تنقلات یهودی برای احمدی نژاد در نیویورک

رضا تقی زاده (تحلیلگر سیاسی)

دیدار محمود احمدی نژاد  رییس جمهوری اسلامی ایران از  نیویورک، برای شرکت در شصت و هفتمین اجلاس سالانه مجمع عمومی سازمان ملل، در مقایسه با هفت نوبت سفرهای پیشین او، با استقبال سرد رسانه ها و بی تفاوتی اندک سیاسی صورت گرفت.
 

سال گذشته گروه نسبتا بزرگی از ساکنان نیویورک در نزدیکی محل اقامت وی، هتل مجلل واریک، گرد آمده و علیه حضور وی شعار دادند.
 
این بار، بر اساس گزارش های خبری، شمار تظاهر کنند گان معترض از تعداد انگشتان دو دست فراتر نرفت. به همین نسبت شمار همراهان متعارفی رییس دولت ایران نیز از ۲۵۰ تا ۳۰۰ نفر در سفر های قبلی، به یکصد نفر کاهش یافته بود.
 
دولت آمریکا از صدور ویزا برای شصت نفر از دیگر همراهان رییس دولت ایران خودداری کرد.
 
روزنامه «نیویورک پست» یک روز بعد از ورود احمدی نژاد به شهر، ظاهرا به عنوان خوش آمد گویی و البته با کنایه، بسته ای حاوی تنقلات سنتی و شیرینی یهودی برای او فرستاد ولی پلیس نیویورک به دلایل امنیتی، از تحویل بسته ممانعت کرد.
 
نیو یورک به لحاظ شمار ساکنان یهودی، یهودی ترین شهر بزرگ آمریکا است و اظهارات ضد یهودی و ضد اسرائیلی احمدی نژاد در نفی هولو کاست و «محو اسرائیل از صفحه روزگار» که در رسانه های به عنوان «محو اسرائیل از نقشه جهان»  ترجمه شد، واکنشهای تند مردم  شهر رسانه ها را علیه او برانگیخت.
 
اظهارات تکراری
 
اولین حضور احمدی نژاد در نیو یورک در شهریور ماه سال ۸۴ و تنها یک ماه بعد از معرفی او به عنوان برنده انتخابات رییس جمهوری در ایران صورت گرفت.
 
بسیاری از ناظران ضرورت سفر به آمریکا و منطق حضور و سخنرانی احمدی نژاد در مجمع عمومی را در شروع کار، مورد تردید قرار دادند اما احمدی نژاد طی  اولین سفر اعلام شده به خارج از کشور، علیرغم مخالفتهای داخلی راهی نیویورک شد.
 
احمدی نژاد که منصب شهرداری تهران و فرمانداری اردبیل را در کارنامه شغلی خود دارد و پایان نامه خود را در مورد ترافیک شهری نوشته در شروع کار با سیاست خارجی و مناسبات بین الملل طبیعتاً بیگانه بود.
 
طی اولین سخنرانی خود در مجمع عمومی، احمدی نژاد از ساختار مدیریت سازمان ملل انتقاد کرد و خواستار استقرار عدالت و بسط معنویت در جهان شد. احمدی نژاد این محور سخنرانی را در سالهای بعد نیز حفظ کرد و تدریجا مسائل تکراری مربوط به نفی هالو کاست و ضدیت با صهیونیسم را نیز بر آن افزود.
 
اظهارات ضد اسرائیلی احمدی نژاد در اصل آمیزه ای است تکراری از گفته های پیشین آیت الله خمینی. توصیه غیر متعارفی او مبنی بر اینکه «اسرائیل را به اروپا منتقل کنند» نیز برای اولین بار در سال ۱۹۹۰ از سوی معمر قذافی دیکتاتور پیشین لیبی مطرح شده و واکنشهای غیر جدی رسانه ها را بدنبال آورده بود.
 
در مورد هولوکاست طی چند دهه گذشته تعدادی کنکاش گران ضد یهودی به نوشتن کتاب و انتشار مقالاتی مبادرت کرده و تعداد واقعی تلفات یهودیان در دوران حکومت ادولف هیتلر را مورد تردید قرار داده اند. شمار این گونه اقلام مخالف، در مقایسه با شواهد تاریخی متعدد دایر بر اثبات واقعیت وجودی هالوکاست، بسیار اندک است.      
 
در نگاه پاره ای از ناظران، اظهارات ضد یهودی احمدی نژاد در مجامع جهانی، از سوی دولتمردان اسرائیلی و رسانه های نزدیک به آن کشور، بمنظور توجیه مظلومیت مورد ادعای آنها، مورد استفاده قرار گرفته، و بیش از ایجاد موج ضد اسرائیلی، به جلب حمایت بیشتر از آنها منجر شده است.
 
سخنرانی ضد یهودی احمدی نژاد در کنفرانس دوربان ۲ که کوفی عنان دبیر کل وقت سازمان ملل را به واکنش اعتراضی و بسیاری از دیپلماتهای حاضر در جلسه را به ترک محل سخنرانی وادار ساخت، از نمونه های نزاکت سیاسی مورد انتقاد قرار گرفته احمدی نژاد است.
 
نصیحت به رهبران جهان
 
احمدی نژاد قرار گرفتن در مقابل افکار عمومی جهان را در فاصله کوتاهی بعد از معرفی شدن به عنوان برنده انتخابات آغاز کرد، و دولت وقت را (در شرایط انتقالی) به از سر گرفتن فعالیتهای اتمی تعلیق شده ( فرایند اورانیوم در اصفهان و متعاقباً غنی سازی اورانیوم در نطنز) وادار ساخت.
 
دوران ریاست جمهوری احمدی نژاد با افزایش قیمت نفت در بازار های جهانی همزمان بود. افزایش  درآمدهای باد آورده نفتی را رییس دولت به حساب مدیریت و موفقیت اقتصادی خود واریز کرد.
 
سال بعد طی نامه ای به جورج بوش، رییس جمهور وقت آمریکا را در مورد نحوه برخورد با مسائل جهانی مورد خطاب قرار داد و خواستار پذیرفتن ایران به عنوان یک قدرت اتمی شد. آمریکا، نامه احمدی نژاد  بی  جواب گذاشته شد.
 
اندکی بعد، احمدی نژاد که عمق درک خود از مسائل سیاسی جهان را با تعداد عکسها و گزارشهای خبری مربوط بخود در رسانه های جهان مقایسه میکرد جورج بوش را به یک مناظره تلویزیونی برای بحث پیرامون مسائل فراملیتی فرا خواند. دولت آمریکا از کنار این دعوت نیز بی اعتنا گذشت.
 
نامه نگاری های احمدی نژاد به رهبران جهان همچنان ادامه یافت. دو نامه به پاپ رهبر کاتولیکهای جهان، و نامه هایی به رییس جمهور فرانسه، صدراعظم آلمان و  بیش از یک نامه به اوباما از جمله نامه نگاری های رسانه ای شده رییس دولت جمهوری اسلامی است.
 
دانشگاه کلمبیا  
 
جنجالی ترین سفر احمدی نژاد به نیو یورک در سپتامبر سال ۲۰۰۷ صورت گرفت. دعوت از او برای سخنرانی در دانشگاه کلمبیا، با اعتراضهای گسترده ای روبرو شد.
 
بعد از حضور در دانشگاه کلمبیا و در باز گشت از نیویورک، احمدی نژاد عمق سیاسی و فلسفی افکار خود را مورد تجدید نظر قرار داد و اینبار طی نامه های تازه ای خواستار مشارکت در مدیریت جهان شد.
 
با بی اعتنایی رهبران جهان به نامه های احمدی نژاد، رییس دولت جمهوری اسلامی نامه سرگشاده ای به مردم آمریکا نوشت که در رسانه ها جدی گرفته نشد.
 
با این وجود اظهارات ضد اسرائیلی و ضد آمریکایی احمدی نژاد در پاره ای کشورهای مسلمان نشین خاورمیانه، و آسیای غربی طرفداران تازه ای یافت و احمدی نژاد با اقبال این گروهها در پاکستان، سوریه، فلسطین، لبنان و اردن روبرو شد.
 
احمدی نژاد آمیزه ای از افزایش قدرت خرید ناشی از افزایش درآمد نفت را ( در پوشش موفقیت اقتصادی) و حمایت گروههای تند رو در کشور های اسلامی را به عنوان موفقیت سیاسی در عرصه بین الملل، و شهرت رسانه ای را به عنوان اعتبار شخصی، در خدمت استحکام موقعیت داخلی خود قرار داد و از این لحظ تا آنجا پیشرفت که ضمن به چالش خواندن جایگاه قدرت رهبر جمهوری اسلامی، در صدد ماندگار ساختن ( مستقیم و یا غیر مستقیم ) حضور خود در قدرت برآمد.
 
تفاوت ها آغاز تا پایان راه
 
سفر سال گذشته احمدی نژاد به نیو یورک در مقایسه با سفر های پیشین او کاملا متفاوت مینمود؛ ایران چهار قطعنامه تنبیهی شورای امنیت را در کیسه داشت و نگران حمله نظامی اسرائیل بود که چند سال پیش خواستار محو آن از صفحه روزگار شده بود.
 
احمدی نژاد که بعد از اولین حضور در نیویورک و اجلاس مجمع عمومی از دیدن هاله نور در اطراف خود، طی دیدار با آیت الله آملی سخن گفته بود، اینبار و طی آخرین دیدار، بساط خود را در شهر کاملا بی رونق و سوت و کور می بیند.
 
درآمد نفتی ایران، و به همان نسبت قدرت خرید و در نتیجه بخش بزرگی از اهمیت منطقه ای جمهوری اسلامی، در نتیجه اعمال تحریمها به کمتر از نصف کاهش یافته است. جمهوری اسلامی، و احمدی نژاد در افکار عمومی جهان آب رفته اند.
 
مطابق گمانه زنی های متعدد، میزان حمایت افکار عمومی از جمهوری اسلامی و احمدی نژاد در کشورهای مسلمان که بعد از جنجال دور دوم انتخابات رو به کاهش نهاده بود، با شکل گرفتن بهار عربی و بخصوص در نتیجه اصرار ایران به ادامه حمایت از رژیم اسد در سوریه به سطحی نازل رسیده است.
 
در اطراف محل اقامت احمدی نژاد در نیویورک ، که سال گذشته بجای حامیان، مخالفان او گرد آمده و خواستار خروج او از شهر بودند، اینبار سکوت نسبی برقرار است.