افشاگری آتلانتیکو درباره نفوذ جمهوری اسلامی ایران در احزاب چپ فرانسه؛ وکلای بدون مرز شکایت کردند
رأی دهید
آتلانتیکو نوشت که حزب کمونیست فرانسه چندین بار میزبان شخصیت‌های مهم مرتبط با جمهوری اسلامی ایران بوده است. برخی از اعضای حزب «فرانسه تسلیم ناپذیر» نیز با فعالان فلسطینی که به نوشته آتلانتیکو عضو یک سازمان تروریستی هستند و با سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران ارتباط دارند، روابط آشکاری برقرار کرده‌اند.
پیش از آن، حزب سوسیالیست نیز هدف یک تلاش نافرجام برای نفوذ از سوی ایران قرار گرفته بود که دستگاه ضد جاسوسی فرانسه آن را کشف کرد.
در ۲ مه سال جاری، گروه «فلسطین زنده خواهد ماند» در دفتر حزب کمونیست در منطقه ۱۳ پاریس نشستی برگزار کرد که در آن «صلاح حموری»، وکیل فلسطینی-فرانسوی ۳۹ ساله و داماد ژان کلود لوفور، نماینده سابق کمونیست (که در ژوئن ۲۰۲۴ درگذشت)، حضور داشت. صلاح حموری که به «جبهه خلق برای آزادی فلسطین» نزدیک است، از سوی دادگاهی در اسرائیل به هفت سال زندان محکوم شده بود.
«جبهه خلق برای آزادی فلسطین» یا پی‌اف‌ال‌پی یک جنبش انقلابی مارکسیستی است که در فهرست سازمان‌های تروریستی اتحادیه اروپا قرار دارد.
حموری متهم به مشارکت در نقشه‌ای برای ترور خاخام اعظم سابق اسرائیل بود، اما وکیلش ادعا می‌کند که او برای کاهش محکومیت خود به جرم اعتراف کرده است.
عکسی دیگر حموری را در کنار «بلال عوده» نشان می‌دهد که در سال ۲۰۰۲ به دلیل عضویت در شاخه نظامی جبهه خلق به ۱۸ سال زندان در اسرائیل محکوم شد.
از سال ۲۰۱۳، جبهه خلق به حماس نزدیک شده است، سازمانی که اتحادیه اروپا، ایالات متحده و اسرائیل آن را تروریستی می‌دانند. به نوشته آتلانتیکو، چندین تن از شبه‌نظامیان جبهه مردمی مشکوک به شرکت در حمله ۷ اکتبر ۲۰۲۳ در اسرائیل و گروگان‌گیری شده‌اند.
با این حال، ارتباط حموری با گروه‌های تروریستی مانع از آن نشده است که او به یکی از چهره‌های محبوب چپ افراطی فرانسه تبدیل شود. او حتی در ۲۴ اوت گذشته در کنفرانسی در کنار ماتیلد پانو، رئیس گروه پارلمانی «فرانسه تسلیم‌ناپذیر» در مجلس ملی فرانسه در شهر والانس سخنرانی کرد.
جبهه خلق برای آزادی فلسطین نیز از جمهوری اسلامی ایران، از جمله از نظر مالی، حمایت می‌شود. رهبران آن با نیروی قدس سپاه که تخصصش در جنگ نامتقارن، تروریسم و راهبرد نفوذ است، روابط نزدیکی دارند. این ارتباطات به قدری قوی هستند که در نوامبر ۲۰۲۱، ابو جمال، سخنگوی جبهه مردمی، شبه‌نظامیان وابسته به ایران را «برادران خونی» و «رفیق» نامید.
آتلانتیکو سپس این پرسش را مطرح می‌کند که آیا آیا جبهه خلق برای آزادی فلسطین به عنوان عامل نفوذ جمهوری اسلامی ایران در میان بخشی از چپ افراطی فرانسه عمل می‌کند؟
خبرنگار آتلانتیکو، این پرسش را از امیر حمیدی، مأمور ویژه سابق آمریکایی-ایرانی در سازمان مبارزه با مواد مخدر ایالات متحده، دی‌ای‌ای (DEA)، مطرح می‌کند که پیش از آن در قلب حزب‌الله نفوذ کرده و به نوشته این رسانه، یکی از بهترین کارشناسان در مورد جمهوری اسلامی ایران و سپاه پاسداران است.
حمیدی توضیح داد: «جبهه خلق با وجود ایدئولوژی سکولار و مارکسیستی‌اش، ، به دلیل اهداف مشترک مانند مقاومت در برابر اسرائیل و مقابله با نفوذ غرب در خاورمیانه، با گروه‌های اسلام‌گرا از جمله حماس و حزب‌الله اتحاد برقرار کرده است. این رویکرد عمل‌گرایانه به جبهه مردمی اجازه داده است تا پلی بین نیروهای چپ و اسلام‌گرایان برقرار شود، حتی اگر مبانی ایدئولوژیکی آن‌ها متفاوت باشد. جبهه خلق توانسته است به‌طور غیررسمی به عنوان واسطه‌ای بین جمهوری اسلامی ایران و برخی از گروه‌های چپ عمل کند.»
نفوذ اصلاح‌طلبان ایرانی در فرانسه
بین سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۸، دفاتر حزب کمونیست فرانسه بارها میزبان شخصیت‌های وابسته به جریان اصلاح‌طلبان ایرانی بودند. آتلانتیکو در این میان از «محمد امجد»، جامعه‌شناس ایرانی نام می‌برد که سخنرانی‌هایی درباره فلسطین از ریما حسن، ژان-لوک ملانشون و توما پورت را به فارسی ترجمه و در کانال یوتیوب خود منتشر می‌کرد.
یکی دیگر از شخصیت‌های مرتبط با این جلسات که نامش در رسانه فرانسوی مطرح شده، حسن فرشتیان، کارشناس ایرانی حقوق اسلامی و فقه است که در گذشته در سفارت جمهوری اسلامی ایران در پاریس مشغول به کار بوده و وظایف مربوط به امور ثبت احوال و تأیید ازدواج‌ها را بر عهده داشته است. او همچنین امام جماعت مسجد بیت‌الزهرا در نوی-سور-سن بود که به عنوان مکانی برای تبلیغ تشیع شناخته می‌شد.
آتلانتیکو آرمان شهبازی، درباره خبرنگار تحقیقی تلویزیون «دُر» یا «دُر تی‌وی» ایران نیز که آتلانتیکو او را «یکی از کارشناسان برجسته شبکه‌های نفوذ ایران» معرفی کرده و در یکی از آن کنفرانس‌ها حضور داشته، می‌گوید: «این جلسه به ابتکار “سراج میردامادی”، پسرعموی رهبر جمهوری اسلامی ایران، علی خامنهای برگزار شد. میردامادی که به‌طور رسمی در وزارت کشور ایران کار می‌کرد، همچنین رهبر دانشجویان اصلاح‌طلب بود.»
آرمان شهبازی در مورد ارتباط اصلاح‌طلبان ایرانی با چپ افراطی توضیح می‌دهد: «جمهوری اسلامی ایران در نبرد خود علیه غرب، همه نیروهای خود را به یک شکل هماهنگ نمی‌کند. در حالی که شاخه نظامی آن بر اسرائیل متمرکز است، شاخه اصلاح‌طلب آن سعی در تغییر دانشگاه‌ها و چشم‌انداز سیاسی فرانسه و غرب به میدانی برای نبرد دائمی دارد که در نهایت می‌تواند مدل اجتماعی ما را تخریب کند.»
آتلانتیکو می‌نویسد که این امر چندان شگفت‌انگیز نیست، زیرا اصلاح‌طلبان ایرانی، که غالبا در محافل دیپلماتیک اروپایی به عنوان «میانه‌روها» شناخته می‌شوند، در واقع پیشرو و ترقی‌خواهی نیستند. رئیس‌جمهور جدید ایران، مسعود پزشکیان، که از میان اصلاح‌طلبان برگزیده شده، نزدیک به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و حامی جدی حزب‌الله است و از زمان به قدرت رسیدن او در اواخر ژوئیه، حداقل صد نفر در ایران اعدام شده‌اند.
آرمان شهبازی تأکید می‌کند: «کافی است به مطبوعات ایرانی نگاه کنید تا ببینید که رأی‌دهندگان به حزب “فرانسه تسلیم‌ناپذیر” در ایران به‌عنوان نیرویی حامی ایران توصیف شده‌اند و افرادی مانند ریمه حسن و ژان-لوک ملانشون با مبارزان ضد امپریالیسم مقایسه می‌شوند.»
اما آیا این برای متهم کردن آن‌ها به همدستی یا حتی همکاری با جمهوری اسلامی کافی است؟
همکاری با قدرت خارجی
آتلانتیکو برای دریافت پاسخی ابتدایی به پرسش بالا، با یکی از کارکنان سابق سفارت ایران در پاریس تماس گرفته تا بپرسد آیا کشورش با برخی از نمایندگان چپ افراطی فرانسه ارتباط مداوم داشته است یا نه. او که خواسته ناشناس بماند، به این نشریه اینترنتی گفته: «تا سال ۲۰۰۹، سفارت ایران نفوذ زیادی در فرانسه نداشت، به جز از طریق رایزنان فرهنگی‌اش. اما از آن سال به بعد، با ظهور موج سبز در ایران و برجسته شدن جریان اصلاح‌طلب، این روند آغاز شد. در حوزه سیاست خارجی، اصلاح‌طلبان ایرانی بسیار قوی‌تر از محافظه‌کاران بودند، زیرا بیشتر آن‌ها در خارج از کشور تحصیل کرده بودند و با محافل دانشگاهی ارتباطات قوی داشتند (…). امروز، راهبرد تأثیرگذاری ایران در پاریس همچنان ادامه دارد، اما این بار توسط رادیکال‌هایی که تحت فرمان علی خامنهای هستند.»
دو روز پیش از «حمله تروریستی» به اسرائیل در ۷ اکتبر ۲۰۲۳، «توما پورت»، نماینده مجلس از حزب چپگرای افراطی فرانسه تسلیم‌ناپذیر، با سفر به خاورمیانه با «ابو امیر معتصم علیوا»، یکی از مسئولان «اومانیتر»، سازمان غیردولتی نزدیک به حماس که به‌خاطر تأمین مالی تروریسم تحت تحقیقات قرار دارد، دیدار کرد.
در ۹ نوامبر ۲۰۲۳، «ارسیلیا سوده»، نماینده دیگر فرانسه تسلیم‌ناپذیر، «مریم ابودقه»، عضو دفتر سیاسی جبهه خلق برای آزادی فلسطین را به نمایش یک مستند به نام «یا الله غزه» در ساختمان مجلس ملی دعوت کرد. ۲۴ ساعت بعد، مریم ابودقه توسط مقامات فرانسوی به قاهره اخراج شد.
در ۱۰ مه، «ریما حسن»، فلسطینی‌تبار و نماینده پارلمان اروپا از فرانسه در مجمع اجتماعی مغرب-مشرق در تونس شرکت کرد که در آن اعضای جهاد اسلامی فلسطین که یک تشکیلات تروریستی تحت حمایت ایران است و نمایندگان حماس حضور داشتند.
در اواسط اوت، ریما حسن در امان، اردن، در تظاهراتی به‌مناسبت شهادت «اسماعیل هنیه»، رئیس حماس، که در ۳۱ ژوئیه در تهران ترور شد، حضور داشت.
منبعی که زمانی به دستگاه امنیتی ایران نزدیک بوده و از طریق پیام‌رسانی رمزگذاری شده با آتلانتیکو تماس گرفته، تأیید کرد: «بله، جمهوری اسلامی ایران از جنبش‌های چپ در اروپا و فرانسه با استفاده از دستکاری موضوع فلسطین بهره‌برداری می‌کند. زیرا فلسطین هم یک مسئله سوسیالیستی و هم یک مسئله اسلامی است.»
روایت جاسوس دوجانبه ایران و فرانسه
«ماتیو قدیری» نیز که شرح فعالیت‌های دوران مأموریتش به داستان‌های جاسوسی و سریال‌های نتفلیکس می‌ماند، این گفته‌ها را تأیید می‌کند. در زمانی که این فرد فرانسوی ایرانی‌تبار مشغول کار بود، سرویس‌های مخفی ایران تلاش کردند او را برای جاسوسی و تأثیرگذاری بر شخصیت‌های حزب سوسیالیست به خدمت بگیرند، در حالی که نمی‌دانستند که او برای دستگاه ضدجاسوسی فرانسه کار می‌کند.
بسیاری از پناهجویان ایرانی که در سال‌های ۸۸ و ۸۹ از ایران به ترکیه گریخته و قصد مهاجرت به فرانسه را داشتند ماتیو قدیری را در ترکیه دیده‌اند.
او که با تأیید مقامات ارشد خود، به جاسوس دو جانبه بدل شده بود یادآوری می‌کند: «وقتی که من به سرویس‌های ایرانی نفوذ کردم، متوجه شدم که آن‌ها ۲۵ سال از فرانسه عقب هستند. آن‌ها از من خواستند از مشاوران میتران جاسوسی کنم تا بفهمم نظرشان درباره ایران چیست.»
روایت او که همکاران سابقش هم آن را تأیید کرده‌اند، برای آنتلانتیکو تردیدی باقی نمی‌گذارد: «سرویس‌های مخفی ایران دهه‌هاست که عملیات‌های دستکاری و نفوذ را در میان چپ و چپ افراطی فرانسه سازماندهی می‌کنند.»
او اشاره می‌کند که سرویس‌های اطلاعاتی ایران از روش‌های مشابه با روسیه استفاده می‌کنند که ریشه‌های آن به همکاری با سوری‌ها و مشورت با اتحاد جماهیر شوروی در دهه ۱۹۸۰ بازمی‌گردد.
قدیری توضیح می‌دهد که از سال ۲۰۱۶، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، که قبلاً بیشتر در داخل ایران فعال بود، مأموریت‌های اطلاعاتی خود را در خارج از کشور گسترش داد و شروع به جذب افراد خارجی، از جمله افرادی که در کشورهای خود موقعیت‌های مهمی داشتند، کرد. این افراد از طریق حمایت مالی و ارتباط با نهادهای اسلامی به خدمت گرفته می‌شدند.
قدیری تأیید می‌کند که ایران در فرانسه افرادی مانند پزشکان، وکلا و دانشجویان ایرانی را هدف قرار می‌دهد تا از آن‌ها برای نفوذ به محافل سیاسی استفاده کند. همچنین اشاره می‌کند که اصلاح‌طلبان ایرانی، که به‌عنوان میانه‌روها شناخته می‌شوند، تا سال ۲۰۱۸ نقش مهمی در نفوذ به نهادهای فرانسوی داشتند. با این حال، پس از لغو توافق هسته‌ای ایران توسط دونالد ترامپ در سال ۲۰۱۸، نقش محافظه‌کاران بیشتر شد.
در بخش دیگری از مصاحبه، قدیری می‌گوید که ایران از طریق حمایت مالی از گروه‌های فلسطینی و انجمن‌های اسلامی سعی در نفوذ به فرانسه و سایر کشورها دارد.
هدف جمهوری اسلامی از تلاش برای نفوذ در فرانسه چیست؟
«آرمان شهبازی» هشدار می‌دهد: «آن‌ها نه تنها وضعیت خاورمیانه را دستکاری می‌کنند، بلکه در فرانسه نیز اهدافی دارند. این عملیات‌های دخالت در بالاترین سطوح احزاب سیاسی و جمهوری فرانسه، مانند اتحاد میان چپ افراطی و اسلام‌گرایان، یادآور چیزی است که در سال ۱۹۷۸ میلادی در ایران رخ داد، یک سال پیش از به قدرت رسیدن خمینی. ما شاهد تکرار همان سناریو هستیم، اما این بار بخشی از چپ افراطی فرانسه تحت تأثیر جمهوری اسلامی ایران قرار دارد.»
رسانه فرانسوی این گونه نتیجه می‌گیرد که «آخوندهای تهران در حال پیاده‌سازی همان مکانیسمی در فرانسه هستند که آن‌ها را در سال ۱۹۷۹ به قدرت رساند، با این امید که یک انقلاب جدید را به وجود آورند.»
امانوئل رضوی، نویسنده گزارش آتلانتیکو، پس از انتشار مطلبش در مصاحبه با شبکه رادیوی «اروپا ۱» (Europ 1) فرانسه گفت که برخی نمایندگان حزب کمونیست و «فرانسه تسلیم‌ناپذیر» حمایت خود از «صلاح حموری» را بی‌اهمیت نشان داده‌اند اما اضافه کرد: «این واقعیت که او با اعضای یک سازمان تروریستی شناخته شده توسط اتحادیه اروپا در ارتباط است، انکارناپذیر می‌نماید.»
به نوشته آتلانتیکو، معرفی این افراد به‌عنوان قربانی یا مبارز در نشست‌ها و کنفرانس‌ها، هیچ‌چیز را در مورد ماهیت واقعی آن‌ها، با توجه به حقایق و قوانین بین‌المللی، تغییر نمی‌دهد. به‌ویژه اینکه گروه‌هایی مانند جببه خلق که آن‌ها به آن وابسته‌اند یا با آن‌ها ارتباط دارند، ولو غیرمستقیم، به جمهوری اسلامی ایران مرتبط هستند.
شکایت وکلای بدون مرز
چند ماه پیش، شکایتی به‌عنوان «همکاری با یک قدرت خارجی» توسط «وکلای بدون مرز» علیه «توما پورت»، «ارسلیا سودایس» و «ریما حسن» تنظیم شد.
وکیل فرانسوی، عود ویل رینال در گفتگوی تلفنی با آتلانتیکو گفته است: «ما از زمان تأسیس انجمن‌مان (در ۱۹۸۳)، به‌ویژه از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ به بعد، شکایت‌های زیادی از موارد نفرت‌پراکنی، خشونت یا تبعیض نژادی مصداق قانون مطبوعات ۱۸۸۱ یا به‌خاطر تمجید از تروریسم تنظیم کرده‌ایم. برخی از این شکایات منجر به محکومیت شده‌اند و برخی دیگر هنوز در دست بررسی توسط دادستانی هستند. با این حال، در مورد حقایق مطرح شده در آخرین شکایت ما، به نظر می‌رسد که نویسندگان آن‌ها از بیان نظرات خود فراتر رفته‌اند و اقداماتی واقعی انجام داده‌اند که شامل تماس‌های مستقیم با اعضای گروه‌های تروریستی بوده، که به انجام اعمالی مخالف منافع فرانسه و شهروندان فرانسوی - به‌ویژه قربانیان ۷ اکتبر - منجر شده است.»
ماتیو قدیری در پاسخ به این پرسش می‌گوید: «اگر آن‌ها ساده‌لوح هستند، پس لیاقت نمایندگی مجلس را ندارند. اما اگر می‌دانند چه کرده‌اند، آن گاه مسئله خیانت مطرح می‌شود.»
افراد مرتبط با حزب کمونیست یا «فرانسه تسلیم‌ناپذیر» که آتلانتیکو با آن‌ها تماس گرفته، واکنشی به این گزارش نشان نداده‌اند.
