نامه مادر ویدا ربانی به اژه‌ای: تشبیه بوسه به نماز توهین به کدام مقدسات است؟
رأی دهید
به گزارش «دیدار نیوز»، فاطمه مهاجری، مادر ویدا (وحیده) ربانی، شنبه هشتم بهمن با انتقاد از روند دو پرونده قضایی این روزنامه‌نگار در یک سال گذشته و محکوم شدنش در دادگاه انقلاب به «۱۱ سال حبس تعزیری قابل اجرا»، تأکید کرده که «قلبم به درد و فریادم به آسمان برآمده است.»
او با بیان این که خانم ربانی در خرداد در پرونده نخست به «سه سال حبس تعزیری و دو سال حبس تعلیقی» محکوم شده، گفت که قاضی با استناد به انتشار شعری از یک شاعر افغانستانی که «بوسه را به نماز تشبیه می‌کند» آن را «توهین به مقدسات» دانسته است.
فاطمه مهاجری با طرح این پرسش که بدین ترتیب «سراسر» ادبیات فارسی «توهین به مقدسات» است، رأی صادره را ناشی از «تفسیر تنگ‌نظرانه قاضی» و «برخورد سلیقه‌ای» او دانست و گفت که نمونه شعرهایی با این مضمون علاوه بر چاپ در انتشارات‌ها، در مدرسه‌ها تدریس و در سخنرانی مسئولان و همچنین مکالمات روزمره استفاده می‌شود.
او تأکید کرد: «آیا همه ما مجرم به توهین به مقدسات بوده و هستیم؟ در یک قضاوت منصفانه چرا چنین شعری مصداق مجرمانه برای اتهام توهین به مقدسات محسوب می‌شود؟»
در بخش دیگری از نامه آمده است: «من به عنوان یک مادر که دخترش در بند است کجا فریاد برآورم که تشبیه بوسه به نماز چرا و چگونه توهین به مقدسات است؟! و توهین به کدام مقدسات ماست؟! با این برداشت، گنجینه شعر و ادبیات فارسی را چگونه ارزیابی باید کرد؟ آیا سراسر توهین به مقدسات هستند؟!»
مادر این روزنامه‌نگار زندانی که همزمان با اعتراضات سراسری ایران در اول مهر دوباره به همراه همسرش بازداشت شده، گفت او به مدت «۴۰ روز» در بند ۲۰۹ اوین «بدون بازجویی جدی» نگهداری شد و اکنون «با رأیی عجیب و ناعادلانه» روبه‌رو شده است.
او با استناد به «مدارک پزشکی» گفت که خانم ربانی پیش از آغاز اعتراضات دچار آسیب‌دیدگی مچ پا شده بود و با وجود آتل «اگر می‌خواست نیز نمی‌توانست در اعتراضات شرکت کند.»
به گفته خانم مهاجری، ویدا ربانی «گرفتار نگاه نادرست نهادهای امنیتی شده» و بازداشت او «اقدامی پیش‌گیرانه» بوده که «به چنین برخورد سنگین و شگفت‌آور قضایی» بدل شده است.
بنا بر اظهارات مادر ویدا ربانی، اتهام «اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت ملی» به خاطر «حضور در مرکز شهر به همراه همسرش با ماشین و در ساعات پایانی شب» ذکر شده است، در حالی که آنها «پس از پایان راهپیمایی‌ها» برای «صرف شام» با خودرو بیرون بوده‌اند.
مادر این روزنامه‌نگار زندانی با بیان این که مگر «فرمان ممنوعیت تردد اعلام» شده بود، گفت که دادگاه بدوی ویدا ربانی را به «هفت سال و سه ماه حبس تعزیری» که «شش سال آن اجرایی است» محکوم کرده و همسر او به «پنج سال حبس تعزیری» محکوم شده است.
او با اشاره به پیشینه سال‌ها روزنامه‌نگاری دخترش در «روزنامه‌های رسمی کشور»، گفت: «آیا سزای وطن‌دوستی و خیرخواهی دخترم ۱۱ سال حبس تعزیری است؟»
فاطمه مهاجری در این نامه خطاب به غلام‌حسین محسنی اژه‌ای، ابراز امیدواری کرده است که قوه قضاییه «برای تحقق عدالت» درباره همه کسانی که طی ماه‌های گذشته «مورد بی‌عدالتی و ظلم» قرار گرفته‌اند، از جمله دخترش، «تجدید نظر» کند تا ایران «به همت بهترین فرزندان خود روزهای روشن آینده را تجسم کند.»
با آغاز این دور از اعتراضات سراسری ایران از ۲۶ شهریور در پی کشته شدن مهسا (ژینا) امینی در بازداشت گشت ارشاد نیروی انتظامی، موج احضار، هشدار، و بازداشت روزنامه‌نگاران در کشور شدت گرفته است.
کمیته حفاظت از روزنامه‌نگاران در گزارش سالانه خود جمهوری اسلامی ایران را در کنار چین، میانمار، ترکیه، و بلاروس در صدر فهرست جهانی بزرگترین زندان روزنامه‌نگاران قرار داده است.
