میرحسین موسوی خواهان قانون اساسی جدید و تشکیل مجلس موسسان «برای نجات ایران» شد

بی بی سی: میرحسین موسوی، از رهبران جنبش سبز، در پیامی که از حبس خانگی فرستاده است خواهان تدوین یک قانون اساسی جدید «برای نجات ایران» شده و گفته این کار باید در یک همه‌پرسی آزاد به تایید مردم ایران برسد.

آقای موسوی گفته پس از همه‌پرسی باید در یک «انتخابات آزاد و منصفانه» مجلس موسسان تشکیل شود و در نهایت مصوبه آن به رای گذاشته شود.

او افزوده: «این پیشنهاد با ابهاماتی همراه است. کمترینش آنکه چه کسی قرار است آن را بپذیرد یا به اجرا بگذارد. از آن بالاتر چه باید کرد تا چهل سال بعد از نو به همین نقطه باز نگردیم و از سوی آیندگان سرزنش نشویم. از آن مبرم‌تر، چگونه به توانایی‌مان برای عبور از این مرحله ایمان بیاوریم. مثلاً نگاه کنیم که نفس طرح یک سامان نو چگونه بنای قدرت خودکامه را به لرزه در می‌آورد و او را به واکنش وا خواهد داشت.»

میرحسین موسوی به همراه همسرش زهرا رهنورد ۱۲ سال است که در حبس خانگی است. مهدی کروبی، دیگر رهبر جنبش سبز هم به طور جداگانه در حصر است. آنها پیش از حصر در حمایت از انقلاب تونس و مصر با شعار «ملت سقوط نظام را می‌خواهد» برای تظاهراتی در ۲۵ بهمن ۱۳۸۹ فراخوان داده بودند.

میرحسین موسوی در پیامی که از حصر داده، و وبسایت کلمه آن را منتشر کرده، با اشاره به یکی از شعارهای انتخاباتی خود برای «اجرای بدون تنازل قانون اساسِی»، گفته چنین شعاری «دیگر کارساز نیست و باید گامی فراتر از آن گذاشت.»

آقای موسوی گفته: «قانونی بهروزی به بار می‌آورد که برآمده از مردم و برای مردم باشد، نه در خدمت حراست از امتیازات ناروا و جایگاه کسانی که خویشتن را مافوق قانون می‌دانند.»

او با اشاره به بحران‌های چندگانه ایران همچون فقر، سقوط پول ملی، فساد ساختاری و بحران زیست محیطی، گفته است: «ولی بحرانِ بحران‌ها ساختار تناقض‌آلود و غیرقابل دوام نظام اساسی کشور است. این قدرت غیرپاسخگو و مسئولیت‌ناپذیر است که روزگار را بر ما تاریک می‌سازد و راه را بر بهروزی مردم رنج‌دیده می‌بندد.»

میرحسین موسوی تاکید کرده که «ایران و ایرانیان نیازمند و مهیای تحولی بنیادین‌اند، که خطوط اصلی‌‌اش را جنبش پاک «زن، زندگی، آزادی» ترسیم می‌کند. این سه کلمه بذرهای آینده روشن‌اند؛ آینده‌ای پیراسته از ظلم و فقر و تحقیر و تبعیض. اینها سه واژه‌اند که با خود تاریخی از تکاپو و تفکر و مبارزه و آرزو حمل می‌کنند؛ و در میان‌شان «زن» از همه امیدبخش‌تر است.»

او از همه جریان‌های سیاسی «آزادی‌خواه، مدافع استقلال و یکپارچگی سرزمینی، خشونت‌پرهیز و توسعه‌گرا» خواسته تا پیشنهادش را برای تدوین میثاقی در نظر بگیرند که از طرف «نمایندگان منتخب مردم، از هر قومیتی و با هر گرایش سیاسی و عقیدتی تهیه شود و در یک همه‌پرسی آزاد به تأیید ملت برسد.»