نگاهی به ۱۵ هفته نخست لیگ برتر فوتبال ایران - گفت و گو با مجید جلالی
استقلال تهران در پایان هفته پانزدهم لیگ برتر فوتبال ایران با ۳۱ امتیاز و ۴ امتیاز فاصله با سپاهان صدرنشین است. آیا لیگ برتر در مقایسه با فصل های پیشین تفاوتی دارد؟ گفت و گو با مجید جلالی مدرس فیقا.
مجید جلالی مدرس فیفا و سرمربی فصل گذشته تیم فوتبال فولاد خوزستان در گفت‌وگوی اختصاصی با دویچه‌وله فارسی به بررسی وضعیت لیگ برتر فوتبال ایران پس از پایان دیدارهای هفته پانزدهم و تاثیرات آن بر فوتبال ملی کشور پرداخت است.
آقای جلالی هفته‌ی پانزدهم لیگ برتر فوتبال ایران نیز به پایان رسید. استقلال تهران با ۳۱ امتیاز صدرنشین جدول است. ۴ امتیاز بالاتر از مدافع عنوان قهرمانی، سپاهان. کم و کیف این فصل فوتبال ایران را تاکنون چه طور دیده‌اید؟
اگر بخواهیم از نقطه نظر اجرایی نگاه کنیم، باید بگوییم که زمینه‌های اجرایی سال به سال دارد بهتر می‌شود. هرچند که تعطیلی‌های مکرر که به‌خاطر مصالح تیم ملی ناگزیر بود یک مقدار حتی این سبک اجرایی را هم تحت تأثیر قرار داد، ولی در مجموع سطح قوانین اجرائی و نظارتی که باز از نظر اجرایی روی بازی‌ها هست، خیلی دارد بهتر می‌شود. منتهی آن چیزی که نگران‌کننده و شاید ناراحت‌کننده است این که لیگ از نظر فنی کیفیتی ندارد و به اعتقاد من این مهم‌ترین عاملی‌ست که تماشاگرها اقبال‌شان نسبت به لیگ کمتر شده است. ما می‌دانیم که تیم‌هایی هم که بالای جدول هستند صرفاً برنده شدن و قواعد نتیجه‌گیری را خوب بلدند. تیم‌هایی مثل استقلال، تراکتور، نفت تهران، فجر سپاسی. وقتی شما به ماهیت بازی این‌ها دقت می‌کنید، می‌بینید که واقعاً از نظر محتوایی صاحب کیفیت نیستند. آن‌ها فقط فاکتورهای قواعد برنده‌شدن را از بقیه بیشتر دارند و بهتر بلدند. این واقعاً برای آینده فوتبال یک موضوع نگران‌کننده است.
چه عواملی باعث شده‌اند که این نکات فنی کمتر مورد توجه قرار گیرند و تمرکز بیشتر بر روی نتیجه‌گرایی و چیزهای دیگری باشد در فوتبال ایران؟
این به خاطر آن رویکرد شدیدی‌ست که باشگاه‌ها و مدیران به سمت نتیجه‌گیری دارند. آن‌ها وقتی نتیجه می‌گیرند، کیفیت بازی اصلاً برای‌شان مهم نیست. به همین دلیل است که مربی‌ها صرفاً برای گرفتن نتیجه تحت فشار قرار می‌گیرند. حتی شما می‌بینید مربی‌هایی هستند که تیم‌هاشان هم نسبتاً اصولی بازی می‌کنند، ولی وقتی نتیجه نمی‌گیرند، آن‌ها از تیم‌هاشان کنار گذاشته می‌شوند و این واقعاً موضوعی‌ست هشداردهنده و باید به آن توجه شود. حتی تیم ملی ما هم با این‌که سطح بازیکنان‌ما در آسیا نسبتا خوب است، از نظر بازی تیمی واقعاً تیم فقیری است. به دلیل این که در لیگ‌مان هم سطح بازی‌های تیمی پایین است. شاید در بخش‌های بازی فیزیکی یا بازی دفاعی ما در طول سالهای اخیر پیشرفت‌هایی داشتیم، ولی قطعاً از نظر سطح بازی در بخش مالکیت توپ یا در بخش حمله مشکلات خیلی زیادی داریم که این‌ها نیاز به یک بازنگری عمیق دارند.
شما از دیدگاه کارشناسی و حرفه‌ای فوتبال تشخیص‌تان را الان تشریح کردید. آیا دست‌اندرکاران و مسئولین فوتبال ایران، برخلاف چنین وضعیتی و طبق تشخیص شما کاری دارند انجام می‌دهند؟
در فدراسیون مخصوصاً در بخش آموزش باید گروه‌هایی بیآیند و بازی‌های لیگ را همه ساله ارزیابی کنند. همان طور که قهرمان لیگ معرفی می‌شود، تیم‌ها و مربی‌هائی هم که دارند به فوتبال خدمت می‌کنند و همچنین تیم‌هائی که از نظر نوع بازی راغب هستند به پیشرفت‌هایی برسند، باید با دلایل کاملاً مبرهنی به جامعه معرفی شوند. این کار نمی‌شود. یعنی الان خط کش ارزش‌یابی روی نتیجه است. هر تیم یا هر مربی‌ای که نتیجه خوبی می‌گیرد، می‌گویند آن تیم بهتری‌ست و آن هم مربی بهتری‌ست. برای پیشرفت فوتبال این کافی نیست.
در لیگ برتر فوتبال ایران استقلال با ۳۱ امتیاز پیشرو است.
باید بهترین تیم‌ها از نظر نوع بازی‌شان، بهترین مربی‌ها از نظر این که چگونه دارند به فوتبال و به پیشرفت آن کمک می‌کنند معرفی شوند. ما سعی کردیم این کار را در کانون مربیان انجام دهیم. منتهی ما در آن بخش بیشتر به مربی‌های پایه پرداختیم و بهترین مربی‌های سال در بخش پایه را آوردیم و معرفی کردیم به جامعه.
در فوتبال سنتی ایران همیشه خلاقیت و تکنیک انفرادی بازیکنان مطرح بود. آیا این فن و خلاقیت انفرادی بازیکنان فوتبال در ایران کمتر شده و در حال از بین رفتن است؟
به‌هرحال حتی همان فوتبال سنتی ما هم رنگ و بوی یک بازی تیمی را نداشت، بیشتر روی خلاقیت‌های فردی می‌گشت و بازی احساسی بود. حالا به آن یک مقدار بازی فیزیکی اضافه شده. یعنی مثلاً شما وقتی بازی استقلال را نگاه می‌کنید، می‌بینید که آن مزیتی که نسبت به بقیه تیم‌ها دارد، این است که دارد هم بیشتر می‌دود و هم بیشتر درگیر می‌شود روی توپ. مثلاً وقتی بازی استقلال با سپاهان را نگاه می‌کنید، می‌بینید استقلال روی بازی درگیرانه و بازی تخریبی جلو سپاهان، موفق شد حریف را کنترل کند و از گلی که زده مراقبت کند. این نوع بازی در واقع یک بازی سهل‌الوصول است. یعنی پروسه تمرینی‌اش هم پروسه‌ای طولانی نیست. پروسه دارد، ولی به مراتب سهل‌الوصول‌تر است تا این که شما بخواهید مثلاً در بخش مالکیت توپ یا در بخش حمله تیمی به پیشرفت‌هایی برسید. بنابراین آن فوتبال سنتی یکمقدار الان عجین شده با بازی فیزیکی و قواعدی هم در بخش بازی دفاعی به آن اضافه شده است. این باعث رتبه‌بندی تیم‌های ما شده. فوتبال امروز دنیا بر مالکیت توپ در بخش‌های مختلف‌اش متمرکز شده است. فوتبال ما هنوز حتی به مرزهای آن هم نرسیده.
شما در ابتدای این گفت‌وگو اشاره کردید که در سطح اجرایی لیگ پیشرفت‌هایی قابل مشاهده است. جزییات این مسئله را لطفاً شفاف‌تر بیان کنید؟
الان کل برنامه‌ی لیگ را اول فصل ارائه می‌کنند و به تیم‌ها می‌دهند. همان موقع همه تیم‌ها می‌توانند ببینند و اگر اعتراضی دارند بیان کنند. این که برنامه‌های لیگ، استادیوم‌ها و ساعت‌های بازی را همان اول فصل اعلام می‌کنند خیلی مهم است. این‌ها واقعاً پیشرفت‌های خوبی‌ست، ضمن این که از نظر اجرایی آن‌هایی که مسئولیت‌های مختلف دارند، همه مسئولیت‌هاشان به تفکیک معلوم شده است. محیط بازی طبقه‌بندی شده، وظایف مشخص است. وضعیت استادیوم‌ها به استاندارد دارد خیلی نزدیک می‌شود. منظور من از بهترشدن کیفیت اجرایی مسابقات این‌هاست.
با در نظر گرفتن استدلال‌های شما، آیا می‌شود این جمع‌بندی را کرد که کارلوس کیروش سرمربی تیم ملی فوتبال ایران تا به‌حال توانسته حداکثر توان فوتبال ملی ایران را جمع‌وجور کند و کسب ۷ امتیاز برای تیم ملی در مرحله‌ی پایانی انتخابی جام جهانی ۲۰۱۴ از پنج بازی نخست، حداکثر توان فوتبال ملی ایران است؟
خیلی روشن است. وقتی او بلند می‌شود راه میافتد دور دنیا تا کسانی را پیدا کند که نسبتی با ایرانی بودن داشته باشند و آن‌ها را بیآورد، این نشان می‌دهد که او از لیگ ما یا شناختی ندارد و یا ناامید است که دارد این کار را می‌کند و هرکدام از این‌ها هم که باشد، ما باید به او حق بدهیم.
