پس از ۸ سال زندان، باقر نمازی آزاد شد، سیامک نمازی به مرخصی رفت

سیامک و باقر نمازیبی بی سی: گزارش ها از ایران حاکیست که باقر نمازی شهروند ایرانی-آمریکایی بعد از هشت سال از زندان آزاده شده و سیامک نمازی پسر او هم به یک هفته مرخصی اعزام شده است.

پیشتر گزارش شده بود که این شهروندان دو تابعیتی بعد از هشت سال حبس از زندان آزاد شده اند، اما وکیل سیامک نمازی اکنون از مرخصی یک هفته ای او خبر داده است.

فیل استوارت از گزارشگران خبرگزاری رویترز در توییتی نوشته است که به گفته وکیل سیامت نمازی، او به مرخصی رفته است.

آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل، از آزادی باقر نمازی استقبال کرده است.

در بیانیه‌ای که از سوی استفان دوجاریک، سخنگوی آنتونیو گوترش منتشر شده آمده است: «دبیرکل بسیار از اینکه ایران بعد از درخواست او از ابراهیم رئیسی، اجازه خروج همکار سابق ما باقر نمازی را صادر کرد، سپاسگزار است.»

در این بیانیه همچنین آمده است که آنتونیو گوترش از آزادی سیامک نمازی نیز بسیار خرسند است.

سخنگوی دبیرکل سازمان ملل در ادامه بیانیه‌اش نوشته که این سازمان به ارتباطاتش با جمهوری اسلامی ایران برای حل «مسایل مهمی مانند وضعیت منطقه، توسعه پایدار و تشویق و حفاظت از حقوق بشر» ادامه خواهد داد.

آقای گوترش اخیرا در ارتباط با سرکوب اعتراض‌ها در ایران نیز ابراز نگرانی کرده بود.
هشت سال حبس پدر و پسر
پرونده خانواده نمازی از دستگیری سیامک نمازی در سال ۱۳۹۴ آغاز شد.

سیامک نمازی یک بازرگان ساکن آمریکا بود که در زمینه‌های مختلف فعالیت داشت.

او از جمله کسانی بود که بعد از روی کارآمدن حسن روحانی از سوی «بنیاد نخبگان» به عنوان یکی از چهره‌های جوان مجمع جهانی اقتصاد به ایران دعوت شد.

اگرچه برنامه حضور گسترده‌تر برخی از چهره‌های نزدیک به مجمع جهانی اقتصاد از سوی سپاه لغو شد، اما آقای نمازی به ایران رفت و در سال ۱۳۹۴ بعد از مدتی بازجویی دستگیر شد.

کمی بعد، باقر نمازی، پدر سیامک نمازی که از مقام‌های سابق سازمان ملل بود برای پیگیری وضعیت پسرش به ایران سفر کرد و او نیز دستگیر شد.

باقر نمازی در دوران حکومت محمدرضا شاه پهلوی در ایران، مدتی استاندار خوزستان و معاون وزیر کشور بود و بعدها به عنوان نماینده یونیسف در کشورهایی چون سومالی، کنیا و مصر خدمت کرد و در سال ۱۹۹۶ از این سازمان بازنشسته شد.

از آنجا که دولت ایران تابعیت دوگانه را به رسمیت نمی‌شناسد، هر دوی این افراد به عنوان «ایرانی» به اتهام «همکاری با دولت متخاصم»‌ در کشور محاکمه و محکوم شدند.

در دادگاه سیامک نمازی به ۱۰ سال زندان محکوم شد.

در سال‌های اخیر بارها زمزمه‌هایی از احتمال آزادی این دو منتشر می‌شد، اما هر بار به دلایل نامعلومی این اتفاق رخ نمی‌داد.

سیامک نمازی اخیرا در نامه‌ای از زندان که در روزنامه نیویورک تایمز منتشر شد، از جو بایدن درخواست کرد که به «کابوس گروگان‌ها» پایان دهد.

آقای نمازی در آن نامه که تابستان امسال منتشر شد، نوشته بود: «قاضی حکم داد که فعالیت‌هایی مثل صحبت در کنفرانس‌های دانشگاهی، داشتن عضویت در اندیشکده‌های واشنگتن و حتی ارتباط با مجمع جهانی اقتصاد به معنی تلاش برای سرنگونی رژیم در همکاری با دولت‌های خارجی متخاصم است - یعنی آمریکا. دولت آمریکا و سازمان‌های بی‌شمار حقوق بشری بر بیگناهی من تاکید کرده‌اند، و من را گروگان می‌خوانند و خواستار آزادی فوری من شده‌اند.»

در ادامه این نامه آمده بود: «اما واقعیت زشت این است که ایران فقط زمانی زندانیانش را آزاد می‌کند که مشوق‌های لازم را دریافت کرده باشد. منتقدان بدون ارائه راه حل‌های عملی جایگزین، این راه چاره را رد می‌کنند. با این حال، به نظر می‌رسد هر رئیس جمهوری که بخواهد دادن اجازه توافق برای آزادی ما را مد نظر قرار دهد، هزینه‌های غیرقابل اجتناب این کار را هم حساب می‌کند. به نظر می‌رسد که تهران، بی‌اعتنا به این محاسبه سیاسی، مطالباتی بیش از آنچه برای کاخ سفید قابل هضم است برای آزادی ما دارد.»