همه اعضای دیوان عالی آمریکا تحصیل کرده دو دانشگاه هاروارد و ییل

همه اعضای دیوان عالی آمریکا تحصیل کرده دو دانشگاه هاروارد و ییل

پنج نفر از اعضای دیوان عالی از فارغ التحصیلان دانشکده حقوق دانشگاه هاروارد هستند

نامزدی النا کیگان برای گرفتن جای جان پل استیونز در دیوان عالی آمریکا، در صورت تایید او، بدان معنی است که تمامی قضات این دادگاه در دانشکده حقوق دانشگاه های ییل یا هاروارد تحصیل کرده اند. اما چرا همه قضات ارشد آمریکایی فقط از دو بنیاد آموزشی می آیند.

بعضی کارشنان می گویند که سهم هاروارد از این تقسیم بندی، پنج و نیم (از نه نفر) است.

اگر خانم کیگان به عنوان قاضی دیوان عالی تایید شود، پنج نفر اعضای دیوان عالی از دانشکده حقوق هاروارد خواهند بود، سه نفر از ییل و یک نفر از دانشکده حقوق کلمبیا.

قاضی روت بیدر گینزبرگ تحصیل در رشته حقوق را در هاروارد شروع کرد و بعد به کلمبیا انتقالی گرفت.

استنتاج ساده این است که بهترین مغزهای حقوقی فقط از دو دانشگاه حقوق آمریکا می آیند.

همچنین اشاره شده است که چهار نفر از قضات اهل نیویورک هستند. از نظر تقسیم بندی مذهبی، شش نفر آنها کاتولیک و سه نفر یهودی هستند. هیچ پروتستانی در میان آنها نیست (بنابه آمارها بیش از 50 درصد جمعیت آمریکا پروتستان هستند).

پیتر هافر استاد برجسته تحقیق در دانشگاه جئورجیا و از نویسندگان کتاب "دیوان عالی: تاریخچه ای ضروری" می گوید که در بخش اعظم تاریخ این دادگاه، پراکندگی جغرافیایی در انتخاب اعضا اولویت اصلی بوده است.

او افزود: "به لحاظ نظری، اعضای دادگاه باید از بخش های مختلف کشور آمده باشند. اما ما از این مرحله فراتر رفته ایم - ما یک ملت هستیم، و اینترنت و رسانه ها ما را به هم پیوند می دهد - این نوع تمایز جغرافیایی دیگر خیلی اهمیت ندارد."

بعد از آنکه اهمیت تنوع جغرافیایی کاهش یافت، اولویت های دیگری مطرح شد.

پروفسور جوئل گراسمن، از ویراستاران "فرهنگ آکسفورد دیوان عالی ایالات متحده" می گوید: "تا اواخر دهه 1960، یک کرسی کاتولیک و یک کرسی یهودی برای اطمینان از وجود یک نوع نمایندگی وجود داشت. تناقض آمیز است که حالا شش کاتولیک و سه یهودی عضو دیوان عالی هستند."

درحالی که قضات سفیدپوست، سیاه پوست و لاتینی تبار در این دادگاه حضور دارند و مردان و زنان هم در آن هستند، دادگاه ممکن است دارای تنوع به نظر برسد اما از نظر سابقه آموزشی، به شدت یکدست شده است.

پروفسور هافر می گوید: "دادگاه به مقر نخبگان تبدیل شده است - سطح بالا، اهل شمال شرقی، با فرهنگ."

جان پل استیونز که در حال بازنشسته شدن است درسش را در دانشگاه حقوق "نورت وسترن" در شیکاگو که موسسه ای با وجهه ای عالی است تمام کرد. اما برای فارغ التحصیلان جدید این دانشگاه، خیال پروری درباره رسیدن به اوج حرفه حقوق، ممکن است موجه نباشد.

تونی مارو، خبرنگاری که دیوان عالی را برای مجله "حقوق آمریکا" پوشش می دهد، می گوید: "برای اکثریت قریب به اتفاق دانشجویان حقوق بخش میانه کشور - که دانشگاه های حقوق خیلی خوب دارد - وضعیت خیلی دلگرم کننده ای نیست، اما آنها هاروارد و ییل هم نمی شوند. وقت آن است که تنوع بیشتری داشته باشیم."

البته مساله فقط به دیوان عالی محدود نمی شود. چشم انداز حرفه ای فارغ التحصیلان هاروارد در همه بخش های این رشته روشن است.

مارو می گوید: "اینکه تحصیل در دانشکده حقوق هاروارد را در کارنامه خود داشته باشید، یک امتیاز بی نظیر است. جذابیتی در آن هست که نمی توان با آن رقابت کرد."

مدافعان وضعیت موجود اشاره می کنند که هاروارد و ییل فارغ التحصیلانی درجه یک عرضه می کنند، اما فارغ التحصیلان درخشان در جاهای دیگر هم وجود دارند.

پروفسور گراسمن می گوید: "باعث تاسف است که اوباما نتوانست یک آدم کمی متفاوت را پیدا کند."

اکثر ناظران موافقند که این بحث ها درباره فرصت های مساوی بیش از حد کش داده شده است. و در مورد نهاد کوچکی مانند دیوان عالی، به سختی می توان همه را راضی نگاه داشت.

پروفسور گراسمن می گوید: "شیوه هایی که برای تقسیم بندی نه نفر وجود دارد محدود است."

حتی ادعا شده است که در انتخاب منشی های دیوان عالی - که فرصتی ارزشمند برای کسب تجربه برای فارغ التحصیلان جوان است - برخی دانشگاه ها ترجیح داده می شوند.

پروفسور گراسمن می گوید: "زمانی بود که همه منشی های حقوقی از هاروارد می آمدند، حتی از ییل هم نبودند."

سندرا دی اوکانر و ترگود مارشال به تغییر این وضع کمک کردند، و قاضی کلارنس توماس هم به انتخاب منشی هایی با پیشینه های متنوع تر معروف است.

پروفسور گراسمن می گوید: "معلوم شد که افراد خیلی باهوشی هستند که همه به دانشکده حقوق هاروارد نمی روند."

او افزود: "اگر به منشی های امروز نگاهی بیندازید، اکثر آنها از هاروارد، ییل، استانفورد، کلمبیا و شیکاگو می آیند."

جان منینگ از دانشکده حقوق دانشگاه هاروارد، می گوید که نباید در مورد شمار افراد برجسته ای که از بعضی دانشگاه های مشخص می آیند خیلی به تعبیر و تفسیر پرداخت.

"دانشکده های حقوق عالی در این کشور خیلی زیاد است. این مقطعی از تاریخ است که شمار خیلی بالایی از فارغ التحصیلان سه دانشگاه - هاروارد، ییل و کلمبیا - در دیوان عالی حضور دارند. فکر نمی کنم همیشه اینطور بماند."

اما او می گوید که مردم اغلب دچار تصورات غلطی درباره پیشینه دانشجویان هستند.

او گفت: "ما برنامه خیلی سخاوتمندانه ای در زمینه کمک مالی داریم. مردم فکر می کنند که هاروارد و ییل دانشگاه هایی برای نخبگان با دانشجویان همگون است. اما ما واقعا مجموعه ای بزرگ و متنوع با زمینه های متفاوت داریم."