ابوالفضلی خدایی وجود ندارد!

 ابوالفضلی خدایی وجود ندارد

پدر بزرگ با نمکی دارم. سر نماز به جای الحمدلله می گوید دالالام دالالام. هنگامی که نمازش تمام می شود، یعنی موقعی که می خواهد دعا کند از خداوند منان بالای سرش می خواهد که به او پونصد میلیون یک جا بدهد تا به کربلا برود و هتل بسازد و برای ملت مداحی کند. چند روز پیش سر سجده ی آخر به خدا گفت : خدایا. یه پول زیادی بهم بده تا یه عبادت درست و حسابی برات بکنم!

یاد حرف دوستی افتادم که می گفت : این دیگر اعتقاد نیست، فرهنگ است!

چند وقت پیش توی اردکان، نوجوان شانزده ساله ای را به دار کشیدند. البته نه از آن به دار کشیدن های استاندارد که با احتساب وزن و قد فرد محکوم به اعدام، طناب را دور گردن او می بندند و با حرکتی ناگهانی زیر پایش را خالی می کنند تا مهره گردن و درنتیجه عصب شخص بر اثر فشار ناگهانی جشم بر سر و گردن پاره شود. در این دار زدنی که من فیلمش را دیدم طناب را دور گردن پسره انداختند و آن را آرام آرام با جرثقیل بالا کشیدند. جایتان خالی. پسرک آن قدر آرام و مظلوم تکان خورد تا اینکه بعد از چند لحظه از زور خفه گی جانش در رفت. ملت صلوات می فرستادند. یکی آن وسط گفت : چون طرف موقع مردن زجر کشید خدا او را بخشیده و جاش وسط بهشت است. چند هفته بعد معلوم شد که پسره بی گناه بوده…

یاد حرف دوستی افتادم که می گفت : این دیگر اعتقاد نیست. فرهنگ است!

یاد دوران دانشگاه به خیر… یک عده از بچه ها یک دفعه تصمیم گرفته بودند کمونیست بشوند. از جنس همان کمونیست های بی سواد دهه ی پنجاه. دور هم جمع شدند و نشریه ای در آوردند که درش از هه کس و همه چیز آمده بود : بارگاس یوسا، نیچه، رادیوهد، دکترعلی شریعتی، چه گوارا، نیکلاس کیج و خلاصه هر ننه قمری که فکرش را بکنید. یک بار هم با یکی از دو آتیشه هاشان وارد حرف شدم. طرف بعد از کلی قسم و آیه که برای اثبات مارکسیست بودن خود گفت : ابالفضلی خدایی وجود ندارد!

یاد حرف دوستی افتادم که گفت: این دیگر اعتقاد نیست. فرهنگ است!

-----

منبع : وبلاگ رونوشت ها , وبلاگ دانشجوی سابق روزنامه نگاری