حمله آمریکا به ایران، منفیبافی یا واقعنگری؟
رأی دهید
نومحافظهکاران هشدار دادهاند که در ماه دسامبر، روسیه و چین قطعنامه ضعیف سازمان ملل را تصویب کردند و اقدام دیپلماتیک توسط این دو قدرت و به ویژه روسیه، سد خواهد شد. عدهای نیز نشانههای خوشبینانهای را در بحرانهای اخیر در ایران و از سوی احمدینژاد میبینند.
به گزارش سرویس بینالملل «بازتاب» در این تحلیل آمده است: منفینگرها بر این باورند که چنین موقعیتی را پیش از این هم دیدهاند. ایران در حال پیش بردن یک برنامه اتمی است که خارجیها معتقدند به قصد تولید بمب است و ایرانیان اصرار دارند که اینگونه نیست. آمریکا مرتب مواضع تهدیدکنندهای را در پیش میگیرد. عدهای از نهادهای غیردولتی مانند گروهی از متفکران انگلیسی که گزارشی را درباره این مسئله در 5 فوریه منتشر کردند، نگرانند که یک رویارویی نظامی با ایران، میتواند منجر به ایجاد موقعیتی بدتر شود که در آن، غیرنظامیان باز هم قربانیهای اصلی هستند.
در مقایسه با عراق، علاوه بر تشابهها، تفاوتهای بسیاری نیز وجود دارد؛ عراقی که حدس زده میشد صدام حسین، رئیسجمهور دارای سلاحهای شیمیایی و بیولوژیک است که جزو دلایل آمریکا در حمله به عراق نیز بود. ایران نیز با این تصور که تا چند سال آینده به سلاح هستهای دست پیدا میکند، باعث بروز نگرانیهایی شده است. این چنین سلاحی در دست حکومتی که موجودیت اسرائیل را انکار میکند، باعث نگرانی غربیها و بسیاری از همسایگان این کشور شده که از قدرتمند شدن بیش از حد ایران، هراسانند، اما کسی گمان نمیکند که آمریکا به ایران حمله کند و یا حدسیات بر این پایه است که حمله از هوا و احتمالا با همکاری اسرائیل، متحد آمریکا، صورت میگیرد.
به تازگی «رابرت گیتس»، وزیر دفاع جدید آمریکا به روشنی گفت که ما طرحی برای حمله به ایران نداریم.
اما عدهای نگرانند که افزایش تنشها، وقوع یک جنگ طرحریزینشده را محتملتر میکند. دولت آمریکا موضعگیریهای قاطعی را در مورد نفوذ ایران در عراق انجام داده که این اظهارنظرها همراه با نمایشهای نظامی در منطقه بوده است. در چنین فضای گرفتهای، وقایع کوچک مانند دستگیری اخیر ایرانیان توسط سربازان آمریکایی در یک مقر دیپلماتیک در شمال عراق، به توجیهی برای گسترش رویاروییها تبدیل شدهاند.
ایران نیز از گلآلود کردن بیشتر این آب چندان ناراضی نیست. در سالگرد انقلاب اسلامی این کشور، امسال گفته میشود که ایران در بحث هستهای گامهای مهمی را رو به جلو خواهد داشت که به نوبه خود، باعث تشویق بیشتر آمریکا و اسرائیل میشود که میگویند برای توقف ایران، مداخله نظامی الزامی است.
در آمریکا عده زیادی به شدت نگران اشتباه درباره ایران هستند. در روزهای اخیر، دو نامزد دمکرات انتخابات 2008 آمریکا؛ یعنی «هیلاری کلینتون» و «جان ادواردز» روشن کردند که با حمله مخالفند، هرچند تقریبا همه رهبران آمریکا در هر دو حزب بر این باورند که نباید هیچ گزینهای دایم حذف شود؛ خانم کلینتون خواستار گفتوگوی بیشتر و ادواردز خواهان همکاری با اروپا و دیگر متحدان برای انزوای ایران است.
اما نومحافظهکاران و برخی محافظهکاران سنتی که از بوش گوش شنوایی دارند، میگویند: ایران به شدت غیرقابلاعتماد است و از هر بازی دیپلماتیک برای در اختیار گرفتن زمان استفاده میکند. آنها همچنین هشدار دادهاند که در ماه دسامبر، روسیه و چین قطعنامه ضعیف سازمان ملل را تصویب کردند و اقدام دیپلماتیک توسط این دو قدرت و به ویژه روسیه، سد خواهد شد.
عربستان نیز با ثابت و پایین نگه داشتن قیمت نفت، سعی در تضعیف ایران دارد. عدهای نیز نشانههای خوشبینانهای را در بحرانهای اخیر در ایران و از سوی احمدینژاد میبینند. او با قول بهبود وضعیت فقر انتخاب شد، اما هم اکنون در حال از دست دادن محبوبیت خود است.
اما هیچ نشانهای از تزلزل حکومت و رژیم ایران دیده نمیشود. دولت بوش هم در اولویتبندی نحوه برخوردش با ایران دچار تردید است. هرگونه درگیری دستکم میتواند باعث مشکلات بیشتر در عراق، اسرائیل و فلسطین و افزایش قیمت نفت شود. این امر همچنین باعث تیرگی روابط آمریکا با مسلمانان و دیگر مردم جهان خواهد شد.
روزنامه معتبر «اکونومیست»، در تحلیلی به موضوع حمله احتمالی آمریکا به ایران پرداخته و ضمن منفیباف خواندن کسانی که شرایط امروز چالش ایران و آمریکا را مشابه ماههای پیش از جنگ عراق میدانند، این موضوع را بررسی کردهاند.
به گزارش سرویس بینالملل «بازتاب» در این تحلیل آمده است: منفینگرها بر این باورند که چنین موقعیتی را پیش از این هم دیدهاند. ایران در حال پیش بردن یک برنامه اتمی است که خارجیها معتقدند به قصد تولید بمب است و ایرانیان اصرار دارند که اینگونه نیست. آمریکا مرتب مواضع تهدیدکنندهای را در پیش میگیرد. عدهای از نهادهای غیردولتی مانند گروهی از متفکران انگلیسی که گزارشی را درباره این مسئله در 5 فوریه منتشر کردند، نگرانند که یک رویارویی نظامی با ایران، میتواند منجر به ایجاد موقعیتی بدتر شود که در آن، غیرنظامیان باز هم قربانیهای اصلی هستند.
در مقایسه با عراق، علاوه بر تشابهها، تفاوتهای بسیاری نیز وجود دارد؛ عراقی که حدس زده میشد صدام حسین، رئیسجمهور دارای سلاحهای شیمیایی و بیولوژیک است که جزو دلایل آمریکا در حمله به عراق نیز بود. ایران نیز با این تصور که تا چند سال آینده به سلاح هستهای دست پیدا میکند، باعث بروز نگرانیهایی شده است. این چنین سلاحی در دست حکومتی که موجودیت اسرائیل را انکار میکند، باعث نگرانی غربیها و بسیاری از همسایگان این کشور شده که از قدرتمند شدن بیش از حد ایران، هراسانند، اما کسی گمان نمیکند که آمریکا به ایران حمله کند و یا حدسیات بر این پایه است که حمله از هوا و احتمالا با همکاری اسرائیل، متحد آمریکا، صورت میگیرد.
به تازگی «رابرت گیتس»، وزیر دفاع جدید آمریکا به روشنی گفت که ما طرحی برای حمله به ایران نداریم.
اما عدهای نگرانند که افزایش تنشها، وقوع یک جنگ طرحریزینشده را محتملتر میکند. دولت آمریکا موضعگیریهای قاطعی را در مورد نفوذ ایران در عراق انجام داده که این اظهارنظرها همراه با نمایشهای نظامی در منطقه بوده است. در چنین فضای گرفتهای، وقایع کوچک مانند دستگیری اخیر ایرانیان توسط سربازان آمریکایی در یک مقر دیپلماتیک در شمال عراق، به توجیهی برای گسترش رویاروییها تبدیل شدهاند.
ایران نیز از گلآلود کردن بیشتر این آب چندان ناراضی نیست. در سالگرد انقلاب اسلامی این کشور، امسال گفته میشود که ایران در بحث هستهای گامهای مهمی را رو به جلو خواهد داشت که به نوبه خود، باعث تشویق بیشتر آمریکا و اسرائیل میشود که میگویند برای توقف ایران، مداخله نظامی الزامی است.
در آمریکا عده زیادی به شدت نگران اشتباه درباره ایران هستند. در روزهای اخیر، دو نامزد دمکرات انتخابات 2008 آمریکا؛ یعنی «هیلاری کلینتون» و «جان ادواردز» روشن کردند که با حمله مخالفند، هرچند تقریبا همه رهبران آمریکا در هر دو حزب بر این باورند که نباید هیچ گزینهای دایم حذف شود؛ خانم کلینتون خواستار گفتوگوی بیشتر و ادواردز خواهان همکاری با اروپا و دیگر متحدان برای انزوای ایران است.
اما نومحافظهکاران و برخی محافظهکاران سنتی که از بوش گوش شنوایی دارند، میگویند: ایران به شدت غیرقابلاعتماد است و از هر بازی دیپلماتیک برای در اختیار گرفتن زمان استفاده میکند. آنها همچنین هشدار دادهاند که در ماه دسامبر، روسیه و چین قطعنامه ضعیف سازمان ملل را تصویب کردند و اقدام دیپلماتیک توسط این دو قدرت و به ویژه روسیه، سد خواهد شد.
عربستان نیز با ثابت و پایین نگه داشتن قیمت نفت، سعی در تضعیف ایران دارد. عدهای نیز نشانههای خوشبینانهای را در بحرانهای اخیر در ایران و از سوی احمدینژاد میبینند. او با قول بهبود وضعیت فقر انتخاب شد، اما هم اکنون در حال از دست دادن محبوبیت خود است.
اما هیچ نشانهای از تزلزل حکومت و رژیم ایران دیده نمیشود. دولت بوش هم در اولویتبندی نحوه برخوردش با ایران دچار تردید است. هرگونه درگیری دستکم میتواند باعث مشکلات بیشتر در عراق، اسرائیل و فلسطین و افزایش قیمت نفت شود. این امر همچنین باعث تیرگی روابط آمریکا با مسلمانان و دیگر مردم جهان خواهد شد.
