انتخابات ترکیه؛ کاهش میزان مشارکت کردها دلیل شکست قلیچداراوغلو بود؟
رأی دهید
برخی پیش از رأی‌گیری می‌گفتند که توافق قلیچداراوغلو با اومیت اوزداغ، رهبر راست افراطی حزب ظفر، باعث بی‌انگیزگی رأی‌دهندگان کردی خواهد شد که در دور اول از قلیچداراوغلو حمایت کردند.
قلیچداراوغلو پیش از دور دوم، شعارهای خود را به سمت مواضعی امنیتی‌محورتر و ضد مهاجران تغییر داد.
اما اگرچه میزان مشارکت اندکی کاهش یافت، اما گزارش‌ها حاکی از آن است که این کاهش بر نتیجه انتخابات تأثیری نداشته است.
یک پژوهشگر می‌گوید: «به نظر می‌رسد که مشارکت کمتر در سراسر ترکیه، عامل مهمتری [در شکست قلیچداراوغلو] باشد. کاهش مشارکت کردها عامل کم‌اثرتری بود.»
هر چند حزب دموکراتیک خلق‌ها که طرفدار کردها است، حمایت خود را از قلیچداراوغلو در دور دوم تکرار کرد، ظاهراً تغییر موضع قلیچداراوغلو و توافق با امید اوزداغ، در میان برخی از کردها تردید ایجاد کرد.
به گفته رها روحاوی‌اوغلو، پژوهشگر، مشارکت سراسری در دور دوم انتخابات حدود دو میلیون نفر کاهش یافت که حدود ۴۰۶ هزار نفر از آنها در استان‌های کردنشین شرقی و جنوب شرقی بودند که در دور اول از قلیچداراوغلو حمایت قابل توجهی کرده بودند.
روحاوی‌اوغلو در توییتر نوشت: «به نظر می‌رسد مشارکت کمتر در سراسر ترکیه، عامل مهمتری [در شکست قلیچداراوغلو] باشد. کاهش مشارکت کردها عامل کم‌اثرتری بود.»
او خاطرنشان کرد که حتی اگر کاهشی در میزان مشارکت در استان‌های عمدتا کردنشین وجود نداشت قلیچداراوغلو باز هم شکست می‌خورد.
مشارکت کمتر
مشارکت سراسری در دور دوم انتخابات ۸۴.۱۵ درصد بود که کمتر از ۸۸.۹ درصد در دور اول در ۱۴ مه بود.
سرتوگ چیچک، ستون‌نویس وب‌سایت خبری مستقل T24 می‌گوید شعارهای ملی‌گرایانه قلیچداراوغلو باعث ایجاد «رنجش» در میان کردها شد، اما کاهش مشارکت کردها تأثیر قابل توجهی بر نتیجه نهایی نداشت.
خبرگزاری طرفدار کردهای مزوپوتامیا به نقل از اینجی حکیم‌اوغلو، روزنامه‌نگارگفت: «کردها سهم خود را انجام دادند ... مایه تأسف است که سایر [بخش‌های جامعه] یا به پای صندوق‌های رأی نرفتند یا به قلیچداراوغلو رأی ندادند.»
عزیز چلیک، یک دانشگاهی، نیز گفت که کردها را به خاطر کاهش مشارکتشان «نباید مسئول دانست»، زیرا فاصله بین اردوغان و قلیچداراوغلو پیش از آن هم بسیار زیاد بود.
در همین حال، روژ گیراسون، مدیر شرکت تحقیقاتی راوست، به نسخه ترکی صدای آمریکا گفت که علاقه رأی‌دهندگان کرد به انتخابات ترکیه از سال ۲۰۱۵، که در آن زمان ترکیه عملیاتی را علیه حزب غیرقانونی اعلام شده کارگران کردستان (پ ک ک) در مناطق شهری آغاز کرد، کاهش فراوانی یافته است.
در همین راستا، عثمان بای‌دمیر، سیاستمدار باسابقه کرد، گفت که جناح‌های سیاسی کرد باید نامزد مشترک ریاست‌جمهوری خودشان را برای رقابت در دور اول معرفی می‌کردند.
او گفت که این راه بهتری برای پیشبرد هدف آنها برای «اثبات وجود خودشان، زندگی مسالمت‌آمیز با همسایگان‌شان و تضمین حقوق‌شان» بود.
