاید که در بسیاری از موارد پس از انجام معالجات اگر یک بیمار بهبود پیدا نمیکرد پزشکان وی را به خانه میفرستادند تا به مرور و بدون دسترسی به هیچ داروی موثری جان ببازد.
کاهش بودجه و بوروکراسی
در کشور اوکرائین بیماران همیشه به حدی از داروهای مسکن حاوی مواد مخدر مثل مورفین مایع دسترسی داشتند، ولی نگرانی از استفاده زیاده از حد باعث میشد که دریافت چنین داروهایی به خاطر کاهش بودجه یا بوروکراسی اداری بسیار سخت و توام با انتظاری طولانی باشد. برای دریافت یک چنین داروهایی حداقل چهار پزشک باید نسخه بیمار را تائید میکردند و داروی مورد نظر فقط به وسیله پرستاری که به منزل بیمار سرکشی میکرد در اختیار وی قرار میگرفت.
سازمان بهداشت جهانی توصیه میکند که بیماران مبتلا به دردهای شدید باید هر ۲۴ ساعت شش مورد از ترزیق داروی مورفین دریافت کنند. اما در اوکرائین به خاطر محدودیت امکانات چنین چیزی مقدور نیست و پرستاران حداکثر دو بار در روز میتوانند برای تزریق این دارو به خانه بیماران بروند.
تحت تاثیر یک چنین شرایطی بیماران مبتلا به بیماریهای مزمن و دردناک، بهخصوص در مناطق روستایی و دورافتاده گاهی اوقات برای تزریق بعدی داروی مورفین باید روزها صبر میکردند.
دیدبان حقوق بشر در یکی از گزارشهای خود قید میکند که یک جوان مبتلا به بیماری سرطان که مدتها منتظر دریافت داروی مسکن بود برای فرار از این درد شدید قصد داشت با پریدن از پنجره بیمارستان به زندگی خود خاتمه دهد.
مقررات جدید که در ماه مه امسال توسط وزارت بهداشت اوکرائین به تصویب رسید دریافت یک چنین داروهایی را سادهتر کرده و به بیماران امکان میدهد که میزان داروی مسکن برای نیاز پانزده روزه خود را در خانه داشته باشند.
مهمتر از همه این است که بر اساس این مقررات جدید تولید قرصهای حاوی ماده مورفین که از سال ۱۹۷۷ در سایر کشورها شروع شده بود از این پس در اوکرائین قانونی خواهد بود. مدافعان این تغییر در مقررات پزشکی میگویند که به خانواده افراد مبتلا به بیماریهای دردناک و از جمله سرطان اجازه خواهد داد که با آزادی و امکانات بیشتری آرامش نسبی را برای عضو بیمار خانواده تامین کنند.
در ماه فوریه امسال وزارت بهداشت اوکرائین به یکی از شرکتهای داروسازی اجازه داد تا تولید قرص حاوی مورفین را شروع کند، ولی این دارو هنوز به حد کافی و به راحتی به داروخانهها نمیرسد.
برخی از مدافعان بهبود وضعیت پزشکی اوکرائین معتقدند که تا قبل از تغییر مقررات اخیر پزشکان از تجویز این نوع قرص اکراه داشتند، چون نمیخواستند خود را در مسائل اداری و بوروکراسی درگیر کنند.
بوروکراسی ارمنی و روسی
تلاشهای سختگیرانه دولت برای کنترل شدید داروهای مسکن حاوی مواد مخدر باعث شده که در دو کشور دیگر از جمهوریهای سابق اتحاد شوروی مشکلاتی شبیه به اوکرائین به وجود بیاید. به همین دلیل سازمان دیدبان حقوق بشر در ارمنستان و روسیه کارزار تبلیغاتی جدیدی را برای آزاد کردن دسترسی بیماران به این داروها آغاز کرده است.
در ارمنستان دکترها در صورتی که بخواهند نسخهای با چنین محتوایی را به بیمار بدهند هر بار همزمان پلیس را نیز در جریان میگذارند. مخالفان این روش میگویند که دههها پیش از چنین روشی برای کنترل سوء استفاده از مواد مخدر استفاده میشده است، ولی اکنون این نقض صریح زندگی خصوصی بیمار به شمار میرود.
در روسیه توزیع و تجویز مورفین و سایر داروهای مسکن قوی چنان به شدت کنترل میشود که بیماران مجبورند هر دو روز یک بار نسخه خود را تمدید کرده و داروی مورد نیاز را دریافت کنند. به همین خاطر گاهی اوقات بیماران مجبورند در صفهای طولانی در داروخانهها به انتظار بنشینند و حتی در مواردی ممکن است در داروخانههای محلی این نوع داروها به حد کافی وجود نداشته باشد.
سازمان دیدبان حقوق بشر از سال ۲۰۰۱ و همزان با آغاز گسترش اپیدمی ایدز در کشورهای سابق اتحاد شوروی در تحقیقات خود متوجه شد که دسترسی به داروهای مسکن قوی در این کشورها بسیار دشوار است. از همان زمان این نهاد کارزار گستردهای را برای تغییر مقررات و دسترسی راحتتر بیماران به این نوع داروها آغاز کرده است.
asal30 - بندرعباس - ایران
من تو اوکراین دانشجو بودم ..6 ماه از سال برف و کولاک بود ...سرمای -22 که میشد کلاس نمیرفتیم و برایمان غایبی میزدن و بعد باید برای از بین بردن غایبی امحان شفاهی میدادیم که استادها اکثرآ دانشجو رو سر می دواندن و میگفتن وقت ندارن تا اینکه دانشجو مجبور شود برای از بین بردن اون غایبی به استاد رشوه بدهد. حتی اگر توی هوای سرد برفی 5 دقیقه دیرتر از استاد سر کلاس میرسیدی استاد باز هم برایت غایبی میگذاشت . و باید میرفتی یک فیش کاهی از دفتر میگرفتی و اگر تعداد دیر رسیدن ها بیشتر میشد مجبور میشدی اون ورقه کاهی رو با قیمت زیادی از دفتر بخری و بعد بری پیش استاد و هی بگه نه یه روز دیگه بیا و یکماه علافت کنه تا مجبور بشی بهش یک مقدار پول بدی شر اون غایبی کنده بشه و بتونی تو امتحان پایانی شرکت کنی...هیچ جای دنیا چنین سیستم مسخره آموزشی رو نداره
یکشنبه 20 مرداد 1392 - 06:13
asal30 - بندرعباس - ایران
. ایرانی های اوکراین هر بار مریض شدن یا باید برمیگشتن ایران برای درمان. یا اینکه با مرگ دست و پنجه نرم میکردن تا خدا شفاشون بده. وگرنه من خودم بارها و بارها سرماخوردم اما داروهای موجود در اوکراین منو خوب نکرد و خانوادم مجبور میشدن از ایران برام آنتی بیوتیک و دارو بفرستند. سرماخوردگی که تو ایران دوهفته ایی خوب میشد در اوکراین تا 2 ماه هم طول میکشید!.
یکشنبه 20 مرداد 1392 - 06:16
asal30 - بندرعباس - ایران
هر وقت دوستای ایرانیم مریض میشدن بهشون داروهایی که از ایران آورده بودم رو میدادم . حتی به دوستان عرب هم داروهام رو بخشش میکردم وقتی دلم میسوخت مریضند. *. یکبار هم تو آشپزخونه خانه ام با لگن افتادم . با دوستم رفتیم بیمارستان. دکتر حتی یک نگاه به کمرم نکرد یه نسخه نوشت . یه ژل مثل پمادهای معمولی بهم داده بود!!!. بخاطر نخوردن غایبی با کمر ناقص میرفتم کلاس ..شبها از درد فریاد میزدم. از روی ناچاری تو اینترنت یک دکتر جراح ایرانی پیدا کردم گفت ممکنه قطع نخاع بشی برو یک عکس از کمرت بگیر برام ایمیل کن! باز رفتم عکس بگیرم گفتن نه بیمارستان دولتی طرف بیمه ..که اونجا هم ساعت 4 بسته میشد .. منم دیگه درسم تموم شد رفتم ایران ....سه تا از رباط های کمرم آسیب دیده بود. چند دوره فیزیوتراپی کردم. هنوز هم مشکل دارم و نمیتونم حرکت کنم .
یکشنبه 20 مرداد 1392 - 06:17
asal30 - بندرعباس - ایران
. یکبار هم انگشت شست پام خونی شد رفتم بیمارستان دکتره گفت برو از پات عکس بگیر! عکس گرفتم و بعد منو از اتاق کرد بیرون حتی نگاهی هم به انگشتم نکرد!!! بعد پرستار اومد گفت برو خونه یخ بذار روی پات!!!. منم لنگون برگشتم خونه گفتم اگر من از این زخم تا صبح کزاز نگرفتم و نمردم. خودم لنگون لنگون رفتم داروخونه یک چیزی شبیه بتادین برای ضدعفونی کردن پیدا کردم . از من میشنوید اوکراین نرید . *. اما ایرانی های مقیم اوکراین میدونند که دارویی که از ایران میارن مثل یه جواهره وازش مراقبت میکنند
یکشنبه 20 مرداد 1392 - 06:19