زنی با اراده تغییر : از ۱۰۸ کیلوگرم وزن تا شرکت در مسابقات دختر شایسته بریتانیا
رأی دهید
کرستی لوگان میگوید بعد از مرگ پدرش که پنج سال پیش اتفاق افتاد، او تقریبا هر روز برگر، پیتزا و غذاهای فوری با ادویه کاری خورده است.
اما بعد از آنکه به دلیل ابتلا به کووید در بیمارستان بستری شد، تصمیم دیگری برای تغییر روش زندگیاش گرفت.
او به رادیو بیبیسی گفت اراده کرد تا در مسابقه اصلی زیبایی بریتانیا شرکت کند و با این کار دیگران را از خطرات شیوه غلط تغذیه آگاه کند.
لوگان میگوید بعد از مرگ پدرش وقتی که ۲۵ ساله بود، عادتهای غذاییاش از کنترل خارج شد.
خانم لوگان که آن موقع در بخش روابط عمومی یک شرکت در لندن کار میکرد، میگوید: "به مکدونالد میرفتم و دو، سه و گاهی چهار ساندویج دولایه سوسیس و تخممرغ و هشبراون (کوکوی سیبزمینی) میگرفتم و داخل کیفم میگذاشتم. سعی میکردم تا رسیدن به کار در مترو همه آنها را بخورم."
"موقع نهار دو مرغ کاری با ۴ نان میخریدم. بعد از کار هم به سمت مکدونالد میرفتم و دو ساندویچ بزرگ مرغ با سیبزمینی سرخکرده فراوان میگرفتم."
"در قطار مینشستم و شروع میکردم به خوردن و معذب هم بودم. گاهی مجبور میشدم کوپه قطار را عوض کنم چون میدیدم که مردم با نگاهشان میپرسیدند همه این غذاها برای یک نفر است؟"
او متوجه تاثیر این شیوه تغذیه بر سلامت و وزن بدنش بود و همینطور شرایطش در سر کار هم او را نگران میکرد.
میگوید: "احساس میکردم که شکمم کش میآید. و به علاوه آن سنگین بودم، و احساس خستگی و بیحالی میکردم."
"کار من تبلیغات است. باید دائم در حرکت باشیم. مهارتهای ارتباطی در کار ما مهم است. کار من واقعا خوب بود اما ناگهان احساس کردم که همیشه خستهام، اما طوری با آن روبهرو شدم که انگار اهمیت نمیدهم."
در راه خانه در مترو متوجه شد که مردم کم کم جایشان را به او میدهند که بنشیند.
"به دلیل نفخ شکمم چندان باد کرده بود که مردم فکر میکردند باردارم."
میگوید: "حتی آن شرایط هم باعث نمیشد فکر کنم 'یک لحظه وایسا، فکر کنم باید واقعا وزن کم کنی'. چون واضح است وقتی که دچار مشکل اختلال تغذیه هستی، تغییرات بدنت را نادیده میگیری و سعی میکنی از آینه دوری کنی. به راحتی کنترل از دستت خارج میشود."
او فکر میکند مشکلات فیزیکیاش ریشه در سلامت روحیاش داشت: "واقعا از خودم متنفر بودم و این روشی بود که برای تنبیه خودم به کار میگرفتم."
در اوایل شیوع کرونا او در سفری که به نیویورک داشت به ویروس مبتلا و در بیمارستان بستری شد. جایی که احساس کرد دکترها و پرستارها به او به چشم بدی نگاه میکنند.
"آنها نسبتا به درستی از دست من و افرادی مثل من خسته بودند. کسانی که سلامتشان را به خطر میاندازند."
"برای من آن لحظهای بود که فکر کردم جدا زندگیام را برای پنج سال متوقف کردهام و به خاطر اتفاقی که افتاده احساساتم یخ زده و دارم خودم را جریمه میکنم."
«برنامهنویسی دوباره»
برای ۱۶ ماه بعد خانم لوگان یک برنامه زندگی سالمتری انتخاب کرد. ۴۵ کیلو وزن کم کرد و از یک گروه مخصوص حمایت از افراد دچار اختلال تغذیه به نام گروه نایتینگل کمک روحی گرفت و ذهنیتش را تغییر داد.
میگوید شیوه زندگیاش به طور کامل تغییر کرد: "تغییر فقط مربوط به باشگاه رفتن نبود یا محدود کردن غذا. این تحول مربوط به برنامهریزی دوباره مغزم بود که بفهمم چه چیزهایی جذب بدنم میکنم."
"حالا شبیه این است که انگار یک ذهن جدید دارم. خیلی خوب است و احساس آزادی بیشتری میکنم."
او میگوید بیش از رفتن به باشگاه ذهنیتش را لازم بود تغییر دهددر آخرین قدم خانم لوگان قصد دارد در ماه سپتامبر با شرکت در مسابقه نهایی دختر شایسته بریتانیا، موضوعی را که برایش مهم است برجسته کند.
"از این فرصت میخواهم استفاده کنم که آگاهی درباره اختلال تغذیه را افزایش بدهم. اینکه علائم شروع و محرکهای آن را بهتر بفهمیم و از آن آگاه باشیم."
او اضافه میکند: "همچنین من این وظیفه را حس میکنم که در قبال دیگران احساس مسئولیت داشته باشم مخصوصا در دوره شیوع ویروس کرونا که باعث افزایش بحران اضافه وزن در افراد در بریتانیا شده و فشار بیشتری را بر سیستم بهداشت و درمان وارد کرده است."
میگوید: "احساس میکردم که شکمم کش میآید. و به علاوه آن سنگین بودم، و احساس خستگی و بیحالی میکردم."
"کار من تبلیغات است. باید دائم در حرکت باشیم. مهارتهای ارتباطی در کار ما مهم است. کار من واقعا خوب بود اما ناگهان احساس کردم که همیشه خستهام، اما طوری با آن روبهرو شدم که انگار اهمیت نمیدهم."
در راه خانه در مترو متوجه شد که مردم کم کم جایشان را به او میدهند که بنشیند.
"به دلیل نفخ شکمم چندان باد کرده بود که مردم فکر میکردند باردارم."
میگوید: "حتی آن شرایط هم باعث نمیشد فکر کنم 'یک لحظه وایسا، فکر کنم باید واقعا وزن کم کنی'. چون واضح است وقتی که دچار مشکل اختلال تغذیه هستی، تغییرات بدنت را نادیده میگیری و سعی میکنی از آینه دوری کنی. به راحتی کنترل از دستت خارج میشود."
در اوایل شیوع کرونا او در سفری که به نیویورک داشت به ویروس مبتلا و در بیمارستان بستری شد. جایی که احساس کرد دکترها و پرستارها به او به چشم بدی نگاه میکنند.
"آنها نسبتا به درستی از دست من و افرادی مثل من خسته بودند. کسانی که سلامتشان را به خطر میاندازند."
"برای من آن لحظهای بود که فکر کردم جدا زندگیام را برای پنج سال متوقف کردهام و به خاطر اتفاقی که افتاده احساساتم یخ زده و دارم خودم را جریمه میکنم."
«برنامهنویسی دوباره»
برای ۱۶ ماه بعد خانم لوگان یک برنامه زندگی سالمتری انتخاب کرد. ۴۵ کیلو وزن کم کرد و از یک گروه مخصوص حمایت از افراد دچار اختلال تغذیه به نام گروه نایتینگل کمک روحی گرفت و ذهنیتش را تغییر داد.
میگوید شیوه زندگیاش به طور کامل تغییر کرد: "تغییر فقط مربوط به باشگاه رفتن نبود یا محدود کردن غذا. این تحول مربوط به برنامهریزی دوباره مغزم بود که بفهمم چه چیزهایی جذب بدنم میکنم."
"حالا شبیه این است که انگار یک ذهن جدید دارم. خیلی خوب است و احساس آزادی بیشتری میکنم."
"از این فرصت میخواهم استفاده کنم که آگاهی درباره اختلال تغذیه را افزایش بدهم. اینکه علائم شروع و محرکهای آن را بهتر بفهمیم و از آن آگاه باشیم."
او اضافه میکند: "همچنین من این وظیفه را حس میکنم که در قبال دیگران احساس مسئولیت داشته باشم مخصوصا در دوره شیوع ویروس کرونا که باعث افزایش بحران اضافه وزن در افراد در بریتانیا شده و فشار بیشتری را بر سیستم بهداشت و درمان وارد کرده است."