نتانیاهو با برکناری گالانت نشان داد چه کسی حرف آخر را می‌زند
رأی دهید
اما در ماه‌های گذشته گزارش‌هایی از درگیری و بحث‌های شدید بین این دو بر سر استراتژی جنگ اسرائیل به گوش می‌رسید.
گالانت در مقایسه با نتانیاهو تجربه نظامی بسیار بیشتری دارد.
او فعالیت نظامی خود را به عنوان کماندو نیروی دریایی در سال ۱۹۷۷ آغاز کرد و در فرماندهی جنوبی اسرائیل به رده سرلشکری رسید. او در فاصله سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۰، فرماندهی دو جنگ در غزه را بر عهده داشت.
گمان می‌رود که برتری نظامی و احترامی که گالانت در نیروهای مسلح داشت، برای نتانیاهو ناخوشایند بود.
در دولت راست‌گرای اسرائیل، که تندروترین دولت تاریخ آن محسوب می‌شود، گالانت نسبت به بعضی از همکاران خود موضع ملایم‌تری داشت، اما میانه‌رو هم نبود.
پس از حمله ۷ اکتبر حماس، که بزرگ‌ترین ناکامی نظامی تاریخ اسرائیل به حساب می‌آید، گالانت در ابتدا به صورت کامل از جنگ غزه حمایت کرد.
هم او و هم نتانیاهو ممکن است با اتهام ارتکاب جنایات جنگی در دیوان کیفری بین‌المللی روبرو شوند. هر دو، اتهامات دادستان دیوان را که در ماه مه علیه آنها مطرح شد، رد کرده‌اند.
اما در ماه‌های اخیر، گالانت به عنوان وزیر دفاع استدلال می‌کرد که دولت اسرائیل باید آزادی گروگان‌های حماس را در اولویت قرار دهد و به جنگ در غزه پایان دهد.
نتانیاهو به این سخنان توجهی نکرد و تاکید داشت که ادامه فشار نظامی بر حماس، بهترین راه برای آزاد کردن اسرائیلی‌هایی است که همچنان گروگان این گروه هستند.
از ابتدای سال جاری میلادی گالانت از نبود یک استراتژی برای دوره پس از جنگ ابراز نگرانی می‌کرد. اما این نگرانی‌ها نیز نادیده گرفته شد.
او خواهان انجام تحقیقات جامعی درباره ناکامی‌های نظامی، سیاسی و اطلاعاتی بود که منجر به حمله ۷ اکتبر ۲۰۲۳ شد.
نخست‌وزیر اسرائیل با این درخواست مخالفت کرد و گفت که اکنون زمان مناسبی برای این کار نیست.
گالانت همچنین از برنامه‌های مربوط به ادامه معافیت محصلان مدارس مذهبی مربوط به یهودیان ارتدوکس افراطی از خدمت سربازی انتقاد داشت.
او معتقد بود در شرایطی که اسرائیل درگیر چندین جنگ شده است، نمی‌توان از چنین معافیت‌هایی برخوردار بود.
نتانیاهو از احتمال فروپاشی دولت ائتلافی خود، که وابسته به حمایت احزاب مذهبی افراطی است، نگران بود و توجهی به این اعتراض‌ها نکرد.
او پس از انتصاب به عنوان وزیر دفاع، وعده داد که «اهداف جنگ» را محقق کند، از جمله «بازگرداندن تمام گروگان‌ها به عنوان یک ماموریت مهم اخلاقی، نابودی حماس در غزه و شکست حزب‌الله در لبنان».
اما در مقایسه با گالانت، کاتز تقریبا هیچ تجربه نظامی ندارد.
این موضوع باعث نگرانی‌هایی در داخل و خارج از اسرائیل خواهد شد، به ویژه در شرایطی که اسرائیل در دو جنگ، در غزه و لبنان درگیر است و ممکن است این درگیری‌ها به گسترش جنگ در خاورمیانه منجر شود.
اکنون کابینه اسرائیل، آخرین وزیری را که توانایی و تمایل رویارویی با نتانیاهو را داشت از دست داده است، که خود همین موضوع شاید یکی دیگر از دلایل اخراج گالانت باشد.
ماه‌ها بود که شایعاتی مبنی بر برکناری او مطرح بود.
زمان برکناری او در روز انتخابات آمریکا نیز قابل توجه است.
وزیر دفاع سابق، رابطه بهتری با دولت جو بایدن نسبت به نتانیاهو داشت که ارتباطش با کاخ سفید بسیار سرد شده بود.
برکناری گالانت را می‌توان به عنوان یک ضربه دیگر به دولت در حال خروج آمریکا تلقی کرد.
تعجب‌آور نخواهد بود اگر نخست وزیر اسرائیل اکنون آمادگی بیشتری برای پذیرش مشاوره‌های تیم دونالد ترامپ در مورد استراتژی جنگ داشته باشد.
او قبلا هم در ماه مارس ۲۰۲۳ از سمت وزیر دفاع برکنار شده بود.
در آن زمان، او همراه با بسیاری از مقام‌های عالی‌رتبه نظامی و فرماندهان سابق، به برنامه‌های جنجالی نتانیاهو برای ایجاد تغییرات در سیستم قضایی معترض بود.
برکناری او در آن زمان باعث شد ده‌ها هزار اسرائیلی به خیابان‌ها بروند و خواهان بازگشت او شوند.
تنها چند روز بعد، نتانیاهو مجبور به عقب‌نشینی شد و گالانت را به سمت خود بازگرداند.
پس از انتشار خبر برکناری دوباره او، بار دیگر اعتراض‌هایی در تل‌آویو و بیت‌المقدس شکل گرفت، هرچند این بار به اندازه دفعه قبل گسترده نبود.
گالانت و نتانیاهو هر دو عضو حزب لیکود هستند و ممکن است در انتخابات آینده رهبری حزب، او نتانیاهو را به چالش بکشد.
اما برکناری گالانت در این مقطع نشان می‌دهد که نخست وزیر اسرائیل احساس قدرت می‌کند.
همان طور که در طی سال گذشته هم شاهد بودیم، نتانیاهو که دارای رکورد طولانی‌ترین دوره زمامداری اسرائیل است و به عنوان رهبری زیرک و سیاستمداری موفق شناخته می‌شود، هنوز هم حرف اول را در صحنه سیاست و قدرت اسرائیل می‌زند.
