سفر به هرمزگان , سفری با طعم ادویه
در حاشیه خلیج همیشه فارس و در قلب استان هرمزگان، درست جایی که نیلی دریا چشم را نوازش می‌کند غیر از خوردن ماهی و غذاهای دریایی باید چه کرد؟ آیا میشود جز رفتن به بندر لنگه، کنگ، جاسک و میناب فکر دیگری داشت؟ آیا میشود دیدن کاروانسرای بستک، عمارت کلاه فرنگی، معبد هندوها، آب گرم گنو، موزه آب، جنگل حرا، شهر سیبه یا بندرعباس را از یاد برد؟ مگر میشود به بندرعباس رفت و از سبد‌ها و حصیرهای بافته شده از برگ نخل چشم پوشید یا چند کیلو مرکبات و خرما با خود به خانه نبرد؟
در بندرعباس باید تسلیم شرایط شد. باید تمام طعم‌های ماهی را در آن چشید و آن وقت قضاوت کرد که آیا میشود گفت بندرعباس با تمام زیبایی‌هایش یک‌طرف و غذاهای دریایی‌اش یک طرف؟ در این شهر باید سراغ چند غذا را بگیرید: پلو ماهی، چلو میگو، ماهی سرخ کرده و قلیه ماهی. هر کدام از این غذاها مزه خاص خودش را دارد، طعمی منحصربه‌فرد که شاید فقط بشود در بندرعباس آن را تجربه کرد؛ اما در بین تمام غذاهای بندرعباسی هیچ کدامشان به اندازه مهیاوه شهرت ندارند.
مهیاوه که به آن مهیابه، ماهیاوه، مهیوه، مهوه یا موه هم می‌گویند یک نوع غذای آبکی تیره رنگ با طعم‌شور و تند است که آن را از یک نوع ماهی ریز به نام موتو، متو یا حشینه درست می‌کنند و با نان یا همراه سایر غذاها می‌خورند. درست کردن این غذا خیلی هم زمان‌بر است و اگر هنگام خوردن به زحمتی که برای تهیه‌اش کشیده شده فکر شود، حتما با اشتهای بیشتری خورده میشود.
برای تهیه مهیاوه، ماهی‌های مورد نظر را روی شن و ماسه کنار دریا خشک می‌کنند و بعد از اینکه حسابی خشک شد آن را می‌کوبند و الک می‌کنند و سپس پودر به دست آمده را با زردچوبه، فلفل و دانه‌ای به نام راز، گشنیز و خردل مخلوط می‌کنند و دوباره می‌کوبند و در مخلوط آب و نمک می‌ریزند و درون شیشه یا خمره مخصوص به مدت 20 تا 30 روز زیر نور و گرمای آفتاب نگهش می‌دارند تا جا بیفتد.
مهیاوه را تقریبا میشود در تمام رستوران‌های بندرعباس پیدا کرد، اما هر روز که نمی‌شود مهیاوه خورد پس می‌توانید کلمبا زیتون یا موفلک برای خودتان سفارش دهید. موفلک غذایی تهیه شده از گندم یا جوی پرک شده است که همراه پیاز سرخ شده و ماهی بی استخوان خیس شده در نمک و زردچوبه سرو میشود.
این غذا را هم میشود در بیشتر رستوران‌های بندرعباس پیدا کرد اما اگر واقعا قصد لذت بردن از طعم غذاهای بندری را دارید سری به هتل هرمز و رستوران‌های سنتی داخلش بزنید با این شرط که برای رسیدن به هتل هرمز راهتان را به سمت خیابان امام خمینی، میدان انقلاب درست به سمت قلب شهر بندرعباس کج کنید.
سمبوسه
جنوب ایران که می روید، نمی شود سراغی از سمبوسه و فلافل های کنار خیابانی نگیرید، در حالی که روی پل کارون ایستاده اید هیچ چیز بیشتر از یک سمبوسه چرب و تند اصیل نمی چسبد که از دکه کوچکی در کنار خیابان خریده باشید.
اما اگر قرار نیست سمبوسه بخورید، توصیه می کنیم به یک رستوران محلی در خوزستان، بوشهر یا بندرعباس سری بزنید و قلیه ماهی، پلو شوشتری، ماهی صبور و حریسه، قلیه اسفناج، دمپختک ماهی و انواع خوراک های میگو دار را امتحان کنید.
به عنوان دسر هم می توانید رنگینک خرما و نان پادرازی یا نان چرب بخورید.
ماهی صبور
ماهی صبور (sobour) شیوه پخت خاصی دارد به همین دلیل، برای همه جنوبی ها خاطره انگیز است. فصل این ماهی بهار است و فصل بهار است و بهترین غذای محلی در روزهای تعطلیل به حساب می آید. ماهی صبور از رودخانه های اطراف آبادان و اروند کنار یعنی کارون و بهمنشیر صید می شود. این ماهی را با سبزیجات مخصوص، سیر و پیاز و ادویه و تمبر هندی می پزند و بسیار خوش طعم و متفاوت است.
صندلی سلطون
در دزفول غذایی به نام صندلی سلطون یا برونی پخته می شود که از خوراک های محلی و معروف این منطقه است. در صندلی سلطون از باقلا، سیر، لیمو عمانی، فلفل و زرد چوبه استفاده می شود.
قلیه ماهی هم که حتما معرف حضورتان هست! قلیه ماهی نوعی خورش است که به جای گوشت قرمز از گوشت ماهی سنگسر یا هامور در آن استفاده می شود و سبزی های آن شامل گشنیز و شنبلیله است.
