معمای دانشمندان ناسا؛ «داده‌های عجیب» وویجر۱ از فاصله ۲۳.۳ میلیارد کیلومتری
رأی دهید
مهندسان ناسا در ماموریت آخر این فضاپیما متوجه شده‌اند که وویجر ۱ در مورد مکان خود در فضا دچار ابهام میشود و بدون اینکه وارد حالت ایمن شود یا زنگ خطر مخصوص را به صدا درآورد اقدام به ارسال داده به زمین می‌کند.
سوزان داد، مدیر پروژه وویجر ۱ و دوقلوی آن وویجر ۲ در آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا در کالیفرنیا، درباره مسئله پیش‌آمده گفت: «هر دوی این فضاپیماها تقریباً ۴۵ سال عمر دارند که بسیار فراتر از آن چیزی است که برنامه‌ریزان مأموریت اولیه پیش‌بینی کرده بودند. ما همچنین در فضای بین ستاره‌ای هستیم؛ محیطی با تشعشع بالا که هیچ فضاپیمایی قبلاً در آن پرواز نکرده است.»
وویجر ۱، به همراه فضاپیمای دوقولویش وویجر ۲، کاوشگران فضایی ناسا محسوب می‌شوند که حدود ۴۵ سال پیش در سال ۱۹۷۷ توسط اداره کل ملی هوانوردی و فضای ایالات متحده آمریکا برای مطالعه و بررسی سیارات منظومه شمسی به فضا فرستاده شدند.
وویجر ۱ که حدود ۲۳.۳ میلیارد کیلومتر از زمین فاصله دارد به اندازه یک خودروی کوچک طراحی شده است و همچون وویجر ۲ با سوخت هسته‌ای کار می‌کند.
این دو فضاپیما که اکنون از هر شی ء دیگر ساخت دست بشر در دل کیهان دورتر رفته‌اند، در اصل برای مطالعه سیارات زحل و مشتری طراحی شده بودند اما پس از انجام این مأموریت‌ها دانشمندان تصمیم گرفتند آن‌ها را به سوی فضای بیرونی منظومه شمسی بفرستند. ناسا در سپتامبر ۲۰۱۳ (شهریور ۱۳۹۲) به طور رسمی خروج وویجر ۱ از منظومه شمسی را تأیید کرد.
مهندسان می‌گویند اشکال پدید آمده به سیستم پیام‌رسانی و ناوبری وویجر ۱ بازمی‌گردد که فضاپیما و آنتن آن را در جهت مناسب نگه می‌دارد. به نظر می‌رسد این سامانه موسوم به AACS به خوبی کار می‌کند چرا که فضاپیما دستورات را با همان قدرت پیشین دریافت کرده و داده‌های علمی را به زمین ارسال می‌کند. با این حال آنچه پرسش دانشمندان را برانگیخته است این است که وویجر ۱ داده‌های تله‌متری ناخواسته‌‌ای را نیز به تیم هدایت مستقر در زمین ارسال می‌کند.
ناسا نگفته است که این مشکل از چه زمانی پدیدار شده و چه مدتی طول کشیده است. بنابر اعلام این آژانس فضایی، دانشمندان در مرکز کنترل زمینی به بررسی این موضوع ادامه می‌‌دهند و تلاش خواهند کرد آن را برطرف کنند یا راهی برای سازگار شدن با آن بیابند.
با این حال این یک فرآیند زمان‌بر است چرا که در حال حاضر با توجه به فاصله فضاپیما از زمین، یک سیگنال ۲۰ ساعت و ۳۳ دقیقه طول می‌کشد تا به وویجر ۱ برسد. دریافت پاسخ فضاپیما در زمین نیز با همین میزان تاخیر همراه است.
ناسا می‌گوید کاوشگر دوقلوی وویجر ۲ که در سال ۱۹۷۷ پرتاب شد مشکلی نداشته و رفتار عادی دارد. با این وجود قدرت این فضاپیما رو به کاهش بوده و اعضای تیم ماموریت برخی از اجزای آن را برای صرفه‌جویی در مصرف انرژی خاموش کرده‌اند. با این اقدامات دانشمندان امیدوارند بتوانند کاوشگرها را حداقل تا سال ۲۰۲۵ در خدمت نگه دارند.
سوزان داد درباره تصمیم ناسا برای مواجهه با مشکل پیش‌آمده گفت: «چالش‌های بزرگی برای تیم مهندسی وجود دارد با این حال من فکر می‌کنم اگر راهی برای حل این مشکل با AACS وجود داشته باشد، تیم ما آن را پیدا خواهد کرد.»
