اظهارات سخیف و شرم‌آور رائفی‌پور؛ تقلیل زن ایرانی به «کالای سهل‌الوصول»

نوشته تازه علی‌اکبر رائفی‌پور که در آن با نگاهی کالایی به زنان، مردان را مشتری و زنان را سهل الوصول توصیف کرده، بازتاب وسیعی در شبکه‌های اجتماعی داشت و بسیاری این سخنان را «زشت، زن‌ستیزانه و توهین‌آمیز» توصیف کردند.

علی‌اکبر رائفی‌پور، فعال سیاسی، در حساب کاربری خود در شبکه اجتماعی ایکس نوشت:

زن‌ها آنقدر سهل‌الوصول شده‌اند که مردان دیگر برای دسترسی به آن‌ها نیازی به تلاش ندارند.  اونها در رقابتی دائمی برای جذاب‌تر به نظر رسیدن از دیدگاه مردان؛ عرضه را بر تقاضا غلبه داده‌اند! طبعا بزرگترین مشتری عرضه ارزان (دسترسی به زن بدون ازدواج و تشکیل خانواده) مردان هستند.

این فرسته رائفی‌پور که در آن با نگاهی کالایی به زنان، مردان را مشتری و زنان را سهل الوصول توصیف کرده، بازتاب وسیعی در شبکه های اجتماعی داشت و بسیاری این سخنان را «زشت، زن‌ستیزانه و توهین‌آمیز» توصیف کردند.

اظهارات سخیف و اهانت‌آمیز علی‌اکبر رائفی‌پور، که به شکلی وقیحانه شأن و جایگاه زن ایرانی را تا حد «کالایی سهل‌الوصول» تنزل داده و بنیان روابط انسانی و اجتماعی را بر پایه‌ی یک فرمول اقتصادی سطحی بنا نهاده، نه تنها از مرزهای نقد اجتماعی عبور کرده، بلکه تبدیل به یک توهین مستقیم و سازمان‌یافته به میلیون‌ها زن باکرامت و اصیل این سرزمین شده است. 

این نوع ادبیات، که تلاش می‌کند با برچسب‌زنی‌های زننده، مسئولیت تمامی ناهنجاری‌های اجتماعی را به دوش زنان بیندازد، در حقیقت بازتاب‌دهنده‌ی یک ذهنیت واپس‌گرا و مردسالارانه است که از فهم پیچیدگی‌های جامعه‌ی مدرن و روابط برابر عاجز است و تنها راه بقای خود را در تخریب استقلال و اختیار زنان می‌بیند.

استفاده از عبارت شرم‌آور «سهل‌الوصول» برای توصیف نیمی از پیکره‌ی جامعه، نشان می‌دهد که متأسفانه نگاه این فعال سیاسی به زن، نه به عنوان یک فرد دارای اراده، حقوق و کرامت انسانی، بلکه به عنوان ابژه‌ای برای «دسترسی» تعریف می‌شود. 

این ادبیات بازاری و سخیف، در پی آن است که با تقلیل زنان به صرف جذابیت‌های جنسی و ظاهری، مقوله‌ی بسیار مهم «رقابت بر سر دیده شدن» را که ریشه در ساختارهای اقتصادی، نیاز به تأیید اجتماعی و الگوهای رسانه‌ای دارد، به یک انگیزه‌ی صرفاً جنسی تقلیل دهد. 

این نوع تفسیر، نه تنها واقعیت‌های جامعه‌ی امروز را نادیده می‌گیرد، بلکه تلاش می‌کند تا با فرافکنی، چشم را بر مسئولیت سنگین مردان در قبال حفظ چارچوب‌های اخلاقی و پرهیز از نگاه‌های ابزارگونه ببندد.

تفسیر مضحک و غیرمنطقی او از روابط انسانی در قالب «عرضه و تقاضا»، نه یک تحلیل جامعه‌شناختی، بلکه یک هتاکی هدفمند است. این تحلیل تلاش می‌کند تا استقلال زنان در انتخاب پوشش، سبک زندگی و حضور اجتماعی را به یک «عرضه ارزان» تشبیه کند که مشتری آن، مردانی هستند که «بدون تلاش» به دنبال دسترسی به زن هستند. 

این ادعا به شکلی توهین‌آمیز، زنان را به عنوان بازیگرانی منفعل و صرفاً مصرف‌کننده‌ی مد معرفی می‌کند که تنها هدفشان جلب نظر مردان است و همچنین، کرامت مردان را نیز زیر سؤال می‌برد و آن‌ها را به موجوداتی غریزی و فاقد اراده‌ی اخلاقی تقلیل می‌دهد که تنها به دنبال «ارزانی» هستند؛ در حالی که کرامت زن و مرد ایرانی فراتر از این چهارچوب‌های حقیرانه است.

به جای تحلیل ریشه‌ای مشکلات اجتماعی و اقتصادی که ممکن است باعث نوعی رقابت یا تغییر در الگوهای رفتاری شده باشد (مانند فشارهای اقتصادی بر ازدواج یا گسترش رسانه‌های مدرن)، آقای رائفی‌پور آسان‌ترین و توهین‌آمیزترین راه را انتخاب کرده و انگشت اتهام را مستقیماً به سمت زنانی نشانه رفته است که هر روز برای حفظ کرامت و استقلال خود در جامعه می‌جنگند. 

این نوع اظهارات، در حقیقت پوششی برای پنهان کردن ناکارآمدی‌های ساختاری و مدیریتی است که نتوانسته‌اند محیطی سالم و امن برای تشکیل خانواده و روابط اخلاقی فراهم آورند، و به جای پذیرش مسئولیت، آسان‌ترین راه یعنی حمله به اختیار و ظاهر زنان را برگزیده‌اند.

جامعه‌ی ایرانی و به ویژه زنان این سرزمین، با هوشمندی، هرگز اجازه نخواهند داد تا ارزش‌های والای انسانی و اجتماعی‌شان قربانی دیدگاه‌های سطحی و مبتنی بر تفکرات جنسیتی عهد عتیق شود. 

هر زنی که برای حفظ ظاهر، شغل یا جایگاه اجتماعی خود تلاش می‌کند، در حقیقت برای حقوق فردی و استقلال مالی خود مبارزه می‌کند، نه برای تبدیل شدن به کالایی «سهل‌الوصول»! این وظیفه‌ی نخبگان و فعالان سیاسی است که از دامن زدن به این نوع اختلافات و توهین‌ها پرهیز کرده و با درک واقعیت‌های نوین، به جای کوبیدن بر طبل تهمت، راه‌حل‌های سازنده و مبتنی بر احترام متقابل ارائه دهند.

زن ایرانی نه «کالای عرضه» است و نه «سوژه‌ی تقاضا»، بلکه انسانی کامل، دارای کرامت و تصمیم‌گیرنده است که در هر حوزه‌ای، از سیاست تا خانه، نقش خود را با اقتدار ایفا می‌کند و هیچ‌کس حق ندارد او را به بهای پایین کشیدن سطح بحث و جلب توجه، خوار و خفیف سازد.