یافته هایی پیرامون فراموشی
یافته هایی پیرامون فراموشی
جلوگیری از دیابت، پیشگیری از فراموشی حاد
نتایج تحقیقات جدید حکایت از آن دارد که با جلوگیری از بروز دیابت و افسردگی می توان به کاهش موارد فراموشی حاد یا دمنشیا (dementia ) امیدوار بود.
به گزارش بی بی سی، یک مجله پزشکی در انگلیس با انتشار گزارشی از نتایج یک تحقیق نوشته است: افزایش سطح تحصیلات و بالا بردن میزان مصرف میوه نیز می تواند تأثیر بسیار زیادی در کاهش خطر ابتلا به فراموشی حاد داشته باشد.
در تحقیق جداگانه دیگری نیز مشخص شده است که بسیاری از بیماران مبتلا به فراموشی یا به اصطلاح دمنشیا فرصت معالجات اولیه را به دلیل تشخیص دیرهنگام این عارضه توسط پزشکان از دست می دهند.
بسیاری از فاکتورهای خطرزا برای این بیماری، از جمله چاقی مفرط، فشار خون و کلسترول بالا شناسایی شده اند. با این حال محققان انگلیسی و فرانسوی در تحقیقات خود خواستار بررسی این مسئله بودند که رعایت بهداشت عمومی تا چه اندازه می تواند بر کاهش میزان موارد فراموشی در افراد مؤثر باشد.
به همین منظور محققان 1400 نفر از افراد مُسن را انتخاب کردند و پس از 2، 4 و 7 سال به بررسی علائم فراموشی در آنان پرداختند. آن ها همچنین به ثبت اطلاعاتی نظیر قد، وزن، سطح تحصیلات، درآمد ماهانه، تحرک، عادت های تغذیه ای و میزان مصرف سیگار از مشارکت کنندگان در این تحقیق پرداختند، و نیز از آن ها به منظور سنجش میزان هوش شان یک تست مطالعه گرفتند.
آن ها در تحقیقات خود به این نتیجه رسیدند که حذف افسردگی و دیابت از افراد و افزایش میزان مصرف میوه می تواند باعث کاهش 21 درصدی موارد فراموشی در جوامع شود.
ارتقای سطح تحصیلات نیز می تواند موجب کاهش 18 درصدی در موارد جدید فراموشی در افراد جامعه شود.
اما برداشتن ژن مرتبط با بیماری فراموشی تنها می تواند 7 درصد در کاهش موارد جدید بیماری فراموشی مؤثر باشد.
محققان در تحقیق خود به این نتیجه رسیده اند که انجام آزمایش های اولیه برای تشخیص دیابت و معالجه افسردگی می تواند مهم ترین تلاش برای کاهش احتمال خطر ابتلا به فراموشی محسوب شود.
به گفته محققان، تشویق به ارتقای سطح تحصیلی و سواد در هر سنی و ترغیب کردن افراد به افزودن بر میزان میوه مصرفی و سبزیجات می تواند تأثیرات مهمی در کاهش میزان موارد این بیماری داشته باشد؛ البته محققان به این نکته نیز اذعان دارند که ارتقای سطح تحصیلی از اهدافی است که مشکل به دست می آید.
درباره آلزایمر یا بیماری فراموشی که تشدید آن شخص را به عوارض نقصان عقل و جنون مبتلا می کند، اظهار نظرهای زیادی به عمل آمده و برخی از صاحب نظران براین باورند که شرایط مطلوب زندگی و تغذیه مناسب و محیط زیست سالم، از خطر ابتلا به آلزایمر در سنین کهولت و پیری می کاهد.
بی تردید یکی از بهترین روش ها برای بهبود بیماری فراموشی یا آلزایمر، علاوه بر تجویز داروهای مخصوص، تغذیه مناسب به ویژه مواد غذایی حاوی ویتامین های C، E ، آنتی اکسیدان ها و بتاکارتن است که کمک شایان توجهی به بهبود بیماران سالمند مبتلا به آلزایمر می کند. اما به گفته متخصصان بیماری های روان و اعصاب، روانپزشکان و متخصصان طب سالمندی، آنچه بیش از هر چیز به بیمار بهبود می بخشد طرز برخورد یا به عبارت دیگر نحوه رویارویی و تعامل اطرافیان سالمندان با فرد مبتلا به این بیماری است.
آلزایمر که به بیماری پیری نیز معروف است به طور کلی ابتدا با یک فراموشی مختصر در افراد سالمند شروع می شود که اگر به موقع متوجه بروز این بیماری در افراد سالمند شویم، بی تردید می توان از مخاطرات بعدی ازجمله تشدید فراموشی، نقصان عقلی و جنون و دیوانگی که سالمندان مبتلا را تهدید می کند، جلوگیری کرد.
بهتر است در شروع این ناراحتی و در بیمارانی که ابتدا یک فراموشی مختصر دارند، آن ها را دلگرم و مطمئن کنیم که این یک فراموشی خوش خیم و زودگذر و قابل پیشگیری است و با یک سری تمرین های روانی برطرف می شود.
درباره بیماری آلزایمر، طرز بهبود و روش درمان آن و نیز عوامل تأثیر‌گذار در به تاخیر انداختن یا جلوگیری از بروز این بیماری به طور کلی، اظهارنظرهای متعددی شده است. نتایج برخی از این پژوهش ها حکایت از آن دارد که افرادی که بیشتر سال های عمر خود را در مطالعه و کسب دانش سپری کرده اند، در مقایسه با دیگران، کمتر در معرض خطر ابتلا به بیماری آلزایمر قرار می گیرند.
کارشناسان بر این باورند که شیوع بیماری آلزایمر در دهه های آینده گسترشی بیشتر از آن چه تا‌کنون تصور می شده است، خواهد یافت زیرا با افزایش میانگین امید به زندگی به 80 تا 90 سالگی در چند دهه آینده، روند بیماری آلزایمر در سطح جهان نیز سیر صعودی به خود می گیرد و آن طور که پیش بینی شده از هر 5 فردی که مرز دهه هشتم زندگی خود را در می نوردند یا به عبارت دیگر سن آن ها به 80 سالگی می رسد یک نفر به بیماری آلزایمر مبتلا خواهد شد.
|
