عشق ابراهیم نبوی به ایران و ارزوی بازگشت به وطن در گفتگوی سال ۱۴۰۱
رأی دهید
ابراهیم نبوی از «درد غربت» و دوری از ایران در آمریکا به زندگی خود پایان داد
خانواده ابراهیم نبوی روز چهارشنبه ۲۶ دی‌ماه اعلام کردند که این طنزپرداز و روزنامه‌نگار کهنه‌کار از «درد غربت» و دوری از ایران در شهر واشنگتن آمریکا به زندگی خود پایان داده است.
خانواده او با انتشار بیانیه‌ای اعلام کردند: «پدرمان در سال‌های اخیر با افسردگی و دلتنگی شدید برای ایران دست‌وپنجه نرم می‌کرد. دوری از زادگاهش باری سنگین بر دوش او گذاشته بود و هرگز نتوانست با زندگی در غربت کنار بیاید.»
ابراهیم نبوی ۱۶ اردیبهشت سال ۱۴۰۱ در گفتگویی با صدای آمریکا ضمن تشریح تلاشهای ناموفقش برای بازگشت به ایران گفته بود: «بعد از ۱۸ سال زندگی در خارج از ایران، تحمل شرایط غربت برایم بسیار سخت است و معتقدم جلوگیری از زندگی آزادانه افراد در وطن خود، بدترین ظلمی است که یک حکومت می‌تواند با مخالفان خود انجام دهد، ظلمی که جمهوری اسلامی در حق مخالفان خود انجام می‌دهد .»
ابراهیم نبوی با نوشتن مطالب طنز عمدتا سیاسی در روزنامه‌های جامعه، توس، نشاط و عصر آزادگان به یکی از چهره‌های مطبوعاتی شاخص دوران موسوم به اصلاحات در ایران تبدیل شد.
او پس از چندین بار بازداشت و محاکمه در دهه ۱۳۸۰ از ایران خارج شد و فعالیت‌های خود را در رسانه‌های فارسی‌زبان خارج از کشور از جمله صدای آمریکا ادامه داد. او علاوه بر نوشتن طنز، چندین کتاب پژوهشی نیز در این حوزه منتشر کرد.
این طنزپرداز و روزنامه‌نگار در دوره فعالیت خود توانست سه بار جایزه بهترین نویسنده طنز مطبوعات ایران را دریافت کند. او بعد از خروج از ایران هم سه جایزه بین‌المللی را در حوزه نویسندگی از آن خود کرد.
چهل ستون، سالن ۶، کاوشی در طنز ایران و ماه عسل پائیزی از جمله کتابهایی هستند که توسط ابراهیم نبوی به رشته تحریر در آمدند.
لینک مرتبط:
