کابوس کاله؛ آنچه قاچاقچیان انسان به ایرانیها نمیگویند
رأی دهید
در قلب اروپا، در جنگلهای کاله در فرانسه، هزاران ایرانی، بدون دسترسی به خدمات بهداشتی، غذای گرم یا سرپناه، در چادرهایی که در گل فرو رفتهاند شب و روز را سپری میکنند با این امید که روزی سوار بر قایقهای کوچک بادی به طور غیرقانونی خود را به بریتانیا برسانند. بسیاری از آنها میگویند تنها بدنبال یک زندگی «معمولی» هستند.
زن و مرد، پیر و جوان، از مناطق مختلف ایران و افغانستان، مهارتهای زندگی در جنگل را به یکدیگر آموزش میدهند تا مثلا چطور در آتش هیزم بریزند که دیرتر خاموش شود. بسیاری از آنها تحصیلات دانشگاهی دارند.
فرشاد (نام مستعار) میگوید پس از دانشگاه، دوازده سال در بیمارستانی در یکی از شهرهای غربی ایران پرستار بود و با پایان همهگیری کرونا و تعدیل نیروها، اخراج شد و چارهای نداشته جز اینکه قدم در این راه بگذارد.
سحر (نام مستعار) عکسهایی از روی سکو رفتن و قهرمانیاش در تکواندو به ما نشان داد، میگفت «وقتی با دوستانم به اردوهای ورزشی خارج از کشور میرفتیم خیلی روی نرم یا سفت بودن تشک حساس بودم، مطمئنم هیچکدام از دوستانم باور نمیکنند اگر ببینند حالا در چه شرایطی زندگی میکنم.»
پدر خانواده توضیح میداد که والدینی که کودک کوچک دارند نمیتوانند هنگام فرار از پلیس با سرعت سایر مهاجران بدوند. همین موضوع باعث میشود نه قاچاقبران و نه سایر مهاجران حاضر نباشند با خانوادههایی که فرزند کوچک دارند همگروه شوند یا به اصطلاح «گیم» بزنند.
شبی که قرار است مهاجران «گیم» بزنند، آنها گروهی به ساحل نزدیک میشوند و در تاریکی در نزدیکی ساحل پنهان میمانند تا دستور قاچاقبران برسد. معمولا ساعاتی پیش از طلوع خورشید، با اشاره قاچاقبران باید دواندوان به سوی قایق بادی کوچکی بروند که از پیش در آب رها شده است.
در بسیاری موارد، پلیس فرانسه زودتر از آنها به قایق بادی میرسد و آن را پاره میکند. اما اگر مهاجران از چشم پلیس دور بمانند و موتور قایقشان سوخت کافی داشته باشد و روشن شود، ممکن است بتوانند از ساحل فرانسه فاصله بگیرند و راهی بریتانیا شوند.
طبق روایت مهاجران، زمانی که به آبهای بریتانیا نزدیک میشوند، خودشان با نیروهای مرزبانی تماس میگیرند و درخواست کمک میکنند.
براساس آمار دیدهبان مهاجرت که زیر نظر دانشگاه آکسفورد فعالیت میکند، بیش از ۵۰ هزار ایرانی و افغان از ابتدای سال ۲۰۱۸ تا پایان سال ۲۰۲۴ با قایقهای کوچک بادی خود را به بریتانیا رساندهاند.
عوامل باندهای قاچاق انسان که در منطقه فعالاند از ملیتهای مختلف و عمدتا مسلح به سلاح کمری هستند. اولین کشوری که مهاجران افغان سفر خود را از آن آغاز میکنند ایران است و اولین مرحله سفر برای ایرانیها معمولا ترکیه است.
آنها در طول مسیر پس از عبور از ترکیه، عمدتا از یونان و بعد ایتالیا عبور میکنند تا وارد فرانسه شوند. سپس خود را به کاله در شمال غربی این کشور میرسانند تا مرحله پایانی و سختترین بخش سفر را پشت سر بگذارند: سوار شدن بر قایق و رسیدن به بریتانیا.
قاچاقچیان به آنها وعده سفرهایی امن و نه خیلی طولانی را میدهند که در طول مسیر دسترسی به هتل و مسافرخانه هم ممکن است؛ وعدههایی که کوچکترین شباهتی به واقعیت ندارد.
تنها در نیمه اول سال میلادی ۲۰۲۵ بیش از پنج هزار مهاجر سرگردان توسط گروههای امداد از آبهای کانال مانش میان فرانسه و بریتانیا نجات داده شدهاند.
آنها در قبرهایی که هیچ نام و نشانی ندارند در گوشهای از گورستان کوچکی در شمال کاله به خاک سپرده شدهاند.
برای مهاجران، سفر با قایق از کاله به بریتانیا آخرین مرحله از یک سفر طولانی است. آنها باید میان اینکه این قدم آخر را بردارند تا «شاید» به بریتانیا برسند یا منصرف شوند و به همان زندگی قبلی برگردند، یکی را انتخاب کنند. انتخاب هرکدام از این دو تصمیم، شهامت بزرگی میخواهد. بسیاری منصرف شدند و برگشتند و بسیاری هم جان خود را به خطر انداختند و دل به دریا زدند.
شکست پیاپی دولتهای بریتانیا در جلوگیری از ورود مهاجران غیرقانونی با قایق و همچنین انتقادهای عمومی از اسکان پناهجویان در هتلها، باعث محبوبیت گروهها و چهرههایی شده که سیاستهای سختگیرانهتری برای مقابله با مسئله مهاجرت را تبلیغ میکنند. در همین حال دولت فعلی بریتانیا هم تغییراتی گسترده در سیاست پناهندهپذیری خود اعلام کرده است که شامل تسریع اخراج پناهجویان غیرقانونی و تغییرات اساسی در قوانین حقوق بشر است.
بر اساس این تغییرات، که دولت بریتانیا آن را «گستردهترین اصلاحات برای مقابله با مهاجرت غیرقانونی در دوران معاصر» توصیف کرده، اخراج مجرمان خارجی و متقاضیان پناهندگی که درخواستشان رد شده است، تسریع خواهد شد.
سازمانهای حقوق بشری و امدادی و حتی شماری از نمایندگان حزب حاکم کارگر، در انتقاد از این طرح میگویند این تغییرات شاید باعث بیخانمان شدن پناهندگانی شود که در بریتانیا ساکن شدهاند.
اما دولت میگوید که میخواهد افرادی را منصرف کند که میخواهند با قایقهای کوچک و عبور از کانال مانش، خود را غیرقانونی از فرانسه به بریتانیا برسانند.
بر اساس اطلاعات موجود درخواستهای پناهندگی در بریتانیا به بالاترین حد خود رسیده است؛ طبق آمار رسمی در ۱۲ ماه منتهی به ژوئن ۲۰۲۵ حدود ۱۱۱ هزار درخواست پناهندگی ثبت شده است.
میهنا کیباس، محقق ارشد موسسه دیدهبان مهاجرت میگوید تغییر سیاست داخلی در بریتانیا بهسختی میتواند در آمار ورود مهاجران تاثیر بگذارد.
میهنا کیباس میگوید: «جایی که باید جلوی مهاجران گرفته شود فرانسه است نه بریتانیا». به همین دلیل است که تغییر سیاست در بریتانیا به تنهایی نمیتواند منجر به پایین رفتن آمار مهاجرانی شود که مسیر کاله را برای ورود به بریتانیا انتخاب میکنند.
پذیرفته شدن از سوی جامعه میزبان، کنار آمدن با فرهنگ و زبان جدید، پیدا کردن سرپناه، پیدا کردن شغلی مناسب، گرفتن پذیرش دانشگاه در رشتههای تحصیلی درآمدزا برای فرزندان و مشکلات مالی، تنها بخشی از چالشهایی است که خانوادهها در سالهای اولیه بعد از مهاجرات و پناهندگی با آن درگیرند.
با هر مهاجری که صحبت کردیم، روشن بود که در آغاز از ابعاد واقعی خطری که پیشرو داشت آگاه نبود. تنها نقطه مشترک در روایتهای آنها این بود که «اگر وطنشان جای بهتری برای زندگی بود، هرگز آن را ترک نمیکردند».
زن و مرد، پیر و جوان، از مناطق مختلف ایران و افغانستان، مهارتهای زندگی در جنگل را به یکدیگر آموزش میدهند تا مثلا چطور در آتش هیزم بریزند که دیرتر خاموش شود. بسیاری از آنها تحصیلات دانشگاهی دارند.
فرشاد (نام مستعار) میگوید پس از دانشگاه، دوازده سال در بیمارستانی در یکی از شهرهای غربی ایران پرستار بود و با پایان همهگیری کرونا و تعدیل نیروها، اخراج شد و چارهای نداشته جز اینکه قدم در این راه بگذارد.
سحر (نام مستعار) عکسهایی از روی سکو رفتن و قهرمانیاش در تکواندو به ما نشان داد، میگفت «وقتی با دوستانم به اردوهای ورزشی خارج از کشور میرفتیم خیلی روی نرم یا سفت بودن تشک حساس بودم، مطمئنم هیچکدام از دوستانم باور نمیکنند اگر ببینند حالا در چه شرایطی زندگی میکنم.»
پدر خانواده توضیح میداد که والدینی که کودک کوچک دارند نمیتوانند هنگام فرار از پلیس با سرعت سایر مهاجران بدوند. همین موضوع باعث میشود نه قاچاقبران و نه سایر مهاجران حاضر نباشند با خانوادههایی که فرزند کوچک دارند همگروه شوند یا به اصطلاح «گیم» بزنند.
شبی که قرار است مهاجران «گیم» بزنند، آنها گروهی به ساحل نزدیک میشوند و در تاریکی در نزدیکی ساحل پنهان میمانند تا دستور قاچاقبران برسد. معمولا ساعاتی پیش از طلوع خورشید، با اشاره قاچاقبران باید دواندوان به سوی قایق بادی کوچکی بروند که از پیش در آب رها شده است.
در بسیاری موارد، پلیس فرانسه زودتر از آنها به قایق بادی میرسد و آن را پاره میکند. اما اگر مهاجران از چشم پلیس دور بمانند و موتور قایقشان سوخت کافی داشته باشد و روشن شود، ممکن است بتوانند از ساحل فرانسه فاصله بگیرند و راهی بریتانیا شوند.
طبق روایت مهاجران، زمانی که به آبهای بریتانیا نزدیک میشوند، خودشان با نیروهای مرزبانی تماس میگیرند و درخواست کمک میکنند.
براساس آمار دیدهبان مهاجرت که زیر نظر دانشگاه آکسفورد فعالیت میکند، بیش از ۵۰ هزار ایرانی و افغان از ابتدای سال ۲۰۱۸ تا پایان سال ۲۰۲۴ با قایقهای کوچک بادی خود را به بریتانیا رساندهاند.
عوامل باندهای قاچاق انسان که در منطقه فعالاند از ملیتهای مختلف و عمدتا مسلح به سلاح کمری هستند. اولین کشوری که مهاجران افغان سفر خود را از آن آغاز میکنند ایران است و اولین مرحله سفر برای ایرانیها معمولا ترکیه است.
آنها در طول مسیر پس از عبور از ترکیه، عمدتا از یونان و بعد ایتالیا عبور میکنند تا وارد فرانسه شوند. سپس خود را به کاله در شمال غربی این کشور میرسانند تا مرحله پایانی و سختترین بخش سفر را پشت سر بگذارند: سوار شدن بر قایق و رسیدن به بریتانیا.
قاچاقچیان به آنها وعده سفرهایی امن و نه خیلی طولانی را میدهند که در طول مسیر دسترسی به هتل و مسافرخانه هم ممکن است؛ وعدههایی که کوچکترین شباهتی به واقعیت ندارد.
تنها در نیمه اول سال میلادی ۲۰۲۵ بیش از پنج هزار مهاجر سرگردان توسط گروههای امداد از آبهای کانال مانش میان فرانسه و بریتانیا نجات داده شدهاند.
آنها در قبرهایی که هیچ نام و نشانی ندارند در گوشهای از گورستان کوچکی در شمال کاله به خاک سپرده شدهاند.
برای مهاجران، سفر با قایق از کاله به بریتانیا آخرین مرحله از یک سفر طولانی است. آنها باید میان اینکه این قدم آخر را بردارند تا «شاید» به بریتانیا برسند یا منصرف شوند و به همان زندگی قبلی برگردند، یکی را انتخاب کنند. انتخاب هرکدام از این دو تصمیم، شهامت بزرگی میخواهد. بسیاری منصرف شدند و برگشتند و بسیاری هم جان خود را به خطر انداختند و دل به دریا زدند.
شکست پیاپی دولتهای بریتانیا در جلوگیری از ورود مهاجران غیرقانونی با قایق و همچنین انتقادهای عمومی از اسکان پناهجویان در هتلها، باعث محبوبیت گروهها و چهرههایی شده که سیاستهای سختگیرانهتری برای مقابله با مسئله مهاجرت را تبلیغ میکنند. در همین حال دولت فعلی بریتانیا هم تغییراتی گسترده در سیاست پناهندهپذیری خود اعلام کرده است که شامل تسریع اخراج پناهجویان غیرقانونی و تغییرات اساسی در قوانین حقوق بشر است.
بر اساس این تغییرات، که دولت بریتانیا آن را «گستردهترین اصلاحات برای مقابله با مهاجرت غیرقانونی در دوران معاصر» توصیف کرده، اخراج مجرمان خارجی و متقاضیان پناهندگی که درخواستشان رد شده است، تسریع خواهد شد.
سازمانهای حقوق بشری و امدادی و حتی شماری از نمایندگان حزب حاکم کارگر، در انتقاد از این طرح میگویند این تغییرات شاید باعث بیخانمان شدن پناهندگانی شود که در بریتانیا ساکن شدهاند.
اما دولت میگوید که میخواهد افرادی را منصرف کند که میخواهند با قایقهای کوچک و عبور از کانال مانش، خود را غیرقانونی از فرانسه به بریتانیا برسانند.
بر اساس اطلاعات موجود درخواستهای پناهندگی در بریتانیا به بالاترین حد خود رسیده است؛ طبق آمار رسمی در ۱۲ ماه منتهی به ژوئن ۲۰۲۵ حدود ۱۱۱ هزار درخواست پناهندگی ثبت شده است.
میهنا کیباس، محقق ارشد موسسه دیدهبان مهاجرت میگوید تغییر سیاست داخلی در بریتانیا بهسختی میتواند در آمار ورود مهاجران تاثیر بگذارد.
میهنا کیباس میگوید: «جایی که باید جلوی مهاجران گرفته شود فرانسه است نه بریتانیا». به همین دلیل است که تغییر سیاست در بریتانیا به تنهایی نمیتواند منجر به پایین رفتن آمار مهاجرانی شود که مسیر کاله را برای ورود به بریتانیا انتخاب میکنند.
پذیرفته شدن از سوی جامعه میزبان، کنار آمدن با فرهنگ و زبان جدید، پیدا کردن سرپناه، پیدا کردن شغلی مناسب، گرفتن پذیرش دانشگاه در رشتههای تحصیلی درآمدزا برای فرزندان و مشکلات مالی، تنها بخشی از چالشهایی است که خانوادهها در سالهای اولیه بعد از مهاجرات و پناهندگی با آن درگیرند.
با هر مهاجری که صحبت کردیم، روشن بود که در آغاز از ابعاد واقعی خطری که پیشرو داشت آگاه نبود. تنها نقطه مشترک در روایتهای آنها این بود که «اگر وطنشان جای بهتری برای زندگی بود، هرگز آن را ترک نمیکردند».
دیدگاه خوانندگان
۴۷
ماینر - اسن، آلمان
همین دو کشور مزخرف و دیوار فرانسه و بریتانیا کمتر تو امور داخلی کشور های دیگر دخالت کنند کمتر منابع کشورها رو غارت کنند، کی میاد تو این کشورها زندگی کنه؟آخه مردم خوب و مهربانی دارید؟آب و هوای خوبی دارید؟سیاست خوب پناهنده پذیری دارید؟آخه لعنت به اون سیاست کثیفی که دارید.
سه شنبه ۰۴ آذر ۱۴۰۴ - ۱۳:۵۹
۴۷
ماینر - اسن، آلمان
همین دو کشور مزخرف و دیوار فرانسه و بریتانیا کمتر تو امور داخلی کشور های دیگر دخالت کنند کمتر منابع کشورها رو غارت کنند، کی میاد تو این کشورها زندگی کنه؟آخه مردم خوب و مهربانی دارید؟آب و هوای خوبی دارید؟سیاست خوب پناهنده پذیری دارید؟آخه لعنت به اون سیاست کثیفی که دارید.
سه شنبه ۰۴ آذر ۱۴۰۴ - ۱۳:۵۹
۴۷
ماینر - اسن، آلمان
همین دو کشور مزخرف و دیوار فرانسه و بریتانیا کمتر تو امور داخلی کشور های دیگر دخالت کنند کمتر منابع کشورها رو غارت کنند، کی میاد تو این کشورها زندگی کنه؟آخه مردم خوب و مهربانی دارید؟آب و هوای خوبی دارید؟سیاست خوب پناهنده پذیری دارید؟آخه لعنت به اون سیاست کثیفی که دارید.
سه شنبه ۰۴ آذر ۱۴۰۴ - ۱۳:۵۹
۴۷
ماینر - اسن، آلمان
همین دو کشور مزخرف و دیوار فرانسه و بریتانیا کمتر تو امور داخلی کشور های دیگر دخالت کنند کمتر منابع کشورها رو غارت کنند، کی میاد تو این کشورها زندگی کنه؟آخه مردم خوب و مهربانی دارید؟آب و هوای خوبی دارید؟سیاست خوب پناهنده پذیری دارید؟آخه لعنت به اون سیاست کثیفی که دارید.
سه شنبه ۰۴ آذر ۱۴۰۴ - ۱۳:۵۹
۴۷
ماینر - اسن، آلمان
همین دو کشور مزخرف و دیوار فرانسه و بریتانیا کمتر تو امور داخلی کشور های دیگر دخالت کنند کمتر منابع کشورها رو غارت کنند، کی میاد تو این کشورها زندگی کنه؟آخه مردم خوب و مهربانی دارید؟آب و هوای خوبی دارید؟سیاست خوب پناهنده پذیری دارید؟آخه لعنت به اون سیاست کثیفی که دارید.
سه شنبه ۰۴ آذر ۱۴۰۴ - ۱۳:۵۹