کشف دنباله عظیم یک ستاره برای نخستین بار

کشف دنباله عظیم یک ستاره برای نخستین بار

دنباله این ستاره توسط تلسکوپ فضایی "کاشف تکامل کهکشانی" یا "گالکس" (Galaxy Evolution Eplorer) متعلق به ناسا کشف شد.

محققان گفتند تاکنون چیزی شبیه این در اطراف هیچ ستاره ای کشف نشده بود.

آنها معتقدند که این ستاره به نام مایرا به آنها کمک خواهد کرد بفهمند یک ستاره هنگام روبرو شدن با سرنوشت نهایی خود چه چیزی را تجربه می کند.

مارک سیبرت، منجم رصدخانه های کارنِگی در شهر پاسادینا در جنوب کالیفرنیا و از نویسندگان مقاله ای که در نشریه "نیچر" چاپ شده است گفت: "این یک پدیده کاملا تازه برای ماست، و ما هنوز در تلاشیم فیزیک این پدیده را درک کنیم."

حرکت پرشتاب در فضا

مایرا (که همچنین موسوم به Mira A) است برای بیش از 400 سال قوه تخیل ستاره شناسان را تسخیر کرده است.

مایرا اِی در صورت فلکی "قیطس" (Cetus) در فاصله تقریبا 350 سال نوری از زمین قرار دارد و با یک ستاره ثانوی به نام "مایرا بی" جفتی را تشکیل می دهد.

میلیاردها سال قبل، مایرا تا حدود زیادی شبیه به خورشید بود، اما با وارد شدن به مرحله پایانی حیاتش، متورم شده و به نوعی ستاره موسوم به "غول قرمز" بدل شده است.

این ستاره حین حرکت در فضا با سرعت 130 کیلومتر در ثانیه، مقدار زیادی مواد از خود به جا می گذارد.

با این حال علیرغم چندین قرن مطالعه، دنباله شگفت انگیز آن تاکنون ردیابی نشده بود.

اکنون تصاویر فرابنفش تلسکوپ فضایی "گالکس" این مشخصه غیرعادی مایرا را آشکار کرده است.

بری مادور از دیگر نویسندگان این مقاله و محقق ارشد نجومی در رصدخانه های کارنِگی گفت: "گالکس به طرز خارق العاده ای در مقابل نور فرابنفش حساس است و دارای چنان میدان دید وسیعی است که در موقعیتی منحصر به فرد برای اسکن کردن آسمان برای ردیابی فعالیت های فرابنفش که قبلا کشف نشده بود قرار دارد."

"این واقعیت که دنباله مایرا فقط در نور فرابنفش می تابد احتمالا توضیح می دهد که چرا تاکنون توسط سایر تلسکوپ ها کشف نشده بود."

این تصاویر همچنین وجود یک "شوک کمانی" را آشکار می کند - یعنی ناحیه ای در جلوی ستاره که محل توده شدن گازهای داغ در اثر برخورد بادهای خورشیدی به گاز و غبار فضایی است.

تیم منجمان معتقد است که گازهای داغ در شوک کمانی گازهای رها شده از ستاره را داغ می کند و باعث ایجاد یک دنباله متلاطم در پشت ستاره می شود.

دانشمندان می گویند که این دنباله متشکل از موادی است که مایرا برای 30 هزار سال درحال انتشار آنها بوده است.

تیم محققان گفت مطالعه کربن، اکسیژن و سایر عناصر تشکیل دهنده دنباله، می تواند به درک بهتر چگونگی تشکیل منظومه های شمسی و حتی نحوه پیدایش حیات در آنها کمک کند.

این تیم در پایان نوشت: "پس از 400 سال مطالعه، مایرا هنوز مایه حیرت است."