حیات احتمالی در «آلفا قنطورس» یک میلیارد سال از ما جلوتر است

«آلفا قنطورس» منظومه‌ای ستاره‌ای در فاصله ۴.۳۷ سال نوری از منظومه شمسی است، که آن را به نزدیکترین سیستم ستاره‌ای به ما تبدیل می‌کند. این منظومه حدود یک میلیارد سال کهن‌تر از منظومه ماست.

اگر در سیارات منظومه آلفا قنطورس حیات وجود داشته باشد، حدود یک میلیارد سال از حیات روی زمین جلوتر است. در مقام مقایسه، حدود یک میلیارد سال پیش، اجداد ما موجوداتی شبیه آمیب‌ها بودند.

بر أساس تحقیقات ستاره‌شناسان، سه‌چهارم سیارات شبیه زمین در کیهان کهن‌تر از زمین هستند، و میانگین سنی آنها 0.9 ± 1.8 میلیارد سال بیشتر از زمین است. بنابراین، بهترین جهان‌های قابل سکونتِ ممکنِ فراتر از منظومه شمسی را باید در اطراف کوچک‌ترین و خنک‌ترین «کوتوله‌های سرخ» هیدروژن‌سوز جستجو کرد.

این کوتوله‌ها تنها کسری از جرم و درخشندگی خورشید را دارند، اما تعداد آنها در کهکشان راه شیری ما بیش از ده برابر تعداد ستاره‌هایی مثل خورشید است، که به این معنی است که شمارشان می‌تواند به ده‌ها میلیارد برسد.

ترکیب یک سیاره سنگی در منظومه آلفا قنطورس، چه از نظر سطح و چه مواد داخلی، تفاوت فاحشی با سیاره زمین ندارد. بدین ترتیب، مواد اولیه‌ای که ظهور حیات را در زمین ممکن کرده می‌تواند در سیارات فراخورشیدی نیز رایج باشد.

اتمسفر اولیه این سیاره فرضی می‌تواند تحت سلطه دی اکسید کربن، متان و آب باشد. این شبیه به جو زمین بین 4 تا 2.5 میلیارد سال پیش است، یعنی زمانی که حیات تازه در سیاره ما ظاهر شده بود.

«تلسکوپ فضایی جیمز وب» که در دسامبر 2021 به فضا پرتاب شد، به عنوان یکی از وظایف خود قرار است جو سیارات سنگی فراخورشیدی در حال گردش در «منطقه قابل سکونت» حول کوتوله‌های سرخ را رهگیری کند.

«تلسکوپ بسیار بزرگ» که در شیلی در دست احداث است و قرار است تا پایان دهه جاری به بهره‌برداری برسد، به طور ویژه برای تصویربرداری از سیارات سنگی فراخورشیدی در اطراف ستارگان خورشیدمانند در نزدیکی منظومه شمسی طراحی شده است.