شمار قماربازان مهاجرتبار، دو برابر آلمانی‌هاست
اعتیاد به قمار، یکی از اعتیادهایی ست که بین مردان مهاجر و مهاجرتبار در آلمان رایج است؛ از هر ده جوان مهاجرتبار، یک نفر مشتری دایمی مغازه‌های "شرط بندی‌‌‌های مسابقات ورزشی"ست و به‌طور مرتب قمار می‌کند.
بر اساس نتایج پژوهش "دفتر جلوگیری از اعتیاد"، از هر ۲۰ جوان مهاجرتبار یک نفر، با دستگاه‌های خودکار قمار می‌کند. این رقم، دو برابر شمار قماربازانی است که پیشینه مهاجرت ندارند. در آلمان، روی هم بیش از نیم میلیون نفر از این نوع اعتیاد رنج می‌برند.
مراکز ترک اعتیاد؛ چاره‌ی کار
مراد گوتسای، یکی از مدیران "جمعیت ترک‌های هامبورگ"، روند روزافزون اعتیاد در میان جوانان مهاجرتبار را نگران‌کننده می‌داند و معتقد است که ایجاد مراکز مشورتی برای این معتادان، در دستیبابی به موفقیت در امر مبارزه با اعتیاد نقش مهمی بازی می‌کند. او می‌گوید: «در حال حاضر "جمعیت ترک‌های هامبورگ" در حال گفت‌و‌گو با مقامات اداره‌ی درمان و بهداشت هامبورگ در جهت تامین مالی ایجاد یک مرکز خاص برای معتادان مهاجرتبار در محله‌ی بیل‌اشتد ست.»
قماربازی، راه ساده‌ی پول درآوردن؟
در این محله که درصد جمعیت مهاجرنشین آن بسیار بالاست، از هر ۵ نفر، یک نفر از کمک‌های دولتی استفاده می‌کند. بسیاری از جوانان بیل‌اشتد از امکانات آموزش حرفه‌ای، شغلی و سرگرمی محرومند، ولی تعداد مغازه‌هایی که دستگاه‌های قمار در آن نصب است و سالن‌های قماربازی، بسیار زیاد است.
ویژگی‌های معتادان مهاجرتبار
به نظر ابوذر چویک که سال‌ها به عنوان "مشاور ترک اعتیاد جوانان مهاجرتبار" تجربه کسب کرده، این گروه ویژگی‌های خاص خود را دارد: «این جوانان، برخلاف جوانان هم‌سن و سال آلمانی خود می‌ترسند که خانواده به اعتیاد آن‌ها پی ببرد. گذشته از آن حاضر نیستند بپذیرند که بیمارند.» به‌گفته‌ی چویک، اغلب این معتادان تصور اشتباهی از ترک اعتیاد دارند: «این‌ها خیال میکنند که با بالا انداختن چند تا قرص همه چیز درست می‌شود و می‌گویند، معتادان در کشورهای آن‌ها به همین شیوه درمان می‌شوند.»
نیدا یاپار، مشاور "دفتر جلوگیری از اعتیاد" در هامبورگ
نیدا یاپار که در "دفتر جلوگیری از اعتیاد" کار می‌کند، ویژگی‌های جوانان معتاد مهاجرتبار را این‌گونه توصیف می‌کند: «قماربازی و صحبت در این باره از نظر اینان، یک موضوع ممنوعه ست. مردان شرقی که به قدرت و مردانگی خود افتخار میکنند، اعتیاد به قمار را نوعی ضعف شخصیت می‌دانند. این‌ها می‌خواهند انتظار خانواده را برآورده کنند و مردی پولدار بنظر برسند، نه یک آدم درمانده‌ی بدبخت.»
یاپار، مانند همکار خود، ابوذر چویک معتقد است که ایجاد یک مرکز مشورتی برای معتادان مهاجرتبار ضروری است: «در نظر گرفتن ویژگی‌های این گروه، در روند درمان و ترک اعتیاد آنان اهمیت زیادی دارد.»
کار؛ درمان اعتیاد
ابوذر چویک: «جوانان معتاد به قمار، خیال میکنند با بالا انداختن چند تا قرص همه چیز درست می‌شود.»
یکی از معتادان پیشین ترک‌تبار که ۲۳ سال دارد، معتقد است که ایجاد امکانات آموزش حرفه‌ای و اشتغال جوانان، بهترین راه پیش‌گیری از اعتیاد بین این گروه سنی است.
او که پس از ترک اعتیاد، حرفه‌ای آموخته و مشغول به کار شده، می‌گوید: «از وقتی کار گرفتم، دیگر به سالن‌های قماربازی نمی‌روم. بعد از کار چنان خسته‌ام که فقط می‌خواهم به رختخواب بروم و بخوابم.»
