توسعه علم و صنعت موجب شده است که نه تنها رسیدن به نقاط مختلف جهان راحت تر و ارزانتر باشد، بلکه سالمندان نیز با بهره گیری از علم روز بتوانند به خیل سیاحتگران بپیوندند و این سیل عظیم را تقویت کنند. آمار نشان می دهد در سال 2004، تنها در چین 1.1 میلیارد نفر به سیاحت داخلی پرداخته بودند.
البته نباید تقصیر را تنها متوجه سفر دوستان دانست. مکانهای توریستی مردم پسند در سالهای اخیر توسط تغییرات جوی، گرم شدن زمین و ذوب شدن کوههای یخی، یک زلزله دریایی تاریخی و تعداد فراوانی از طوفانهای مخرب مناطق حاره به شدت مورد حمله قرار گرفته اند. از همه بدتر آنفلوانزای مرغی است که در حال سفر به سراسر جهان است.جهانگردان در سفرهای بعدی باید علاوه بر دانستن نرخ مبادلات ارزی و چگونگی آب و هوای مقصد خود، با مراکز پیش بینی و هشدار سونامی و بلایای طبیعی دیگر و موسسات مبارزه با بیماریهای واگیردار نیز مشورت کنند. این خطرات بالقوه از نظر سازمان جهانی تجارت و جهانگردی دور نمانده است و این سازمان برای اولین بار، تمام جلسه سالیانه خود- که ماه آینده در واشنگتن برگزار میشود- را به مسایل سلامتی، بهداشت و بلایای طبیعی اختصاص داده است. وینس ولفینگتون (Vince Wolfington) رئیس هیات مدیره این سازمان گفته است : "این بلایا چه طبیعی باشند و چه محصول ندانم کاری انسانها، یک واقعیت هستند و باید بیش از پیش به مقابله با آنها بپردازیم." فهرست 100 مورد از در معرض خطرترین نواحی میراث فرهنگی و طبیعی که توسط WMF تهیه شده است، 55 کشور را در بر میگیرد و عراق در صدر این فهرست قرار دارد. نه تنها موزه آن یا زیارتگاه هایش، بلکه کل کشور عراق در خطر است. در خطر بودن این مناطق تنها از جانب تهدیدهای واضح و آشکاری چون تروریسم، جنگ یا ستیزه های قبیله ای نیست بلکه خطر جدی تغییرات پنهانی جوی است که مانند دشمنی بسیار زیرک در کمین نشسته است. دانشگاه سازمان ملل به تازگی گزارش کرده است که تعداد فجایع و بلایای طبیعی که در اثر تغییرات شدید جوی و آب و هوایی صورت میگیرند و اتفاقات ناگهانی در مناطق آبی، از دهه 1970 تا کنون سه برابر شده و صدمات اقتصادی ناشی از آن به شش برابر رسیده است. حالا دیگر همه میدانند که ونیز در حال غرق شدن است اما آیا باور میکنید که بناهای مستحکم و عظیمی چون برج لندن یا مساجد تیمباکتو (Timbuktu) نیز در اثر سیلابها و بالا رفتن سطح آب ناشی از بالا رفتن دمای زمین، در حال نابودی هستند؟ چه کسی باور میکرد که یک شهر مانند نیو اورلئان، به این سرعت به مشتی خرابه تبدیل شود و در فهرست در خطرترین مناطق قرار بگیرد؟ خبر خوب یا بد این است که جهانگردان از آنچه فکر میکنیم سخت جان ترند. تنها یک سال پس از اینکه سونامی صدها کیلومتر از سواحل آسیای جنوبی را بلعید، سر و کله خیل توریستها در آن پیدا شد. گاهی بداقبالی میتواند به یک فرصت تبدیل شود. کارشناسان جهانگردی میگویند که در میان مردم علاقه فراوانی برای دیدن وکشف جهان پیش از اینکه دچار تغییری ناگهانی شود، ایجاد شده است. امروز محل قرار گیری برجهای دوقلوی سازمان تجارت جهانی نیز به یک مکان توریستی مبدل شده است. مدیریت و نظم بخشیدن به این یورشهای انسانی کاری بسیار مشکل است و به گفته کارشناسان، گاهی تا زمانی که چیزی از بین نرفته است، مردم به ارزش آن واقف نمیشوند. اعلام در خطر بودن آثار و مناطق مختلف از طرفی به افراد محلی هشدار میدهد تا به دنبال حفاظت آنها باشند و از طرفی موجب ازدیاد جمعیت جهانگردان در آن متطقه میشود، کسانی که میخواهند لا اقل یک نظر به این گنجینه های بی نظیر بیاندازند. افزایش عوارض ورود و خروج به این کشورها و همچنین ورودیه این مکانها میتواند کمی به بهبود وضعیت کمک کند و عده ای از متخصصان تصمیم به اجرا تدابیری چون بلیطهای زمان دار شده اند، که روشی قدیمی است و سالها است که توسط موزه ها و پارک تفریحی دیزنی ورلد (Disney World) اجرا میشود. در حال حاضر موسساتی چون سازمان یونسکو با اختصاص دادن منابع مالی خود به حفاظت این مناطق و همچنین WMF با همکاری دولت کشورهای مورد نظر به علاوه گروههای کوچک و بزرگ شهری و خصوصی به حفاظت و مرمت بناهای و آثار فرهنگی پرداخته اند. تفاوت بین هزینه کردن منابع مالی و انسانی در این راه با بی اهمیت گذشتن از کنار آن، تفاوت بین حفظ شگفتیها و ذخایر جهان برای نسل آینده است یا مواجهه با این حقیقت که ممکن است فرزندان ما تنها با دیدن تصاویری در کتاب با این گنجینه نابود شده آشنا شوند. وقایع نابود کننده آثار تاریخی - قسمت دوم
رأی دهید
وقایع نابود کننده آثار تاریخی - قسمت دوم
