ذخایر ماهی 'تا ۵۰ سال دیگر تمام خواهد شد'

ذخایر نزدیک به یک سوم محل های ماهیگیری در دریاها متلاشی شده و نرخ افت ذخایر درحال شتاب گرفتن است.

یک تیم بین المللی از پژوهشگران طی مقاله ای که در نشریه "ساینس" چاپ شده است می گویند که افت ذخایر ماهی ها ارتباط تنگاتنگی با کاهش وسیعتر تنوع زیستی در دریاها دارد.

اما استفاده وسیعتر از مناطق حفاظت شده دریایی می تواند باعث حفظ ذخایر موجود شود.

بوریس وِرم، از دانشگاه دالهوزی در کانادا و سرپرست این تحقیق گفت: "اینطور که ما از اقیانوس ها استفاده می کنیم انگار امیدواریم و فرض کرده ایم که همیشه گونه دیگری برای بهره برداری وجود خواهد داشت تا پس از مصرف کامل موجود آخری سراغ آن برویم."

وی به سایت خبری بی بی سی گفت: "آنچه ما اینجا روی آن انگشت می گذاریم این است که شمار ذخایر محدود است؛ ما یک سوم آنها را مصرف کرده ایم، و بقیه را هم مصرف خواهیم کرد."

استیو پالومبی از دانشگاه استانفورد در کالیفرنیا که یکی از دانشمندان این پروژه است گفت: "اگر ما به طور بنیادی شیوه مدیریت گونه های آبزی به عنوان یک کل، یعنی اجزای یک اکوسیستم، را عوض نکنیم در آن صورت این آخرین قرنی است که شاهد غذای طبیعی دریایی خواهیم بود."

دریاها

تحقیق انجام شده بسیار گسترده است و شامل دانشمندانی از بسیاری موسسات در اروپا و قاره آمریکا می شود و بر چهار نوع کاملا متفاوت از داده ها متکی است.

رکوردهای صید ماهی در دریاهای آزاد تصویری حاکی از افول ذخایر ماهی به دست می دهد.

در سال 2003، بیست و نه درصد ذخایر شیلات در دریاهای آزاد متلاشی شده بودند، به طوری که ذخایر آنها به کمتر از 10 درصد میزان برداشت اصلی افت کرده بود.

کشتی های بزرگتر، تورهای بهتر، و تکنولوژی جدید برای ردیابی ماهی باعث افزایش برداشت ناوگان ماهیگیری جهان نشده است - در واقع صید جهانی در فاصله 1994 تا 2003 به اندازه 13 درصد افت کرد.

رکوردهای تاریخی از نواحی ساحلی در آمریکای شمالی، اروپا و استرالیا همچنین نشان دهنده افت برداشت توام با افت تنوع گونه های دریایی است؛ این برداشت تنها شامل ماهی نیست بلکه سایر انواع غذاهای دریایی را هم در بر می گیرد.

از دست رفتن تنوع زیستی همچنین با بسته شدن تعداد بیشتری از ساحل ها به روی عموم همراه بوده است؛ رشد و نمو جلبک ها و خزه های دریایی و افزایش موارد سیل ساحلی.

با این حال این مطالعه صدمات وارده به اقیانوس ها را به فعالیت های واحد مثل افراط در ماهیگیری، آلودگی یا نابودی زیستگاه ها نسبت نمی دهد؛ بلکه در عوض تصویری ترسیم می کند که نشان دهنده افزایش صدمات به صورت تدریجی و در اثر عوامل گوناگون است.

با این حال یکی از پیام های تلویحی مهم مطالعه این است که بخش های وسیعتری از اقیانوس ها باید تحت حفاظت قرار گیرد.

منبع : بی بی سی فارسی