آیا ارزش زندگی سرنشینان زیردریایی تایتان با ارزش زندگی مهاجران قایق غرق شده در یونان تفاوت داشت؟

بی بی سی: میلیاردها نفر در سراسر جهان ماموریت‌ها و تلاش‌های مربوط به یافتن یک زیردریایی توریستی را دنبال کردند، زیردریایی تایتان با پنج سرنشین که در مسیر سفر به عمق اقیانوس و بازدید از بقایای کشتی تایتانیک ناپدید شد.

تصاویر مسافرانی که هر کدام برای این سفر ۲۵۰ هزار دلار هزینه کرده بودند، در سراسر جهان دست به دست می‌شوند.

مردم مجذوب هر خبری تازه‌ای از سوی نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا در این مورد هستند و صفحات خبری که این رویداد را به گونه زنده پوشش می‌دهند نیز بسیار شلوغ هستند. مصاحبه‌های قبلی که درون زیردریاپیمای اوشن‌گیت را نشان می‌دهد نیز در رسانه‌های بین‌المللی پخش می‌شوند.

اما چرا این رویداد، بیش از هر فاجعه دریایی دیگر تا این حد جذاب بوده است؟

سحر بلوچ، خبرنگار بخش اردوی بی‌بی‌سی، در اسلام‌آباد، نگاهی به واکنش کاربران شبکه‌های اجتماعی در پاکستان به این موضوع انداخته است.

با بیرون آمدن جزئیات در مورد تایتان گم‌شده، کاربران شبکه‌های اجتماعی در پاکستان متوجه تفاوت در برخورد با این داستان در مقایسه با سایر فجایع دریایی شدند.

به طور مثال، ۱۴ ژوئن سال جاری میلادی، یک قایق ماهیگیری با حدود ۷۰۰ سرنشین در سواحل جنوبی یونان غرق شد. رویدادی که یکی از بدترین حوادث برای مهاجران به اروپا بوده است.

بازماندگان این فاجعه می‌گویند که ممکن است دست‌کم ۱۰۰ کودک در این قایق بوده باشند و مرگ ۷۸ نفر نیز تاکنون تایید شده است.

اما هنوز هم صدها نفر دیگر در دریا ناپدید هستند. گارد ساحلی یونان مدعی است که این قایق به سمت ایتالیا در حرکت بوده و نیازی به نجات نداشته است. اما بی‌بی‌سی به شواهدی دست یافته است که نسبت به این اظهارات تردید دارد.

تحلیل حرکت کشتی‌های دیگر در منطقه نشان می‌دهد که این قایق ماهیگیری پر ازدحام حداقل هفت ساعت قبل از واژگونی حرکتی نداشته است. مقامات یونانی تاکنون در واکنش به این یافته‌های بی‌بی‌سی پاسخی نداده‌اند.

رئیس مجلس سنای پاکستان در بیانیه‌ای اعلام کرد که ۳۰۰ تبعه پاکستانی در این رویداد جان باخته‌اند، از همین رو، این مسئله به مبحثی بزرگ در این کشور مبدل شده است.

از سویی دیگر، ارتباط تایتان و پنج سرنشینش با کشتی مادر در عرض یک ساعت و ۴۵ دقیقه پس از شروع غواصی قطع شد. نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا گفته که آنان در عرض هشت ساعت از این حادثه مطلع شدند و متعاقبا یک عملیات بزرگ نجات آغاز شد که نه تنها مقامات ایالات متحده بلکه مقامات کانادایی و فرانسوی نیز در آن شرکت داشتند.

از آنجا که جستجوها برای یافتن زیردریایی تایتان بیشتر می‌شود، شبکه‌های اجتماعی نیز مملو از مباحث و نظرات درباره تفاوت میان برخورد با این دو حادثه دریایی است.

برای فرح ضیا، مدیر کمیسیون حقوق بشر پاکستان، طبیعی است که داستان ناپدید شدن تایتان تیتر خبرهای جهان را به خود اختصاص دهد.

او به بی‌بی‌سی گفت: «در سراسر دنیا وقتی فاجعه‌ای برای ثروتمندان اتفاق می‌افتد، اهمیت بیشتری می‌گیرد، چون مردم به زندگی آنها علاقه دارند. بنابراین طبیعتا رسانه‌ها نیز آن را پوشش می‌دهند.»

اما به باور او این بحث می‌تواند فرصتی به‌موقع برای رسانه‌های بین‌المللی فراهم کند تا «به بررسی و جستجوی صداهای مختلف بپردازند».

اما دیگر کاربران شبکه‌های اجتماعی در پاکستان از واکنش‌های متفاوت به این دو حادثه دریایی به شدت انتقاد کرده‌اند.

مریم کاربر پاکستانی توییتر نوشت: تفاوت میان عملیات نجات بین‌المللی و پوشش مطبوعاتی برای گردشگران ثروتمند یک

زیردریایی و در مقابل، فقدان آن برای مهاجران فقیر یک قایق واژگون‌شده، همه چیز را در مورد دنیایی که در آن زندگی می‌کنیم به ما نشان می‌دهد.

اما ضرار خسرو، روزنامه‌نگار پاکستانی در این مورد طور دیگری فکر می‌کند. او گفت: من فکر می‌کنم بعد از هر تراژدی، همزمان شما بهترین و بدترین چیزی که بشریت ارائه می‌دهد را می‌بینید.

او در مورد غرق شدن قایق مهاجران در سواحل یونان گفت: ما شاهد رفتار مذموم گارد ساحلی یونان در این مورد بوده‌ایم. اما در عین حال شاهد تظاهرات ده‌ها هزار نفر در خیابان‌های آتن هستیم. شاید برای اولین‌بار چنین تظاهرات بزرگی صرفا برای محکومیت تلفات جانی مهاجران شکل گرفته باشد. همچنین گزارشی از یک «سوپر قایق بادبانی» در دریای مدیترانه وجود داشت که با شنیدن ناهنجاری صوتی به کمک شتافته بود.
۱۴ ژوئن سال جاری میلادی، یک قایق ماهیگیری با حدود ۷۰۰ سرنشین در سواحل جنوبی یونان غرق شدضرار می‌گوید: شبکه‌های اجتماعی به مردم توانایی این را می‌دهد تا بدترین خود باشند. مردم احساس می‌کنند که می‌توانند هر چیزی را بدون توجه به عواقب آن بگویند.

او گفت: در حال حاضر مبحثی در مورد «تقسیم طبقاتی واضح» در شبکه‌های اجتماعی مورد بحث قرار گرفته اما این گفتگوها به بحث در مورد زندگی انسان‌ها بازمی‌گردد.

یکی از کاربران در این مورد نوشت: تضاد فاحش است اما تراژدی‌ها بسیار شبیه به هم هستند.

ضرار گفت: به نظر می‌رسد مردم در شبکه های اجتماعی آرزوی مرگ دردناکی برای یک نوجوان ۱۹ ساله در کشتی غواصی دارند. چرا؟ فقط به این دلیل که پدرش ثروتمند است؟ این افراد در مجموع نمی‌توانند تنها به یک درصد از مردمی کمک کنند که خانواده داوود از چند نسل‌ به اینسو به آنها کمک کرده است.

شاهزاده داود، تاجر ۴۸ ساله بریتانیایی پاکستانی‌تبار که از اعضای یکی از متمول‌ترین خانواده‌های پاکستان است و از حامیان اصلی دو بنیاد خیریه چارلز، پادشاه بریتانیا، بود و همچنین سلیمان، پسر ۱۹ ساله آقای داود از جمله پنج سرنشین تایتان بودند.

ضرار در پایان گفت معتقد است که «این یک دنیای ایده‌آل نیست». او افزود: مثلا وقتی کلیسای نوتردام در فرانسه در آتش‌ سوخت، برای بازسازی آن از سراسر جهان شتافتند. اگر یک بلای طبیعی در کشوری در حال توسعه اتفاق بیفتد، عین واکنش را خواهد داشت؟ نه. آیا باید از این بابت احساس بدی داشته باشیم؟ مطمئنا. آیا این قرار است تغییر کند؟ نه.