توهین علیرضا دبیر به شبکه ایران اینترنشنال: کثافت هستند

مراسم بدرقه تیم های ملی کشتی آزاد و فرنگی ایران پیش از اعزام به رقابت های قهرمانی جهان ۲۰۲۵ کرواسی، در سالن همایش‌های فدراسیون کشتی در حال برگزاری است.

علیرضا دبیر، رییس فدراسیون کشتی در این مراسم خطاب به ملی پوشان گفت: شما محکوم به خوب بودن هستید. این بچه های کشتی گیر به شما نگاه می کنند. اگر خوب جلو نروید برخورد من را دیده اید. آقای اسماعیلی باید مثل پارسال کشتی بگیری. یادت رفته چطور له له می زدی تا بیایی؟ اگر می خواهید دنبال پول باشید نمی شود. اگر نمی توانید، بروید. مگر موحد، حبیبی و تختی برای پول افتخارآفرینی کردند؟ حمید سوریان کل جایزه ۷ طلایش ۵۰۰ میلیون تومان نشده است اما با تلاش موفق شد. از الان چرتکه نندازید که با چه مدالی چقدر گیرتان می آید.

وی افزود: درباره شبکه اینترنشنال خیلی می‌ترسند حرف بزنند. این شبکه کثافت است. از چه می ترسید این حرف را بزنید؟‌ بمیرند که نمی توانند ببینند ورزشکاران ایران سلام نظامی می‌دهند.

رییس فدراسیون کشتی تصریح کرد: اخلاص رنگرز و بنا باعث شد در المپیک تیم‌هایشان مدال‌های طلا بیاورند. خدا لطف کرده که ورزشکاران ما در جوانی می توانند پرچم را بچرخانند. به خدا التماس کنید که اسمش را بچرخانید. این پرچم خیلی عزیز است.

وی با اشاره به جوایز گفت: ۴ میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان به طلایی های جهانی زاگرب پاداش می دهیم. از این طرف می گویم حق ندارید برای پول کشتی بگیرید اما این دلیل نمی شود به وظیفه ما عمل نکنیم. اگر بدانم دنبال پول هستند خودشان می دانند چه کار می کنم اما من هم باید به وظیفه ام عمل کنم. فرق طلا با نقره زمین تا آسمان است. میرزازاده طلای المپیک حقش بود اما خودش مقصر بود و نگرفت. زارع هم همینطور یا اشتباه ما یا خودش بود که طلا نگرفت اما امین حتما اشتباه خودش بود که طلای المپیک نگرفت.

دبیر ادامه داد: در کشتی به کسی طلای المپیک می دهند که دیر کم بیاورد. همین سعید اسماعیلی اتفاقی برایش افتاده بود اما کم نیاورد و ایستاد و حقش را گرفت. در کشتی اگر می خواهید طلای المپیک بگیرید نباید خسته شوید.

او در پایان گفت: برای تیم ما دعا کنید کارشان سخت است اما خوب تمرین کرده‌اند. نتیجه دست خداست و امیدوارم موفق باشند.

علیرضا دبیر، نامی که زمانی با مدال‌های طلای المپیک و قهرمانی جهان گره خورده بود و مورد ستایش بخش بزرگی از مردم ایران قرار داشت، امروز به یک چهره جنجالی و بحث‌برانگیز تبدیل شده است. برخلاف محبوبیت بی‌چون و چرای او در دوران قهرمانی، ورود او به دنیای سیاست و مدیریت ورزشی، با انتقادات و مخالفت‌های بسیاری همراه بوده است. این تغییر در نگاه عمومی به دبیر، ریشه در مجموعه‌ای از عوامل دارد که از مواضع سیاسی او تا عملکردش در فدراسیون کشتی را در بر می‌گیرد و تصویر یک قهرمان ملی را به یک شخصیت سیاسی مورد مناقشه تبدیل کرده است.

یکی از اصلی‌ترین دلایل کاهش محبوبیت دبیر، همسویی آشکار او با جریان‌های سیاسی اصولگرا و تندرو در ایران است. پس از پایان دوران قهرمانی، او با ورود به شورای شهر تهران، وارد عرصه سیاست شد و به سرعت خود را در کنار چهره‌ها و نهادهای مورد حمایت حکومت قرار داد. این همسویی سیاسی، به خصوص در سال‌های اخیر، باعث شده است که بخش بزرگی از مردم که با سیاست‌های حاکمیت مخالف هستند، از او فاصله بگیرند. آن‌ها نمی‌توانند یک قهرمان ملی که در ذهنشان نماد غرور و افتخار ملی بود را در جایگاه یک چهره سیاسی ببینند که از نظامی که مورد انتقاد آن‌هاست، حمایت می‌کند.

علاوه بر این، عملکرد او در جایگاه ریاست فدراسیون کشتی نیز انتقادات زیادی را به همراه داشته است. بسیاری از کارشناسان و اهالی کشتی، دبیر را به داشتن یک مدیریت دیکتاتورمآبانه و تک‌رو متهم می‌کنند. او در دوران مدیریتش، با بسیاری از مربیان و پیشکسوتان کشتی دچار درگیری و اختلاف شدیدی شد که این اختلافات علنی، به اعتبار او ضربه زد. اخباری مبنی بر تصمیم‌گیری‌های غیرتخصصی و حاشیه‌سازی‌های مداوم، در کنار عملکرد پرفراز و نشیب تیم‌های ملی، باعث شد که محبوبیت او حتی در جامعه ورزشی که زمانی پایگاه اصلی‌اش بود، کاهش یابد.

دبیر همچنین به خاطر ادبیات و اظهارنظرهای تندی که در مصاحبه‌ها و سخنرانی‌هایش به کار می‌برد، مورد انتقاد قرار گرفته است. او اغلب با لحنی تهاجمی و صریح، به مخالفان خود حمله می‌کند و از ادبیات غیردیپلماتیک استفاده می‌کند که بسیاری آن را شایسته یک چهره ورزشی و مسئول نمی‌دانند. این سبک بیان، در تضاد با انتظار عمومی از یک قهرمان ملی است که باید الگویی از فروتنی و اخلاق‌مداری باشد. همین رویکرد تهاجمی باعث شده است که بسیاری از مردم از او دور شوند و تصویر یک قهرمان آرام و متین را از ذهن خود پاک کنند.

در نهایت، می‌توان گفت که مجموعه‌ای از عوامل باعث شده است تا علیرضا دبیر از یک قهرمان محبوب به یک چهره بحث‌برانگیز تبدیل شود. همسویی سیاسی او با جریان‌های خاص، عملکرد مدیریتی مورد انتقادش و ادبیات تند و جنجالی او، همگی دست به دست هم داده‌اند تا تصویر ذهنی مردم از او تغییر کند. این اتفاق، نمادی از این واقعیت است که ورود قهرمانان به دنیای پیچیده سیاست و مدیریت، می‌تواند به قیمت از دست دادن محبوبیت و جایگاه اجتماعی آن‌ها تمام شود، چرا که انتظارات مردم از یک قهرمان ملی با انتظارات آن‌ها از یک شخصیت سیاسی، تفاوت‌های اساسی دارد.