نفس‌های آخر شرکت داروگر؛ اندک‌ کارگران باقیمانده بلاتکلیف هستند

 شامپو تخم‌مرغی داروگر یکی از محصولات نوستالژیک شرکت داروگر استصدای آمریکا: پنجاه کارگر باقیمانده در شرکت داروگر با سوابق با «حداقل ۱۰ و حداکثر ۲۵ سال» پس از بیش از سه ماه، هنوز در بلاتکلیفی به سر می‌برند.

خبرگزاری ایلنا در گزارشی به نقل از یکی از کارگران داروگر از وضعیت دشوار معیشتی کارگران این شرکت قدیمی خبر داده است.

این کارگر به ایلنا گفت که تنها تعداد محدودی از کارگران با دست‌فروشی، مسافرکشی و نگهبانی واحدهای تولیدی و مسکونی، معیشت خود را تأمین می‌کنند و بقیه هنوز نتوانسته‌اند شغلی پیدا کنند.

کارکنانی هم که در آستانه بازنشستگی هستند، به دلیل انجام نشدن تسویه حساب و وقفه‌‌‌ای که پس از بیکاری در سابقه بیمه‌شان افتاده است، امکان بازنشسته شدن ندارند.

شرکت داروگر از اوایل خرداد امسال به دلیل «مشکلات مالی» چندین بار تعطیل شده است.

محمدرضا فرزعلیان، مسئول کانون شوراهای اسلامی کار غرب تهران، پیشتر گفته بود که شرکت داروگر، یک هزار و ۱۰۰ کارگر داشت که در سال‌های اخیر «اخراج» شدند و تنها ۵۰ تن باقی ماند‌ه‌اند.

به گفته او، به دلیل «بی تدبیری»، کارگران داروگر ماه‌ها نه تنها ریالی بابت دستمزدشان دریافت نکرده‌اند، بلکه حق بیمه‌های‌شان هم واریز نشده است.

داروگر نخستین تولیدکننده مواد شوینده در ایران، توسط غلام‌رضا داروگر در سال ۱۳۰۷ در اصفهان راه‌اندازی شد و در سال ۱۳۲۰، با گسترش محصولات تولیدی، به تهران انتقال یافت.

این شرکت پس از انقلاب بهمن ۵۷، به نهادهای حکومتی واگذار شد.

اولین محصول این کارخانه، صابون «سوبلمه» بود. صابون نخل داروگر، شامپو تخم‌مرغی، و مایع ظرف‌شویی ریکا، از محصولات شناخته شده این شرکت هستند.

کاربران در فضای مجازی با عباراتی چون «پایان نوستالژی تمام ایرانی‌ها» و «مرگ یک عمر تلاش» خبر تعطیلی داروگر را به اشتراک گذاشتند و تصاویری از محصولات خاطره‌انگیز آن را منتشر کردند.
ورشکستگی شرکت داروگر در سال ۹۶ و ۹۹ نیز در رسانه‌های ایران خبرساز شده بود. این موضوع در سال ۹۶ توسط وزارت صنعت، معدن و تجارت تکذیب شد. این در شرایطی بود که به گزارش رسانه‌های ایران، در سال ۹۹، بدهی داروگر با فروش ۴۸ کامیون توسط سازمان امور مالیاتی تسویه شد.

مدیرعامل شرکت داروگر در ۱۵ خرداد امسال ضمن اعتراض به مشکلات تولید در ایران و اعلام تعطیلی این کارخانه، در نامه‌ای به خبرگزاری ایلنا، دلیل تعطیلی این کارخانه را «تحمیل مالیات‌های ناعادلانه و ممانعت از خرید مواد اولیه و فروش کالا» عنوان کرد.

بیژن اسماعیلی، در این نامه از «برخوردهای سلیقه‌ای» و «سیاست‌های غلط اقتصادی در ایران» و همچنین از محدودیت‌های ایجاد شده برای خرید مواد اولیه و فروش کالا نیز گله کرد.

شرکت داروگر تنها یکی از کارخانه‌های قدیمی و باسابقه ایران است که به چنین سرنوشتی دچار می‌شود.

کارخانه داروسازی «الحاوی» نیز بعد از ۵۵ سال فعالیت، اعلام تعطیلی کرده است.

مدیرعامل این شرکت در نامه‌ای خطاب به رئیس سازمان غذا و دارو نوشت: «با وجود تلاش بی‌دریغ این شرکت جهت تأمین کمبودهای دارویی، همه فعالیت‌های این شرکت ۵۵ ساله تعطیل شده و تمامی پرسنل (حدود ۵۰۰ تن) تعدیل می‌شوند.»