لندنی‌ها چند سال عمر میکنند؟
طاهر قادری
بی بی سی
عمر شهروندان لندن که از آن به عنوان مرکز مد و پایتخت پول و تحصیل در اروپا یاد می‌شود، چقدر است؟ آیا لندنی ها بیشتر از ساکنان بقیه جاهای دنیا عمر می کنند یا کمتر؟یک استاد دانشگاه در لندن به دنبال جواب این سوال رفته است.
دکتر جیمز چشیر، استاد دانشگاه یو‌سی‌ال لندن، در تازه‌ترین تحقیقاتش با یک ایده منحصر به فرد به بررسی طول عمر لندنی‌ها پرداخته است. او نقشهای طراحی کرده که در آن متوسط طول عمر لندنی‌ها در محله‌ها و مناطق مختلف شهر بر اساس ایستگاه‌های قطار شهری برجسته شده اند.
نتیجه این نقشه نگاری که آن را "امید به زندگی در ایستگاه‌ها" نام‌گذاری کرده اند، چیزی نبود که خیلی‌ها انتظار داشتند.
براساس این تحقیقات، خیابان آکسفورد در مرکز لندن بیشترین امید به زندگی را دارد. متوسط طول عمر کسانی که در این محله بدنیا آمده و زندگی میکنند ۹۶ سال است.
آقای چشیر در این مورد به بی بی سی گفت: "این نقشه امید به زندگی در لندن را نشان می‌دهد. کاری که من کردم این بود که متوسط طول عمر آدم‌ها در لندن را روی نقشه قطار های شهری نشان دادم تا با نگاه به آن مردم به تناقض امید به زندگی در این شهر بیشتر توجه کنند."
گشت‌زنی در لندن
لندن شهری است با تنوعی از ملیت‌ها. این شهر به چهار قسمت تقسیم شده که در شرق این شهر بیشتر آسیایی تبارها و آفریقایی‌ها زندگی میکنند. تفاوت سطح زندگی بین شرق، غرب، شمال و جنوب این شهر به وضوح به چشم می‌خورد.
سال ۲۰۰۸ سازمان دیده‌بان بهداشت در بریتانیا گفته بود که وقتی از مرکز به شرق لندن سفر می‌کنید، در فاصله هر ایستگاه، یک سال تفاوت عمر وجود دارد.
آقای چشیر هم براساس تحقیقاتش استدلال می‌کند که برای دیدن تفاوت امید به زندگی مردم، نیازی نیست از بریتانیا به گواتمالا سفر کنید. کافی‌است از مرکز لندن به مناطق دورتر شهر بخصوص به شرق آن بروید.
برای درک بهتر این موضوع، من‌هم به کمک این نقشه، از مرکز تا شرق این شهر گشتی زدم.
توقف اولم منطقه هالبورن بود که از خیابان آکسفورد فاصله چندانی ندارد. هالبورن یکی دیگر از محلات مرکزی لندن است، محل‌ای که ساختمان بوش هاوس، دفتر قبلی بخش جهانی بی‌بی‌سی هم در آن قرار دارد.
فاصله خیابان آکسفورد تا هالبورن حدود سه کیلومتر است ولی تفاوت امید به زندگی آدم‌ها بیشتر از این فاصله است. متوسط طول عمر کسانی که در هالبورن بدنیا آمده و در این محله زندگی می کنند ۷۹ سال، یعنی ۱۷ سال کمتر از خیابان آکسفورد است.
این محقق بریتانیائی دلیل این تناقض را کمی و کمبود در کیفیت زندگی می داند : "دلیل تفاوت بالا و پایین بودن در امید به زندگی خیلی پیچیده است. فقط چند دلیل وجود ندارد. ولی مهم ترین آنها وضعیت اقتصادی است."
شرق لندن که براساس نقشه امید به زندگی در آن کمتر از بقیه مناطق این شهر است
او می‌گوید کسانی که پول کافی داشته باشند کیفیت زندگی، درجه تحصیل و رژیم غذایی بهتری دارند و احتمال داده می‌شود که طولانی‌تر زندگی کنند. اما عمر آنهایی که درآمد کافی ندارند و خوراک روزانه شان شامل غذاهای فوری (فست فود) است، کاهش پیدا می‌کند.
در سفر دور لندن تقریبا هفت کیلومتر از مرکز لندن دور شده و به محله ای به نام شوردیچ رسیدم. در این محله خانه‌های مسکونی زیادی قرار دارند. متوسط طول عمر در این محله به نسبت هالبورن بیشتر است و در نقشه امید به زندگی ۸۴ سال ثبت شده است.
شرق لندن، یک بام و دو هوابالاخره بعد از پیمودن تقریبا ۱۸ کیلومتر، به محله استارلین در شرق لندن رسیدم. متوسط عمر ساکنان این محله بر روی نقشه امید به زندگی از همه جای لندن کمتر و فقط ۷۵ سال است.
ساکنان شرق لندن بارها از کمبود امکانات در آن محل در مقایسه با بقیه مناطق این شهر شکایت داشته اند. آنها می‌گویند که دامنه فقر و فاصله طبقاتی در این منطقه لندن به وضوح دیده می شود.
ساکنان این محل حاضر به صحبت در جلو دوربین نبودند ولی همه از پایین بودن سطح آموزش، بهداشت و بالا بودن آمار جرایم در آن منطقه شکایت داشتند.
شاید به همین دلیل بود که دولت بریتانیا تصمیم گرفت مسابقات المپیک ۲۰۱۲ لندن را در شرق این شهر برگزار کند تا این باعث رونق اقتصادی، کسب و کار و بازسازی در این منطقه شود.
بعضی از شهروندان لندن امیدوارند که دولت بریتانیا با دیدن نقشه آقای چشیر برای بهبود و آبادانی این مناطق و بر طرف کردن تناقض‌ها سریعتر عمل کند، ولی این تناقض ها فقط محدود به لندن نیست. این داستان همه شهرهایی است که مثل لندن بالای شهر و پایین شهر دارند: کلان شهر هایی مثل ، تهران و کابل هم سالهاست با این مشکلات دست و پنجه نرم می کنند و منتظر یافتن راه حل هستند.
