دانشمندان برای نخستین بار مدار درد در مغز را بازسازی کردند
رأی دهید
این دستاورد که تیمی در دانشگاه استنفورد در ایالات متحده آن را کسب کرده است، میتواند به توسعه درمانهای بهتر برای اختلالات درد کمک کند.
نقشهبرداری از مسیرهای درد در یک ظرف آزمایشگاهی همچنین میتواند امکان انجام دادن آزمایشها و آزمونها روی مدارهای عصبی را بدون ایجاد درد برای حیوانات آزمایشگاهی، فراهم کند.
سرگیو پاسکا، استاد روانپزشکی و علوم رفتاری در دانشگاه استنفورد که سرپرستی این پژوهش را بر عهده داشت، گفت: «ما اکنون میتوانیم این مسیر را بهصورت غیرتهاجمی مدلسازی کنیم.»
«این [مدارهای ساختهشده در آزمایشگاه] هیچ دردی 'احساس' نمیکنند. آنها سیگنالهای عصبی را منتقل میکنند که باید در مراکز دیگری از مغز پردازش شوند تا ما احساس ناخوشایند و بازدارنده درد را تجربه کنیم.»
این نخستین بار است که دانشمندان امواجی از فعالیت الکتریکی را مشاهده کردهاند که در سراسر مسیر عصبی مسئول حس درد، از پوست بدن تا مغز، حرکت میکنند.
آنها این کار را با ساخت چیزی انجام دادند که به آن «اسمبلویید حسی» گفته میشود؛ سامانهای کوچکسازیشده که از سلولهای انسانی پرورشیافته در آزمایشگاه ساخته شده است و مسیر پیچیدهای را که برای انتقال سیگنالهای درد به کار میرود، شبیهسازی میکند.
[توضیح: اسمبلویید یک سیستم سلولی سهبعدی است که با ترکیب چند ارگانوئید یا انواع مختلف سلول ساخته میشود تا تعاملات و عملکردهای پیچیده بافتی را مدلسازی کند]
این اسمبلوییدها اکنون این ظرفیت را دارند که برای آزمایش داروهای مسکن، بررسی آسیبهای عصبی یا حتی ایجاد درمانهای شخصیسازیشده برای بیماران به کار گرفته شوند. همچنین این امکان وجود دارد که بتوان بهتر درک کرد چرا برخی افراد با درد مزمن مواجه میشوند.
دکتر ویوین تووفیک، دانشیار بیهوشی، پزشکی پیراجراحی و درد، که در این پژوهش مشارکت نداشت، گفت: «درد یک مشکل بزرگ سلامتی است.»
حدود ۱۱۶ میلیون آمریکاییهاــ یعنی بیش از یک نفر از هر سه نفر در ایالات متحدهــ با نوعی از درد مزمن دستوپنجه نرم میکنند.
«حتی نمیتوانم به شما بگویم چقدر غمانگیز است که جلو بیماری بنشینم که درد مزمن دارد، در حالی که همه چیز را امتحان کردهایم و دیگر هیچ چیزی در سبد مهارتها و انبارمان [برای درمان آن] باقی نمانده است.»
این پژوهش در مقالهای با عنوان «مدل اسمبلویید انسانی از مسیر عصبی حسی بالارونده» بهتفصیل شرح داده و در تاریخ ۹ آوریل در مجله «نیچر» (Nature) منتشر شده است.
