خانواده نرگس محمدی: این افتخار متعلق به تک‌تک مردم مقاوم و شجاع ایران است
رأی دهید
او گفت که این جایزه نرگس را در مبارزه اش برای حقوق بشر جسورتر خواهد کرد اما مهمتر از آن این است که این جایزه در واقع به [جنبش] زن، زندگی و آزادی اهدا شده است.
خانواده نرگس محمدی طی بیانیه‌ای که در اینستاگرام شخصی او منتشر شده از کمیته صلح نوبل به‌خاطر اعطای این جایزه به خانم محمدی قدردانی کرد و به همه زنان ایرانی تبریک گفت.
در بیانیه آمده است: «خانواده نرگس محمدی از طرف او قدردانی عمیق خود را به کمیته صلح نوبل برای اعطای این افتخار بزرگ به او ابراز می‌کنند.»
این بیانیه در ادامه می‌گوید: «ما همچنین می‌خواهیم تبریکات صمیمانه خود را به همه ایرانیان، به ویژه زنان و دختران شجاع ایران که با شجاعت خود در مبارزه برای آزادی و برابری، توجه جهان را جلب کردند، ابراز کنیم. این افتخار چشمگیر شاهدیست ماندگار بر تلاش مدنی و صلح‌آمیز خستگی‌ناپذیر نرگس محمدی در ایجاد تغییر و آزادی برای ایران است.»
خانواده او با ابراز تاسف که خانم محمدی اکنون در زندان است، گفته: «متأسفانه نرگس در کنار ما نیست تا این لحظه فوق‌العاده را به اشتراک بگذاریم. به این دلیل که ناعادلانه زندانی شده نمی‌توانیم شاهد واکنش شادمانه او به این خبر قابل توجه و باشکوه باشیم.»
خانواده او جایزه رامتعلق به همه ایرانیان دانسته و گفته اند: «این افتخار قابل توجه متعلق به تک تک شما مردم مقاوم و شجاع ایران است که خستگی‌ناپذیر و مسالمت‌آمیز برای آزادی مبارزه کرده‌اید.»
در پایان این بیانیه گفته شده: «بیایید برای جشن گرفتن این افتخار مهم، با درود ویژه به زنان و دخترانی که با شجاعت و شجاعت باورنکردنی خود در سال گذشته در جنبش «زن، زندگی، آزادی» توجه جهانیان را به خود جلب کرده‌اند، جشن بگیریم. صمیمانه‌ترین تبریکات ما از طرف خانواده نرگس به مردم برجسته ایران است. همانطور که همیشه نرگس می‌گوید: پیروزی آسان نیست اما مسلم است.»
علی رحمانی، پسر نرگس محمدی: خیلی به مادرم افتخار می‌کنم
او با علی پسر نرگس محمدی گفتگو کرد. علی رحمانی که می‌گوید یکسال و حدود ۸ ماه است از صحبت کردن با مادرش محروم بوده اما تاکید می‌کند که مادرش همیشه در قلبش جای دارد.
علی رحمانی گفت که از شنیدن این خبر خیلی خوشحال شده و خیلی به مادرش افتخار می‌کند.
علی رحمانی گفت: «این جایزه برای مردم ایران و این اعتراضات است.»
او گفت که اگر می‌توانست اکنون با مادرش صحبت کند به او می‌گفت که خیلی بهش افتخار می‌کند و از او می‌خواهد که مثل همیشه شجاع باشد.
او می‌گوید به مادرم می‌گفتم: «خیلی دوستت داریم. اینجا ما همگی به شما افتخار می‌کنیم.»
علی و کیانا، فرزندان دو قلوی خانم محمدی در سال ۸۹ وقتی سه سال و نیمه بودند شاهد بازداشت شبانه مادرشان بودند.
آنها چند سال بعد زمانی که باز مادرشان در زندان بود از ایران خارج شدند و همراه پدرشان در فرانسه زندگی می‌کنند.
