«زمانی حساسیت من به بادام زمینی میتوانست کشنده باشد اما حالا هر روز بادام زمینی میخورم»
رأی دهید
ده سال پیش بعد از سفارش غذای کاری در یک مغازه هندی، بدترین واکنش آلرژیک خود را تجربه کرد. ضربه روحی ناشی از آن واقعه در حافظه او جای گرفته است.
او میگوید: « بعد از یک لقمه میدانستم به دردسر افتادهام. در عرض چند ثانیه لکههایی روی لبهایم دیده میشد. در عرض چند دقیقه استفراغ میکردم. میتوانستم احساس کنم گلویم بسته میشود، کهیر در زیر بغلم و سپس روی تمام بدنم ظاهر شد... صورتم پف کرد.»
صدای او پر از احساسات است...
«فکر میکردم دارم میمیرم.»
عکسهایی که در همان روز از این مرد در بیمارستان گرفته شد، آسیبهایی را نشان میدهد که واکنش آلرژیک بر بدن او وارد کرد.
کریس میگوید: «من شبیه یک بوقلمون پر کنده به نظر میرسیدم، زیرا پوستم خیلی تاول زده بود».
اما دردناک ترین چیز کهیرها بود – برجستگیهای قرمز رنگ و برجسته روی پوست - که طوری که احساس می کردم «آب جوش روی من ریخته شده است».
موسسات خیریه میگویند از هر ۲۰۰ بزرگسال یک نفر و از هر ۵۰ کودک یک نفر به نوعی از دانههای آجیل حساسیت دارد. حساسیت برخی از کودکان وقتی بزرگ میشوند از بین میرود، اما برای بسیاری از آنها چنین نیست - و حساست آنها تا بزرگسالی ادامه مییابد و اغلب بدتر میشوند.
واکنش آلرژیک زمانی رخ میدهد که بدن به پروتئین موجود در بادام زمینی واکنش نشان میدهد و فکر میکند که تهدیدی برای زندگی است، و این باعث آزاد شدن ناگهانی مواد شیمیایی خاصی میشود. علایم میتوانند از خفیف تا بسیار جدی متغیر باشند.
آلرژی کریس برای اولین بار در کودکی بروز کرد. یک بار که مادرش ساندویچ کره بادام زمینی درست میکرد، تنش جوش زد.
از آن زمان، هر بار واکنش او بدتر از واکنش قبلی بوده است، به این معنی که او عادت کرد که به گفته خودش هر روز «در حالت آماده باش بالا باشم به امید اینکه اتفاق بدی رخ ندهد.»
فعالیتهایی مانند بیرون رفتن با دوستان یا غذا خوردن در رستورانها که باید لذتبخش باشند، به تجربههای استرسزا و بالقوه تهدیدکننده زندگی تبدیل میشوند.
با وجود عشق به سفر، کریس پس از سه واکنش آلرژیک در سفر به ایتالیا، از رفتن به کشورهایی که معمولا در غذاهاشان بادام زمینی به کار میبرند، مانند کشورهای جنوب شرق آسیا، اجتناب میکرد.
وقتی کریس بزرگ شد، خانوادهاش دائما نگران او بودند. اما مادرش از نوعی درمان مورد آزمایش بالینی در بنیاد بیمارستانی گای و سنت توماس سازمان ملی خدمات درمانی و کینگز کالج لندن باخبر شد که بعدا زندگی پسرش را تغییر داد.
این آزمایش نشان میدهد که آیا امکان دارد که از بزرگسالانی مبتلا به حساسیت جدی به بادامزمینی مانند کریس با آموزش بدنشان به تحمل چیزی که میتواند آنان را بکشد، حساسیتزدایی کرد یا نه.
با وجود اینکه اعصاب کریس «واقعا به هم ریخته بود» موافقت کرد که به عنوان داوطلب برای این آزمایش ثبت نام کند.
از یک میلیگرم تا دانه کامل
در پایان این پژوهش ۹ ماهه، ۱۴ بیمار از میان ۲۱ شرکتکننده، از جمله کریس میتوانستند معادل پنج بادام زمینی را بدون واکنش آلرژیک بخورند.
پروفسور استفان تیل، که هدایت این پژوهش را بر عهده داشت، میگوید که این درمان «ظرفیت آن را دارد که برای شیوه زندگی بیماران تاثیر واقعی داشته باشد.»
«اکثر واکنشهای شدید به دلیل اشتباه، معمولا توسط شخصی دیگر، و در نتیجه نبود اطلاعرسانی درست رخ میدهد. بنابراین این درمان به منزله محافظی در برابر چنین وضعیتی است. این افراد اکنون کنترل وضعیت حساسیتشان به بادام زمینی را خودشان در دست دارند.»
پیش از این ثابت شده بود که این روش - که ایمونوتراپی خوراکی نامیده میشود - برای مبتلایان به حساسیت گرده، زنبور و نیش زنبور عسل موثر بوده است. تنها در ۲۰ سال گذشته است که از این روش برای کاهش و توقف آلرژیهای غذایی و بیشتر در کودکانی استفاده شده است که سیستم ایمنی آنها هنوز در حال رشد است. تصور میشود که تغییر در حساسیت بزرگسالان دشوارتر است.
پروفسور تیل میگوید: «حساسیت به بادام زمینی در کودکان بسیار شایع است و تقریبا هرگز از بین نمیرود. این افراد بالغ میشوند و بنابراین ما برای بزرگسالان نیز به درمان نیاز داریم.»
نتیجه این آزمایش که در نشریه علمی آلرژی منتشر شده است، نشان میدهد که بزرگسالان مبتلا به آلرژیهای جدی میتوانند میزان بادامزمینی را قابل تحمل را تا ۱۰۰ برابر افزایش دهند.
او میگوید: «اولین باری که آنجا رفتم و این ماده را مصرف کردم، قلبم با سرعت میتپید اما ترس بیشتر زمانی بود که از اندکی گرد بادام زمینی به مرحله مصرف نصف یک دانه رسیدم.»
با حضور تیمی از پزشکان و پرستاران، همراه با داروهایی مانند آدرنالین در صورت واکنش شدید و خطر برای زندگی، کریس اطمینان یافت که واقعه بدی روی نخواهد داد.
«شما میدانید که ۱۰۰ چشم شما مراقب شماست و هیچ اتفاق بدی نمیافتد.»
با این حال، کارشناسان تاکید میکنند که هیچ کس نباید سرخود و به تنهایی در خانه این روش را امتحان کند زیرا خطر بروز یک واکنش آلرژیک جدی وجود دارد.
«احساس شگفتانگیز»
البته از همه کسانی که در این آزمایش شرکت داشتند حساسیتزدایی نشد، و لازم است آزمایشهای بیشتر در افراد بیشتری صورت گیرد تا علت تفاومت در برابر این شیوه درمانی مشخص شود.
پروفسور تیل توضیح میدهد: «در برخی افراد، واکنشهایی بروز کرد و ما مجبور شدیم سرعت افزایش میزان بادام زمینی را کاهش دهیم یا یک قدم به عقب برگردیم. اما پیام این آزمایش این است که شما میتوانید از بزرگسالان نسبت به بادام زمینی حساسیتزدایی کنید و در آینده باید روی بزرگسالان تمرکز بیشتری شود.»
محققان میگویند که امکان خوردن ایمن بادام زمینی تاثیر زیادی بر زندگی افرادی داشته است که در این آزمایش شرکت کردند. این تحول به آنها آزادی سفر داده است، اضطراب آنها را هنگام غذا خوردن در بیرون از خانه کاهش داده و ترس از غذا خوردن را از بین برده است.
چگونگی تبدیل این آزمایش به یک روش درمان عملی و قابل قبول و اجرا توسط سازمان ملی خدمات درمانی بریتانیا یک چالش مهم است. برای این منظور به آزمایشهای گستردهتری نیاز است تا ثابت شود این روش میتواند برای افراد بیشتری کارساز باشد.
در همین حال، پژوهشگران در حال بررسی این موضوع هستند که آیا قرار دادن قطرههای بادام زمینی به صورت محلول زیر زبان میتواند راهی مطمئنتر برای دستیابی به همان نتیجه نهایی باشد.
کریس اکنون هر روز صبح با صبحانه خود چهار عدد بادام زمینی میخورد تا از بازگشت آلرژی خود جلوگیری کند و این کار طبق دستور پزشکان بوده است.
او از اینکه فرصت شرکت در این آزمایش را داشته است سپاسگزار است و امیدوار است افراد بسیار دیگری که به بادام زمینی حساسیت جدی دارند نیز بتوانند از این درمان بهره ببرند.
در حالیکه او اعتراف میکند که هنوز از طعم بادام زمینی متنفر است، اما می گوید که دانستن اینکه میتواند چیزی را بخورد که زمانی بدنش را به «مرحله گداز هستهای» میرساند زندگی او را تغییر داده است.
کریس میگوید: «این احساس فوق العادهای است. من دیگر از مردن نمیترسم.»
