گزارشگر زن افغان: ایران از برکت وجود افغان ها اروپا شده!

از نظر ساختمانهای تهران درست میگه. ایرانیها نمیتونستن در این سالها اینهمه ساختمان و برج بسازن. امیدوارم عاقل باشن و با تجربه ای که کسب کردن کشور خودشون رو آباد کنن. دست از تعصب دینی بردارن قطعا از ایرانیها بهتر زندگی میکنن.

۱) مقدمه؛ من ۲۱ سال در زادگاه اولم(ایران) زندگی‌ کردم، و تا به‌امروز، ۲۱ سال هم‌ هست که در زادگاه دومم(اکراین) زندگی‌ می‌کنم، در یک‌کلام، خود را شهروند کره‌ی زمین می‌دانم، و همیشه سعی‌ دارم تا هر دیدگاهی که می‌گویم، بدون طرفداری بی‌جا و به‌همان نسبت انتقاد بی‌اساس در مورد اقوام و ملیت‌ها باشد. / گرام، کامنت و دیدگاه شما درست است، اما این حقیقت را نیز نباید نادیده بگیریم، که بخاطر اشتباه وحشتناک برخی‌ افراد، دیگرانی که نام هموطن ایشان را دارند نیز مورد بی‌مهری قرار می‌گیرند (گنه کرد در بلخ آهنگری، به شوشتر زدند گردن مسگری). / در اینکه اتباع افغانستان در ایران زحمت‌کش هستند و با شرافت پول در‌می‌آورند شکی‌ نیست، اما بودند برخی‌شان که *کارها و جرم‌های شخصی‌* انجام دادند. *جرم شخصی‌* یعنی اینکه کسی‌ بدون اینکه عضو گروه یا دسته‌ای باشد، *به‌گونه‌ی مستقل* دست به جنایت و کار‌های اشتباه بزند، برای نمونه، --- (ادامه ....)

۲) برای نمونه، آن موارد و کار‌های ضد‌قانونی که برخی‌ ایرانیان در دنیا انجام داشتند را که گفتید، جزو جرم‌های شخصی‌ محسوب نمی‌شود، بلکه مساله‌اش مربوط به جرم‌های گروهی و سازمان‌دهی‌شده است، اما جرم‌هایی‌ که برخی‌ از اتباع افغانستان در ایران انجام دادند -و سپس سبب بدنام شدن هم‌وطنان بی‌گناه‌شان شدند-، در گروه جرم‌های شخصی‌ و فردی است. / میانه‌ی دهه‌ی ۷۰، نزدیک منزل پدر‌بزرگ من، ساختمان می‌ساختند. یکی‌ از خانم‌های همسایه‌، صبح زود رفته بوده نانوایی و نان خریده بوده. هنگام برگشت به خانه، یک کارگر افقانستانی، او را به داخل ساختمان نیمه‌کاره می‌کشاند، به او تجاوز می‌کند و سپس او را می‌کشد (از این موارد، توسط اتباع افقانستان در ایران، کم اتفاق نیفتاده). عموی من --- (ادامه ....)

۳) عموی من جراح بود. دهه‌ی ۷۰ یک روز تعریف کرد که چند شب پیش هنگام کشیک شب در بیمارستان، دو تبعه افغانستان، یک هموطن خود را که خون‌ریزی داشته به‌آنجا می‌آورند، و سپس یک پاکت هم به ایشان می‌دهند. داخل پاکت دو چیز گوی‌مانند سفید‌رنگ بوده، که در اصل بیضه‌های فرد زخمی بوده. ماجرا این بوده که آنها باهم دعوای‌شان می‌شود، سپس دیگری چاقو برمیدارد و کیسه‌ی بیضه‌های هم‌وطن خود را پاره می‌کند. / لازم به گفتن است، که از سال ۱۳۶۷ تا نیمه‌ی اول دهه‌ی ۷۰، ایرانیانی که به ژااپن می‌رفتند، برخی‌شان کارهای بد انجام می‌دادند، اما سطح کار آن‌ها، هیچ‌گاه شامل دو مورد جنایی که برخی‌ از اتباع افغانستان -بارها- در ایران انجام دادند نبوده است. --- (ادامه ....)

۴) زمانی‌که من از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۰ در دانشگاه کارازین خارکف در رشته‌ی مترجمی و ادبیات زبان روسی تحصیل می‌کردم، لیسانس و سپس ماگیستر (به‌عنوان زبان دوم هم آلمانی می‌خواندم و آن سال‌ها با واژه‌های ساده، آلمانی راحت صحبت می‌کردم و مطلب می‌نوشتم، اما اکنون چون سال‌هاست که دیگر پراکتیک گفتاری ندارم، آن‌را فراموش کردم. البته اگر ۶ ماه در بین آلمان‌زبان‌ها باشم و یک دوره‌ی کوتاه زبان آلمانی در محیط خود آلمان بگذرانم، تمام اطلاعت زبان آلمانیم، دوباره تجدید می‌شود) - در سال‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ در دانشگاه کارازین خارکف، بین افراد مدرس و کارکنان دانشگاه، بودند چند دختر و خانم، که وقتی‌ فهمیدند که من زاده‌ی ایران هستم، رفتارهای بدی با من انجام می‌دادند. چند سال که گذشت --- (ادامه ....)

۵) چند سال که گذشت (یعنی در دوران انتهایی تحصیلم - ۲۰۰۹ - ۲۰۱۰) فهمیدم که هرکدام از این خانم‌های خارکفی، با شهروندانی از پاکستان، عراق، مراکش و امثال آن، که محصل دانشگاه بودند، وارد رابطه‌ی دوستی‌ -و به احتمال زیاد جنسی‌- شده بودند، بعد آن شهروند شرقی‌ که تحصیل‌اش تمام شده، او را ول‌کرده‌بوده و به کشور خود برگشته‌بوده!. حال این دخترها و زن‌ها، وقتی‌ فهمیدند که من ایرانی هستم، گمان می‌کردند که من هم هموطن پاکستانی و عراقی و عرب محسوب می‌شوم، و حتما هم مثل آنها هستم!، و این درحالی بود که آن زمان من دیگر مزدوج بودم (همسرم روس بودند - از ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۲ مزدوج بودیم)، و بنا به آیین ارتدوکس راست‌اسلاو، حلقه‌ی ازدواجم هم در انگشت دست راستم بود. اما این چند نفر دختر و زن، بدون توجه به این مساله، دایم با من بدرفتاری می‌کردند، چون ایرانی بودم و به‌خیال آن‌ها، می‌شدم تبعه‌ی کشورهایی که نام بردم. (گنه کرد در بلخ آهنگری، به شوشتر زدند گردن مسگری). پایان این مبحث. وقت خوش ~

افغانستان( خراسان شرقی)، و مردم آن( بجز پشتون ها ) برادران تاریخی، فرهنگی و زبانی ما هستند، چه خوب چه بد. از پشتون طالبانی البته« باید » متنفر بود

1-در جواب فرمایشات جنابعالی همانطور که اشاره کردم درهرجامعه ای خوب و بد وجود دارد.فاکتورهایی چون جنگ آواراگی بیسوادی و دین زدگی وغیره به جمع بدان می افزاید. سخن به درازا نبرم. معتقد هستم که خصلت ما ایرانی ها با بلند پروازی منم و منم آمیخته شده است،قتلهای ناموسی،دزدی،قلدربازی وکاردکشی درخارج بیشتر شخصی است تا باندبازی. که البته طیف ایرانی ها در هر جریان منفی دیده میشود.مگر کم داشتیم ایرانی قتل و جنایت میکرد ولی به پای افغانستانی ها نوشته میشد ومورد بی مهری و توهین وکتک کاری قرار میگرفتند؟

۲-مگرخفاش شب ایرانی نبود؟ بنده سالیان درازی است که از دوران دانشجویی بصورت خانوادگی با افغانستانی ها رفت وآمد دارم.درایران و افغانستان با دوستان افغانستانی درتماس هستم.بدون اغراق یک تار موی این انسانهای شریف را به ۱۰۰ تا ایرانی اوباش شارلاتان نمیدهم.بنده مرزها را برسمیت نمیشناسم. انسانها را براساس رنگ ومذهب و قوم ونژاد بررسی نمیکنم.درهمین خارج درتماس با ایرانی بیشتر محتاط هستم تا افغانستانی ها!ناف اکثر ما را گویی برای کلک ودروغ ونیرنگ بریده اند.توی همین سایت نظرات را بخوان و برو بالا!بدون شک بیسوادی وخشونت درجامعه افغانستان زیاد است،ولی قرارنیست ماخودمان را درمقابل آنها نروژی و سویسی بدانیم.موفق باشید

۲-مگرخفاش شب ایرانی نبود؟ بنده سالیان درازی است که از دوران دانشجویی بصورت خانوادگی با افغانستانی ها رفت وآمد دارم.درایران و افغانستان با دوستان افغانستانی درتماس هستم.بدون اغراق یک تار موی این انسانهای شریف را به ۱۰۰ تا ایرانی اوباش شارلاتان نمیدهم.بنده مرزها را برسمیت نمیشناسم. انسانها را براساس رنگ ومذهب و قوم ونژاد بررسی نمیکنم.درهمین خارج درتماس با ایرانی بیشتر محتاط هستم تا افغانستانی ها!ناف اکثر ما را گویی برای کلک ودروغ ونیرنگ بریده اند.توی همین سایت نظرات را بخوان و برو بالا!بدون شک بیسوادی وخشونت درجامعه افغانستان زیاد است،ولی قرارنیست ماخودمان را درمقابل آنها نروژی و سویسی بدانیم.موفق باشید

سپاس برای هر دو کامنت و تمام مواردی که فرمودید. قصد پرحرفی‌ ندارم، فقط این مورد آخر رو نیز خاطرنشان کنم. متوجه صحبت‌های شما هستم. خفاش شب، در زادگاهش یعنی در کشور خودش اقدام به جنایات کرده بود، *یک پرانتز*؛ وقتی‌ شخصی‌ در کشوری دیگر کار ناشایستی انجام میده، خود‌به‌خود در آن جامعه میره زیر زربین، و سبب می‌شه تا سابقه‌ی دیگر هموطنانش که در آن کشور -چه محصل چه به‌عنوان نیروی کار و چه مقیم هستند- نیز، نزد مردم آن کشور خراب گردد. این مساله یک حقیقت هست، یک حقیقت تلخ. / سلامت باشید

سپاس برای هر دو کامنت و تمام مواردی که فرمودید. قصد پرحرفی‌ ندارم، فقط این مورد آخر رو نیز خاطرنشان کنم. متوجه صحبت‌های شما هستم. خفاش شب، در زادگاهش یعنی در کشور خودش اقدام به جنایات کرده بود، *یک پرانتز*؛ وقتی‌ شخصی‌ در کشوری دیگر کار ناشایستی انجام میده، خود‌به‌خود در آن جامعه میره زیر زربین، و سبب می‌شه تا سابقه‌ی دیگر هموطنانش که در آن کشور -چه محصل چه به‌عنوان نیروی کار و چه مقیم هستند- نیز، نزد مردم آن کشور خراب گردد. این مساله یک حقیقت هست، یک حقیقت تلخ. / سلامت باشید

۲-مگرخفاش شب ایرانی نبود؟ بنده سالیان درازی است که از دوران دانشجویی بصورت خانوادگی با افغانستانی ها رفت وآمد دارم.درایران و افغانستان با دوستان افغانستانی درتماس هستم.بدون اغراق یک تار موی این انسانهای شریف را به ۱۰۰ تا ایرانی اوباش شارلاتان نمیدهم.بنده مرزها را برسمیت نمیشناسم. انسانها را براساس رنگ ومذهب و قوم ونژاد بررسی نمیکنم.درهمین خارج درتماس با ایرانی بیشتر محتاط هستم تا افغانستانی ها!ناف اکثر ما را گویی برای کلک ودروغ ونیرنگ بریده اند.توی همین سایت نظرات را بخوان و برو بالا!بدون شک بیسوادی وخشونت درجامعه افغانستان زیاد است،ولی قرارنیست ماخودمان را درمقابل آنها نروژی و سویسی بدانیم.موفق باشید

۲-مگرخفاش شب ایرانی نبود؟ بنده سالیان درازی است که از دوران دانشجویی بصورت خانوادگی با افغانستانی ها رفت وآمد دارم.درایران و افغانستان با دوستان افغانستانی درتماس هستم.بدون اغراق یک تار موی این انسانهای شریف را به ۱۰۰ تا ایرانی اوباش شارلاتان نمیدهم.بنده مرزها را برسمیت نمیشناسم. انسانها را براساس رنگ ومذهب و قوم ونژاد بررسی نمیکنم.درهمین خارج درتماس با ایرانی بیشتر محتاط هستم تا افغانستانی ها!ناف اکثر ما را گویی برای کلک ودروغ ونیرنگ بریده اند.توی همین سایت نظرات را بخوان و برو بالا!بدون شک بیسوادی وخشونت درجامعه افغانستان زیاد است،ولی قرارنیست ماخودمان را درمقابل آنها نروژی و سویسی بدانیم.موفق باشید

1-در جواب فرمایشات جنابعالی همانطور که اشاره کردم درهرجامعه ای خوب و بد وجود دارد.فاکتورهایی چون جنگ آواراگی بیسوادی و دین زدگی وغیره به جمع بدان می افزاید. سخن به درازا نبرم. معتقد هستم که خصلت ما ایرانی ها با بلند پروازی منم و منم آمیخته شده است،قتلهای ناموسی،دزدی،قلدربازی وکاردکشی درخارج بیشتر شخصی است تا باندبازی. که البته طیف ایرانی ها در هر جریان منفی دیده میشود.مگر کم داشتیم ایرانی قتل و جنایت میکرد ولی به پای افغانستانی ها نوشته میشد ومورد بی مهری و توهین وکتک کاری قرار میگرفتند؟

افغانستان( خراسان شرقی)، و مردم آن( بجز پشتون ها ) برادران تاریخی، فرهنگی و زبانی ما هستند، چه خوب چه بد. از پشتون طالبانی البته« باید » متنفر بود

۵) چند سال که گذشت (یعنی در دوران انتهایی تحصیلم - ۲۰۰۹ - ۲۰۱۰) فهمیدم که هرکدام از این خانم‌های خارکفی، با شهروندانی از پاکستان، عراق، مراکش و امثال آن، که محصل دانشگاه بودند، وارد رابطه‌ی دوستی‌ -و به احتمال زیاد جنسی‌- شده بودند، بعد آن شهروند شرقی‌ که تحصیل‌اش تمام شده، او را ول‌کرده‌بوده و به کشور خود برگشته‌بوده!. حال این دخترها و زن‌ها، وقتی‌ فهمیدند که من ایرانی هستم، گمان می‌کردند که من هم هموطن پاکستانی و عراقی و عرب محسوب می‌شوم، و حتما هم مثل آنها هستم!، و این درحالی بود که آن زمان من دیگر مزدوج بودم (همسرم روس بودند - از ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۲ مزدوج بودیم)، و بنا به آیین ارتدوکس راست‌اسلاو، حلقه‌ی ازدواجم هم در انگشت دست راستم بود. اما این چند نفر دختر و زن، بدون توجه به این مساله، دایم با من بدرفتاری می‌کردند، چون ایرانی بودم و به‌خیال آن‌ها، می‌شدم تبعه‌ی کشورهایی که نام بردم. (گنه کرد در بلخ آهنگری، به شوشتر زدند گردن مسگری). پایان این مبحث. وقت خوش ~

۴) زمانی‌که من از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۰ در دانشگاه کارازین خارکف در رشته‌ی مترجمی و ادبیات زبان روسی تحصیل می‌کردم، لیسانس و سپس ماگیستر (به‌عنوان زبان دوم هم آلمانی می‌خواندم و آن سال‌ها با واژه‌های ساده، آلمانی راحت صحبت می‌کردم و مطلب می‌نوشتم، اما اکنون چون سال‌هاست که دیگر پراکتیک گفتاری ندارم، آن‌را فراموش کردم. البته اگر ۶ ماه در بین آلمان‌زبان‌ها باشم و یک دوره‌ی کوتاه زبان آلمانی در محیط خود آلمان بگذرانم، تمام اطلاعت زبان آلمانیم، دوباره تجدید می‌شود) - در سال‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ در دانشگاه کارازین خارکف، بین افراد مدرس و کارکنان دانشگاه، بودند چند دختر و خانم، که وقتی‌ فهمیدند که من زاده‌ی ایران هستم، رفتارهای بدی با من انجام می‌دادند. چند سال که گذشت --- (ادامه ....)

۳) عموی من جراح بود. دهه‌ی ۷۰ یک روز تعریف کرد که چند شب پیش هنگام کشیک شب در بیمارستان، دو تبعه افغانستان، یک هموطن خود را که خون‌ریزی داشته به‌آنجا می‌آورند، و سپس یک پاکت هم به ایشان می‌دهند. داخل پاکت دو چیز گوی‌مانند سفید‌رنگ بوده، که در اصل بیضه‌های فرد زخمی بوده. ماجرا این بوده که آنها باهم دعوای‌شان می‌شود، سپس دیگری چاقو برمیدارد و کیسه‌ی بیضه‌های هم‌وطن خود را پاره می‌کند. / لازم به گفتن است، که از سال ۱۳۶۷ تا نیمه‌ی اول دهه‌ی ۷۰، ایرانیانی که به ژااپن می‌رفتند، برخی‌شان کارهای بد انجام می‌دادند، اما سطح کار آن‌ها، هیچ‌گاه شامل دو مورد جنایی که برخی‌ از اتباع افغانستان -بارها- در ایران انجام دادند نبوده است. --- (ادامه ....)

۲) برای نمونه، آن موارد و کار‌های ضد‌قانونی که برخی‌ ایرانیان در دنیا انجام داشتند را که گفتید، جزو جرم‌های شخصی‌ محسوب نمی‌شود، بلکه مساله‌اش مربوط به جرم‌های گروهی و سازمان‌دهی‌شده است، اما جرم‌هایی‌ که برخی‌ از اتباع افغانستان در ایران انجام دادند -و سپس سبب بدنام شدن هم‌وطنان بی‌گناه‌شان شدند-، در گروه جرم‌های شخصی‌ و فردی است. / میانه‌ی دهه‌ی ۷۰، نزدیک منزل پدر‌بزرگ من، ساختمان می‌ساختند. یکی‌ از خانم‌های همسایه‌، صبح زود رفته بوده نانوایی و نان خریده بوده. هنگام برگشت به خانه، یک کارگر افقانستانی، او را به داخل ساختمان نیمه‌کاره می‌کشاند، به او تجاوز می‌کند و سپس او را می‌کشد (از این موارد، توسط اتباع افقانستان در ایران، کم اتفاق نیفتاده). عموی من --- (ادامه ....)

۱) مقدمه؛ من ۲۱ سال در زادگاه اولم(ایران) زندگی‌ کردم، و تا به‌امروز، ۲۱ سال هم‌ هست که در زادگاه دومم(اکراین) زندگی‌ می‌کنم، در یک‌کلام، خود را شهروند کره‌ی زمین می‌دانم، و همیشه سعی‌ دارم تا هر دیدگاهی که می‌گویم، بدون طرفداری بی‌جا و به‌همان نسبت انتقاد بی‌اساس در مورد اقوام و ملیت‌ها باشد. / گرام، کامنت و دیدگاه شما درست است، اما این حقیقت را نیز نباید نادیده بگیریم، که بخاطر اشتباه وحشتناک برخی‌ افراد، دیگرانی که نام هموطن ایشان را دارند نیز مورد بی‌مهری قرار می‌گیرند (گنه کرد در بلخ آهنگری، به شوشتر زدند گردن مسگری). / در اینکه اتباع افغانستان در ایران زحمت‌کش هستند و با شرافت پول در‌می‌آورند شکی‌ نیست، اما بودند برخی‌شان که *کارها و جرم‌های شخصی‌* انجام دادند. *جرم شخصی‌* یعنی اینکه کسی‌ بدون اینکه عضو گروه یا دسته‌ای باشد، *به‌گونه‌ی مستقل* دست به جنایت و کار‌های اشتباه بزند، برای نمونه، --- (ادامه ....)

از نظر ساختمانهای تهران درست میگه. ایرانیها نمیتونستن در این سالها اینهمه ساختمان و برج بسازن. امیدوارم عاقل باشن و با تجربه ای که کسب کردن کشور خودشون رو آباد کنن. دست از تعصب دینی بردارن قطعا از ایرانیها بهتر زندگی میکنن.

از نظر ساختمانهای تهران درست میگه. ایرانیها نمیتونستن در این سالها اینهمه ساختمان و برج بسازن. امیدوارم عاقل باشن و با تجربه ای که کسب کردن کشور خودشون رو آباد کنن. دست از تعصب دینی بردارن قطعا از ایرانیها بهتر زندگی میکنن.

۱) مقدمه؛ من ۲۱ سال در زادگاه اولم(ایران) زندگی‌ کردم، و تا به‌امروز، ۲۱ سال هم‌ هست که در زادگاه دومم(اکراین) زندگی‌ می‌کنم، در یک‌کلام، خود را شهروند کره‌ی زمین می‌دانم، و همیشه سعی‌ دارم تا هر دیدگاهی که می‌گویم، بدون طرفداری بی‌جا و به‌همان نسبت انتقاد بی‌اساس در مورد اقوام و ملیت‌ها باشد. / گرام، کامنت و دیدگاه شما درست است، اما این حقیقت را نیز نباید نادیده بگیریم، که بخاطر اشتباه وحشتناک برخی‌ افراد، دیگرانی که نام هموطن ایشان را دارند نیز مورد بی‌مهری قرار می‌گیرند (گنه کرد در بلخ آهنگری، به شوشتر زدند گردن مسگری). / در اینکه اتباع افغانستان در ایران زحمت‌کش هستند و با شرافت پول در‌می‌آورند شکی‌ نیست، اما بودند برخی‌شان که *کارها و جرم‌های شخصی‌* انجام دادند. *جرم شخصی‌* یعنی اینکه کسی‌ بدون اینکه عضو گروه یا دسته‌ای باشد، *به‌گونه‌ی مستقل* دست به جنایت و کار‌های اشتباه بزند، برای نمونه، --- (ادامه ....)

۲) برای نمونه، آن موارد و کار‌های ضد‌قانونی که برخی‌ ایرانیان در دنیا انجام داشتند را که گفتید، جزو جرم‌های شخصی‌ محسوب نمی‌شود، بلکه مساله‌اش مربوط به جرم‌های گروهی و سازمان‌دهی‌شده است، اما جرم‌هایی‌ که برخی‌ از اتباع افغانستان در ایران انجام دادند -و سپس سبب بدنام شدن هم‌وطنان بی‌گناه‌شان شدند-، در گروه جرم‌های شخصی‌ و فردی است. / میانه‌ی دهه‌ی ۷۰، نزدیک منزل پدر‌بزرگ من، ساختمان می‌ساختند. یکی‌ از خانم‌های همسایه‌، صبح زود رفته بوده نانوایی و نان خریده بوده. هنگام برگشت به خانه، یک کارگر افقانستانی، او را به داخل ساختمان نیمه‌کاره می‌کشاند، به او تجاوز می‌کند و سپس او را می‌کشد (از این موارد، توسط اتباع افقانستان در ایران، کم اتفاق نیفتاده). عموی من --- (ادامه ....)

۳) عموی من جراح بود. دهه‌ی ۷۰ یک روز تعریف کرد که چند شب پیش هنگام کشیک شب در بیمارستان، دو تبعه افغانستان، یک هموطن خود را که خون‌ریزی داشته به‌آنجا می‌آورند، و سپس یک پاکت هم به ایشان می‌دهند. داخل پاکت دو چیز گوی‌مانند سفید‌رنگ بوده، که در اصل بیضه‌های فرد زخمی بوده. ماجرا این بوده که آنها باهم دعوای‌شان می‌شود، سپس دیگری چاقو برمیدارد و کیسه‌ی بیضه‌های هم‌وطن خود را پاره می‌کند. / لازم به گفتن است، که از سال ۱۳۶۷ تا نیمه‌ی اول دهه‌ی ۷۰، ایرانیانی که به ژااپن می‌رفتند، برخی‌شان کارهای بد انجام می‌دادند، اما سطح کار آن‌ها، هیچ‌گاه شامل دو مورد جنایی که برخی‌ از اتباع افغانستان -بارها- در ایران انجام دادند نبوده است. --- (ادامه ....)

۴) زمانی‌که من از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۰ در دانشگاه کارازین خارکف در رشته‌ی مترجمی و ادبیات زبان روسی تحصیل می‌کردم، لیسانس و سپس ماگیستر (به‌عنوان زبان دوم هم آلمانی می‌خواندم و آن سال‌ها با واژه‌های ساده، آلمانی راحت صحبت می‌کردم و مطلب می‌نوشتم، اما اکنون چون سال‌هاست که دیگر پراکتیک گفتاری ندارم، آن‌را فراموش کردم. البته اگر ۶ ماه در بین آلمان‌زبان‌ها باشم و یک دوره‌ی کوتاه زبان آلمانی در محیط خود آلمان بگذرانم، تمام اطلاعت زبان آلمانیم، دوباره تجدید می‌شود) - در سال‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ در دانشگاه کارازین خارکف، بین افراد مدرس و کارکنان دانشگاه، بودند چند دختر و خانم، که وقتی‌ فهمیدند که من زاده‌ی ایران هستم، رفتارهای بدی با من انجام می‌دادند. چند سال که گذشت --- (ادامه ....)

۵) چند سال که گذشت (یعنی در دوران انتهایی تحصیلم - ۲۰۰۹ - ۲۰۱۰) فهمیدم که هرکدام از این خانم‌های خارکفی، با شهروندانی از پاکستان، عراق، مراکش و امثال آن، که محصل دانشگاه بودند، وارد رابطه‌ی دوستی‌ -و به احتمال زیاد جنسی‌- شده بودند، بعد آن شهروند شرقی‌ که تحصیل‌اش تمام شده، او را ول‌کرده‌بوده و به کشور خود برگشته‌بوده!. حال این دخترها و زن‌ها، وقتی‌ فهمیدند که من ایرانی هستم، گمان می‌کردند که من هم هموطن پاکستانی و عراقی و عرب محسوب می‌شوم، و حتما هم مثل آنها هستم!، و این درحالی بود که آن زمان من دیگر مزدوج بودم (همسرم روس بودند - از ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۲ مزدوج بودیم)، و بنا به آیین ارتدوکس راست‌اسلاو، حلقه‌ی ازدواجم هم در انگشت دست راستم بود. اما این چند نفر دختر و زن، بدون توجه به این مساله، دایم با من بدرفتاری می‌کردند، چون ایرانی بودم و به‌خیال آن‌ها، می‌شدم تبعه‌ی کشورهایی که نام بردم. (گنه کرد در بلخ آهنگری، به شوشتر زدند گردن مسگری). پایان این مبحث. وقت خوش ~

افغانستان( خراسان شرقی)، و مردم آن( بجز پشتون ها ) برادران تاریخی، فرهنگی و زبانی ما هستند، چه خوب چه بد. از پشتون طالبانی البته« باید » متنفر بود

1-در جواب فرمایشات جنابعالی همانطور که اشاره کردم درهرجامعه ای خوب و بد وجود دارد.فاکتورهایی چون جنگ آواراگی بیسوادی و دین زدگی وغیره به جمع بدان می افزاید. سخن به درازا نبرم. معتقد هستم که خصلت ما ایرانی ها با بلند پروازی منم و منم آمیخته شده است،قتلهای ناموسی،دزدی،قلدربازی وکاردکشی درخارج بیشتر شخصی است تا باندبازی. که البته طیف ایرانی ها در هر جریان منفی دیده میشود.مگر کم داشتیم ایرانی قتل و جنایت میکرد ولی به پای افغانستانی ها نوشته میشد ومورد بی مهری و توهین وکتک کاری قرار میگرفتند؟

۲-مگرخفاش شب ایرانی نبود؟ بنده سالیان درازی است که از دوران دانشجویی بصورت خانوادگی با افغانستانی ها رفت وآمد دارم.درایران و افغانستان با دوستان افغانستانی درتماس هستم.بدون اغراق یک تار موی این انسانهای شریف را به ۱۰۰ تا ایرانی اوباش شارلاتان نمیدهم.بنده مرزها را برسمیت نمیشناسم. انسانها را براساس رنگ ومذهب و قوم ونژاد بررسی نمیکنم.درهمین خارج درتماس با ایرانی بیشتر محتاط هستم تا افغانستانی ها!ناف اکثر ما را گویی برای کلک ودروغ ونیرنگ بریده اند.توی همین سایت نظرات را بخوان و برو بالا!بدون شک بیسوادی وخشونت درجامعه افغانستان زیاد است،ولی قرارنیست ماخودمان را درمقابل آنها نروژی و سویسی بدانیم.موفق باشید

۲-مگرخفاش شب ایرانی نبود؟ بنده سالیان درازی است که از دوران دانشجویی بصورت خانوادگی با افغانستانی ها رفت وآمد دارم.درایران و افغانستان با دوستان افغانستانی درتماس هستم.بدون اغراق یک تار موی این انسانهای شریف را به ۱۰۰ تا ایرانی اوباش شارلاتان نمیدهم.بنده مرزها را برسمیت نمیشناسم. انسانها را براساس رنگ ومذهب و قوم ونژاد بررسی نمیکنم.درهمین خارج درتماس با ایرانی بیشتر محتاط هستم تا افغانستانی ها!ناف اکثر ما را گویی برای کلک ودروغ ونیرنگ بریده اند.توی همین سایت نظرات را بخوان و برو بالا!بدون شک بیسوادی وخشونت درجامعه افغانستان زیاد است،ولی قرارنیست ماخودمان را درمقابل آنها نروژی و سویسی بدانیم.موفق باشید

سپاس برای هر دو کامنت و تمام مواردی که فرمودید. قصد پرحرفی‌ ندارم، فقط این مورد آخر رو نیز خاطرنشان کنم. متوجه صحبت‌های شما هستم. خفاش شب، در زادگاهش یعنی در کشور خودش اقدام به جنایات کرده بود، *یک پرانتز*؛ وقتی‌ شخصی‌ در کشوری دیگر کار ناشایستی انجام میده، خود‌به‌خود در آن جامعه میره زیر زربین، و سبب می‌شه تا سابقه‌ی دیگر هموطنانش که در آن کشور -چه محصل چه به‌عنوان نیروی کار و چه مقیم هستند- نیز، نزد مردم آن کشور خراب گردد. این مساله یک حقیقت هست، یک حقیقت تلخ. / سلامت باشید

۱) مقدمه؛ من ۲۱ سال در زادگاه اولم(ایران) زندگی‌ کردم، و تا به‌امروز، ۲۱ سال هم‌ هست که در زادگاه دومم(اکراین) زندگی‌ می‌کنم، در یک‌کلام، خود را شهروند کره‌ی زمین می‌دانم، و همیشه سعی‌ دارم تا هر دیدگاهی که می‌گویم، بدون طرفداری بی‌جا و به‌همان نسبت انتقاد بی‌اساس در مورد اقوام و ملیت‌ها باشد. / گرام، کامنت و دیدگاه شما درست است، اما این حقیقت را نیز نباید نادیده بگیریم، که بخاطر اشتباه وحشتناک برخی‌ افراد، دیگرانی که نام هموطن ایشان را دارند نیز مورد بی‌مهری قرار می‌گیرند (گنه کرد در بلخ آهنگری، به شوشتر زدند گردن مسگری). / در اینکه اتباع افغانستان در ایران زحمت‌کش هستند و با شرافت پول در‌می‌آورند شکی‌ نیست، اما بودند برخی‌شان که *کارها و جرم‌های شخصی‌* انجام دادند. *جرم شخصی‌* یعنی اینکه کسی‌ بدون اینکه عضو گروه یا دسته‌ای باشد، *به‌گونه‌ی مستقل* دست به جنایت و کار‌های اشتباه بزند، برای نمونه، --- (ادامه ....)

۵) چند سال که گذشت (یعنی در دوران انتهایی تحصیلم - ۲۰۰۹ - ۲۰۱۰) فهمیدم که هرکدام از این خانم‌های خارکفی، با شهروندانی از پاکستان، عراق، مراکش و امثال آن، که محصل دانشگاه بودند، وارد رابطه‌ی دوستی‌ -و به احتمال زیاد جنسی‌- شده بودند، بعد آن شهروند شرقی‌ که تحصیل‌اش تمام شده، او را ول‌کرده‌بوده و به کشور خود برگشته‌بوده!. حال این دخترها و زن‌ها، وقتی‌ فهمیدند که من ایرانی هستم، گمان می‌کردند که من هم هموطن پاکستانی و عراقی و عرب محسوب می‌شوم، و حتما هم مثل آنها هستم!، و این درحالی بود که آن زمان من دیگر مزدوج بودم (همسرم روس بودند - از ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۲ مزدوج بودیم)، و بنا به آیین ارتدوکس راست‌اسلاو، حلقه‌ی ازدواجم هم در انگشت دست راستم بود. اما این چند نفر دختر و زن، بدون توجه به این مساله، دایم با من بدرفتاری می‌کردند، چون ایرانی بودم و به‌خیال آن‌ها، می‌شدم تبعه‌ی کشورهایی که نام بردم. (گنه کرد در بلخ آهنگری، به شوشتر زدند گردن مسگری). پایان این مبحث. وقت خوش ~

۲) برای نمونه، آن موارد و کار‌های ضد‌قانونی که برخی‌ ایرانیان در دنیا انجام داشتند را که گفتید، جزو جرم‌های شخصی‌ محسوب نمی‌شود، بلکه مساله‌اش مربوط به جرم‌های گروهی و سازمان‌دهی‌شده است، اما جرم‌هایی‌ که برخی‌ از اتباع افغانستان در ایران انجام دادند -و سپس سبب بدنام شدن هم‌وطنان بی‌گناه‌شان شدند-، در گروه جرم‌های شخصی‌ و فردی است. / میانه‌ی دهه‌ی ۷۰، نزدیک منزل پدر‌بزرگ من، ساختمان می‌ساختند. یکی‌ از خانم‌های همسایه‌، صبح زود رفته بوده نانوایی و نان خریده بوده. هنگام برگشت به خانه، یک کارگر افقانستانی، او را به داخل ساختمان نیمه‌کاره می‌کشاند، به او تجاوز می‌کند و سپس او را می‌کشد (از این موارد، توسط اتباع افقانستان در ایران، کم اتفاق نیفتاده). عموی من --- (ادامه ....)

از نظر ساختمانهای تهران درست میگه. ایرانیها نمیتونستن در این سالها اینهمه ساختمان و برج بسازن. امیدوارم عاقل باشن و با تجربه ای که کسب کردن کشور خودشون رو آباد کنن. دست از تعصب دینی بردارن قطعا از ایرانیها بهتر زندگی میکنن.

۳) عموی من جراح بود. دهه‌ی ۷۰ یک روز تعریف کرد که چند شب پیش هنگام کشیک شب در بیمارستان، دو تبعه افغانستان، یک هموطن خود را که خون‌ریزی داشته به‌آنجا می‌آورند، و سپس یک پاکت هم به ایشان می‌دهند. داخل پاکت دو چیز گوی‌مانند سفید‌رنگ بوده، که در اصل بیضه‌های فرد زخمی بوده. ماجرا این بوده که آنها باهم دعوای‌شان می‌شود، سپس دیگری چاقو برمیدارد و کیسه‌ی بیضه‌های هم‌وطن خود را پاره می‌کند. / لازم به گفتن است، که از سال ۱۳۶۷ تا نیمه‌ی اول دهه‌ی ۷۰، ایرانیانی که به ژااپن می‌رفتند، برخی‌شان کارهای بد انجام می‌دادند، اما سطح کار آن‌ها، هیچ‌گاه شامل دو مورد جنایی که برخی‌ از اتباع افغانستان -بارها- در ایران انجام دادند نبوده است. --- (ادامه ....)

۴) زمانی‌که من از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۰ در دانشگاه کارازین خارکف در رشته‌ی مترجمی و ادبیات زبان روسی تحصیل می‌کردم، لیسانس و سپس ماگیستر (به‌عنوان زبان دوم هم آلمانی می‌خواندم و آن سال‌ها با واژه‌های ساده، آلمانی راحت صحبت می‌کردم و مطلب می‌نوشتم، اما اکنون چون سال‌هاست که دیگر پراکتیک گفتاری ندارم، آن‌را فراموش کردم. البته اگر ۶ ماه در بین آلمان‌زبان‌ها باشم و یک دوره‌ی کوتاه زبان آلمانی در محیط خود آلمان بگذرانم، تمام اطلاعت زبان آلمانیم، دوباره تجدید می‌شود) - در سال‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ در دانشگاه کارازین خارکف، بین افراد مدرس و کارکنان دانشگاه، بودند چند دختر و خانم، که وقتی‌ فهمیدند که من زاده‌ی ایران هستم، رفتارهای بدی با من انجام می‌دادند. چند سال که گذشت --- (ادامه ....)

سپاس برای هر دو کامنت و تمام مواردی که فرمودید. قصد پرحرفی‌ ندارم، فقط این مورد آخر رو نیز خاطرنشان کنم. متوجه صحبت‌های شما هستم. خفاش شب، در زادگاهش یعنی در کشور خودش اقدام به جنایات کرده بود، *یک پرانتز*؛ وقتی‌ شخصی‌ در کشوری دیگر کار ناشایستی انجام میده، خود‌به‌خود در آن جامعه میره زیر زربین، و سبب می‌شه تا سابقه‌ی دیگر هموطنانش که در آن کشور -چه محصل چه به‌عنوان نیروی کار و چه مقیم هستند- نیز، نزد مردم آن کشور خراب گردد. این مساله یک حقیقت هست، یک حقیقت تلخ. / سلامت باشید

۲-مگرخفاش شب ایرانی نبود؟ بنده سالیان درازی است که از دوران دانشجویی بصورت خانوادگی با افغانستانی ها رفت وآمد دارم.درایران و افغانستان با دوستان افغانستانی درتماس هستم.بدون اغراق یک تار موی این انسانهای شریف را به ۱۰۰ تا ایرانی اوباش شارلاتان نمیدهم.بنده مرزها را برسمیت نمیشناسم. انسانها را براساس رنگ ومذهب و قوم ونژاد بررسی نمیکنم.درهمین خارج درتماس با ایرانی بیشتر محتاط هستم تا افغانستانی ها!ناف اکثر ما را گویی برای کلک ودروغ ونیرنگ بریده اند.توی همین سایت نظرات را بخوان و برو بالا!بدون شک بیسوادی وخشونت درجامعه افغانستان زیاد است،ولی قرارنیست ماخودمان را درمقابل آنها نروژی و سویسی بدانیم.موفق باشید

۲-مگرخفاش شب ایرانی نبود؟ بنده سالیان درازی است که از دوران دانشجویی بصورت خانوادگی با افغانستانی ها رفت وآمد دارم.درایران و افغانستان با دوستان افغانستانی درتماس هستم.بدون اغراق یک تار موی این انسانهای شریف را به ۱۰۰ تا ایرانی اوباش شارلاتان نمیدهم.بنده مرزها را برسمیت نمیشناسم. انسانها را براساس رنگ ومذهب و قوم ونژاد بررسی نمیکنم.درهمین خارج درتماس با ایرانی بیشتر محتاط هستم تا افغانستانی ها!ناف اکثر ما را گویی برای کلک ودروغ ونیرنگ بریده اند.توی همین سایت نظرات را بخوان و برو بالا!بدون شک بیسوادی وخشونت درجامعه افغانستان زیاد است،ولی قرارنیست ماخودمان را درمقابل آنها نروژی و سویسی بدانیم.موفق باشید

افغانستان( خراسان شرقی)، و مردم آن( بجز پشتون ها ) برادران تاریخی، فرهنگی و زبانی ما هستند، چه خوب چه بد. از پشتون طالبانی البته« باید » متنفر بود

1-در جواب فرمایشات جنابعالی همانطور که اشاره کردم درهرجامعه ای خوب و بد وجود دارد.فاکتورهایی چون جنگ آواراگی بیسوادی و دین زدگی وغیره به جمع بدان می افزاید. سخن به درازا نبرم. معتقد هستم که خصلت ما ایرانی ها با بلند پروازی منم و منم آمیخته شده است،قتلهای ناموسی،دزدی،قلدربازی وکاردکشی درخارج بیشتر شخصی است تا باندبازی. که البته طیف ایرانی ها در هر جریان منفی دیده میشود.مگر کم داشتیم ایرانی قتل و جنایت میکرد ولی به پای افغانستانی ها نوشته میشد ومورد بی مهری و توهین وکتک کاری قرار میگرفتند؟

1-در جواب فرمایشات جنابعالی همانطور که اشاره کردم درهرجامعه ای خوب و بد وجود دارد.فاکتورهایی چون جنگ آواراگی بیسوادی و دین زدگی وغیره به جمع بدان می افزاید. سخن به درازا نبرم. معتقد هستم که خصلت ما ایرانی ها با بلند پروازی منم و منم آمیخته شده است،قتلهای ناموسی،دزدی،قلدربازی وکاردکشی درخارج بیشتر شخصی است تا باندبازی. که البته طیف ایرانی ها در هر جریان منفی دیده میشود.مگر کم داشتیم ایرانی قتل و جنایت میکرد ولی به پای افغانستانی ها نوشته میشد ومورد بی مهری و توهین وکتک کاری قرار میگرفتند؟

افغانستان( خراسان شرقی)، و مردم آن( بجز پشتون ها ) برادران تاریخی، فرهنگی و زبانی ما هستند، چه خوب چه بد. از پشتون طالبانی البته« باید » متنفر بود

۲-مگرخفاش شب ایرانی نبود؟ بنده سالیان درازی است که از دوران دانشجویی بصورت خانوادگی با افغانستانی ها رفت وآمد دارم.درایران و افغانستان با دوستان افغانستانی درتماس هستم.بدون اغراق یک تار موی این انسانهای شریف را به ۱۰۰ تا ایرانی اوباش شارلاتان نمیدهم.بنده مرزها را برسمیت نمیشناسم. انسانها را براساس رنگ ومذهب و قوم ونژاد بررسی نمیکنم.درهمین خارج درتماس با ایرانی بیشتر محتاط هستم تا افغانستانی ها!ناف اکثر ما را گویی برای کلک ودروغ ونیرنگ بریده اند.توی همین سایت نظرات را بخوان و برو بالا!بدون شک بیسوادی وخشونت درجامعه افغانستان زیاد است،ولی قرارنیست ماخودمان را درمقابل آنها نروژی و سویسی بدانیم.موفق باشید

۲-مگرخفاش شب ایرانی نبود؟ بنده سالیان درازی است که از دوران دانشجویی بصورت خانوادگی با افغانستانی ها رفت وآمد دارم.درایران و افغانستان با دوستان افغانستانی درتماس هستم.بدون اغراق یک تار موی این انسانهای شریف را به ۱۰۰ تا ایرانی اوباش شارلاتان نمیدهم.بنده مرزها را برسمیت نمیشناسم. انسانها را براساس رنگ ومذهب و قوم ونژاد بررسی نمیکنم.درهمین خارج درتماس با ایرانی بیشتر محتاط هستم تا افغانستانی ها!ناف اکثر ما را گویی برای کلک ودروغ ونیرنگ بریده اند.توی همین سایت نظرات را بخوان و برو بالا!بدون شک بیسوادی وخشونت درجامعه افغانستان زیاد است،ولی قرارنیست ماخودمان را درمقابل آنها نروژی و سویسی بدانیم.موفق باشید

سپاس برای هر دو کامنت و تمام مواردی که فرمودید. قصد پرحرفی‌ ندارم، فقط این مورد آخر رو نیز خاطرنشان کنم. متوجه صحبت‌های شما هستم. خفاش شب، در زادگاهش یعنی در کشور خودش اقدام به جنایات کرده بود، *یک پرانتز*؛ وقتی‌ شخصی‌ در کشوری دیگر کار ناشایستی انجام میده، خود‌به‌خود در آن جامعه میره زیر زربین، و سبب می‌شه تا سابقه‌ی دیگر هموطنانش که در آن کشور -چه محصل چه به‌عنوان نیروی کار و چه مقیم هستند- نیز، نزد مردم آن کشور خراب گردد. این مساله یک حقیقت هست، یک حقیقت تلخ. / سلامت باشید

۴) زمانی‌که من از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۰ در دانشگاه کارازین خارکف در رشته‌ی مترجمی و ادبیات زبان روسی تحصیل می‌کردم، لیسانس و سپس ماگیستر (به‌عنوان زبان دوم هم آلمانی می‌خواندم و آن سال‌ها با واژه‌های ساده، آلمانی راحت صحبت می‌کردم و مطلب می‌نوشتم، اما اکنون چون سال‌هاست که دیگر پراکتیک گفتاری ندارم، آن‌را فراموش کردم. البته اگر ۶ ماه در بین آلمان‌زبان‌ها باشم و یک دوره‌ی کوتاه زبان آلمانی در محیط خود آلمان بگذرانم، تمام اطلاعت زبان آلمانیم، دوباره تجدید می‌شود) - در سال‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ در دانشگاه کارازین خارکف، بین افراد مدرس و کارکنان دانشگاه، بودند چند دختر و خانم، که وقتی‌ فهمیدند که من زاده‌ی ایران هستم، رفتارهای بدی با من انجام می‌دادند. چند سال که گذشت --- (ادامه ....)

۳) عموی من جراح بود. دهه‌ی ۷۰ یک روز تعریف کرد که چند شب پیش هنگام کشیک شب در بیمارستان، دو تبعه افغانستان، یک هموطن خود را که خون‌ریزی داشته به‌آنجا می‌آورند، و سپس یک پاکت هم به ایشان می‌دهند. داخل پاکت دو چیز گوی‌مانند سفید‌رنگ بوده، که در اصل بیضه‌های فرد زخمی بوده. ماجرا این بوده که آنها باهم دعوای‌شان می‌شود، سپس دیگری چاقو برمیدارد و کیسه‌ی بیضه‌های هم‌وطن خود را پاره می‌کند. / لازم به گفتن است، که از سال ۱۳۶۷ تا نیمه‌ی اول دهه‌ی ۷۰، ایرانیانی که به ژااپن می‌رفتند، برخی‌شان کارهای بد انجام می‌دادند، اما سطح کار آن‌ها، هیچ‌گاه شامل دو مورد جنایی که برخی‌ از اتباع افغانستان -بارها- در ایران انجام دادند نبوده است. --- (ادامه ....)

از نظر ساختمانهای تهران درست میگه. ایرانیها نمیتونستن در این سالها اینهمه ساختمان و برج بسازن. امیدوارم عاقل باشن و با تجربه ای که کسب کردن کشور خودشون رو آباد کنن. دست از تعصب دینی بردارن قطعا از ایرانیها بهتر زندگی میکنن.

۲) برای نمونه، آن موارد و کار‌های ضد‌قانونی که برخی‌ ایرانیان در دنیا انجام داشتند را که گفتید، جزو جرم‌های شخصی‌ محسوب نمی‌شود، بلکه مساله‌اش مربوط به جرم‌های گروهی و سازمان‌دهی‌شده است، اما جرم‌هایی‌ که برخی‌ از اتباع افغانستان در ایران انجام دادند -و سپس سبب بدنام شدن هم‌وطنان بی‌گناه‌شان شدند-، در گروه جرم‌های شخصی‌ و فردی است. / میانه‌ی دهه‌ی ۷۰، نزدیک منزل پدر‌بزرگ من، ساختمان می‌ساختند. یکی‌ از خانم‌های همسایه‌، صبح زود رفته بوده نانوایی و نان خریده بوده. هنگام برگشت به خانه، یک کارگر افقانستانی، او را به داخل ساختمان نیمه‌کاره می‌کشاند، به او تجاوز می‌کند و سپس او را می‌کشد (از این موارد، توسط اتباع افقانستان در ایران، کم اتفاق نیفتاده). عموی من --- (ادامه ....)

۵) چند سال که گذشت (یعنی در دوران انتهایی تحصیلم - ۲۰۰۹ - ۲۰۱۰) فهمیدم که هرکدام از این خانم‌های خارکفی، با شهروندانی از پاکستان، عراق، مراکش و امثال آن، که محصل دانشگاه بودند، وارد رابطه‌ی دوستی‌ -و به احتمال زیاد جنسی‌- شده بودند، بعد آن شهروند شرقی‌ که تحصیل‌اش تمام شده، او را ول‌کرده‌بوده و به کشور خود برگشته‌بوده!. حال این دخترها و زن‌ها، وقتی‌ فهمیدند که من ایرانی هستم، گمان می‌کردند که من هم هموطن پاکستانی و عراقی و عرب محسوب می‌شوم، و حتما هم مثل آنها هستم!، و این درحالی بود که آن زمان من دیگر مزدوج بودم (همسرم روس بودند - از ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۲ مزدوج بودیم)، و بنا به آیین ارتدوکس راست‌اسلاو، حلقه‌ی ازدواجم هم در انگشت دست راستم بود. اما این چند نفر دختر و زن، بدون توجه به این مساله، دایم با من بدرفتاری می‌کردند، چون ایرانی بودم و به‌خیال آن‌ها، می‌شدم تبعه‌ی کشورهایی که نام بردم. (گنه کرد در بلخ آهنگری، به شوشتر زدند گردن مسگری). پایان این مبحث. وقت خوش ~

۱) مقدمه؛ من ۲۱ سال در زادگاه اولم(ایران) زندگی‌ کردم، و تا به‌امروز، ۲۱ سال هم‌ هست که در زادگاه دومم(اکراین) زندگی‌ می‌کنم، در یک‌کلام، خود را شهروند کره‌ی زمین می‌دانم، و همیشه سعی‌ دارم تا هر دیدگاهی که می‌گویم، بدون طرفداری بی‌جا و به‌همان نسبت انتقاد بی‌اساس در مورد اقوام و ملیت‌ها باشد. / گرام، کامنت و دیدگاه شما درست است، اما این حقیقت را نیز نباید نادیده بگیریم، که بخاطر اشتباه وحشتناک برخی‌ افراد، دیگرانی که نام هموطن ایشان را دارند نیز مورد بی‌مهری قرار می‌گیرند (گنه کرد در بلخ آهنگری، به شوشتر زدند گردن مسگری). / در اینکه اتباع افغانستان در ایران زحمت‌کش هستند و با شرافت پول در‌می‌آورند شکی‌ نیست، اما بودند برخی‌شان که *کارها و جرم‌های شخصی‌* انجام دادند. *جرم شخصی‌* یعنی اینکه کسی‌ بدون اینکه عضو گروه یا دسته‌ای باشد، *به‌گونه‌ی مستقل* دست به جنایت و کار‌های اشتباه بزند، برای نمونه، --- (ادامه ....)