مرگ قهرمان کشتی آزاد جوانان جهان؛ خطر در کمین دیگران
علیرضا درویشی دارنده مدال طلای کشتی آزاد جوانان جهان
علیرضا درویشی دارنده مدال طلای کشتی آزاد جوانان جهان؛ روز پنجشنبه و دو ماه پیش از جشن تولد سن ۳۲ سالگی اش دیده از جهان فروبست. پیکر او روز جمعه در نهاوند به خاک سپرده شد.
اعتبار درویشی در کشتی ایران نه صرفاً به خاطر چهار دوره حضور در رقابت های نوجوانان و جوانان جهان، بلکه به دلیل غلبه بر جمعی از ستارگان سرشناس است.
غلامرضا محمدی سرمربی پیشین تیم ملی، محمد طلایی مربی حال حاضر تیم ملی، مراد محمدی برنده آخرین مدال المپیک در کشتی ایران (چند مرتبه)، بهنام طیبی عضو تیم ملی ایران در المپیک سیدنی، الکساندر زاخاروک دارنده سه مدال جهانی و توموهیرو ماتسوناگا نایب قهرمان المپیک پکن از جمله ستاره هایی هستند که همگی مقابل درویشی جوان ناکام ماندند.
او با این حال به خاطر حق کشی های آشکاری که به زعم کارشناسان کشتی درباره درویشی صورت گرفت، همچنین هزینه های سنگین ورزش قهرمانی، ناگزیر شد خیلی زود از ورزش محبوبش جدا شود.
پس از قهرمانی در رقابت های نوجوانان و جوانان ایران، او در سن ۱۹ سالگی و در رقابت های جام تختی به میزبانی قزوین بالاتر از غلامرضا محمدی و محمد اصلانی روی سکوی نخست ایستاد.
علیرضا درویشی
سال بعد نیز در تهران پس از محمد اصلانی مدال نقره این رقابت ها را نصیب خود کرد.
سال ۱۳۸۳ با صعود به وزن ۶۰ کیلوگرم با شکست مقابل علی خالق زاده روی سکوی نایب قهرمانی جام تختی قرار گرفت.
درویشی از جمله بی حاشیه ترین ورزشکاران بود که هیچ حرکت غیر ورزشی در دوران قهرمانی اش از او سر نزد. کم حرف بود، وقتی می خواست مصاحبه کند صورتش سرخ می شد و با شرم و به زحمت چند کلمه ادا می کرد.
اما اجحاف های مکرری که در قبال او صورت گرفت، مصدومیت، دوری از تشک و مشقات زندگی و بی توجهی فدراسیون کشتی به قهرمانانی که دیگر روی تشک نیستند، او را در دام اعتیاد گرفتار کرد.
خطر مرگ اینک در کمین چند قهرمان دیگر کشتی ایران هم هست. همگی نیز سرشناس هستند و عنوان دار. نکته مشترک بین آنها نیز پایمال شدن حقشان در سالهای قهرمانی است.
یکی از آنها در ۷۴ کیلوگرم به رقابت های جهانی بزرگسالان اعزام شده. وقتی در تیم ملی مصدوم شد، نه هزینه درمانش را پرداختند و نه روند درمانی اش را پیگیری کردند. شغلی جز کشتی گرفتن نداشت و همسرش طلاق گرفت و زندگی اش متلاشی شد.
دیگری که در سنگین وزن مدال جهانی گرفت نیز نامش این روزها در محافل کشتی بر سر زبان هاست. یک قهرمان دیگر که در وزن ۷۴ کیلوگرم در دهه ۸۰ میلادی به مسابقات جهانی اعزام شد و پس از آن مسئولیت های مهم ورزشی نیز داشت، اینک در وضعیتی اسفناک به سر می برد و دوستانش مانند مسئولین او را طرد کرده اند.
مصطفی رضایی فر از قهرمانان وزن ۵۵ کیلوگرم و دوست صمیمی درویشی که ساکن استرالیاست، درباره مرگ علیرضا درویشی به سایت رادیوفردا گفت: «از لحظه شنیدن خبر دارم گریه می کنم. المپیک سیدنی حق او بود. طاقت فرساترین تمرینات و کوه پیمایی ها و تپه نوردی ها را انجام داد. اگر فقط یک فرصت در المپیک یا جهانی ها به او می دادند، داستان او فرجامی اینگونه پیدا نمی کرد.»
افتخارات قاره ای و جهانی درویشی
۱۹۹۶: در رقابت های نوجوانان جهان به میزبانی تهران روی سکوی نایب قهرمانی ۴۳ کیلوگرم ایستاد. در همین وزن، واسیلی فدروشین از اوکراین چهارم شد. کسی که بعداً نقره المپیک پکن را گرفت و همچنان نیز دارد کشتی می گیرد.
در همان روزی که درویشی را به خاک سپردند، فدروشین در صوفیا و مسابقات قهرمانی اروپا به روی باسکول وزن کشی رفت.
۱۹۹۸: در رقابت های جوانان آسیا به میزبانی قزاقستان با غلبه بر توموهیرو ماتسوناگا به مدال طلای ۴۹ کیلوگرم دست یافت. ماتسوناگا نیز در المپیک پکن نقره وزن اول را به گردن آویخت.
۱۹۹۸: در لاس وگاس با غلبه بر تیموتی هیل از آمریکا مدال طلای ۴۹ کیلوگرم جوانان جهان را به گردن آویخت.
۱۹۹۹: در سیدنی بار دیگر رقابت های جوانان جهان را تجربه کرد و این بار در وزن ۵۴ کیلوگرم به خاطر شکست مقابل رنه مونترو از کوبا در رده نهم قرار گرفت.
مونترو سه سال بعد در سالن آزادی تهران روی سکوی نخست بزرگسالان جهان ایستاد.
۲۰۰۰: در نانت فرانسه علیرضا درویشی عضو ۵۴ کیلوگرمی تیم ملی جوانان بود. او این بار پس از نمایندگان روسیه و آمریکا روی سکوی سوم ایستاد.
ابتدا زائور آزیموف (ازبکستان) را برد و سپس برای دومین بار از سد ماتسوناگای ژاپنی گذشت. در نیمه نهایی مغلوب الکساندر کونتویف از روسیه شد.
درویشی در دیدار رده بندی با نتیجه ۱۰-۰ مقابل خوزه مانوئل گوتیرز از مکزیک به برتری رسید.
کونتویف سال بعد در رقابت های بزرگسالان جهان با دوبنده تیم ملی روسیه به مدال برنز رسید و عجیب آنکه او نیز همچنان دارد کشتی می گیرد و عضو تیم ملی بلاروس است.
