میکروپلاستیکهایی که سالها در خون انسان میمانند
رأی دهید
آلایندههای آلی پایدار (POPs)، مواد سمی که چندین دهه در محیطزیست و بدن انسان میمانند، نگرانی بزرگی هستند. این آلایندهها در خون و بافتهای چربی تجمع میکنند، و با بیماریهایی مثل سرطان، بیماریهای قلبی، و دیابت مرتبط هستند.
آزمایشی برای تعیین بار شیمیایی یا تجمع POPs در بدن نشان داد که با وجود ممنوعیتها، مواد مضری مانند متابولیتهای DDT، PCBها، و کلردان هنوز در سطح جهانی باقی ماندهاند، و از نسلی به نسل دیگر منتقل میشوند.
بهعنوانمثال، یک پژوهشگر رد «اکسیکلردان»، یک آفتکش ممنوعه در بریتانیا از سال 1981 را در خون خود پیدا کرد. این مواد شیمیایی موروثی سیستمهای سلامتی را مختل کرده و نشاندهنده دشواری از بین بردن آلایندهها پس از نفوذ به اکوسیستمها و بدن انسان هستند.
آلایندههای جدیدتر مانند PFAS، یا «مواد شیمیایی همیشگی» که در وسایل روزمره مانند ظروف نچسب و منسوجات ضدآب یافت میشوند، نگرانی بیشتری را برمیانگیزند. کارشناسان تأکید میکنند که این مواد نباید در بدن وجود داشته باشند. با وجود برخی مقررات، جایگزینهای مواد ممنوعه اغلب خطرات مشابهی دارند.
کاهش تماس با مواد شیمیایی سمی به مقررات سختگیرانهتر و توافقهای بینالمللی بستگی دارد. گروههای کنشگر برای ممنوعیت مواد خطرناک تلاش میکنند و شرکتها را به استفاده از جایگزینهای ایمنتر تشویق میکنند.
در حالی که اقداماتی مانند اهدای خون ممکن است کمی سطح مواد شیمیایی را در افراد در معرض خطر کاهش دهد، پیشگیری سیستمی ضروری است. محدودیتهای پیشنهادی اتحادیه اروپا برای هزاران ماده نشانهای از پیشرفت است، اما تغییرات کند هستند.
در نهایت، راهحل اساسی نابود کردن منبع آلودگی شیمیایی است. شفافیت بیشتر، برچسبگذاری واضح، و قوانین قوی میتوانند بار شیمیایی سمی بر نسلهای آینده را کاهش داده و از سلامت جهانی محافظت کنند.
