کارگرانِ معترض شکلات‌سازیِ تبریز: ۱۱ ساعت کارِ روزانه با ۹ میلیون تومان حقوق ماهانه!‌

 کارخانه شکلات‌سازیصدای آمریکا: جمعی از کارگران یک شرکت شکلات‌سازیِ تبریز نسبت به میزان ساعت طولانی کار روزانه و دریافتی ماهانه اندک خود اعتراض کرده و آن را برای روزی ۱۱ تا ۱۳ ساعت کار، «ناعادلانه» دانسته‌اند.

به گزارش خبرگزاری «ایلنا»، زنِ جوانی که به نمایندگی از دیگر کارگران، حاضر به گفتگو با این خبرگزاری شده، وضعیتِ کارگرانِ کارخانه را این‌گونه شرح می‌دهد: «از شنبه تا پنجشنبه ۱۱ ساعت کار می‌کنیم، سه ساعت اضافه کارِ اجباریست و با این میزان کار، اگر جریمه نشویم، ماهی ۹ تا ۹ و نیم میلیون تومان حقوق می‌گیریم.»

نماینده کارگران معترض افزوده است: «فقط کسانی که خیلی به کار نیاز دارند می‌مانند، (حجم) کار زیاد است و شرایط سخت و حقوق ناچیز. خیلی‌ها می‌آیند و یک ماه نشده، می‌روند.»

اوایل این ماه، کارگران صنایعِ غذایی شیرین عسل و کمی بعدتر، کارگرانِ بستنیِ اطمینانِ تبریز، مقابلِ کارخانه‌هایشان تجمع و به «ناچیز بودنِ حقوق و ناتوانی در تامین معیشتِ خانواده» اعتراض کردند.

آنها در این تجمعات اعتراضی می‌گفتند «هزینه‌ها» چنان بالا رفته که دیگر از تامین «اساسی‌ترین نیازهای زندگیِ خود» نیز ناتوان مانده‌اند.

کارگران یک کارخانه شکلات‌سازی دیگر شهر تبریز نیز نسبت به وضعیت بد کاری خود و دریافت حقوق پایین و نامتناسب با میزان ساعات کاری روزانه، اعتراض دارند.

یکی از این کارگران معترض، زن ۴۵ ساله‌ای با دو فرزندِ دانشجو است که می‌گوید چون همسرش به تنهایی نتوانسته زندگی را بچرخاند، مجبور به کارگری در کارخانه شده است. به گفته‌ او، اکثرِ کارگرانِ کارخانه، زن هستند و درآمدشان با ۱۱ ساعت کار در ۶ روزِ هفته حدود «۹ میلیون تومان» است.

آنها نیز همچون کارگرانِ کارخانه قبلی، ۵ و نیم صبح سوارِ سرویس می‌شوند و بیش از یک ساعت در راه هستند، تا ساعتِ ۷ صبحانه می‌خورند و رأس ساعتِ ۷ شروع به کار می‌کنند؛ ایستادن بدونِ وقفه پای دستگاه، و آنگونه که می‌گویند: «حق نشستن نداریم، این یک قانون است!»

سمیه گلپور، رئیس کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگری ایران، چهارم بهمن ماه «عقب‌ماندگی مزد از تورم، عدم امنیت شغلی و ناتوانی در تامین معاش» را دلیل اصلی «مهاجرت کارگران ماهر» به کشورهایی مانند عراق، عمان و ترکیه اعلام کرده بود.

به نوشته ایلنا، سیاستِ «ارزان‌سازیِ نیروی کار» در جمهوری اسلامی که هر سال، به بهانه «حمایت از تولید»، شدیدتر از سال قبل پیگیری و اجرا می‌شود، عرصه را چنان بر بسیاری از کارگران تنگ کرده که اگر «شغل دوم و سومی» وجود نداشته باشد و اگر زن و مرد بیش از نیمی از ساعاتِ شبانه‌روزِ خود را صرفِ کار نکنند، «عملا امکانی برای گذرانِ زندگی نیز وجود نخواهد داشت.»

این میزان حقوق‌های پرداختی که در موارد مشابه دیگر کارخانجات و کارگاه‌ها تولیدی نیز در همین محدوده است، در حالی پرداخت می‌شود که بیست و پنجم بهمن ماه محسن باقری، نماینده کارگری در شورای‌عالی کار گفته بود با توجه به «نرخ تورم آذر ماه»، نرخ سبد معیشت کارگران «۲۳ میلیون و ۵۰۰ تومان» محاسبه شده که این رقم در دی ماه، بیشتر نیر خواهد بود.