رحیم قمیشی: مردم اگر این خوشبختی را نخواهند، حق دارند یا نه؟!
رأی دهید
فرض که سیاست‌های منطقه‌ای شما شکست کامل نخورده. حماس پیروز شده، حزب‌الله لبنان موفق بوده، اسد هم برای هواخوری رفته مسکو. سوریه هنوز دست شماست!
فرض که تمام تسلیحات و مهمات گرانقیمتی که فرستاده بودید اطراف اسرائیل همه دود سیاه نشده.
فرض که کشورهای عرب مسلمان دوستی با اسرائیل را، امروز به همکاری با ایران ترجیح نمی‌دهند.
فرض که ترامپ بزودی سر کار نمی‌آید و این بار مجبور نیستید نفت را که سرمایه مهم این سرزمین است، به نصف قیمت در دنیا، آنهم به قاچاقچیان بفروشید.
فرض که دلار در سه ماه پنجاه درصد گران نشده. پول ملی به گند کشانده نشده، فرض که حقوق کارگران و کارمندان و معلمان و بازنشستگان، متناسب تورم بهبود یافته.
فرض که بازی دو سر باخت لایحه حجاب را شما شروع نکردید. نفرت را در دل مردم نکاشتید. فرض که اینترنت را مطابق خواست مردم آزاد کردید. فرض که برق، روزانه قطع نمی‌شود، گاز در سرزمین ما وضع بحرانی ندارد.
فرض وضعیت آب کشور بحرانی نیست. آموزش در کشور سقوط نکرده، دره بی‌اعتمادی بین مردم و حاکمان به‌وجود نیامده.
فرض که آلودگی شهرها وحشتناک نشده، فرض همه دزدی‌های بزرگ خیالی بیش نبوده، اختلاس و چپاول در کشور اتفاق نیفتاده. فرض روحانیون به منصب رسیده، ناگهان پولدار و زمیندار و صاحب املاک و زوجات متعدد نشده‌اند.
فرض موسسات اقتصادی وابسته به آستان‌ها و سپاه و بنیادهایی که به هیچ کس حساب پس نمی‌دهند و اقتصاد کشور را به خاک سیاه نشانده‌اند، وجود ندارند.
فرض زندان‌های ایران پر نیست از زندانیان بی‌گناه. پرونده‌های جرم و جنایت در دادگاه ها تلنبار نشده‌اند.
فرض که کشور را در رده نخست اعدام و ناکارآمدی و فساد قرار نداده‌اند. اعتقادات مردم بکلی از دست نرفته، بیشتر آنها که در انقلاب سهم داشتند امروز نادم و پشیمان از آنچه به سرشان، و به سر مردم رفت، نیستند.
فرض که در خیابان وقتی نام خمینی را می‌آورید مردم بلافاصله رحمةالله علیه می‌گویند. فرض که آرزوی مرگ هیچکس را ندارند.
فرض که ظرف ۴۵ سال گذشته فرهنگ مردم رشد کرده، اقتصادشان بهتر شده، شادی و امید در زندگی ایجاد شده، هنر به یغما نرفته، رادیو تلویزیون تبدیل به مرکز مداحی و عزا نشده.
فرض ما الگوی جهان شده‌ایم و اسم ایران که می‌آید کسی یاد جنگ نمی‌افتد!
اصلا فرض ما را به بهشت آورده‌اید و می‌کُشید تا به بهشت واقعی‌تر هم، زودتر برسیم!!
مردم اگر این خوشبختی را نخواهند
حق دارند یا نه؟!
مردم اگر شما را نخواهند، باید زندان شوند؟ باید بمیرند؟
شما نورانی، نماینده خدا، پیشگو، زمینه‌ساز ظهور، امید مستضعفان جهان، تقسیم کننده بهشت و جهنم!
اگر مردم شما را نخواهند، چه؟
اصلا ما حوصله شنیدن آمارهای دروغ شما را نداریم.
حوصله نداریم از پیروزی‌های خیالی‌تان در سوریه و لبنان بشنویم.
نمی‌خواهیم بشنویم به فضل الهی چه حوادثی قرار است در آینده رخ بدهد.
اگر ما شما را نخواهیم
سبک حکومت شما را نخواهیم
بهشت شما را نخواهیم
یک زندگی معمولی بخواهیم...
شادی بخواهیم
شما حرف حساب‌تان چیست؟
"ما صلاح خویش نمی‌دانیم"!؟
تمام دیکتاتورها و ستمگران تاریخ دقیقاً همین را گفته‌اند.
باور کنید ما به خون هیچکس تشنه نیستیم، نه به خون شما، نه به خون اسرائیل، نه آمریکا!
ما فقط می‌خواهیم شما نباشید.
یعنی در رأس کار نباشید.
بروید مسکو، بروید عراق، واتیکان، اصلا بمانید ایران.
فقط بگذارید ما جهنم خودمان را تجربه کنیم.
شاید جهنم ما، از بهشت شما
برای ما دلپذیرتر بود
شاید شما هم در جهنم ما
زندگی خوبتری را تجربه کنید!
یک دل شاد
یک زندگی آرام
یک همزیستی قشنگ
روزهایی پر از جشن و سرور
ما بهشت موعود شما را نمی‌خواهیم!
چقدر خودخواه و بی‌وجدانید
مثل بشار اسد دو میلیارد دلار
بردارید و فقط بروید...
ما جشن‌ها قرار است بگیریم.
در نبود شما!
فرض که تمام تسلیحات و مهمات گرانقیمتی که فرستاده بودید اطراف اسرائیل همه دود سیاه نشده.
فرض که کشورهای عرب مسلمان دوستی با اسرائیل را، امروز به همکاری با ایران ترجیح نمی‌دهند.
فرض که ترامپ بزودی سر کار نمی‌آید و این بار مجبور نیستید نفت را که سرمایه مهم این سرزمین است، به نصف قیمت در دنیا، آنهم به قاچاقچیان بفروشید.
فرض که دلار در سه ماه پنجاه درصد گران نشده. پول ملی به گند کشانده نشده، فرض که حقوق کارگران و کارمندان و معلمان و بازنشستگان، متناسب تورم بهبود یافته.
فرض که بازی دو سر باخت لایحه حجاب را شما شروع نکردید. نفرت را در دل مردم نکاشتید. فرض که اینترنت را مطابق خواست مردم آزاد کردید. فرض که برق، روزانه قطع نمی‌شود، گاز در سرزمین ما وضع بحرانی ندارد.
فرض وضعیت آب کشور بحرانی نیست. آموزش در کشور سقوط نکرده، دره بی‌اعتمادی بین مردم و حاکمان به‌وجود نیامده.
فرض که آلودگی شهرها وحشتناک نشده، فرض همه دزدی‌های بزرگ خیالی بیش نبوده، اختلاس و چپاول در کشور اتفاق نیفتاده. فرض روحانیون به منصب رسیده، ناگهان پولدار و زمیندار و صاحب املاک و زوجات متعدد نشده‌اند.
فرض موسسات اقتصادی وابسته به آستان‌ها و سپاه و بنیادهایی که به هیچ کس حساب پس نمی‌دهند و اقتصاد کشور را به خاک سیاه نشانده‌اند، وجود ندارند.
فرض زندان‌های ایران پر نیست از زندانیان بی‌گناه. پرونده‌های جرم و جنایت در دادگاه ها تلنبار نشده‌اند.
فرض که کشور را در رده نخست اعدام و ناکارآمدی و فساد قرار نداده‌اند. اعتقادات مردم بکلی از دست نرفته، بیشتر آنها که در انقلاب سهم داشتند امروز نادم و پشیمان از آنچه به سرشان، و به سر مردم رفت، نیستند.
فرض که در خیابان وقتی نام خمینی را می‌آورید مردم بلافاصله رحمةالله علیه می‌گویند. فرض که آرزوی مرگ هیچکس را ندارند.
فرض که ظرف ۴۵ سال گذشته فرهنگ مردم رشد کرده، اقتصادشان بهتر شده، شادی و امید در زندگی ایجاد شده، هنر به یغما نرفته، رادیو تلویزیون تبدیل به مرکز مداحی و عزا نشده.
فرض ما الگوی جهان شده‌ایم و اسم ایران که می‌آید کسی یاد جنگ نمی‌افتد!
اصلا فرض ما را به بهشت آورده‌اید و می‌کُشید تا به بهشت واقعی‌تر هم، زودتر برسیم!!
مردم اگر این خوشبختی را نخواهند
حق دارند یا نه؟!
مردم اگر شما را نخواهند، باید زندان شوند؟ باید بمیرند؟
شما نورانی، نماینده خدا، پیشگو، زمینه‌ساز ظهور، امید مستضعفان جهان، تقسیم کننده بهشت و جهنم!
اگر مردم شما را نخواهند، چه؟
اصلا ما حوصله شنیدن آمارهای دروغ شما را نداریم.
حوصله نداریم از پیروزی‌های خیالی‌تان در سوریه و لبنان بشنویم.
نمی‌خواهیم بشنویم به فضل الهی چه حوادثی قرار است در آینده رخ بدهد.
اگر ما شما را نخواهیم
سبک حکومت شما را نخواهیم
بهشت شما را نخواهیم
یک زندگی معمولی بخواهیم...
شادی بخواهیم
شما حرف حساب‌تان چیست؟
"ما صلاح خویش نمی‌دانیم"!؟
تمام دیکتاتورها و ستمگران تاریخ دقیقاً همین را گفته‌اند.
باور کنید ما به خون هیچکس تشنه نیستیم، نه به خون شما، نه به خون اسرائیل، نه آمریکا!
ما فقط می‌خواهیم شما نباشید.
یعنی در رأس کار نباشید.
بروید مسکو، بروید عراق، واتیکان، اصلا بمانید ایران.
فقط بگذارید ما جهنم خودمان را تجربه کنیم.
شاید جهنم ما، از بهشت شما
برای ما دلپذیرتر بود
شاید شما هم در جهنم ما
زندگی خوبتری را تجربه کنید!
یک دل شاد
یک زندگی آرام
یک همزیستی قشنگ
روزهایی پر از جشن و سرور
ما بهشت موعود شما را نمی‌خواهیم!
چقدر خودخواه و بی‌وجدانید
مثل بشار اسد دو میلیارد دلار
بردارید و فقط بروید...
ما جشن‌ها قرار است بگیریم.
در نبود شما!
