معمای مرگ انسان در سن هشتاد سالگی حل شد

العربیه: انسان‌ها عموما هشتاد سال بیشتر عمر نمی‌کنند، و دلیل اینکه چرا اینطور است همیشه برای دانشمندان معما بوده است. پژوهشی که اخیرا در کمبریج انجام شده ممکن است این معما را حل کرده باشد.

محققان دریافته‌اند که تعداد «جهش‌های ژنتیکی» در یک مدت مشخص، تعیین‌کننده طول عمر پستانداران است، به این معنی که هرچه تعداد این جهش‌ها بیشتر باشد، تعداد عمر موجود زنده کوتاه‌تر می‌شود.

دانشمندان پیشتر فکر می‌کردند که اندازه بدن کلید طول عمر است، و حیوانات کوچکتر که با سرعت بیشتری انرژی می‌سوزانند، طول عمر کوتاه‌تری از حیوانات بزرگتری دارند که انرژی کمتری می‌سوزانند.

اما پژوهش جدید در کمبریج نشان داد که سرعت آسیب‌های ژنتیکی می‌تواند کلید بقای موجودات باشد، و حیوانات با عمر طولانی، صرف‌نظر از اندازه جثه‌شان، توانسته‌اند سرعت جهش‌های ژنتیکی خود را کاهش می‌دهند.

دقیقا به همین دلیل است که یک موش کور پنج اینچی 25 سال، و یک زرافه غول‌پیکر 24 سال عمر می‌کنند، چرا که تعداد جهش‌های ژنتیکی آنها در طول سال تقریبا برابر است. موش کور سالانه 93 جهش و زرافه 99 جهش دارد.

بر خلاف این دو جانور، موش معمولی سالانه 796 جهش ژنتیکی دارد، که عمر آن را به تنها 3.7 سال کاهش می‌دهد. انسان که حدود 47 بار در سال جهش ژنتیکی دارد، به طور متوسط 83.6 سال عمر می‌کند.

تغییرات ژنتیکی که تحت عنوان «جهش‌ جسمی» شناخته می‌شوند، در همه سلول‌ها رخ می‌دهند و تا حد زیادی بی‌ضرر هستند، اما برخی از آنها می‌توانند سلول‌ها را در مسیر سرطان بیندازند یا عملکرد طبیعی بدن را مختل کنند.

پژوهشگران کمبریج خطاهای ژنتیکی در سلول‌های بنیادی روده شانزده گونه پستاندار را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند و دریافتند که هر چه سرعت جهش‌ها کندتر باشد، طول عمر یک گونه طولانی می‌شود.

میانگین تعداد جهش‌ها در پایان عمر تمام گونه‌ها حدود 3200 بود، و معنای آن این است که بدن موجودات زنده تنها می‌تواند تعداد مشخصی از خطاهای ژنتیکی را تصحیح کند، و بعد از آن دیگر قادر به مدیریت خطاها نیست، که باعث فرسوده شدن بدن و مرگ می‌شود.