زمین به سوی فاجعه پیش می رود

زمین به سوی فاجعه پیش می رود

این مطالعه که توسط صدها دانشمند از سراسر جهان انجام شده، هشدار می دهد که اگر شیوه زندگی بشر همچنان فراتر از توان و ظرفیت طبیعت باشد، بقای او می تواند به خطر افتد.

بنابه این گزارش ادامه تخریب جهان طبیعی در حال به جا گذاشتن تاثیری منفی بر سلامت، ثروت و عافیت مردم سراسر جهان است.

این گزارش تحت عنوان "چشم انداز محیط زیست جهان" می گوید اکثر روندهای کنونی جهان در جهت نادرست حرکت می کند.

از میان رفتن پوشش گیاهی جنگل ها، آلودگی، کاهش منابع آب شیرین، افت کیفیت زمین های کشاورزی و صید بی رویه ماهی ها از جمله مشکلات محیط زیست است.

آخیم استاینر، مدیر عامل برنامه محیط زیست سازمان ملل گفت: "مشکلات مستمر افسارگسیخته ای که به آنها رسیدگی نشده و حل نشده همچنان وجود دارد."

"مشکلات گذشته همچنان باقی است و مشکلات تازه درحال ظهور است، از ظهور ناگهانی 'نواحی مرده' اکسیژنی (خالی از اکسیژن) در اقیانوس ها گرفته تا سربرآوردن مجدد بیماری های کهنه و تازه که با تنزل کیفیت محیط زیست مرتبط است."

برنامه محیط زیست سازمان ملل نتیجه گیری می کند که عافیت میلیون ها نفر در جهان در حال توسعه به خاطر ناکامی در حل مشکلاتی که جوامع ثروتمندتر به آنها رسیدگی کرده اند، در خطر است.

زنگ خطر نهایی

انتشار "چشم انداز محیط زیست جهان" یا ژئو-4 مصادف است با بیستمین سالگرد انتشار گزارش "برانتلند" توسط "کمیسیون جهانی محیط زیست و توسعه" (یا کمیسیون برانتلند) که ایده توسعه پایدار را در کانون برنامه های سازمان ملل قرار داد.

گزارش چشم انداز نتیجه گیری می کند که از آن زمان تاکنون بیشتر نشانگرهای زیست محیطی به وخامت گراییده اند.

ذخایر آبزیان افت کرده است، زمین های قابل کشت (به خصوص در آفریقا) به تدریج غیرقابل استفاده می شود، تعداد کسانی که با کمبود آب سالم مواجه هستند از هر زمان دیگر بیشتر است، تراکم گازهای گلخانه ای افزایش یافته و نابودی تنوع زیستی شتاب گرفته است.

بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل متحد، در مقدمه ای بر این گزارش نوشته است: "این تهاجم به محیط زیست جهان خطر تضعیف بسیاری از پیشرفت های جامعه انسانی که در دهه های اخیر حاصل شده است را در بر دارد."

"این وضع مبارزه ما با فقر را تضعیف می کند. و حتی می تواند صلح و امنیت جهان را تخریب کند."

این گزارش 572 صفحه ای حاوی برخی ارزیابی های مثبت از جمله کند شدن نرخ نابودی جنگل های آمازون، پاکیزه تر شدن هوای اروپای غربی و معاهده جهانی برای مهار نابودی لایه اوزون است.

اما این ارزیابی ها در مقایسه با نتیجه گیری غالب گزارش دایر بر روند نزولی نشانگرهای زیست محیطی و اینکه دولت ها اراده و منابع کافی را صرف جلوگیری از این روند نمی کنند رنگ می بازد.

آقای استاینر گفت: "از زمان کنفرانس برانتلند تاکنون به دفعات کافی زنگ بیدارباش زده شده است. من واقعا امیدوارم که ژئو-4 آخرین آنها باشد."