داشتن دوستان خوب باعث می‌شوند روده سالم‌تری داشته باشید
رأی دهید
داشتن روابط اجتماعی برای سلامت و تندرستی حیوانات اجتماعی مانند ما انسان‌ها و سایر نخستیسانان ضروری است. همچنین شواهد فزاینده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد میکروبیوم روده از طریق به اصطلاح «محور روده-مغز»، در سلامت جسمی و روانی ما نقشی کلیدی ایفا می‌کند و همچنین اینکه باکتری‌ها می‌توانند از طریق ارتباطات اجتماعی به عنوان مثال از راه لمس کردن، منتقل شوند.
اما ارتباطات اجتماعی چگونه بر ترکیب و تنوع میکروبیوم روده تاثیر می‌گذارد؟ این موضوع یک مطالعه جدید در مجله «مرزها در میکروبیولوژی» (Frontiers in Microbiology) روی ماکاک‌های رزوس (یکی از انواع میمون) است.
دکتر کاترینا جانسون، نویسنده اصلی این مطالعه، محقق در گروه روانشناسی تجربی و گروه روانپزشکی دانشگاه آکسفورد، گفت: «در اینجا نشان می‌دهیم که در میمون‌های اجتماعی‌تر، فراوانی باکتری‌های مفید روده بیشتر و فراوانی باکتری‌های بالقوه بیماری‌زا کمتر است.»
جزیره میمون‌ها
دانشمندان روی یک گروه اجتماعی با ۲۲ نر و ۱۶ ماده بین سنین شش تا ۲۰ سال از میمون‌های ماکاک رزوس در جزیره کایو سانتیاگو، در سواحل شرقی پورتوریکو، تمرکز کردند. ماکاک‌ها در اصل فقط در شمال آفریقا و آسیا زندگی می‌کردند اما در سال ۱۹۳۸، جمعیت اولیه ۴۰۹ ماکاک رزوس از هند به کایو سانتیاگو منتقل شد. امروزه بیش از یک هزار ماکاک در این جزیره ۱۵.۲ هکتاری زندگی می‌کنند که به چندین گروه اجتماعی تقسیم شده‌اند. آن‌ها آزادانه به دنبال غذا می‌گردند، اگرچه رژیم غذایی روزانه آن‌ها با بیسکوییت‌های مغذی مانکی‌چا تکمیل میشود. محققان هر ساله روی این میمون‌ها مشاهدات رفتاری انجام می‌دهند.
نویسندگان بین سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳، در مجموع ۵۰ نمونه مدفوع غیرآلوده از این گروه اجتماعی را جمع‌آوری و به عنوان معیاری برای ارتباط اجتماعی آن‌ها از زمانی که هر میمون برای جوریدن یا جوریده شدن در سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ صرف می‌کرد و از تعداد شرکای هر یک برای جوریدن، استفاده کردند.
جوریدن اجتماعی
دکتر کارلی واتسون، یکی از نویسندگان این مطالعه، از موسسه علوم شناختی در دانشگاه کلرادو بولدر، توضیح داد: «ماکاک‌ها حیواناتی بسیار اجتماعی‌اند و جوریدن راه اصلی آن‌ها برای ایجاد و حفظ روابط است؛ بنابراین جوریدن نشانگر خوبی از تعاملات اجتماعی است.»
جانسون، واتسون و تیم آن‌ها داده‌های توالی دی‌ان‌ای از نمونه‌های مدفوع را برای اندازه‌گیری ترکیب و تنوع جامعه میکروبی روده تجزیه و تحلیل و به رابطه آن با ارتباطات اجتماعی نگاه کردند. آن‌ها همچنین جنسیت، سن، فصل و رتبه در سلسله مراتب گروه را در نظر گرفتند و روی میکروب‌هایی تمرکز کردند که بارها و بارها نشان داده شده است در افراد یا جوندگان با علائم اوتیسم که معمولا با قطع ارتباطات اجتماعی مواجه‌اند، کم‌وبیش به‌وفور وجود دارند.
میمون‌های اجتماعی میکروب‌های «خوب» بیشتری دارند
دکتر فیلیپ برنت، یکی از نویسندگان این مقاله، می‌گوید: «درگیر شدن در تعاملات اجتماعی با فراوانی برخی از میکروب‌های روده با عملکردهای ایمنی مفید و فراوانی اعضای بالقوه بیماری‌زا میکروبیوتا به شکل منفی، مرتبط بود. برخی باکتری‌ها در اجتماعی‌ترین میمون‌ها فراوان‌تر بودند مثل Faecalibacterium و Prevotella. برعکس جنس استرپتوکوک که در انسان می‌تواند به بیماری‌هایی مانند گلودرد استرپتوکوکی و ذات‌الریه منجر شود، در میمون‌های کمترمعاشرتی بیشتر دیده می‌شد.
جانسون گفت: «به‌خصوص قابل توجه است که ما بین فراوانی میکروب روده Faecalibacterium و اجتماعی بودن حیوانات یک رابطه مثبت قوی پیدا کردیم. میکروب Faecalibacterium به دلیل خواص ضدالتهابی قوی خود شناخته میشود و با سلامت و تندرستی مرتبط است.»
علت و معلول؟
اما چه چیزی بین ارتباطات اجتماعی و ترکیب میکروبیوم روده رابطه ایجاد می‌کند؟ تمایز بین علت و معلول آسان نیست.
جانسون می‌گوید: «رابطه بین رفتار اجتماعی و فراوانی میکروب‌ها ممکن است نتیجه مستقیم انتقال اجتماعی میکروب‌ها باشد؛ مثلا از طریق جوریدن. همچنین می‌تواند یک اثر غیرمستقیم باشد؛ چرا که میمون‌هایی که دوستان کمتری دارند، ممکن است استرس بیشتری داشته باشند که متعاقبا بر فراوانی این میکروب‌ها تاثیر می‌گذارد. ما همچنین می‌دانیم علاوه بر رفتاری که بر میکروبیوم تاثیر می‌گذارد، این یک رابطه متقابل است که به موجب آن، میکروبیوم می‌تواند به نوبه خود بر مغز و رفتار تاثیر بگذارد.»
دکتر رابین دانبار، یکی از نویسندگان این مقاله و استاد گروه روانشناسی تجربی در دانشگاه آکسفورد، می‌گوید: «از آنجایی که جامعه ما به شکل فزاینده‌ای در حال جایگزینی تعاملات آنلاین با تعاملات واقعی است، این یافته‌های پژوهشی مهم بر این واقعیت تاکید می‌کند که ما به عنوان نخستیسانان، نه تنها در یک دنیای اجتماعی، بلکه در دنیای میکروبی نیز تکامل می‌یابیم.
